Τα 20 μεγαλύτερα ταλέντα της προπονητικής και τι απέγιναν

Στην αρχή της δεκαετίας, ένας... αμούστακος προπονητής αναλάμβανε την Πόρτο και στην πρώτη σεζόν του στους "δράκους" έκανε... Ζοζέ Μουρίνιο, με την κατάκτηση νταμπλ εντός των συνόρων και του Europa League. Ο Αντρέ Βίλας Μπόας γίνεται 40 χρονών σήμερα και η πορεία του ως τεχνικός τα τελευταία επτά χρόνια αποτελεί από μόνη της case study.

Με αφορμή τα γενέθλια του Πορτογάλου που πλέον προπονεί στην Κίνα, το Sport24.gr επιχείρησε να εντοπίσει τα 20 κορυφαία ταλέντα της προπονητικής των τελευταίων ετών και τι κάνουν σήμερα. Η αναζήτηση αφορά προπονητές που είχαν κάποιου είδους επιτυχία μέχρι τα 40 τους και αυτή η επιτυχία σημειώθηκε μέσα στις τελευταίες 10 σεζόν, ήτοι από το 2008-2009 μέχρι και το 2017-2018.

Ως εκ τούτου, στην ίδια λίστα με τους αδιαμφισβήτητους Πεπ Γκουαρδιόλα, Ντιέγκο Σιμεόνε και Ουνάι Έμερι, βρίσκουμε και ονόματα όπως ο Ρόνι Ντέιλα, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ και ο Αντρέα Στραματσόνι, όλοι τους hot prospects της προπονητικής, που χάθηκαν στην πορεία.

Αντρέ Βίλας Μπόας (40, Πορτογαλία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Από τη στιγμή που σε ηλικία 17 ετών χτύπησε την πόρτα του διαμερίσματος του προπονητή της Πόρτο που διέμενε στην ίδια πολυκατοικία με τη δική του, του Μπόμπι Ρόμπσον, οι Μοίρες άρχισαν να υφαίνουν μία πορεία που θα κατέληγε σε υψηλό επίπεδο στην προπονητική. Πήρε διπλώματα, προπόνησε τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και έγινε βοηθός του Ζοζέ Μουρίνιο στις μεγάλες επιτυχίες σε Πόρτο, Τσέλσι, Ίντερ. Όταν ήταν στην Ιταλία και πριν από το τρεμπλ, αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του και να αποδεχθεί την πρόταση της Ακαντέμικα για πρώτος προπονητής. Από ουραγός τερμάτισε στην 11η θέση κι έτσι η Πόρτο, που γνώριζε τις δυνατότητές του, πόνταρε ξανά σε έναν νεαρό γηγενή προπονητή. Η σεζόν 2010-2011 ήταν αυτή που τον καθιέρωσε στο διεθνές στερέωμα. Κατέκτησε το πρωτάθλημα αήττητος με 13 γκολ παθητικό, κατέκτησε το κύπελλο, το Supertaça και το Europa League με αντίπαλο την Μπράγκα. Έκανε... Μουρίνιο, αλλά ήταν επτά χρόνια νεότερος από ότι ο Special One τη σεζόν 2002-2003.

Ο Ρομάν Αμπράμοβιτς δεν ήθελε πολύ για να προσφέρει συμβόλαιο σε έναν νεαρό Πορτογάλο που τα πηγαίνει περίφημα με την Πόρτο και αυτήν τη φορά πλήρωσε ακόμα και τη ρήτρα αποδέσμευσης των 15.000.000 ευρώ, όμως οι απαιτήσεις στην Τσέλσι ήταν υπερβολικά πολλές. Του ζητήθηκε να αλλάξει τα πάντα και να τα βάλει με την παλιά "φρουρά", απέτυχε και απολύθηκε τον Μάρτιο του 2012, με την Τσέλσι να κατακτά το Champions League στο τέλος της σεζόν (με υπηρεσιακό τον Ρομπέρτο ντι Ματέο). Η Τότεναμ του προσέφερε προπονητική στέγη και η άλλη πλευρά του Λονδίνου ήταν πιο... φιλόξενη κατά έξι μήνες. Στην πρώτη σεζόν, με τον Γκάρεθ Μπέιλ στα καλύτερά του, οδήγησε τα "σπιρούνια" στην καλύτερη συγκομιδή πόντων στην ιστορία τους στην Premier League, ωστόσο το 2013-2014, δίχως τον Μπέιλ, η χρονιά δεν πήγε το ίδιο καλά, με συνέπεια το συμβόλαιό του να λυθεί κοινή συναινέσει τον Δεκέμβριο.

