Ρότσα: "Έχασα τον εαυτό μου για δύο μέρες μετά το Άουσβιτς"

Μεγάλη συνέντευξη στη Πολωνία και στην ιστοσελίδα se.pl παραχώρησε ο Χουάν Ραμόν Ρότσα. Ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού μίλησε για αρκετά θέματα, τόσο για την ομάδα που έχει αναλάβει το τελευταίο διάστημα, την Ρουχ Χορζόβ, και την πρόκληση που έχει μπροστά του για να τη σώσει όσο και για θέματα που δεν έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο.

Όπως για παράδειγμα την επίσκεψη του στο Άουσβιτς, τη γνωριμία του με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β' ενώ πήρε θέση και στο δίλημμα "Μέσι ή Μαραντόνα". Ακόμη αναφέρθηκε στην αγάπη του για τα σκυλιά στα οποία έχει δώσει ονόματα σπουδαίων παικτών του παρελθόντος καθώς επίσης και στην παρουσία του Παναθηναϊκού στα ημιτελικά του Champions League.

Κερδίσατε το ντέρμπι με την Κατοβίτσε με 2-1. Ένα ακόμα ντέρμπι στο οποίο... λάβατε μέρος;
"Απόλαυσα το ντέρμπι πάρα πολύ, όπως φυσικά και κάποια ακόμα στην καριέρα μου. Τόσο στην Αργεντινή όσο και στην Ελλάδα στα ματς Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός. Η πιο καυτή ατμόσφαιρα που έζησα όμως είναι σαν προπονητής του Άρη. Σε ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ το 1997 κατά την άφιξή μας στο γήπεδο οι οπαδοί του ΠΑΟΚ έσπασαν όλα τα τζάμια από το πούλμαν και υπήρχαν πέτρες παντού. Ενθυμούμενος εκείνες τις στιγμές μπορώ να πω ότι πρέπει να εξάρω το ντέρμπι στη Πολωνία.

Έδωσα συνέντευξη στην τηλεόραση πριν το ματς κατά την άφιξη στο στάδιο και όλα ήταν ήσυχα. Κανείς δεν με ενόχλησε, κανείς δεν με προκάλεσε. Σούπερ ήταν επίσης όταν πηγαίναμε στο γήπεδο στον δρόμο ήταν αρκετοί οπαδοί μας. Και όταν γυρίσαμε ήταν περισσότεροι νέοι, μεγάλοι όλοι γελούσαν.

Θυμάμαι πως όταν έπαιζα μπάλα μέσα στο γήπεδο υπήρχε περισσότερη αγριότητα απ' ότι στην κερκίδα. Κλωτσιές, σπρωξίματα, αγκωνιές. Όλα λειτουργούσαν τότε. Και πόσες κατάρες... Έβριζαν τη μητέρα σου, τον πατέρα σου, τον αδερφό σου, την αδερφή σου ωστόσο στις εξέδρες τα πράγματα ήταν ήρεμα.

Αργότερα θεωρώ ότι η ένταση ήταν μοιρασμένη. Στο γήπεδο είναι εντάξει αλλά στις κερκίδες δεν είναι καλό. Δυστυχώς στην Αργεντινή μερικές φορές γίνονται επικίνδυνα πράγματα, πεθαίνουν και άνθρωποι. Για αυτό και εντυπωσιάστηκα απ' ότι είδα στην Πολωνία, διαπίστωσα ότι τα πράγματα είναι ασφαλή και εύχομαι αυτό να μην αλλάξει".

Αναλάβατε την ομάδα σε ένα καταστροφικό σημείο. Στα τελευταία τέσσερα ματς έχετε τρεις νίκες. Παρόλα αυτά όμως ακόμα είστε στη τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα...
"Ήξερα τι ερχόμουν να κάνω και ποια ήταν τα αρνητικά σημεία αλλά η πρόκληση είναι ένα ωραίο πράγμα. Θα μπορούσα να καθόμουν ήσυχος στην Αθήνα αλλά θεωρώ ότι άξιζε να κάνω την προσπάθεια. Ο πρώην παίκτης μου και βοηθός μου, Κριστόφ Βαζέχα, είναι σίγουρα ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο στην απόφαση που πήρα για να αναλάβω. Δεν το κρύβω ότι δεν είναι εύκολο και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας αλλά θα προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε. Το να δουλεύεις έχοντας κίνητρο είναι σημαντικό για τη νοοτροπία της ομάδας. Επειδή έχουμε μια πολύ νέα ομάδα καθώς 12 από τους παίκτες μας δεν έχουν συμπληρώσει ακόμα το 18ο έτος της ηλικίας τους. Οπότε πρέπει να είμαι και προπονητής αλλά και ψυχολόγος".

