Ο Σίτο Πασκουάλ ήταν ο "καλεσμένος" της εβδομάδες στο podcast του Αστέρα Τρίπολης, με τον Ισπανό μεσοεπιθετικό να κάνει αναδρομή στην καριέρα του στην Ισπανία, αλλά φυσικά και την πορεία του στους Αρκάδες για την οποία είναι εξαιρετικά ευγνώμων.

Παράλληλα, ο 25χρονος αναφέρθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετώπισε, το bullying που δέχθηκε, καθώς και την πορεία του στη Βαλένθια.

Αναλυτικά όσα είπε στο Podcast της ομάδας:

"Η ενασχόλησή μου με το ποδόσφαιρο ξεκίνησε παίζοντας με τους φίλους μου, στο σχολείο. Άρχισα να παίζω ως εξτρέμ, βλέποντας τον αδερφό μου και όταν άλλαξα σχολείο, άρχισα ας πούμε να παίζω πιο σοβαρά ποδόσφαιρο. Για δύο χρόνια ήμουν στην ομάδα της πόλης μου, και στα 10 μου με είδε η Βαλένθια και ήθελαν να πάω πολύ. Ήταν μια δύσκολη απόφαση το να πάω εκεί, στους γονείς μου κόστισε αρκετά γιατί όπως καταλαβαίνετε ένα 10χρονο παιδί να φεύγει από το σπίτι, ήταν δύσκολο. Έτσι ξεκίνησα να είμαι στα τμήματα υποδομής της Βαλένθια.

Ήταν μια δύσκολη περίοδος για μένα γιατί σε τέτοια ηλικία έχασα την επαφή με τους φίλους μου, με την οικογένεια. Επειδή ήμουν ο μικρότερος στην κατηγορία μου στη Βαλένθια δυσκολεύτηκα πολύ και μπορώ να πω ότι είχα δεχθεί και ένα τύπου bullying από μεγαλύτερα παιδιά, έτσι ήταν δυστυχώς τότε τα πράγματα.

Κάθε εβδομάδα έλεγα στους γονείς μου ότι θέλω να φύγω, τελικά όμως άντεξα και έμεινα στη Βαλένθια μέχρι τα 18. Η δύναμη να αντέξω ήρθε από μέσα μου γιατί είχα αποφασίσει ότι ήθελα να ακολουθήσω το ποδόσφαιρο, ήταν το πάθος μου, είχα αποφασίσει ότι θα εξαντλήσω κάθε πιθανότητα να κάνω το όνειρο μου και έπειτα στη συνέχεια τα πράγματα βελτιώθηκαν και στα 17 περίπου με θεωρούσαν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της Βαλένθια.

Οπότε τα πράγματα πήγαιναν καλά. Τότε όμως τραυματίστηκα και τα πράγματα πήραν μία τελείως διαφορετική τροπή. Σε ένα παιχνίδι στο οποίο μου είχαν πει ότι θα ερχόντουσαν από την εθνική ομάδα, τραυματίστηκα στην ισχιακή χώρα και ήταν δύσκολη στιγμή για μένα.

Ουσιαστικά για 3-4 χρόνια δεν μπόρεσα να παίξω έναν ολοκληρωμένο αγώνα, καθώς είτε πάθαινα υποτροπή ή τραυματιζόμουν ξανά. Από εκεί που ήμουν ένα από τα καλύτερα ταλέντα πέρασα 3-4 χρόνια που προσπαθούσα μόνο να βρω τα πατήματά μου και γιατί τραυματιζόμουν στα πρώτα πέντε λεπτά.

Έφτασε όμως μία στιγμή που ο γιατρός είπε ότι ή θα κάνω επέμβαση ή θα σταματήσω το ποδόσφαιρο. Είχα μια έντονη συζήτηση με τον πατέρα μου και είπα θα κάνω την επέμβαση, αλλά αν τραυματιστώ ξανά, θα σταματήσω. Ευτυχώς πήγαν όλα καλά.

Για 6-7 μήνες είχα κάποια προβλήματα, αλλά δε συγκρινόταν με αυτά που είχα περάσει και ένιωθα ότι υπάρχει ένα μέλλον που αξίζει να κυνηγήσω. Από τη μία στιγμή τα είχα όλα, είχα όλο το μέλλον μπροστά μου και μετά να είσαι ουσιαστικά ένα τίποτα. Μετά από αυτή την περίοδο και η Βαλένθια δεν πίστευε τόσο σε μένα, είχε περάσει η σειρά μου.

Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, το καταλαβαίνω. Έκανα ότι μπορούσα. Στα 22 που επέστρεψα με τη β’ ομάδα της Βαλένθια, μετά από λίγο ήρθε η πρόταση του Αστέρα. Είμαι ευγνώμων στη Βαλένθια, γιατί για πέντε χρόνια έκανα αποκατάσταση και η ομάδα πλήρωσε για όλα αυτά και φρόντισε να μη μου λείπει κάτι και δεν έχω κανένα παράπονο, ίσως μόνο κάποιο προσωπικό με κάποιον από τους διοικούντες. Προσπαθούσα να τους ανταμείψω αλλά είναι μια σχέση που δεν κόλλησε, λόγω του τραυματισμού μου.

Αν θα έπρεπε να διαλέξω μια ευχάριστη στιγμή, χωρίς καμία αμφιβολία θα έλεγα το ντεμπούτο με τη Βαλένθια. Το να είναι 90.000 κόσμος και να σε χειροκροτεί και να φωνάζουν το όνομα σου, θυμάμαι ο πατέρας μου έκλαιγε όταν βγήκα στον αγωνιστικό χώρο, είναι η ομάδα που ονειρευόμουν για το ντεμπούτο μου και όλα αυτά τα συναισθήματα, μιας και την υποστηρίζουμε σαν οικογένεια, είναι επί 10.

Για την ομάδα του Αστέρα, δεν έχω λόγια να περιγράψω πόσο την ευχαριστώ. Ήταν κάτι άγνωστο , αλλά με υποδέχθηκαν όλοι πολύ καλά και με φρόντισαν. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι καλύτερο για πρώτο βήμα, εκτός της χώρας μου, έχω αναγεννηθεί εδώ. Βγάζω τον καλύτερο μου εαυτό, είναι η ομάδα μου και πιστεύω μπορώ να πετύχω πολλά".