Τον Μάρτιο του 2014 έγινε διάδοχος του Λουτσιάνο Σπαλέτι στη Ζενίτ, κατέκτησε το πρωτάθλημα του 2014-2015, οδήγησε τους Ρώσους στη φάση των 16 του Champions League, ωστόσο αποχώρησε στο τέλος της χρονιάς, λόγω πιέσεων από την οικογένειά του που είχε παραμείνει στην Πορτογαλία. Τον Νοέμβριο του 2016 αντικατέστησε τον Σβεν Γιόραν Έρικσον στην κινεζική Σανγκάη ΣΙΠΓΚ και επιχειρεί την αποκαθήλωση της Γκουάνγκζου Έβεργκραντ, ενώ βρίσκεται στα ημιτελικά του Champions League Ασίας, έχοντας αποκλείσει έναν γύρο νωρίτερα την μεγάλη αντίπαλό του στην Κίνα.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2017-2018

Τι έκανε μετά από τα 40: -

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 40%

Μουράτ Γιακίν (43, Ελβετία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Σταμάτησε νωρίς την καριέρα του ως παίκτης και λόγω του σημαντικού στάτους του στην Ελβετία, βρήκε γρήγορα καλές δουλειές ως προπονητής. Το 2012 προσελήφθη από τη Βασιλεία, όπου στις δύο σεζόν που έμεινε εκεί, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ενώ νίκησε δύο φορές την Τσέλσι του Ζοζέ Μουρίνιο στο Champions League.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2014-2015

Τι έκανε μετά από τα 40: Τη σεζόν 2014-2015 βρέθηκε στον πάγκο της Σπαρτάκ Μόσχας, αναλαμβάνοντας ουσιαστικά από τον Βάλερι Καρπίν, αλλά δεν κατάφερε κάτι παραπάνω από τον προκάτοχό του, αφού η ρωσική ομάδα τερμάτισε ξανά στην 6η θέση του πρωταθλήματος. Επέστρεψε στην πατρίδα του, αυτήν τη φορά για τη Σάφχαουζεν στη δεύτερη κατηγορία, τερματίζοντας στην 4η θέση. Φέτος, με βοηθό τον αδερφό του, Χακάν, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Γκράσχοπερ στην πρώτη κατηγορία.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 30%

Μαρσέλο Γκαγιάρδο (41, Αργεντινή)

Τι έκανε πριν από τα 40: Ένας από τους πρώτους "νέους Ντιέγκο Μαραντόνα", κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα με όλες τις ομάδες που έπαιξε ή προπόνησε στην καριέρα του, έχοντας τη Ρίβερ Πλέιτ πάντοτε σε περίοπτη θέση. Όταν κρέμασε τα "παπούτσια" του, ανέλαβε την ομάδα όπου αγωνιζόταν τελευταία, τη Νασιονάλ της Ουρουγουάης, οδηγώντας την στο πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική του 2011-2012. Αποχώρησε στο τέλος της σεζόν.