Επίσης χρησιμοποιείτε τη δουλειά σας στην Πολωνία για να επισκεφτείτε σημαντικά μέρη. Έμαθα ότι είχατε την ευκαιρία να επισκεφτείτε το Άουσβιτς...
"Ναι πήγα με τη γυναίκα μου. Είναι διαφορετικό να ακούς για αυτό και διαφορετικό να το βλέπεις από κοντά. Για δυο μέρες μετά την επίσκεψη στο Άουσβιτς, δεν ήμασταν οι εαυτοί μας. Ακόμα και τώρα, όταν μιλάμε για αυτό, η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει πιο γρήγορα. Επίσης είδα τα ονόματα των Αργεντινών που πέθαναν στο στρατόπεδο. Αναρωτήθηκα πως βρέθηκαν στο Άουσβιτς, ρώτησα κάποιους ανθρώπους εκεί αλλά κανείς δεν μπορούσε να μου εξηγήσει. Όταν γύρισα σπίτι αμέσως άρχισα να ψάχνω, να διαβάζω... Και έμαθα ότι ήταν 23 Αργεντινοί Εβραίοι που σκοτώθηκαν στο Άουσβιτς, ζούσαν τότε στην Ευρώπη. Είναι ένα τρομακτικό μέρος, ένα δύσκολο μάθημα στην ιστορία, το οποίο δεν θα ξεχαστεί. Δυστυχώς όμως ο κόσμος δεν το σκέφτεται τόσο όσο θα έπρεπε. Συχνά εγώ σκέφτομαι τους πρόσφυγες, και ξέρω τι λέω, επειδή πάνω από 1,5 εκατ. έχουν περάσει στην Ελλάδα, που ήταν το σπίτι μου για πολλά χρόνια. Αρκετή δυστυχία υπάρχει γύρω μας".

- Το Άουσβιτς ήταν μια κόλαση που προετοιμάστηκε από τους Γερμανούς αλλά εσείς εμπνέεστε από έναν Πολωνό με "αγγελική" μορφή...

"Ακριβώς. Πάντα έμενα έκπληκτος από τον Ιωάννη Παύλο Β'. Εκπληκτικός άνθρωπος. Όταν έφτασα στο Χορζόφ έλαβα ένα πανέμορφο δώρο, μια φωτογραφία του Πολωνού Πάπα, που την είχαν φέρει από την Ρώμη. Από τότε κοιτάζω συχνά αυτή τη φωτογραφία, για μένα είναι μια εκπόρευση του καλού, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β' αποτελεί για μένα πηγή έμπνευσης".

Είστε από την Αργεντινή οπότε πρέπει να ρωτήσω. Μέσι ή Μαραντόνα;
"(σ.σ. γέλια). Έχω παίξει ως συμπαίκτης με τον Μαραντόνα αλλά και ως αντίπαλος στο πρωτάθλημα της Αργεντικής. Ιδιοφυΐα. Αλλά και ο Μέσι επίσης είναι ιδιοφυΐα. Η διαφορά είναι ότι ο Μαραντόνα έδωσε χαμόγελο σε εκατομμύρια Αργεντινούς επειδή κέρδισε το παγκόσμιο κύπελλο για εμάς. Ο Λέο ακόμα δεν μας έχει προσφέρει αυτή τη χαρά. Και με τον Μαραντόνα έχει γίνει αυτό, άρα ό,τι και αν κάνει το ξεχνούν στην Αργεντινή. Ο Ντιέγκο μπορεί να κάνει τα πάντα".

