Σκάνδαλα που... έγραψαν ιστορία

Αλλωστε στο μακρινό 1919 στις ΗΠΑ είχε κινδυνέψει να τιναχτεί στον αέρα το ένα από τα δύο πιο αγαπημένα αθλήματα της χώρας, το μπέιζμπολ.

Οταν οι Νιού Γιόρκ Τζάιαντς έκαναν την έκπληξη και κατέκτησαν το πρωτάθλημα, αλλά αποδείχθηκε ότι οκτώ πρωτοκλασσάτοι παίκτες του ακλόνητου φαβορί, ομάδας των Σικάγο Γουάιτ Σόξ είχαν πουλήσει όλη τη σειρά των πλέι οφ σε μπουκμέικερς !

Στην ευρωπαϊκή ιστορία πάντως του ποδοσφαίρου, όπου συναντάμε δεκάδες περιπτώσεις τρία είναι τα πιο διάσημα σκάνδαλα της ιστορίας και το Sport24.gr σας τα θυμίζει χρονολογικά:

1980: ΙΤΑΛΙΑ – Σκάνδαλο «Totonero»,

Η πρώτη μεγάλη ιστορία περί στημένων αγώνων από τους μπουκμέικερς, με αναμεμειγμένους και ποδοσφαιριστές, όπως ο ήρωας (δύο χρόνια αργότερα μόλις έληξε η τιμωρία του) του Μουντιάλ του 1982 Πάολο Ρόσι, παίκτης της Περούτζια τότε. Επίσης ο Πέπε Σαβόλντι της Μπολόνια και ο Μπρούνο Τζορντάνα της Λάτσιο. Δυό μπουκμέικερς από το Αβελίνο σε συνεργασία κυρίως με παίκτες, αλλά και ομάδες, κανόνιζαν αρχικά τα στοιχήματα στους πρώτους σκόρερ (ποιός θα έρθει πρώτος, ποιός θα σκοράρει την Κυριακή κ.λπ.) και στη συνέχεια έφτιαχναν και αγώνες με διακύμανση σκορ, τελικό νικητή και άλλα πολλά, με επίμαχο παιχνίδι το Λάτσιο-Μίλαν 1-2.

Ο δικαστής Κλάουντιο Μπαρμπέ, δεν υπολόγισε ονόματα και ιστορίες και έστειλε στη δεύτερη κατηγορία την Μίλαν και τη Λάτσιο με τους ποδοσφαιριστές να «τρώνε» από δύο χρόνια αποκλεισμό. Ο Ρόσι που κατηγορήθηκε ιδιαίτερα για τη συμμετοχή του στη διαμόρφωση του αποτελέσματος στον αγώνα της Περούτζια με την Αβελίνο που ήρθε 2-2 στις 30.12.1978 (έπρεπε να βάλει δύο γκολ, όπως και έγινε για να βγει πρώτος σκόρερ) έφαγε τρία χρόνια και έχασε την ευκαιρία να δώσει το παρών στη μεγάλη γιορτή του ιταλικού ποδοσφαίρου το Euro 1980 που φιλοξένησε η Ιταλία. Η ποινή τροποποιήθηκε αργότερα για να του δωθεί η ευκαιρία να παίξει στο Μουντιάλ, έμπνευση που αποδείχθηκε χρυσάφι για την «Σκουάντα Ατζούρα».

Οι δύο μπουκμέικερς ήταν ο Αλβάρο Τρίνκα ιδιοκτήτης εστιατορίου και ο Μάσιμο Κρουτσιάνι έμπορος φρούτων και λαχανικών, φανατικός οπαδός της Ρόμα. Αυτοί ξεκίνησαν το σκάνδαλο «calcioscommesse» (ποδοσφαιρικά στοιχήματα) που όμως στην ιστορία έμεινε πιο γνωστό ως «Totonero».

Οι δύο άντρες είχαν αναπτύξει φιλικές σχέσεις με πολλούς ποδοσφαιριστές, οι περισσότεροι της Λάτσιο, (με πιο γνωστό τον Λιονέλο Μανφρεντόνια) που συνήθιζαν να τρώνε στο εστιατόριο του Τρίνκα, θεωρώντας μάλιστα πως αυτό έφερνε γούρι στην ομάδα, όπως έλεγαν στον πρόεδρο της Λάτσιο για να τον παραμυθιάσουν !

