Σπανουδάκης: ''Ζητώ συγνώμη''
Ο Γιώργος Σπανουδάκης ζήτησε συγνώμη απο τους οπαδούς του Ηρακλή και ανακοίνωσε οτι παραδίδει τις μετοχές του στην ομάδα του Αντώνη Ρέμου χωρίς αντάλλαγμα.
Ο πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ Ηρακλής, Γιώργος Σπανουδάκης, με δήλωσή του στην ιστοσελίδα της ΠΑΕ Ηρακλής, έκανε έναν απολογισμό της παρουσίας του, τόνισε ότι προέχει η ενότητα και ότι το πρωί αποφάσισε να παραδώσει τις μετοχές του στον πρόεδρο του Γ.Σ. Ηρακλής, Νίκο Παναγόπουλο, με την εντολή αυτός με την σειρά του να τις παραδώσει χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα στον Αντώνη Ρέμο.
''Για μεγάλο χρονικό διάστημα και κάτω από αντίξοες συνθήκες πολέμησα με όλες μου τις δυνάμεις, αλλά και αυταπάρνηση να κρατήσω στη ζωή τον ΗΡΑΚΛΗ. Στην προσπάθεια μου αυτή θα ήταν άδικο να μην πω ότι στάθηκαν δίπλα μου κάποιοι άνθρωποι, μετρημένοι πάντως στα δάκτυλα του ενός χεριού, που από πραγματική αγάπη για τον σύλλογο προσέφεραν ότι μπορούσαν και ακόμα περισσότερα.
Από την άλλη μεριά, αυτήν τη στιγμή δεν έχει κανένα νόημα να αναφερθώ στον πόλεμο που δέχθηκα, δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο, δίκαιο ή άδικο. Σίγουρα έκανα λάθη, σίγουρα έκανα και καλά. Ότι όμως έκανα, το έκανα από αγάπη για τον σύλλογο που υπηρετούσα.
Μπορεί πράγματι να ήμουν ο καταστροφέας του. Θα το δείξει η ιστορία και πάντως θα κριθεί αργότερα, όταν όλοι θα είναι σε θέση να κάνουν μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση. Σε κάθε πάντως περίπτωση ζητώ συγγνώμη.
Πολλές φορές αναρωτήθηκε ο κόσμος γιατί δεν φεύγω. Άλλες φορές απαίτησε να φύγω. Θέλω να πω ότι δεν μπορούσα να φύγω και ας υποθήκευα μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά μου. Και δεν μπορούσα να φύγω γιατί δεν υπήρχε άλλος, οποιοσδήποτε που ενδιαφερόταν πραγματικά να πάρει στους ώμους του αυτό το βάρος.
Πολλοί εμφανίστηκαν κατά καιρούς. Άλλοι τόσοι πρότειναν ανέξοδες ή ανεφάρμοστες λύσεις. Όλοι όμως για να εμφανίζονται απλώς καλοί και αρεστοί στα μάτια του κόσμου, ο οποίος ήταν και το μεγάλο θύμα. Όταν όμως έπρεπε να αναλάβουν πρωτοβουλία, απλώς εξαφανίζονταν για να εμφανιστούν και πάλι αργότερα. Το ίδιο και το ίδιο.
Με κατηγόρησαν ότι έκανα διαχείριση και μάλιστα κακή διαχείριση. Λέω ότι είχαν δίκιο και ας έδωσα και το τελευταίο μου ευρώ για το σύλλογο. Που ήταν όμως όλοι αυτοί οι επικριτές μου να αναλάβουν την τύχη του; Είχαν κάθε ευκαιρία να το κάνουν. Άλλωστε η ομάδα πέρασε κατά καιρούς πολλές τρικυμίες.
Σας θυμίζω ότι τον Ιανουάριο του 2005 παρέδωσα τις μετοχές μου στο Γ.Σ. και η ''λύση'' για την ομάδα τέσσερις μήνες μετά ήταν ο Χούλης, ενώ όταν κατέρρευσε και αυτή η ''λύση'', τον Ιανουάριο του 2006 η ''λύση'' ήμουν και πάλι εγώ.