Είναι αλήθεια ότι αγαπάτε τα σκυλιά;
"Ναι έχω ένα υπέροχο σπίτι στην Αθήνα και με τη γυναίκα μου αγαπάμε τα ζώα. Κάποια στιγμή φτάσαμε να έχουμε 45 σκυλιά με τα οποία μπορούσαμε να φτιάξουμε τέσσερις ομάδες ποδοσφαίρου επειδή τους είχαμε δώσει ονόματα μεγάλων ποδοσφαιριστών. Ο Πελέ, ο Ντιέγκο, ο Κλαούντιο έτρεχαν στην αυλή μας. Τώρα έχουμε έξι σκυλιά, ανάμεσα στα οποία τον Περόν, τον οποίο του δώσαμε αυτό το όνομα από τον διάσημο πρόεδρο της Αργεντινής".

Όταν έμαθα ότι θα είστε προπονητής της ομάδας, θυμήθηκαν την μεγαλύτερη σας επιτυχία. Η πρόκριση στα ημιτελικά του Champions League με τον Παναθηναϊκό. Τι αναμνήσεις σας έρχονται από εκείνα τα ματς; "Η χαρά που πήραμε στην Ελλάδα μετά απ' αυτή την επιτυχία πιθανόν δεν θα τη ζήσουμε ξανά. Υπήρχε μια λαοθάλασσα που βγήκε να πανηγυρίσει και κατά τη γνώμη μου μπορεί να ήταν ακόμα και 100.000. Έχω δει ρεπορτάζ στην τηλεόραση και σε κάθε ελληνική πόλη είχαν πανηγυρίσει την επιτυχία μας.
Η διαδρομή δεν ήταν εύκολη. Στα προκριματικά παίξαμε με την Χάιντουκ Σπλιτ, μια πολύ επικίνδυνη ομάδα από την Κροατία. Στη ρεβάνς παίξαμε στο ΟΑΚΑ αλλά χωρίς τους οπαδούς μας. Κάτι πολύ θλιβερό γιατί είναι ένα μεγάλο γήπεδο. Το ματς τελείωσε 0-0 και η ρεβάνς δεν ήταν στο Σπλιτ αλλά στην Ριέκα επειδή γινόταν πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία.

Θυμάμαι τη διαδρομή μας στο στάδιο, υπήρχε μόνο ένας δρόμος για να πάμε οπότε περάσαμε ανάμεσα από χιλιάδες φίλους των Κροατών. Το παιχνίδι τελείωσε 1-1 και είχαμε το πλεονέκτημα. Και η φάση των ομίλων ήταν επίσης ενδιαφέρουσα. Παίξαμε με τη Ντιναμό Κιέβου αλλά στη συνέχεια οι Ουκρανοί αποκλείστηκαν από το Champions League επειδή προσπάθησαν να δωροδοκήσουν τους Ισπανούς διαιτητές και αντικαταστάθηκαν από την Άλμποργκ. Περάσαμε το γκρουπ και παίξαμε με την Λέγκια και στα ημιτελικά αποκλειστήκαμε από τον Άγιαξ".

Ο Κριστόφ Βαζέχα σκόραρε πολλά γκολ για εσάς στην Ελλάδα και για τους φίλους του Παναθηναϊκού είναι ένας ζωντανός θρύλος...;
"Ακριβώς. Ήταν εκπληκτικός. Γκολ με το αριστερό, το δεξί, το κεφάλι. Δεν σκόραρε μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά και στα ευρωπαϊκά κύπελλα κόντρα σε μεγάλες ομάδες. Επίσης θυμηθείτε ότι τότε είχαμε μόνο τρεις ξένους. Οι υπόλοιποι παίκτες ήταν Έλληνες".

Επιστρέφοντας στην Πολωνία, σε τρία χρόνια η ομάδα θα γιορτάσει τον ένα αιώνα ζωής της. Πού θα θέλατε να δείτε τους "μπλε";
"Στην μεγάλη κατηγορία και αν είχα την ευκαιρία να το συνδυάσουμε με ένα τρόπαιο θα ήταν ιδανικό. Ξέρω ότι θα είναι δύσκολο. Ξέρω πόσα πολλά εμπόδια έχουμε μπροστά μας αλλά είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω θα μπορέσουμε να φτάσουμε στο σημείο που θέλουμε να είμαστε".