Το εστιατόριο είχε μετατραπεί ουσιαστικά σε κέντρο επιχειρήσεων παράνομου στοιχηματισμού με τον “εγκέφαλο” εστιάτορα να πείθει σιγά σιγά τους παίκτες-πελάτες να μπαίνουν στο κόλπο και να βοηθάνε στο στήσιμο των αγώνων.

Για σχεδόν ένα χρόνο αυτού του είδους το στοίχημα ήταν το πιο διαδεδομένο. Ο ποδοσφαιριστής Κάρλο Πετρίνι, που είχε αναμειχθεί σε ορισμένα από τα «στημένα», ισχυρίζεται πως δεν ήταν μόνο τα πολλά χρήματα που τους προσέλκυαν, αλλά και η αίσθηση δύναμης που αποκτούσαν, θεωρώντας πως είναι πάνω από τον νόμο. Συνεργαζόμενοι, ο Κρουτσιάνι και ο Τρίνκα προσπάθησαν να επηρεάσουν αποτελέσματα τουλάχιστον οκτώ αγώνων σε μία περίοδο δώδεκα εβδομάδων τη σεζόν 1979-1980.

Αρκετά ευτράπελα, χάλαγαν κάποια παιχνίδια με χαρακτηριστικό το Τάραντο-Παλέρμο που η συμφωνία ήταν ισοπαλία, αλλά οι φιλοξενούμενοι νικησαν. Παίκτης της Παλέρμο προσπάθησε δύο φορές να κάνει πέναλτι, αλλά ο διαιτητής δεν το έδωσε και στη συνέχεια όταν δέχτηκε επίθεση από τους δύο μπουκμέικερς προσφέρθηκε να τους δώσει το πρίμ νίκης που είχε πάρει από τον σύλλογό του !

Τα λεφτά άρχισαν να βγάινουν ξεκούραστα, αλλά το χρήμα τους…τύφλωσε και ήθελαν όλο και περισσότερα. Οι παίκτες άρχισαν να αντιδρούν και οι δύο άντρες άρχισαν να σταματούν τις δοσοληψίες με παίκτες της Λάτσιο αρχικά. Το τελευταίο παιχνίδι που προσπάθησαν να στήσουν ήταν το Μπολόνια - Αβελίνο τον Φεβρουάριο του 1980. Είχαν φτάσει σε σημείο απελπισίας. Ο Κρουτσιάνι είχε πει στους εμπλεκόμενους παίκτες πως αν τα πράγματα δεν εξελίσσονταν όπως είχαν προγραμματίσει, θα καταστρεφόταν. Ολα έδειχναν να πηγαίνουν καλά και οι παίκτες σ' ένα σημείο του αγώνα απλώς αντάλλασσαν μπαλιές. Ωστόσο, δεκαπέντε λεπτά πριν από το τέλος, ο επιθετικός της Μπολόνια Μπέπε Σαβόλντι σκόραρε και έδωσε τη νίκη στην ομάδα του. Αργότερα ο Κάρλο Πετρίνι, που ήταν μπλεγμένος στο στήσιμο του αγώνα, αποκάλεσε τον Σαβόλντι «ηλίθιο» για εκείνο το γκολ! Στη συνέχεια θα αποδεικνυόταν πως ο Σαβόλντι, η πιο ακριβή μεταγραφή στην Ευρώπη το 1975, όταν είχε μετακινηθεί στη Νάπολι, είχε πάρει χρήματα από τους παράνομους μπουκ για να... χαλάσει το στήσιμο!

Οι παίκτες άρχισαν να κλωτσάνε, οι δύο επιτήδιοι είχαν μπλέξει και με οργανωμένους πλέον μπουκμέικερς και άρχισε η κατάρρευση. Οι εφημερίδες άρχισαν να γράφουν για κύκλωμα παράνομου στοιχήματος, και ο Κρουτσιάνι που δεχόταν και απειλές αφού χρώσταγε πλέον πολλά χρήματα πήγε στις αρχές. Είχε ηχογραφήσει λεφωνικές συνομιλίες του με παίκτες και είχε αντίγραφα των επιταγών.