Το καλοκαίρι του 2014, όταν αποχώρησε ο Ραμόν Ντίας από τη Ρίβερ, ανέλαβε τον σύλλογο από τον οποίο ξεπήδησε ως παίκτης και με τον οποίο κατέκτησε έξι πρωταθλήματα. Παίζοντας ελεύθερο και επιθετικό ποδόσφαιρο καθ' εικόνα και κατ' ομοίωσή του, οδήγησε την ομάδα στην κατάκτηση του Copa Sudamericana και έναν χρόνο αργότερα πανηγύρισε το Copa Libertadores, το πρώτο των "εκατομμυριούχων" μετά από το 1996, όταν στην ομάδα έπαιζε και ο Γκαγιάρδο. Έφτασε μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, όμως δεν πέτυχε το θαύμα και ηττήθηκε από την Μπαρτσελόνα στον τελικό.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2015-2016

Τι έκανε μετά από τα 40: Οδήγησε τη Ρίβερ στην κατάκτηση του Recopa Sudamericana 2016 και του Κυπέλλου Αργεντινής 2016, φτάνοντας τη συγκομιδή του στον σύλλογο ως προπονητής στα επτά τρόπαια σε δύο χρόνια. Το καλοκαίρι του 2017 ανακοίνωσε ότι θα αποχωρήσει από το "τιμόνι" στο τέλος του έτους, με συνέπεια το όνομά του να βρίσκεται στα μπλοκάκια των μεγαλυτέρων συλλόγων στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 100%

Βίκτορ Γκοντσαρένκο (40, Λευκορωσία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Ο Λευκορώσος παραμένει μέχρι σήμερα ο νεαρότερος προπονητής στην ιστορία του Champions League, αφού τον Σεπτέμβριο του 2008 η ΜΠΑΤΕ αντιμετώπισε τη Ρεάλ στους ομίλους με τον Γκοντσαρένκο να είναι 31 ετών. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο στα 25 λόγω τραυματισμού και όταν ανέλαβε την ομάδα το 2007, είχε υπό την επίβλεψή του αρκετούς πρώην συμπαίκτες του. Στις 5,5 σεζόν που έμεινε στην άκρη του πάγκου κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα, καθώς και ένα κύπελλο, ενώ βρέθηκε ακόμα δύο φορές στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, πετυχαίνοντας νίκες επί της Μπάγερν και της Λιλ, ενώ είχε ισοπαλίες με Γιουβέντους, Μίλαν και Ζενίτ.

Τον Οκτώβριο του 2013 μεταπήδησε στην Κούμπαν, ωστόσο το υψηλότερο επίπεδο αποδείχθηκε δύσκολο και αποχώρησε έναν χρόνο μετά. Τον Ιούνιο του 2015 υπέγραψε στην Ουράλ, αλλά έφυγε μετά από έξι παιχνίδια, για να αναλάβει βοηθός προπονητή στην ΤΣΣΚΑ. Το καλοκαίρι του 2016 ανέλαβε την Ούφα, αλλά έφυγε μετά από μισή σεζόν γιατί αποδέχθηκε το κάλεσμα της ΤΣΣΚΑ, την ανώτερη πρόκληση για έναν Σοβιετικό. Τερμάτισε στη 2η θέση τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στο κύπελλο, ωστόσο παραμένει στον πάγκο των Μοσχοβιτών.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2017-2018

Τι έκανε μετά από τα 40: Η σεζόν άρχισε εντυπωσιακά, με πρόκριση στους ομίλους του Champions League εις βάρος της ΑΕΚ και νίκες στο πρωτάθλημα, ωστόσο στα τέλη Σεπτεμβρίου ήρθε ταπεινωτικός αποκλεισμός στο κύπελλο από την Άβανγκαρντ Κουρσκ και δύο ήττες στο πρωτάθλημα που άφησαν την ΤΣΣΚΑ στην 3η θέση, τέσσερις πόντους πίσω από τη Ζενίτ.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 60%

Πεπ Γκουαρδιόλα (46, Ισπανία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Πιο απλό θα ήταν να παραθέσουμε το τι δεν έκανε. Ανέβασε κατηγορία την Μπαρτσελόνα Β και κέρδισε τον Ζοζέ Μουρίνιο στη μάχη της διαδοχής του Φρανκ Ράικαρντ, κάτι που δεν του το συγχώρεσε ποτέ ο Πορτογάλος και πρώην βοηθός προπονητή των Καταλανών. Στην πρώτη σεζόν του κατέκτησε και τα έξι διαθέσιμα τρόπαια!

