Ο 17χρονος ταλαντούχος διεθνής (με την Εθνική Παίδων και Νέων της Ελλάδας) ποδοσφαιριστής Νίκος Σαλαπάτας που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά στις υψηλότατου επιπέδου Ακαδημίες της πρωταθλήτριας Αγγλίας Τσέλσι, μεταγράφηκε τον Ιανουάριο 2006 στον πρωταθλητή Ελλάδας Ολυμπιακό.
Υπέγραψε 3-ετές συμβόλαιο στους "ερυθρόλευκους", αλλά τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς έλαβε οικειοθελώς την απόφαση να πραγματοποιήσει το δύσκολο κι αντίστροφο ταξίδι, και να επανέλθει στο ποδόσφαιρο που έμαθε από μικρός.

Επανερχόμενος στην Αγγλία δεν δυσκολεύθηκε καθόλου να βρει τον επόμενο σταθμό του,στην Λούτον. Ο νεαρός μέσος με το που έφυγε από τον Ολυμπιακό, έγινε αμέσως περιζήτητος, με ομάδες όπως η Πόρτσμουθ, η Μπέρνεϊ, η Νότιγχαμ Φόρεστ και η Μπράντφορντ να επιθυμούν διακαώς να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Όμως εκείνος επέλεξε, με καθαρά αθλητικά – ποδοσφαιρικά κριτήρια τους "καπελάδες", που του έδειξαν απόλυτη εμπιστοσύνη από την πρώτη ημέρα της εκεί παρουσίας του.

Ο Σαλαπάτας σε δηλώσεις του, εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στο να γυρίσει στην Αγγλία αλλά και να ενταχθεί στην Λούτον.

"Παρότι γεννήθηκα στην Ουαλία και μεγάλωσα στην Αγγλία, είχα μάθει από μικρός να αγαπάω την Ελλάδα και να προσβλέπω στο να ζήσω κάποτε εκεί. Όταν μου προσφέρθηκε η ευκαιρία να παίξω για τους πρωταθλητές Ελλάδας δεν ήθελα να την αφήσω.

Το πέρασμά μου από τον Ολυμπιακό μου έδωσε πολλές και ενδιαφέρουσες για τη ζωή μου εμπειρίες. Όμως, ένα χρόνο μετά, αισθάνθηκα πως έπρεπε να πάρω μια σημαντική απόφαση για τη ζωή μου.

Έτσι, απολύτως συνειδητά και για αποκλειστικά θετικούς λόγους αποφάσισα να επιστρέψω στην ελευθερία και τον πολιτισμό του Αγγλικού ποδοσφαίρου. Νομίζω οτι η κίνηση αυτή ήταν αναγκαία, σ’ αυτή την χρονική στιγμή της καριέρας μου

Επέλεξα την ομάδα Luton Town FC της Αγγλικής Championship, ακολουθώντας τις δονήσεις της καρδιάς μου, για πολλούς και ουσιαστικούς λόγους. Επισκέφθηκα την ομάδα μια Δευτέρα πρωΐ. Με παρεκάλεσαν να μείνω να παίξω σε έναν αγώνα το ίδιο βράδυ με τους Reserves (αναπληρωματικούς, ή Β΄ ομάδα). Το βράδυ ταξιδέψαμε στην Οξφόρδη και παίξαμε εναντίον της Oxford United.

Νικήσαμε 1-0. Το γκολ μπήκε από σέντρα δική μου. Μετά τον αγώνα ο μάνατζέρ μου ρώτησε τον προπονητή να μάθει την γνώμη του για εμένα.

Εκείνος του απάντησε αυθόρμητα, και πρόταξε στην κρίση του το πραγματικό γεγονός οτι εκτός από την συμμετοχή μου στο γκολ, οι άλλοι παίκτες, παρότι δεν με είχαν γνωρίσει ακόμα, με εμπιστεύθηκαν ως συμπαίκτη τους από την πρώτη στιγμή. Επίσης, οι νέες αθλητικές εγκαταστάσεις της ομάδας είναι εξαιρετικές, πολύ καλύτερες από αρκετές μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες.

Όσον αφορά το μεγάλο πρόβλημα του σύγχρονου ποδοσφαίρου, που είναι ο ρατσισμός, δεν υπάρχει ειλικρινά ούτε ίχνος στην ομάδα αυτή. Τέλος δε, η εκτός έδρας φανέλλα των “καπελάδων” είναι σε χρώμα πορτοκαλί, και μου θυμίζει πολύ το “εκτός έδρας” χωράφι με τις πορτοκαλιές που έχει ο παππούς μου στη μέση του Αργολικού κάμπου. Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη ομάδα".

Όσο για τα όνειρά του για το μέλλον, ο ίδιος αναφέρει: "Κατ' αρχάς θα ήθελα να δικαιώσω τους ανθρώπους που με πίστεψαν και με εμπιστεύθηκαν στην νέα μου ομάδα. Θέλω πολύ να συμβάλλω κι εγώ να κατακτήσουμε τους στόχους που έχει θέσει η ομάδα μου.

Οπωσδήποτε θέλω να συνεχίσω να αποκτώ γνώσεις κι εμπειρίες και να βελτιώνομαι καθημερινά, ξεπερνώντας τις όποιες ποδοσφαιρικές αδυναμίες μου. Και φυσικά ονειρεύομαι την ημέρα που θα κληθώ και πάλι να προσφέρω τις ταπεινές μου υπηρεσίες στο Εθνικό μας συγκρότημα, την Εθνική ομάδα της Πρωταθλήτριας Ευρώπης, της Ελλάδας μας".