Αργότερα παραδόθηκε στην αστυνομία ενώ και ο συνέταιρός του ο Τρίνκα είχε συλληφθεί. Οι πληροφορίες άρχισαν να βγαίνουν με ρυθμό…πολυβόλου και τίποτε δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη…λάβα των αποκαλύψεων.

Την Κυριακή 23 Μαρτίου 1980 έλαβε χώρα η μεγαλύτερη επιχείρηση σύλληψης εν ενεργεία αθλητών που έγινε ποτέ στον πλανήτη!

Μετά από συννενόηση εμφανίστηκαν η αστυνομία, η Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος και οι καραμπινιέροι. Η Μίλαν έχανε 2-0 στην έδρα της από την Τορίνο, όταν η είσοδος των παικτών της στα αποδυτήρια απαγορεύτηκε. Δύο παίκτες, ο Ρίκι Αλμπερτόζι (ο τερματοφύλακας της Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1970) και ο Τζόρτζιο Μορίνι (που συνελήφθη στα αποδυτήρια αφότου αντικαταστάθηκε), συνελήφθησαν μαζί με τον πρόεδρο του συλλόγου Φελίτσε Κολόμπο και οδηγήθηκαν στις φυλακές της Ρώμης !

Στο Παλέρμο ο τραυματίας αρχηγός της ομάδας Γκουίντο Μαγκερίνι συνελήφθη στις εξέδρες και του έβαλαν, ενώ στην Πεσκάρα ο παίκτης της Αβελίνο Στέφανο Πελεγκρίνι επιχείρησε να φύγει από το γήπεδο, όταν κάποιος τον ενημέρωσε για ό,τι συνέβαινε. Βγαίνοντας από τα αποδυτήρια, βρήκε ένα συνταγματάρχη κι έναν υπαστυνόμο να τον περιμένουν. Στο τέλος του αγώνα της Ρώμης ήταν η σειρά των διεθνών ποδοσφαιριστών Μπρούνο Τζορντάνο και Πίνο Ουίλσον να συλληφθούν ενώ ο τραυματίας Λιονέλο Μανφρεντόνια ήταν στις εξέδρες.

Τα πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες ήταν συγκλονιστικά και οι παίκτες άρχισαν να ομολογούν. Ενα μήνα μετά ο αρχιεισαγγελέας της Ρώμης απήγγειλε κατηγορίες για απάτη σε 38 άτομα (33 ήταν ποδοσφαιριστές), μεταξύ αυτών και στους εγκεφάλους της ιστορίας Τρίνκα και Κρουτσιάνι. Την ίδια μέρα απαγγέλθηκαν κατηγορίες και από τον αθλητικό δικαστή, Ντε Μπιάζε. Είκοσι ένα άτομα κατηγορήθηκαν για αθλητικά αδικήματα, μαζί με αυτά και οι ομάδες τους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είχε η Μίλαν, δεδομένου του ρόλου που είχε ο πρόεδρός της, ενώ οι υπόλοιποι σύλλογοι αντιμετώπιζαν πιο «ήπιες» κατηγορίες.

Η Μίλαν και η Λάτσιο υποβιβάστηκαν, ενώ αφαιρέθηκαν συνολικά 25 βαθμοί από διάφορες ομάδες και τιμωρήθηκαν δεκάδες ποδοσφαιριστές (σε υψηλό επίπεδο επανήλθαν ουσιαστικά μόνο οι Ρόσι, Τζορντάνο και Μανφρεντόνια). Η Γιουβέντους που αντιμετώπιζε επίσης απειλή υποβιβασμού τη γλύτωσε και οι φήμες λένε ότι έπαιξε ρόλο ο Ανιέλι που απείλησε ότι θα πάρει το εργοστάσιο της FIAT από το Τορίνο και θα το πάει στην Πολωνία αν πειράξουν την ομάδα του!

1993: ΓΑΛΛΙΑ – Σκάνδαλο Μαρσέιγ

Εχοντας προκριθεί ήδη για δεύτερη φορά στην ιστορία της στον τελικό του Τσάμπιονς Λίγκ και λίγο πριν αντιμετωπίσει τη Μίλαν, η Μαρσέιγ ήθελε τη νίκη κόντρα στην Βαλενσιέν ώστε να εξασφαλίσει και μαθηματικά το "Σαμπιονά".