Αναρωτηθείτε λοιπόν που ήταν επί ένα χρόνο όλοι οι κριτές, επικριτές, επίδοξοι σωτήρες. Εγώ πάντως σίγουρα δεν αποτελούσα εμπόδιο στα σχέδια τους εκείνη την εποχή. Θα μπορούσαν να πω πολλά ακόμη, αυτήν τη στιγμή όμως δεν έχει κανένα νόημα. Ίσως αργότερα. Σήμερα προέχει η ενότητα, η οποία ξεπερνάει τα πρόσωπα. Όποιος θέλει την πρόοδο του συλλόγου πρέπει να την επιδιώξει και να την στηρίξει με κάθε τρόπο. Εγώ πάντως είμαι ένας απ΄ αυτούς.
Έτσι λοιπόν σήμερα το πρωί παραδίδω τις μετοχές μου στον Πρόεδρο του Γ.Σ. Ηρακλής, κ. Νίκο Παναγόπουλο, με την εντολή αυτός με τη σειρά του να τις παραδώσει χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα στον κ. Αντώνη Ρέμο, το μοναδικό που έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον να αναλάβει το τεράστιο βάρος του ΗΡΑΚΛΗ στους ώμους του και του οποίου η πραγματική αγάπη για τον σύλλογο είναι συγκινητική.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω στον κόσμο του ΗΡΑΚΛΗ ότι αυτό που κάνω σήμερα δεν το έκανα την Κυριακή το βράδυ, εξαιτίας του ότι τότε αισθάνθηκα βαθιά προσβεβλημένος και ταπεινωμένος από κάποιους ανθρώπους που την κρίσιμη περίοδο (Ιανουάριος 2005 - Ιανουάριος 2006) ήταν απλώς εξαφανισμένοι.
Το φταίξιμο όμως και πάλι ήταν δικό μου. Για άλλη μια φορά λοιπόν ζητώ ΣΥΓΝΩΜΗ από τον κόσμο και εύχομαι στον φίλο μου Αντώνη Ρέμο ολόψυχα καλή επιτυχία στο δύσκολο και επίπονο έργο του. Θα είμαι πάντα κοντά του σε ό,τι με χρειαστεί''.
''Για μεγάλο χρονικό διάστημα και κάτω από αντίξοες συνθήκες πολέμησα με όλες μου τις δυνάμεις, αλλά και αυταπάρνηση να κρατήσω στη ζωή τον ΗΡΑΚΛΗ. Στην προσπάθεια μου αυτή θα ήταν άδικο να μην πω ότι στάθηκαν δίπλα μου κάποιοι άνθρωποι, μετρημένοι πάντως στα δάκτυλα του ενός χεριού, που από πραγματική αγάπη για τον σύλλογο προσέφεραν ότι μπορούσαν και ακόμα περισσότερα.
Από την άλλη μεριά, αυτήν τη στιγμή δεν έχει κανένα νόημα να αναφερθώ στον πόλεμο που δέχθηκα, δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο, δίκαιο ή άδικο. Σίγουρα έκανα λάθη, σίγουρα έκανα και καλά. Ότι όμως έκανα, το έκανα από αγάπη για τον σύλλογο που υπηρετούσα.
Μπορεί πράγματι να ήμουν ο καταστροφέας του. Θα το δείξει η ιστορία και πάντως θα κριθεί αργότερα, όταν όλοι θα είναι σε θέση να κάνουν μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση. Σε κάθε πάντως περίπτωση ζητώ συγγνώμη.
