Roja vs Azzurri, #35

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΕΚΟΥΚΙΑΣ Θ. ΚΡΕΚΟΥΚΙΑΣ 27.06.2016 | 10:29

Ισπανία και Ιταλία θα τεθούν αντιμέτωπες τη Δευτέρα 27/6 στο σημαντικότερο ματς των "16". Οι φιναλίστ του 2012 έχουν παίξει 34 φορές στο παρελθόν και το Sport24.gr παρουσιάζει την ιστορία των μεταξύ τους αναμετρήσεων (pics & vids)

Η ήττα των Ισπανών από την Κροατία (1-2) στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων, άλλαξε τελείως την "τύχη" της Roja, η οποία έφυγε από το βατό ταμπλό του τουρνουά και μπήκε στη "λεωφόρο του θανάτου", όπως αποκάλεσαν οι ισπανικές εφημερίδες την πορεία προς τον τελικό που περνάει μέσα από όλα τα φαβορί της διοργάνωσης. Έτσι λοιπόν, στη φάση των "16" θα συναντηθούν οι δυο φιναλίστ του 2012, Ισπανία και Ιταλία. Κόκκινοι και μπλε έχουν παίξει 34 φορές στο παρελθόν (επίσημα & φιλικά) και η ισορροπία είναι απόλυτη: 10 νίκες για τους μεν, 10 νίκες για τους δε και 14 ισοπαλίες. Αν αφήσουμε στην άκρη τα φιλικά και επικεντρωθούμε μόνο στα 13 επίσημα ματς, τότε μπορούμε να βγάλουμε τρία βασικά συμπεράσματα. 1. Η Εθνική Ισπανίας έχει νικήσει μόνο δυο φορές, το 1920 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας και στον τελικό του 2012, μεσολάβησε δηλαδή σχεδόν ένας αιώνας ανάμεσα σε αυτά τα δυο αποτελέσματα. 2. Η Εθνική Ιταλίας κυριάρχησε σε ότι αφορά τα αποτελέσματα και τις προκρίσεις, από το 1920 μέχρι το 2008, με 5 νίκες και 3 ισοπαλίες. 3. Από το 2008 μέχρι σήμερα, η Ισπανία έχει μόνο θετικά αποτελέσματα απέναντι στην Ιταλία, την οποία έχει αποκλείσει στο EURO του 2008 και στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2013 (και τις δυο φορές στα πέναλτι), ενώ την διέλυσε στον τελικό του 2012 με το εντυπωσιακό 4-0.

Η συνολική παράδοση λοιπόν, μπορεί να ευνοεί την Ιταλία (5 νίκες, 6 ισοπαλίες, 2 ήττες), όμως οι αριθμοί, αν τους διαβάσουμε διαφορετικά, μας λένε ότι οι "ατζούρι" έχουν να κερδίσουν τη Roja 22 ολόκληρα χρόνια, από το Μουντιάλ του 1994, μετρώντας από τότε μόνο αποκλεισμούς και μια οδυνηρή ήττα στον τελικό του 2012. Αναμένοντας με μεγάλο ενδιαφέρον το παιχνίδι της Δευτέρας (27/6, 19:00), που έτσι κι αλλιώς είναι το σημαντικότερο στη φάση των "16", θα κάνουμε μια αναδρομή στην ιστορία των αναμετρήσεων μεταξύ Ισπανών και Ιταλών, στα αγωνιστικά στοιχεία και τους συνολικούς αριθμούς.

Ισπανία - Ιταλία 1-1 (Μουντιάλ 1934)

Την πρώτη φορά που οι δυο ομάδες συναντήθηκαν σε επίσημο αγώνα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, οι Ισπανοί κέρδισαν 2-0 με τα δυο τέρματα του Φέλιξ Σεσούμαγα, παίκτη τότε της Μπαρτσελόνα. Η Roja στη συνέχεια κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο τουρνουά. Από εκεί και μετά όμως χρειάστηκε να περάσουν 88 ολόκληρα χρόνια για να πανηγυρίσουν οι Ίβηρες επιτυχία απέναντι στην Ιταλία. Στο EURO του 2008, στον προημιτελικό αγώνα, οι παίκτες του Λουίς Αραγονές πήραν την πρόκριση στα πέναλτι, ξόρκισαν μια και καλή την "κατάρα" των "8" και έφτασαν μέχρι την κορυφή της Ευρώπης.

