Μία εντυπωσιακή συνέντευξη στην οποία εκμυστηρεύτηκε πολλά από την προσωπική του ζωή και το πόσο δύσκολα χρόνια πέρασε μικρός έδωσε ο Μαμαντού Σακό στην "Telegraph".

Ο Γάλλος εδώ και λίγους μήνες είναι παίκτης της Λίβερπουλ και πλέον φαίνεται να έχει κερδίσει μία θέση στη βασική ενδεκάδα. Παράλληλα είναι μέλος της εθνικής Γαλλίας, η οποία με δικό του γκολ πήγε στο Mundial της Βραζιλίας.

Ωστόσο, ο δρόμος προς την καταξίωση δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα: "Γνώριζα τι ήθελα να πετύχω στη ζωή μου. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν σκληρά. Ζούσα σε μία από τις πιο κακόφημες γειτονιές στο Παρίσι. Για να σου δώσω να καταλάβεις, κάποιοι άνθρωποι που γνώριζα και μεγάλωσα μαζί τους τώρα είναι στη φυλακή ή έχουν πεθάνει. Φαντάζομαι πως αυτό σου δίνει μία ιδέα".

Ο ίδιος παραδέχεται πως ήταν οκτώ όταν πρωτοάκουσε το "You'll Never Walk Alone". Δεν ήξερε αγγλικά με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει τίποτα, ωστόσο, είχε εντυπωσιαστεί και μόνο από την ατμόσφαιρα που έβλεπε: "Δεν είχα ιδέα τι έλεγαν, αλλά τώρα μου δίνεται η ευκαιρία να βρίσκομαι στον αγωνιστικό χώρο πριν την έναρξη του παιχνιδιού και να ακούω αυτό το θρυλικό τραγούδι σ' ένα μυθικό στάδιο, κάτι που μου ζεσταίνει την καρδιά. Νιώθεις πραγματικά ένα ρίγος. Επιπλέον, αυτό σε μεταμορφώνει σε πολεμιστή, που θέλει να τα δώσει όλα γι' αυτή τη φανέλα".

Ο Σακό μπήκε στις ακαδημίες της Παρί μόλις στα 13 του και αυτό ήταν το πρώτο και σημαντικό βήμα για να γίνει ποδοσφαιριστής: "Ήμουν αρκετά τυχερός και μπήκα στις ακαδημίες της Παρί Σεν Ζερμέν σε νεαρή ηλικία. Αφοσιώθηκα σε αυτό και με βοήθησε. Μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να βγάλω την οικογένειά μου από τις δυσκολίες που περνούσε. Μεγάλωσα πολύ γρήγορα. Όταν ήμουν 13ων έμοιαζα με 18. Κατάφερα να ξεπεράσω τα εμπόδια και εννοείται πως δε θα έχανα την ευκαιρία που μου παρουσιάστηκε".

Η προσαρμογή στις απαιτήσεις των ακαδημιών δεν ήταν εύκολη: "Ξαφνικά άρχισα να έχω κανόνες. Κάποιος μου έλεγε τώρα να πάω για ύπνο στις 10! Και δεν ήταν καν οι γονείς μου αυτοί οι τύποι, επομένως γιατί να τους ακούσω; Ήταν λίγο τρομακτικά στην αρχή επειδή από εκεί που προερχόμουν δεν υπήρχαν κανόνες. Έπρεπε να προσαρμοστώ και να δουλέψω σκληρά".

Στα 14 του έχασε τον πατέρα του, αλλά βρήκε το ψυχικό σθένος να ξεπεράσει και αυτό το εμπόδιο: "Ίσως ήταν η δύναμη του χαρακτήρα μου, αλλά ήμουν και πολύ συνειδητοποιημένος, είχα μία ευκαιρία και δε θα την άφηνα να φύγει. Νομίζω πως ήταν ο καλύτερος τρόπος, η καλύτερη απάντηση που μπορούσα να δώσω στη ζωή. Σίγουρα το ποδόσφαιρο μου άνοιξε το καλύτερο μονοπάτι που θα μπορούσα να έχω".

Για το αν η επιτυχία και τα χρήματα τον έχουν αλλάξει λέει: "Νομίζω πως έχω παραμείνει ο ίδιος άνθρωπος. Δε θεωρώ τον εαυτό μου μεγάλο ηγέτη. Είναι αλήθεια πως κάποιοι από τους προπονητές που είχα στην καριέρα μου πίστευαν πως είχα χαρακτηριστικά αρχηγού, αλλά ο ρόλος μου είναι να βελτιώνω την ομάδα κι εκείνη να πηγαίνει μπροστά. Προσθέτω το δικό μου κομμάτι στην προσπάθεια της ομάδας".

Τέλος, μεταξύ άλλων για τη Λίβερπουλ, τον Στίβεν Τζέραρντ και τον Τζίμι Κάραγκερ λέει: "Στα αποδυτήρια ή όταν καθόμαστε στο τραπέζι ο Τζέραρντ μας λέει ιστορίες. Είναι ένας φανταστικός παίκτης με τεράστια χαρίσματα. Όσο για τον Κάραγκερ, δεν είμαι εδώ για να τον αντικαταστήσω. Τον σέβομαι απεριόριστα, έχει γράψει τη δική του ιστορία εδώ και έχει υπάρξει ένας πολύ σημαντικός παίκτης για τον σύλλογο. Ωστόσο, ο στόχος μου είναι να γράψω τη δική μου ιστορία εδώ. Ελπίζω, αν κάνω καλά κάποια πράγματα, να με θυμούνται οι οπαδοί και να χαράξω το όνομά μου στην ιστορία της Λίβερπουλ".