Άλλαξε το σύγχρονο ποδόσφαιρο, τελειοποίησε το "στιλ Μπαρτσελόνα", δημιούργησε ολόκληρη σχολή γύρω από τη φιλοσοφία του, η οποία βασίστηκε σε αυτές των Γιόχαν Κρόιφ, Χουάνμα Λίγιο και Μαρσέλο Μπιέλσα κατά βάση και έγινε επίκεντρο της σύγχρονης προπονητικής.

Ήταν αυτός που 'τόλμησε' να φέρει τον Λιονέλ Μέσι στον άξονα, να τον χρησιμοποιήσει ως "ψευδοεννιάρι" και να εκτοξεύσει την παραγωγικότητα του Αργεντινού σε γκολ και ασίστ. Ταυτόχρονα, ήταν αυτός που υποβίβασε τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς σε δεύτερο ρόλο, με συνέπεια και ο Σουηδός να έχει "αιώνια" κόντρα μαζί του. Πειραματίστηκε χωρίς... τέλος όσον αφορά στη διάταξη, παίζοντας ακόμα και με δύο αμυντικούς, αναγκάζοντας τους δημοσιογράφους να... μαντεύουν κάθε φορά το σύστημά του.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2010-2011

Τι έκανε μετά από τα 40: Κάθισε άλλες δύο σεζόν στον πάγκο των "μπλαουγκράνα", κατακτώντας συνολικά 14 τρόπαια και αποχώρησε όταν έχασε το πρωτάθλημα από τη Ρεάλ του Μουρίνιο, επικαλούμενος ψυχολογική και σωματική κόπωση. Έμεινε μία σεζόν εκτός δράσης, έστω κι αν στα μισά του 2012-2013 είχε συμφωνήσει με την Μπάγερν για να πάρει τη θέση του Γιουπ Χάινκες.

Διαδέχθηκε έναν προπονητή που κατέκτησε το τρεμπλ, με σκοπό να διατηρήσει τους Βαυαρούς σε αυτό το επίπεδο. Δημιούργησε μια "μηχανή" που κυριάρχησε στη Γερμανία, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα σε ισάριθμες σεζόν, ωστόσο αποκλειόταν στα ημιτελικά του Champions League από τους τρεις "γίγαντες" της πατρίδας του, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και Ατλέτικο. Συνέχισε τους πειραματισμούς και στη Γερμανία, μετατρέποντας τον Φίλιπ Λαμ από δεξί μπακ σε all around μέσο. Ανέδειξε τις ικανότητες παικτών της ομάδας σε διάφορες θέσεις, αλλά αρκετές φορές ήρθε σε προστριβή με τη διοίκηση. Μετά από τρία χρόνια δίχως Champions League, αποφάσισε να αποχωρήσει, παρότι οι διοικούντες ήθελαν να παραμείνει.

Το πρότζεκτ της Μάντσεστερ Σίτι είχε ετοιμαστεί χρόνια πριν, με τους Φεράν Σοριάνο και Τσίκι Μπεγκιριστάιν ήδη στο οργανόγραμμα της ομάδας, από προηγούμενες απόπειρες να τον υπογράψουν. Αυτήν τη φορά είπε το πολυπόθητο "ναι" και από την πρώτη στιγμή επιχείρησε να βάλει το στίγμα του, διώχνοντας τον βασικό τερματοφύλακα της εθνικής Αγγλίας, Τζο Χαρτ, για τον Κλάουντιο Μπράβο. Η κίνηση δεν είχε επιτυχία, η διάταξη με τρεις στην άμυνα και παίκτες (και κυρίως ακριανούς) άμαθους σε τέτοιες απαιτήσεις δεν έπιασαν, ωστόσο οι μεταγραφές του έδειχναν ότι για ακόμα μία φορά ετοιμάζει μία ομάδα στα μέτρα του, κάτι που δείχνει στα πρώτα παιχνίδια της τρέχουσας σεζόν.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 150%

Ουνάι Έμερι (45, Ισπανία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Όταν ένας τραυματισμός στο γόνατο διέκοψε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, ο πρόεδρος της Λόρκα του πρότεινε τη θέση του προπονητή στον σύλλογο κι αυτός την ανέβασε στη Segunda Division για πρώτη φορά στην ιστορία της. Την επόμενη σεζόν τερμάτισε στην 5η θέση της κατηγορίας και τα επιτεύγματά του τον οδήγησαν στην Αλμερία, την οποία οδήγησε επίσης στον πρώτο προβιβασμό της ιστορίας της στην Primera Division. Μετά από ακόμα έναν χρόνο στους Ανδαλουσιάνους και μία 8η θέση στα "μεγάλα σαλόνια", είχε φτάσει η ώρα της καταξίωσης.