Ο παίκτης της Βαλενσιέν Ζακ Γκλασμάν, αποκάλυψε απόπειρα δωροδοκίας του ιδίου από τον γενικό διευθυντή της ομάδας της Μασσαλίας και δεξί χέρι του Ταπί, Ζαν Πιέρ Μπερνς.

Η Μαρσέιγ μόλις έχει επιστρέψει από το Μόναχο με το τρόπαιο του Πρωταθλητή Ευρώπης (χάρις στην κεφαλιά του Μπολί, επικράτησε με 1-0 της Μίλαν), αλλά η γαλλική δικαιοσύνη δεν έχει συναισθηματισμούς.

Αφαιρεί τον τίτλο του πρωταθλητή Γαλλίας, από την Μαρσέιγ, η ομάδα υποβιβάζεται στην "Lique 2", ενώ ο πρόεδρος Μπερνάρ Ταπί κρίθηκε ένοχος και τιμωρήθηκε με δύο χρόνια φυλάκιση, έστω και αν έμεινε μόλις έξι μήνες πίσω απο τα κάγκελα. Πάντως πέρασε την πύλη !

Η ΟΥΕΦΑ από την πλευρά της απέκλεισε με έναν χρόνο την Μαρσέιγ από τα κύπελλα Ευρώπης, ενώ το 1995 έδωσε στον άσο της Βαλενσιέν Ζακ Γκλασμάν το βραβείο “Fair Play” για την αποκάλυψη του σκανδάλου. Αυτό δεν βοήθησε ιδιαίτερα τον παίκτη, που χρειάστηκε να φτάσει μέχρι την Αφρική για να ξαναπαίξει ποδόσφαιρο, πριν λάβει πολύ αργότερα μια θέση εργασίας στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γαλλίας.

Οι υποψίες για τον Ταπί (που διετέλεσε και υπουργός στην θητεία της προεδρίας του φίλου του Φρανσουά Μιτεράν) είχαν ακουστεί σχεδόν από την πρώτη στιγμή που είχε αναλάβει την Μαρσέιγ και από τον τρόπο που ήθελε άμεσα αποτελέσματα.

Για ένα τόσο φιλόδοξο άνθρωπο που κατάφερνε να βγάζει χρήματα από παντού (βασικά εξαγόραζε αποτυχημένες εταιρίες τις οποίες έβρισκε τον τρόπο και κατάφερνε να τις μετατρέπει σε κερδοφόρες επιχειρήσεις και ύστερα τις πουλούσε βγάζοντας τεράστια κέρδη) η Μαρσέιγ αποτελούσε το τέλειο…όχημα. Μια ιστορική ομάδα χωρίς τίτλο για 14 χρόνια.

Οι μεταγραφές που έκανε για την εποχή θύμιζαν…Ρεάλ Μαδρίτης ή Μπαρτσελόνα (Αλέν Ζιρές, Ζαν Πιερ Παπέν, Έντσο Φραντσέσκολι, Ζαν Τιγκανά, Ντιντιέ Ντεσάμπ, Αλέν Μποκσίτς, Μαρσέλ Ντεσαγί , Ρούντι Φέλερ, Κρις Γουόντλ) φέρνοντας προπονητή τον πρωταθλητή Ευρώπης με τη Γαλλία Μισέλ Ινταλγκό.

Τα πρωταθλήματα άρχισαν να πέφτουν βροχή (τέσσερα συνεχόμενα) έστω και αν μεγάλοι παίκτες όπως ο Γουόντλ είχαν παραδεχτεί πως τον φοβόντουσαν όταν έμπαινε στα αποδυτήρια και τους απειλούσε !

Από την άλλη πλευρά ο γενικός διευθυντής Ζαν Πιέρ Μπέρνς παραδέχτηκε αργότερα ότι την εποχή του Ταπί είχε δώσει πάνω από 700.000 ευρώ (σε γαλλικά φράγκα φυσικά εκείνη την εποχή) για χρηματισμό παικτών και διαιτητών.

