Σκόκο: "Θέλω να παίξω σε Ιταλία ή Ισπανία"
Την επιθυμία να αγωνιστεί στο ιταλικό ή ισπανικό πρωτάθλημα εξέφρασε ο Νάτσο Σκόκο
Ο Αργεντίνος παίκτης σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα "Sportday" τόνισε μεταξύ άλλων ότι το περιστατικό με τον Τζεμπούρ θα πρέπει να ξεχαστεί. Αποσπάσματα των δηλώσεων του Σκόκο
Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια και ποιο ήταν το όνειρό σου;
" Θυμάμαι ότι περνούσα καλά και πως αυτά που έκανα δεν είχαν καμία σημασία. Όνειρό μου ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Από πέντε χρόνων που παρακολούθησα το πρώτο Μουντιάλ (Ιταλία 1990) το ήθελα. Το έλεγα πάντα στους δικούς μου. Είχαμε ένα γηπεδάκι μπροστά στην αυλή του σπιτιού μου και όλη μέρα έπαιζα με τους φίλους μου. Από πολύ μικρός ήξερα όλες τις ομάδες και όλους τους παίκτες των ομάδων. Διάβαζα εφημερίδες και ενημερώνουν. Όταν ήμουν 11 χρόνων το 1996, να και το Μπουένος Άιρες απέχει 300 χλμ. από το σπίτι μου είδα με τον μπαμπά μου όλα τα παιχνίδια της Ρίβερ Πλέιτ στο Κόπα Λιμπερταδόρες!".
Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου σε πέντε και πως σε δεκαπέντε χρόνια;
" Σε πέντε χρόνια θέλω να είμαι ακόμα στην Ευρώπη και να παίζω ποδόσφαιρο. Σε δεκαπέντε, να έχω γυρίσει πίσω και να ζω στο χωριό μου".
Και να έχει γίνει προπονητής, να υποθέσω;
" Όχι, όχι. Να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο μεν, αλλά με παιδιά και Ακαδημίες. Δεν μου αρέσει να είμαι προπονητής".
Να σε ρωτήσω και για το περιστατικό με τον Τζεμπούρ και πώς αισθάνεσαι που πρέπει να συνεργάζεσαι ή δεν θέλεις;
" Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εντάξει, είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά ό,τι έγινε έγινε. Πρέπει να το ξεχάσουμε. Εγώ τουλάχιστον το έχω ξεχάσει. Ένιωθα άσχημα και για τους συμπαίκτες μου, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Οπότε, προχωράμε!".
Στόχος καριέρας;
" Να παίξω στο Καμπιονάτο ή στην Πριμέρα Ντιβιζιόν σε συλλογικό επίπεδο και στην εθνική Αργεντινής σε εθνικό".
Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια και ποιο ήταν το όνειρό σου;
" Θυμάμαι ότι περνούσα καλά και πως αυτά που έκανα δεν είχαν καμία σημασία. Όνειρό μου ήταν να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Από πέντε χρόνων που παρακολούθησα το πρώτο Μουντιάλ (Ιταλία 1990) το ήθελα. Το έλεγα πάντα στους δικούς μου. Είχαμε ένα γηπεδάκι μπροστά στην αυλή του σπιτιού μου και όλη μέρα έπαιζα με τους φίλους μου. Από πολύ μικρός ήξερα όλες τις ομάδες και όλους τους παίκτες των ομάδων. Διάβαζα εφημερίδες και ενημερώνουν. Όταν ήμουν 11 χρόνων το 1996, να και το Μπουένος Άιρες απέχει 300 χλμ. από το σπίτι μου είδα με τον μπαμπά μου όλα τα παιχνίδια της Ρίβερ Πλέιτ στο Κόπα Λιμπερταδόρες!".
Πώς σκέφτεσαι τον εαυτό σου σε πέντε και πως σε δεκαπέντε χρόνια;
" Σε πέντε χρόνια θέλω να είμαι ακόμα στην Ευρώπη και να παίζω ποδόσφαιρο. Σε δεκαπέντε, να έχω γυρίσει πίσω και να ζω στο χωριό μου".
Και να έχει γίνει προπονητής, να υποθέσω;
" Όχι, όχι. Να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο μεν, αλλά με παιδιά και Ακαδημίες. Δεν μου αρέσει να είμαι προπονητής".
Να σε ρωτήσω και για το περιστατικό με τον Τζεμπούρ και πώς αισθάνεσαι που πρέπει να συνεργάζεσαι ή δεν θέλεις;
" Δεν έχω κανένα πρόβλημα. Εντάξει, είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά ό,τι έγινε έγινε. Πρέπει να το ξεχάσουμε. Εγώ τουλάχιστον το έχω ξεχάσει. Ένιωθα άσχημα και για τους συμπαίκτες μου, δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Οπότε, προχωράμε!".
Στόχος καριέρας;
" Να παίξω στο Καμπιονάτο ή στην Πριμέρα Ντιβιζιόν σε συλλογικό επίπεδο και στην εθνική Αργεντινής σε εθνικό".