Η Βαλένθια άλλαζε τους (καταξιωμένους) προπονητές σαν τα πουκάμισα και το καλοκαίρι του 2008 αποφάσισε να δώσει τα "ηνία" σε έναν φέρελπι και δη Ισπανό προπονητή, από τη στιγμή που δεν θα κόστιζε και πολλά χρήματα, μιας και ήδη ο σύλλογος είχε πληγεί από οικονομικά προβλήματα. Την πρώτη σεζόν τερμάτισε στην 6η θέση και έχοντας μία τριπλέτα "φωτιά" στην εμπροσθοφυλακή, τους Νταβίδ Βίγια, Νταβίδ Σίλβα και Χουάν Μάτα, το 2009-2010 τερμάτισε στην 3η θέση. Μπορεί να πωλήθηκαν τα πρώτα δύο αστέρια της ομάδας το καλοκαίρι του 2010, ωστόσο οι "νυχτερίδες" έπιασαν τα ίδια στάνταρ και τη νέα σεζόν.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2011-2012

Τι έκανε μετά από τα 40: Το καλοκαίρι του 2011 πωλήθηκε και ο Μάτα, με συνέπεια να μείνει μόνο ο Ρομπέρτο Σολδάδο να ηγείται αποτελεσματικά της γραμμής κρούσης. Ο Έμερι κατάφερε να οδηγήσει τη Βαλένθια σε τρίτο σερί τερματισμό στην 3η θέση, πίσω μόνο από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, ωστόσο οι σχέσεις του με τον κόσμο είχε χαλάσει προ πολλού. Το θέαμα ήταν "φτωχό" και ουκ ολίγες φορές είχε δει "λευκά μαντηλάκια" στις κερκίδες του "Μεστάγια", με συνέπεια να αποχωρήσει το καλοκαίρι του 2012 για να αναλάβει τη Σπαρτάκ Μόσχας. Στη Ρωσία βρέθηκε τελείως έξω από τα νερά του και μετά από συντριβή 1-5 στο ντέρμπι με την Ντινάμο Μόσχας, απολύθηκε.

Τον Ιανουάριο του 2013 διαδέχθηκε τον Μίτσελ που είχε την ίδια τύχη στη Σεβίλλη. Οι Ανδαλουσιάνοι είχαν δημιουργήσει ακόμα ένα καλό σύνολο χάρη στις ενέργειες του αθλητικού διευθυντή τους, Μόντσι, και ο Έμερι κατάφερε να κάνει αυτούς τους παίκτες ομάδα, τερματίζοντας στην 5η θέση. Παράλληλα, κατέκτησε το Europa League στα πέναλτι με την Μπενφίκα. Τη σεζόν 2014-2015, το ποδόσφαιρο έκρηξης της Σεβίλλης έφερε ακριβώς τα ίδια αποτελέσματα: 5η θέση στο πρωτάθλημα (έναν πόντο πίσω από τη Βαλένθια) και κατάκτηση του Europa League, επίτευγμα το οποίο πλέον προσέφερε "εισιτήριο" για το Champions League. Τη σεζόν 2015-2016, οι Ανδαλουσιάνοι... παράτησαν τις τελευταίες αγωνιστικές, αφού είχαν προκριθεί ήδη στον τελικό του Europa League, με συνέπεια να διεκδικήσουν από εκεί παρουσία στο επόμενο Champions League (τερμάτισαν 7οι στο πρωτάθλημα). Όπερ και εγένετο με νίκη επί της Λίβερπουλ, με την τρίτη σερί κατάκτηση να αποτελεί ρεκόρ.