Ισπανία - Ιταλία 0-0, EURO 1980. Ντίνο Τζοφ, Ενρίκε Σάουρα (18), Φράνκο Καούζιο

Από την Αμβέρσα μέχρι και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Αυστρίας και Ελβετίας του 2008, όλες οι επιτυχίες σε επίσημες διοργανώσεις είχαν ιταλική σφραγίδα. Η Squadra Azzurra πήρε τη ρεβάνς του 1920 στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1924 στο Παρίσι, κερδίζοντας 1-0 με το αυτογκόλ του Βαγιάνα στο 87’ της συνάντησης. Επόμενο ραντεβού και πάλι σε Ολυμπιακούς Αγώνες, το 1928 στο Άμστερνταμ, στην προημιτελική φάση, με το πρώτο ματς να λήγει ισόπαλο 1-1. Στον επαναληπτικό, τρεις μέρες αργότερα (αφού τότε δεν υπήρχαν η παράταση και τα πέναλτι), οι Ιταλοί διέλυσαν την Ισπανία με το εντυπωσιακό 7-1 και στη συνέχεια κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο.

Ισπανία - Ιταλία 0-1, EURO 1988. Από αριστερά, Σαλίνας, Τομάς, Βιάλι

Στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 1934, είχαμε την πρώτη επεισοδιακή συνάντηση ανάμεσα στις δυο ομάδες. Το ματς, για την προημιτελική φάση, έληξε 1-1 με τέρματα των Τζιοβάνι Φεράρι και Λουίς Ρεγκέιρο, όμως εφτά Ισπανοί τραυματίστηκαν από το σκληρό παιχνίδι των Ιταλών (Θιριάκο, Κινθόθες, Φέδε, Λαφουέντε, Ιριραγκόρι, Λάνγκαρα και Γκοροστίθα) και τέσσερις από αυτούς δεν μπόρεσαν να αγωνιστούν στον επαναληπτικό αγώνα, 24 ώρες αργότερα, με αποτέλεσμα η Squadra Azzurra να κερδίσει 1-0 με γκολ του μεγάλου Τζουζέπε Μεάτσα και να προκριθεί για τη συνέχεια. Οι Ιταλοί έφτασαν μέχρι τον τελικό, νίκησαν 2-1 την Τσεχοσλοβακία στην παράταση και κατέκτησαν το πρώτο τους Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ισπανία - Ιταλία 0-1, EURO 1988. Τζουζέπε Μπέργκομι, Ράφα Γκορδίγιο

Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, το 1980, Ιταλία και Ισπανία συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε EURO, και πάλι επί ιταλικού εδάφους. Ο αγώνας διεξήχθη στο "Σαν Σίρο" του Μιλάνου για τον όμιλο και έληξε ισόπαλος χωρίς τέρματα. Ήταν η μεγάλη Squadra Azzurra του Μπεαρζότ με τους Τζοφ, Τζεντίλε, Καμπρίνι, Σιρέα, Καούζιο, Ταρντέλι, Μπέτεγκα και Αντονιόνι (που δυο χρόνια αργότερα θα κατακτούσε το τρίτο της Μουντιάλ στο España '82), απέναντι στη Furia Roja του Κουμπάλα με τους Αρκονάδα, Μιγκέλι, Αλεσάνκο, Γκορδίγιο, Κίνι, Σατρούστεγκι και Χουανίτο. Οι Ιταλοί προχώρησαν μέχρι τον μικρό τελικό, αλλά έχασαν την τρίτη θέση στα πέναλτι από την Τσεχοσλοβακία (1-1 & 9-8).

Ισπανία - Ιταλία 1-2, Μουντιάλ 1994. Λουίς Ενρίκε, Αλεσάντρο Κοστακούρτα

Το δεύτερο ραντεβού σε EURO ήρθε στη διοργάνωση του 1988, στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, στη φάση των ομίλων. Η Ισπανία του Μιγκέλ Μουνιόθ (που 4 χρόνια πριν είχε φτάσει μέχρι τον τελικό) με τους Θουμπιθαρέτα, Βίκτορ Μουνιόθ, Σαντσίς, Μίτσελ, Μπουτραγκένιο, Γκορδίγιο, Γκαγέγο και Μπακέρο, αντιμετώπισε την Ιταλία του Βιτσίνι με τους Τζένγκα, Μπαρέζι, Μπέργκομι, Μαλντίνι, Αντσελότι, Ντε Νάπολι, Ντοναντόνι και Βιάλι. Η Furia Roja έχασε τελικά 1-0 με το γκολ του Τζιανλούκα Βιάλι στο 73' και στη συνέχεια αποκλείστηκε από τα νοκ άουτ. Οι Azzurri έφτασαν μέχρι τον ημιτελικό, όπου ηττήθηκαν 2-0 από τη Σοβιετική Ένωση με γκολ των Λιτόφτσενκο και Προτάσοφ, που αμφότεροι αγωνίστηκαν στη συνέχεια στον Ολυμπιακό.