Στην περίφημη εκείνη βραδιά με την Βαλένσιέν οι άνθρωποι της Μαρσέιγ είχαν πλησιάσει και τον πρώτο σκόρερ της αντιπάλου Κριστόφ Ρομπέρτ, αλλά και τον Αργεντίνο Χόρχε Μπουρουσάγκα που λέγεται ότι είχε ζητήσει εγγυήσεις (!) για το ό,τι θα πάρει τα 40.000 ευρώ που είχαν συμφωνήσει. Ο ίδιος είχε καλές σχέσεις με την Μαρσέιγ, αφού είχε προσπαθήσει πριν λίγα χρόνια να φέρει τον Μαραντόνα στη Μασσαλία.

Την ημέρα του αγώνα ο Γκλασμάν ενημέρωσε τον τεχνικό της Βαλενσιέν Πρίμορατς και ο τελευταίος στο ημίχρονο του αγώνα κατήγγειλε το συμβάν στην αστυνομία αλλά και στην Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Μετά την λήξη του αγώνα και τέσσερις ημέρες πριν τον μεγάλο τελικό της Μαρσέιγ με την Μίλαν, η ομοσπονδία συναντήθηκε με τους Γκλασμάν και Ταπί και άρχισαν οι ανακρίσεις.

Η αστυνομία βρήκε σε φάκελο 25.000 λίρες, θαμμένα στην αυλή της θείας του επιθετικού της Βαλενσιέν Κριστόφ Ρομπέρτ. Ο Ταπί υποστήριξε ότι τα είχε δώσει δανεικά στον παίκτη για να ανοίξει εστιατόριο, αλλά το "δίκτυο" είχε εξαρθρωθεί. Την τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου οι Κριστόφ Ρομπέρτ, Ζαν-Ζακ Εϊντίλ και Χόρχε Μπουρουσάγκα κατηγορήθηκαν για απόπειρα δωροδοκίας. Ο Ταπί παρέμενε στο απυρόβλητο, αλλά όχι για πολύ ακόμα. Η αποτυχία του να δωροδοκήσει και τον Πρίμορατς, τον υποχρέωσε να βρει άλλοθι στο πρόσωπο του σοσιαλιστή φίλου του Ζακ Μελίκ, ότι είχε συνάντηση μαζί του, την ώρα του ραντεβού με τον Πρίμορατς.

Τον Σεπτέμβρη του 2003 η ΟΥΕΦΑ ανακοίνωσε τον αποκλεισμό της Μαρσέιγ από τις διοργανώσεις αλλά και από τον τελικό του Ιντερκοντινένταλ. Ακολούθησαν τον Απρίλιο του 1994 οι αποφάσεις της Γαλλικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Η Μαρσέιγ υποβιβάστηκε στην "Lique 2", της αφαιρέθηκε ο τίτλος, ενώ οι Ταπί, Μπερνς, Ρομπέρτ και Εϊντίλ τιμωρήθηκαν με διετή αποκλεισμό από το γαλλικό ποδόσφαιρο. Ο Χόρχε Μπουρουσάγκα τιμωρήθηκε με δίμηνο αποκλεισμό.

Η υπόθεση έφθασε και στα πολιτικά δικαστήρια, με τον Ταπί να αντιμετωπίζει την δίκη ως σκευωρία των πολιτικών του αντιπάλων. Ο Μπερνς κατέθεσε ότι είχε λειτουργήσει υπό τις οδηγίες τους προέδρου της Μαρσέιγ. Τον Μαϊο του 1995 ο πρόεδρος της Μαρσέιγ κρίθηκε ένοχος με διετή φυλάκιση για δωροδοκία και προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας από μάρτυρα. Επίσης, τιμωρήθηκε με τρία χρόνια στέρησης των πολιτικών του δικαιωμάτων. Παρέμεινε στην φυλακή έξι μήνες.

Το 2001 επέστρεψε για λίγο στην Μαρσέιγ, αλλά βγήκαν και άλλες κατηγορίες τότε για ντόπινγκ και φυσικά αυτό αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του.

2006: ΙΤΑΛΙΑ – Σκάνδαλο “Calciopolis”

H πιο πρόσφατη υπόθεση με τον ελληνικό τίτλο «Βρώμικα Πόδια» και πρωταγωνιστή τον γενικό διευθυντή της Γιουβέντους Λουτσιανο Μότζι ή «Λάκι Λουτσιάνο» όπως του αποδώθηκε το μαφιόζικο παρατσούκλι του.

