Μπορεί η 28η Σεπτεμβρίου να είναι για πολλούς μία μέρα όπως όλες οι άλλες, αλλά αυτό δεν ισχύει για την Άρσεναλ και κυρίως για τον Αρσέν Βενγκέρ.

Ο λόγος είναι πως σαν σήμερα το 1996 ο Αλσατός υπέγραψε στους "κανονιέρηδες" με τους οποίους έκτοτε είναι άμεσα συνυφασμένος.

Έτσι έγινε η αρχή

Ο άνθρωπος που πρότεινε τον Βενγκέρ στην Άρσεναλ ήταν ο Ντέιβιντ Ντιν, ο τότε αντιπρόεδρος της. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί τον Ιανουάριο του 1988 σε έναν αγώνα μεταξύ της Άρσεναλ με την ΚΠΡ, τον οποίο ο Βενγκέρ είχε παρακολουθήσει ως τεχνικός της Μονακό. Εκείνη τη μέρα κατέληξαν στο σπίτι του Ντιν να παίζουν ένα παιχνίδι παρόμοιο του Scrabble, με τον τελευταίο να μένει με τις καλύτερες εντυπώσεις.

Αυτός ήταν ο λόγος που εισηγήθηκε την απόκτησή του μετά την απομάκρυνση του Μπρους Ρίοχ. Ο Βενγκέρ, ο οποίος έναν χρόνο πριν είχε απορρίψει πρόταση του Ολυμπιακού, ήταν στην ιαπωνέζικη Ναγόια και γι' αυτό αντιμετωπίστηκε με μεγάλη δισπιστία στο ξεκίνημά του. Χαρακτηριστικότερο δείγμα γραφής ήταν το πρωτοσέλιδο της "Evening Standard", το οποίο ανέφερε: "Arsene Who?".

Η πορεία προς την καταξίωση

Βασιζόμενος στους παλιούς, Τόνι Άνταμς, Μάρτιν Κίον και Λι Ντίξον και δημιουργώντας σταδιακά μία γαλλική παροικία ο Βενγκέρ βρήκε τον δρόμο για τις επιτυχίες. Το 1998 κατέκτησε το νταμπλ (πρωτάθλημα και κύπελλο Αγγλίας) και έγινε ο πρώτος μη Βρετανός τεχνικός που κατάφερνε κάτι τέτοιο.

Τέσσερα χρόνια μετά επανέλαβε αυτό το επίτευγμα, ενώ ως το 2005 τα πάντα έμοιαζαν εξαιρετικά με το κερασάκι στην τούρτα να είναι το αήττητο πρωτάθλημα του 2004. Η Άρσεναλ εκείνης της σεζόν δε γνώρισε την ήττα ούτε σε ένα παιχνίδι στην Πρέμιερ Λιγκ, έγινε η μοναδική ομάδα που το πετύχαινε, και η πρώτη μετά την Πρέστον, που το είχε κάνει το 1889.

Αυτή η περίοδος θα μπορούσε να έχει κλείσει ακόμα καλύτερα σε περίπτωση που η Άρσεναλ το 2006 κατακτούσε το Τσάμπιονς Λιγκ. Με τον Τιερί Ανρί να τους οδηγεί οι "κανονιέρηδες" έγιναν η πρώτη ομάδα που έφτασε στον τελικό αυτής της διοργάνωσης, όπου η Μπαρτσελόνα έκαμψε την αντίστασή τους.

Τα χρόνια της ανομβρίας

Μετά τον χαμένο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ άρχισε η πτωτική πορεία της Άρσεναλ. Ο Ρομπέρτ Πιρές ήταν ο πρώτος που αποχώρησε, αν και το 2005 είχε φύγει και ο Πατρίκ Βιεϊρά, και ο Τιερί Ανρί ο επόμενος. Στα αποδυτήρια δύσκολα συναντούσες παίκτες με προσωπικότητα και αυτό κόστισε στην ομάδα.

Ο Βενγκέρ άρχισε ν' αλλάζει φιλοσοφία και να πουλάει όχι μόνο παίκτες που δεν είχαν να δώσουν άλλο στον σύλλογο, αλλά και άλλους που θα μπορούσαν να έχουν μέλλον και να τον βοηθήσουν. Ως τώρα δε δικαιώνεται γι' αυτό, αφού μετά το 2005 δεν έχει κατακτήσει κάποιον τίτλο. Ο ίδιος πρόσφατα παραδέχτηκε πως αν δεν πανηγυρίσει μία κούπα και φέτος τότε θα κάτσει πολύ σοβαρά να σκεφτεί πως κάπως δεν πάει καλά.

Καθηγητής στις έξυπνες αγορές

Αν έπρεπε να επιλέξει κανείς έναν λόγο για τον οποίο θα κατέτασσε τον Αρσέν Βενγκέρ στους κορυφαίους προπονητές αυτός θα ήταν δεδομένα η ικανότητά του να φτιάχνει παίκτες τους οποίους πήρε με ελάχιστα χρήματα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι κάτωθι ποδοσφαιριστές:

Άλεξ Σονγκ: Χρειάστηκε μόνο 1 εκατομμύριο λίρες για να τον αποκτήσει από την Μπαστία. Κατάφερε να τον βοηθήσει να γίνει ένας από τους πιο ολοκληρωμένους αμυντικούς μέσους και να τον δώσει στην Μπαρτσελόνα έναντι 15 εκατ. λιρών.