Ισπανία - Ιταλία 1-2, Μουντιάλ 1994. Αντόνιο Κόντε, Χόρχε Οτέρο

Εξήντα χρόνια μετά το 1934 και το Μουντιάλ της Ιταλίας, οι αντίπαλοι της Δευτέρας ξαναβρέθηκαν σε παγκόσμιο Κύπελλο, αυτή τη φορά στη διοργάνωση των ΗΠΑ το 1994. Η Ισπανία του Χαβιέρ Κλεμέντε με τους Θούμπι, Μπακέρο, Καμινέρο, Αλκόρτα, Λουίς Ενρίκε, Ιέρο και Σαλίνας, αντιμετώπισε στην προημιτελική φάση την Ιταλία του Αρίγκο Σάκι με τους Παλιούκα, Κοστακούρτα, Μαλντίνι, Ντοναντόνι, Κόντε (σημερινό της προπονητή) και τους δυο Μπάτζιο, Ντίνο και Ρομπέρτο. Η Squadra Azzurra προηγήθηκε στο 25' με τον Ντίνο Μπάτζιο, ισοφάρισε στο 58' ο Καμινέρο, ο Χούλιο Σαλίνας έχασε λίγο αργότερα μια ευκαιρία από αυτές που δεν χάνονται και στο 88’, με τέρμα του Ρομπέρτο Μπάτζιο, οι Ιταλοί ξαναπήραν προβάδισμα.

Ισπανία - Ιταλία 1-2, Μουντιάλ 1994. Ο Λουίς Ενρίκε δείχνει στον Σάντορ Πουλ την ματωμένη μύτη του, ενώ δεξιά ο Τασότι κάνει το κορόιδο

Στις καθυστερήσεις όμως του αγώνα, ήρθε το σκάνδαλο. Σε ένα γέμισμα του Γκοϊκοετσέα από τα πλάγια μέσα στην περιοχή του Παλιούκα, ο Μάουρο Τασότι έδωσε εσκεμμένα μια τρομερή αγκωνιά στο πρόσωπο του Λουίς Ενρίκε, εμποδίζοντάς τον έτσι να διεκδικήσει τη μπάλα. Ο Σάντορ Πουλ έδειξε "παίζετε" παρά τις διαμαρτυρίες των Ισπανών και τα αίματα στο πρόσωπο του Λουίς Ενρίκε, ενώ δεν καταδέχτηκε καν να συμβουλευτεί τον επόπτη του για μια φάση που ήταν πεντακάθαρο πέναλτι και αποβολή του Ιταλού. Οι azzurri πήραν την πρόκριση και έφτασαν μέχρι τον τελικό, εκεί όπου ηττήθηκαν από τη Βραζιλία στα πέναλτι (3-2) και έχασαν τον τίτλο.

Ισπανία - Ιταλία 0-0, 4-2 πεν, EURO 2008. Ακουιλάνι, Τσάβι

Η "εκδίκηση" άργησε 14 χρόνια, αλλά ήρθε τελικά στις 22 Ιουνίου του 2008, στο "Ερνστ Χάπελ" της Βιέννης. Η ανανεωμένη Ισπανία του Λουίς Αραγονές με τους Κασίγιας, Πουγιόλ, Ινιέστα, Τσάβι, Βίγια, Τόρες, Σεσκ, Σένα και Σέρχιο Ράμος αντιμετώπισε (για μια ακόμα φορά σε προημιτελική φάση) την Ιταλία του Ρομπέρτο Ντοναντόνι με τους Μπουφόν, Πανούτσι, Ντελ Πιέρο, Κιελίνι, Τζαμπρότα, Αμπροζίνι, Τόνι και Κασάνο και την απέκλεισε για πρώτη φορά από μια μεγάλη διοργάνωση. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Ίκερ Κασίγιας που στη διαδικασία των πέναλτι (0-0 κανονικός αγώνας και παράταση) απέκρουσε τα σουτ των Ντε Ρόσι και Ντι Νατάλε, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής λίγες μέρες αργότερα, απέναντι στη Γερμανία. Θεωρείται το παιχνίδι-σταθμός που άλλαξε όλη τη μοίρα της Roja, σηματοδοτώντας το ξεκίνημα της κυριαρχίας της.