Πολλές φορές αναρωτήθηκε ο κόσμος γιατί δεν φεύγω. Άλλες φορές απαίτησε να φύγω. Θέλω να πω ότι δεν μπορούσα να φύγω και ας υποθήκευα μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ την αξιοπρέπειά μου. Και δεν μπορούσα να φύγω γιατί δεν υπήρχε άλλος, οποιοσδήποτε που ενδιαφερόταν πραγματικά να πάρει στους ώμους του αυτό το βάρος.
Πολλοί εμφανίστηκαν κατά καιρούς. Άλλοι τόσοι πρότειναν ανέξοδες ή ανεφάρμοστες λύσεις. Όλοι όμως για να εμφανίζονται απλώς καλοί και αρεστοί στα μάτια του κόσμου, ο οποίος ήταν και το μεγάλο θύμα. Όταν όμως έπρεπε να αναλάβουν πρωτοβουλία, απλώς εξαφανίζονταν για να εμφανιστούν και πάλι αργότερα. Το ίδιο και το ίδιο.
Με κατηγόρησαν ότι έκανα διαχείριση και μάλιστα κακή διαχείριση. Λέω ότι είχαν δίκιο και ας έδωσα και το τελευταίο μου ευρώ για το σύλλογο. Που ήταν όμως όλοι αυτοί οι επικριτές μου να αναλάβουν την τύχη του; Είχαν κάθε ευκαιρία να το κάνουν. Άλλωστε η ομάδα πέρασε κατά καιρούς πολλές τρικυμίες.
Σας θυμίζω ότι τον Ιανουάριο του 2005 παρέδωσα τις μετοχές μου στο Γ.Σ. και η ''λύση'' για την ομάδα τέσσερις μήνες μετά ήταν ο Χούλης, ενώ όταν κατέρρευσε και αυτή η ''λύση'', τον Ιανουάριο του 2006 η ''λύση'' ήμουν και πάλι εγώ.
Αναρωτηθείτε λοιπόν που ήταν επί ένα χρόνο όλοι οι κριτές, επικριτές, επίδοξοι σωτήρες. Εγώ πάντως σίγουρα δεν αποτελούσα εμπόδιο στα σχέδια τους εκείνη την εποχή. Θα μπορούσαν να πω πολλά ακόμη, αυτήν τη στιγμή όμως δεν έχει κανένα νόημα. Ίσως αργότερα. Σήμερα προέχει η ενότητα, η οποία ξεπερνάει τα πρόσωπα. Όποιος θέλει την πρόοδο του συλλόγου πρέπει να την επιδιώξει και να την στηρίξει με κάθε τρόπο. Εγώ πάντως είμαι ένας απ΄ αυτούς.
Έτσι λοιπόν σήμερα το πρωί παραδίδω τις μετοχές μου στον Πρόεδρο του Γ.Σ. Ηρακλής, κ. Νίκο Παναγόπουλο, με την εντολή αυτός με τη σειρά του να τις παραδώσει χωρίς οποιοδήποτε αντάλλαγμα στον κ. Αντώνη Ρέμο, το μοναδικό που έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον να αναλάβει το τεράστιο βάρος του ΗΡΑΚΛΗ στους ώμους του και του οποίου η πραγματική αγάπη για τον σύλλογο είναι συγκινητική.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω στον κόσμο του ΗΡΑΚΛΗ ότι αυτό που κάνω σήμερα δεν το έκανα την Κυριακή το βράδυ, εξαιτίας του ότι τότε αισθάνθηκα βαθιά προσβεβλημένος και ταπεινωμένος από κάποιους ανθρώπους που την κρίσιμη περίοδο (Ιανουάριος 2005 - Ιανουάριος 2006) ήταν απλώς εξαφανισμένοι.
Το φταίξιμο όμως και πάλι ήταν δικό μου. Για άλλη μια φορά λοιπόν ζητώ ΣΥΓΝΩΜΗ από τον κόσμο και εύχομαι στον φίλο μου Αντώνη Ρέμο ολόψυχα καλή επιτυχία στο δύσκολο και επίπονο έργο του. Θα είμαι πάντα κοντά του σε ό,τι με χρειαστεί''.