Στο μυαλό του Ντούσαν

Διαβάστε για τη συνεργασία Καφέ-Ντιοπ, το δίδυμο της επίθεσης, αλλά και ποιοι εκ των Δέλλα, Μαϊστόροβιτς και Μανωλά προορίζονται για βασικοί στο κέντρο της άμυνας.

Η συνεργασία Καφέ - Ντιοπ:

Σε μια περίοδο που σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό επικρατεί μεταγραφική κοσμογονία, η πιο ηχηρή μεταγραφή της ΑΕΚ μετά από εκείνη του Ριβάλντο έχει ήδη περάσει στα ψιλά.

Όμως εντός της ομάδας, η άποψη ότι ο Πάπα Μπούμπα Ντιοπ θα αλλάξει άρδην την εικόνα της μεσαίας γραμμής και θα νοικοκυρέψει το σύνολο, αποτελεί καθημερινό αντικείμενο συζήτησης των ποδοσφαιριστών.

Αυτό που θέλει πρωτίστως να δει ο Μπάγεβιτς από τον Σενεγαλέζο είναι να διορθώνει την αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ και να αποτελεί τον ιδανικό «κόφτη» μπροστά από τους δύο κεντρικούς αμυντικούς.

Η καριέρα του Ντιοπ και η στατιστική απεικόνισή της δείχνουν ότι μπορεί να έχει συμμετοχή και δημιουργικά (είτε σκοράροντας, είτε πασάροντας), ωστόσο αυτό που προέχει είναι να θωρακίσει αμυντικά την ομάδα και να δώσει τη σιγουριά που έχει λείψει στον κεντρικό άξονα από τότε που ο Άκης Ζήκος κρέμασε τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του.

Μπροστά από τον Σενεγαλέζο, ο Παντελής Καφές πρέπει να νιώσει περισσότερο ελεύθερος. Να δώσει μεγαλύτερη βάση στη δημιουργία και εκτέλεση (άλλωστε αυτά είναι τα μεγάλα ατού στο παιχνίδι του) και να εξελιχθεί σε έναν κουμανταδόρο, στον ποδοσφαιριστή που θα καθορίζει τον ρυθμό του αγώνα. Είναι κάτι που του αρέσει και στο οποίο έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν.

Το δίδυμο της επίθεσης:

Στο «4-2-3-1» που έχει επιλέξει ο προπονητής για τη νέα σεζόν, υπάρχει θέση για έναν κλασικό φορ περιοχής κι έναν ακόμα που θα πρέπει να παίζει λόγω πιο πίσω του στην ευθεία των τριών.

Ο ένας που θα πρέπει να κινείται στην πλάτη του φορ είναι ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Από τη στιγμή που ο Νάτσο Σκόκο υπολογίζεται κυρίως για τις πτέρυγες (σε ρόλο αριστερού ακραίου κυρίως, ώστε να συγκλίνει και να σουτάρει με το καλό δεξί πόδι του), ο Λύμπε είναι ο δεύτερος επιθετικός.

Θα μπορούσε να είναι εκείνος ο φορ περιοχής αν ο Σκόκο έπαιζε πίσω του. Κάτι που δεν μπορούν να κάνουν σε καμία περίπτωση ο Μπλάνκο και ο Τζιμπούρ. Με τα δεδομένα αυτά ένας εκ των δύο προαναφερθέντων πρέπει να μείνει στον πάγκο. Κι εδώ τίθεται το καίριο ερώτημα:

Να παίξει στην κορυφή της επίθεσης ο καλύτερος σκόρερ Μπλάνκο (που όμως θέλει το γκολ στο πιάτο και σπάνια σκοράρει μετά από ατομική έμπνευση;) ή ο πιο χαρισματικός με τη μπάλα στα πόδια Τζιμπούρ (που μπορεί να φτιάξει μόνος του το γκολ για τον εαυτό του, αλλά δεν είναι εξίσου αποτελεσματικός σκόρερ);

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μετράει περισσότερο είναι να υπάρχει ομοψυχία. Αν ο καθένας εκ των πολλών ικανών επιθετικών της ομάδας αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να γκρινιάξει ή να προκαλέσει αναστάτωση όταν δεν επιλέγεται για τη βασική ενδεκάδα, τότε το σύνολο θα κερδίσει.

Δέλλας, Μαϊστόροβιτς, Μανωλάς:

Η ύπαρξη δύο εκ των τριών στη βασική ενδεκάδα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Άλλωστε άλλες λύσεις πλην του Ματετζίδη και του Γιάχιτς δεν υπάρχουν. Ουδείς εκ των δύο πάντως αποτελεί τη δεδομένη χρονική στιγμή λύση στην οποία ένας προπονητής μπορεί να βασιστεί.

Βάσει των όσων δούλεψε ο Μπάγεβιτς στο Ζέεφελντ, ο Μανωλάς πρέπει να θεωρείται ο ένας εκ των δύο. Η άλλη θέση θα παιχθεί μεταξύ των δύο 34χρονων κεντρικών αμυντικών με τον Δέλλα να έχει το προβάδισμα διότι παρουσιάστηκε σε (ανέλπιστα για πολλούς) εξαιρετική κατάσταση στην προετοιμασία και απέδειξε ότι παραμένει ηγέτης. Κάτι που δεν είναι (αν και καλός αμυντικός γενικά) ο Μαϊστόροβιτς.

Από εκεί και πέρα, το σενάριο να αποτελέσουν το βασικό αμυντικό δίδυμο στις θέσεις των στόπερ, ο Δέλλας με τον Μαϊστόροβιτς δεν είναι αβάσιμο. Άλλωστε ενδέχεται να τα φέρει έτσι η ανάγκη ώστε οι δυο τους να αποτελέσουν την ραχοκοκαλιά της αμυντικής γραμμής. Ο Μπάγεβιτς το έχει στο μυαλό του και το δοκιμάζει, όχι όμως ως προτεραιότητα.