Ισπανία - Ιταλία 0-0, 4-2 πεν, EURO 2008. Ο Κασίγιας αποκρούει το πέναλτι του Ντι Νατάλε και δίνει την πρόκριση στην Ισπανία

Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο EURO της Πολωνίας και της Ουκρανίας, οι δυο ομάδες κληρώθηκαν στον ίδιο όμιλο. Η Ισπανία του Βιθέντε ντελ Μπόσκε, πρωταθλήτρια Ευρώπης και Κόσμου, με τους Κασίγιας, Πικέ, Ράμος, Τσάβι, Μπουσκέτς, Σίλβα, Σεσκ και Ινιέστα, ξεκίνησε την υπεράσπιση του τίτλου της απέναντι στην Ιταλία του Τσέζαρε Πραντέλι με τους Μπουφόν, Πίρλο, Μπαλοτέλι, Κασάνο, Μαρκίζιο, Μότα, Κιελίνι και Ντε Ρόσι. Το τελικό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε μέσα σε ένα τρίλεπτο στο δεύτερο ημίχρονο. Οι Azzurri προηγήθηκαν στο 61' με τον Ντι Νατάλε και η Roja ισοφάρισε στο 64' με τον Σεσκ. Η Ισπανία στη συνέχεια απέκλεισε στα νοκ άουτ τους Γάλλους και τους Πορτογάλους, η Ιταλία έκανε το ίδιο με τους Άγγλους και τους Γερμανούς και έτσι αμφότερες έφτασαν στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης.

Ισπανία - Ιταλία 0-0, 4-2 πεν, EURO 2008. Οι παίκτες της Ισπανίας πανηγυρίζουν την πρόκριση στον ημιτελικό

Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Κιέβου, όπου διεξήχθη το ματς, οι Ισπανοί κατέβηκαν ως το φαβορί και δικαίωσαν πλήρως τα προγνωστικά μετατρέποντας τον τελικό σε παράσταση για ένα ρόλο. Η Roja πήρε με τη σέντρα την κατοχή και προηγήθηκε πολύ νωρίς, στο 14', με γκολ του Σίλβα. Πριν ολοκληρωθεί το ημίχρονο, οι Ισπανοί πέτυχαν και δεύτερο τέρμα, αυτή τη φορά με τον Τζόρντι Άλμπα (41'), παίρνοντας ξεκάθαρο προβάδισμα. Στην επανάληψη ο Πραντέλι ολοκλήρωσε τις αλλαγές του πολύ νωρίς και με τον Μότα τραυματία, η Ιταλία αναγκάστηκε να παίξει την τελευταία μισή ώρα ουσιαστικά με 10 παίκτες. Παρά το γεγονός ότι η Ισπανία κατέβασε ταχύτητα, η ευκολία με την οποία οι παίκτες της έφταναν στην εστία του Μπουφόν ήταν τέτοια, που σημείωσαν δυο ακόμα τέρματα σε ρυθμό προπόνησης (Τόρες 84', Μάτα 88'), ανεβάζοντας τον δείκτη του σκορ στο εντυπωσιακό 4-0.

Η βασική ενδεκάδα της Ισπανίας στον τελικό του 2012

Η Roja κατέκτησε έτσι το τρίτο EURO στην ιστορία της (και δεύτερο συνεχόμενο), δημιουργώντας μια επίδοση που καμία άλλη ομάδα δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα, να κατακτήσει δηλαδή τρεις συνεχόμενες μεγάλες διοργανώσεις μέσα σε 4 χρόνια! Έναν χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2013, οι δυο φιναλίστ του 2012 βρέθηκαν για τελευταία φορά αντιμέτωπες σε επίσημο παιχνίδι, αυτή τη φορά στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών της Βραζιλίας. Ήταν ο ένας ημιτελικός της διοργάνωσης, με τις δυο ομάδες να έχουν από ένα ημίχρονο. Οι Ιταλοί ήταν ανώτεροι στο πρώτο μέρος, οι Ισπανοί ισορρόπησαν στην επανάληψη, όλοι οι παίκτες ήταν φανερά κουρασμένοι, το 0-0 δεν άλλαξε ούτε στην παράταση και η πρόκριση κρίθηκε στα πέναλτι. Μετά από 12 εύστοχα χτυπήματα, ο Μπονούτσι αστόχησε στο δικό του, ο Νάβας έστειλε αμέσως μετά τη μπάλα στα δίχτυα του Μπουφόν και την Roja στον τελικό, όπου ηττήθηκε εύκολα από τη Βραζιλία (3-0).