Είναι ορισμένες στιγμές που τα λόγια περιττεύουν. Στέκεσαι σιωπηλός, σκέφτεσαι και αναρωτιέσαι αν όντως έχεις προβλήματα και αξίζει να γκρινιάζεις. Ναι, όλοι έχουν τα θέματά τους, τις δυσκολίες και τις αναποδιές τους. Όμως, όταν αντικρίζεις ένα μικρό παιδί να μην ξέρει τίποτα άλλο, πέρα από το να μάχεται για τη ζωή του, σχεδόν από το ξεκίνημα, τότε απλά υποκλίνεσαι.

Ο μικρός Μπόμπι, από την ηλικία των δυο ετών παλεύει με τον όγκο που έχει στον εγκέφαλο. Έχει χάσει τα μαλλάκια του από τις θεραπείες, όχι όμως και την ομορφιά του. Ένα υπέροχο πλάσμα που παλεύει να ζήσει, να μεγαλώσει, να ονειρευτεί, να βιώσει ό,τι κάθε υγιές παιδί σε αυτή την ηλικία. Ένα πλασματάκι που ατύχησε, αλλά δεν το βάζει κάτω.

Το περασμένο Σάββατο βίωσε μια μοναδική εμπειρία, που για το ίδιο είναι βάλσαμο. Ένα ολόκληρο γήπεδο ήταν όρθιο και τον χειροκροτούσε στο Μπέρμιγχαμ - Μπρίστολ. Το "St. Andrew's" προσέφερε στον ίδιο έναν λόγο να χαμογελά. Τα παιδιά θέλουν χαμόγελο, θέλουν στοργή, φροντίδα και αγάπη. Ο μικρός μαχητής βρήκε έναν ακόμη λόγο για να παλέψει...