Οι εισαγγελίες έξι ιταλικών πόλεων, δύο χιλιάδες τετρακόσιες σελίδες δικογραφίας, που στηρίζονται σε 10.000 ντοκουμέντα, κλήσεις 49 ατόμων που εμπλέκονται στην υπόθεση, συνθέτουν τη στατιστική πλευρά του "Μοτζιόπολι".

Το «σύστημα Μότζι» δηλαδή, μια μεγάλη οργάνωση που δημιουργήθηκε από τον πρώην γενικό διευθυντή της Γιουβέντους - παραιτήθηκε λίγες ημέρες μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου-, στήθηκε με σκοπό τον έλεγχο της διαιτησίας όχι μόνο στα παιχνίδια της Γηραιάς Κυρίας αλλά και των αντιπάλων της.

Επιπλέον σε συνεργασία με την εταιρεία μάνατζερ GEA, της οποίας πρόεδρος ήταν ο γιος του, ο Αλεσάντρο Μότζι, ήλεγχε τη μεταγραφική αγορά, καθώς είχε πελάτες περισσότερους από 200 παίκτες. H περίφημη τριάδα του Γιουβέντους (Μότζι, Τζιράουντο, Μπέτεγκα) όμως ελέγχεται από την οικονομική αστυνομία και για φορολογικές απάτες και παραποίηση ισολογισμών.

Ο “Μαφιόζος” του κάλτσιο όπως ήταν το παρατσούκλι του μετά από αυτές τις αποκαλύψεις (που άρχισαν να παίρνουν την μορφή χιονοστοιβάδας με δεκάδες ηχογραφημένες συνομιλίες, γραπτές αποδείξεις και επιταγές που έβγαιναν στις εφημερίδες) έλεγχε όλο το χώρο για λογαριασμό της “Γιούβε” με παράγοντες πολλών ομάδων να καταγγέλουν ότι τους απειλούσε ακόμα και με υποβιβασμό των ομάδων τους.

Διαιτητές (όπως ο Ντε Σάντις που λόγω του σκανδάλου έχασε το Μουντιάλ του 2006) χρηματίζονταν, και το παράνομο στοίχημα ήταν και εδώ σε πρώτο πλάνο στο κορυφαίο σκάνδαλο (σε έκταση και όχι μόνο) στην ιστορία όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου.

Αναλυτικά οι ποινές που επιβλήθηκαν σε ομάδες για την υπόθεση Calciopolis:

Γιουβεντους: πρωτοδικα: Υποβιβασμός στην C1 (γ’κατηγορια Ιταλιας)

Τελικη Ποινη: Αφαιρεση πρωταθληματων 2005 και 2006,υποβιβασμος στην Σερι Β (Β’κατηγορια),3 αγωνες κεκλεισμενων των θυρων,αποκλεισμος απο το τσαμπιονς λιγκ 2006-07

Μιλαν: πρωτοδικα: Υποβιβασμός στη β’κατηγορια..

Τελικη Ποινη: Αφαιρεση 30 βαθμων απο το πρωταθλημα 2005-06,ενας αγωνας κεκλεισμενων των θυρων,αποκλεισμος απο το τσαμπιονς λιγκ.

Φιορεντινα: πρωτοδικα: Υποβιβασμος στην Seri B

Τελικη ποινη: Αποκλεισμος απο το τσαμπιονς λιγκ 2006-07,δυο αγωνες κεκλεισμενων των θυρων

Λατσιο: πρωτοδικα:Υποβιβασμος στην Seri B

Τελικη ποινη: Αποκλεισμος απο τοΟΥΕΦΑ 2006-07,δυο αγωνες κεκλεισμενων των θυρων

Ρετζινα: πρωτοδικα: καμια ποινη

Τελικη ποινη:χρηματικο προστιμο για την ομαδα και τον προεδρο της και τιμωρια του προεδρου για 2,5χρονια.

Ο Μότζι που τα έριξε όλα στη Μίλαν (!) λέγοντας πως δεν υφίσταται ουσιαστικά το Calciopolis τη γλύτωσε μάλλον φθηνά με 18 μήνες φυλακή και πέντε χρόνια αποκλεισμό από κάθε αθλητικό χώρο, τιμωρία που έληξε πρόσφατα και ο ίδιος είχε παρακολουθήσει από κοντά το ντέρμπι Γιουβέντους-Μίλαν.