Εμάνουελ Πετί: Μόλις 2,5 εκατ. χρειάστηκαν για να τον πάρει η Άρσεναλ. Όχι μόνο ήταν από τα βασικά γρανάζια της μηχανής της για όσο έμεινε, αλλά παραχωρήθηκε και έναντι 7 εκατ. λιρών.

Ρόμπιν φαν Πέρσι: Από ένας ταλαντούχος νεαρός επιθετικός ο Φαν Πέρσι στα χέρια του Βενγκέρ έγινε ένας υποδειγματικός επιθετικός, ο οποίος αναδείχτηκε πέρυσι πρώτος σκόρερ στην Πρέμιερ Λιγκ. Συν τοις άλλοις, γέμισε τα ταμεία της Άρσεναλ με 24 εκατ. λίρες παρόλο που πουλήθηκε στα 29 του.

Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ: Ανέκαθεν η σωματοδομή του αποτελούσε προσόν,όμως, η τεχνική του δεν του επέτρεπε να κάνει το παραπάνω βήμα. Ο Βενγκέρ, ωστόσο, τον εμπιστεύτηκε, έδωσε 7 εκατ. λίρες και δικαιώθηκε παίρνοντας 25 εκατ. λίρες από τη Μάντσεστερ Σίτι.

Μαρκ Όβερμαρς: Πήγε στην Άρσεναλ έχοντας κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ με τον Άγιαξ και έτσι τα 5,5 εκατ. λίρες δε θεωρήθηκαν πολλά. Ωστόσο, η πρόταση των 25 εκάτ. λιρών ήταν αδύνατον να απορριφθεί τρία χρόνια μετά. Δεν ήταν μόνο τα χρήματα που δικαίωσαν τον Βενγκέρ, αλλά και οι εμφανίσεις του στην Μπαρτσελόνα, στην οποία έβγαλε πολλούς τραυματισμούς.

Νικολά Ανελκά: Πίστεψε πολύ στο ταλέντο του, τον πήρε έναντι 500.000 λιρών και τελικά τον πούλησε στη Ρεάλ Μαδρίτης έναντι 22 εκατ. λιρών. Αναμφίβολα μία από τις πιο κερδοφόρες επιλογές του.

Κόλο Τουρέ: Εντυπωσιακή ήταν και η επιλογή του Ιβοριανού, ο οποίος κόστισε μόλις 150.000 λίρες. Στην Άρσεναλ έκανε όνομα, εξελίχθηκε σε ηγέτης της άμυνάς της και πουλήθηκε στη Σίτι έναντι 16 εκατ. λιρών μαζί με τον Αντεμπαγιόρ, όταν η καριέρα του είχε ήδη αρχίσει να παρουσιάζει πτωτική πορεία.

Πατρίκ Βιεϊρά: Είναι ένας από τους πιο καλούς μέσους των τελευταίων 20 χρόνων. Άφησε τη δική του σφραγίδα στην Άρσεναλ και παραχωρήθηκε στη Γιουβέντους για 18 εκατ. λίρες. Πόσοι γνωρίζουν, όμως, πόσα έδωσε ο Βενγκέρ για να τον κάνει δικό του; Μόλις 3,5 εκατ. λίρες είναι η απάντηση.

Σεσκ Φάμπρεγκας: Κατάφερε να τον "κλέψει" από τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Χωρίς να υπολογίζει το κόστος τον στήριξε ανεπιφύλακτα και εκείνος το προηγούμενο καλοκαίρι έφερε στην Άρσεναλ 23 εκατ. λίρες, για να πάει στην ομάδα της καρδιάς του.

Τιερί Ανρί: Μπορεί τα χρήματα που χρειάστηκαν να ήταν πολλά, μπορεί όταν τον πούλησε να πήρε μόνο 16 εκατ. λίρες, αλλά δεν παύει να αποτελεί μία από τις καλύτερες μεταγραφές του. Με τις εμφανίσεις που είχε κάνει στη Γιουβέντους κανείς δεν τον πίστευε, εκτός του Αλσατού. Ο "Τιτί" τελικά έγραψε τη δική του ιστορία και έγινε θρύλος για τους Λονδρέζους.

Πολύπλευρο το έργο του

Για την Άρσεναλ όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι μόνο ο προπονητής της, αλλά η επιτομή του μάνατζερ (όπως χαρακτηρίζουν τους προπονητές στην Αγγλία). Τα πάντα περνούν από το χέρι του. Εκείνος είναι υπεύθυνος για τα οικονομικά του συλλόγου, έχοντας άλλωστε άριστες γνώσεις επ' αυτού, και σε αυτόν θα πρέπει να πιστωθούν οι κερδοφόροι ισολογισμοί του κλαμπ. Συν τοις άλλοις, είναι ευρέως γνωστό πως για να γίνει το "Έμιρεϊτς" ζητήθηκαν πολλές φορές οι συμβουλές του. Το " In Arsene we trust", άλλωστε που τραγουδούν οι φίλοι της Άρσεναλ, μόνο τυχαίο δεν είναι.