Ο κύκλος του ολοκληρώθηκε εκείνο το καλοκαίρι, μετά από ένα μίνι σίριαλ, μέχρι να ανακοινώσει την απόφαση να αποχωρήσει. Η Παρί Σεν Ζερμέν είχε γνωστοποιήσει την απομάκρυνση του Λοράν Μπλαν και στο τέλος Ιουνίου προσέλαβε τον Έμερι. Ο Ισπανός αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα στην πρώτη σεζόν του, αφού επιχείρησε να αλλάξει τη διάταξη της ομάδας και να την κάνει πιο "ισπανική", ενώ δεν είχε στη διάθεσή του τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς που είχε αποχωρήσει. Τα "αστέρια" του συλλόγου δεν τον αποδέχθηκαν, η Μονακό πετούσε "φωτιές" και μετά από τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από την Μπαρτσελόνα στη φάση των 16 του Champions League, όλα έδειχναν ότι δεν θα έβγαζε ούτε τη σεζόν. Παρότι έχασε το πρωτάθλημα από τους Μονεγάσκους, στηρίχθηκε από τη διοίκηση και πλέον εξοπλίστηκε με παίκτες που αυξάνουν τις απαιτήσεις.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 80%

Λεονάρντο Ζαρντίμ (43, Πορτογαλία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Προπονητής από τα 22 του σε ακαδημίες, αφού ποτέ δεν έγινε ποδοσφαιριστής. Το 2003, σε ηλικία 27 ετών, ανέλαβε την πρώτη κανονική δουλειά στην Καμάσα, όπου ήταν βοηθός τα προηγούμενα τρία χρόνια. Έμεινε πέντε χρόνια εκεί και μετακινήθηκε στην Σάβες το 2008, ανεβάζοντάς την στη δεύτερη κατηγορία. Το καλοκαίρι του 2009 πήγε στην Μπέιρα Μαρ την οποία ανέβασε στην Primeira Liga, ωστόσο παραιτήθηκε στα μέσα της επόμενης σεζόν. Η Μπράγκα αντικατέστησε τον Ντομίνγκος Πασιένσια με τον Ζαρντίμ τον Μάιο του 2011 και εκείνος ξεπλήρωσε αυτήν την εμπιστοσύνη με την 3η θέση και ένα σερί 15 νικών.

Ο τσακωμός του με τον πρόεδρο του συλλόγου τον οδήγησε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, ως διάδοχος του Ερνέστο Βαλβέρδε. Η πορεία του στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε άδοξα στις 19 Ιανουαρίου, παρότι ήταν αήττητος σε πρωτάθλημα και κύπελλο, είχε 10 βαθμούς διαφορά από τον 2ο στη Super League και μάζεψε 9 βαθμούς στον όμιλο του Champions League. Η αιτία που παρουσιάστηκε ήταν το κακό θέαμα των "ερυθρολεύκων", ωστόσο αυτό δεν πτόησε τον Μπρούνο ντε Καρβάλιο της Σπόρτινγκ να τον πάρει στα "λιοντάρια" για τη σεζόν 2013-2014. Με την Σπόρτινγκ τερμάτισε στη 2η θέση, συγκεντρώνοντας 25 βαθμούς παραπάνω από την προηγούμενη σεζόν και τα κατορθώματά του τον οδήγησαν στη Μονακό.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2014-2015

Τι έκανε μετά από τα 40: Ο Ντμίτρι Ριμπολόβλεβ είχε κλείσει την "κάνουλα", με συνέπεια να αποχωρήσουν παίκτες όπως ο Ρανταμέλ Φαλκάο (δανεικός), ο Χάμες Ροντρίγκες, ο Σέρχιο Ρομέρο, ο Ερίκ Αμπιντάλ και ο Εμανουέλ Ριβιέρ, ωστόσο αποκτήθηκαν νεαρότεροι, οι οποίοι αργότερα θα γίνονταν τεράστια ονόματα, όπως ο Φαμπίνιο, ο Τιεμουέ Μπακαγιοκό και ο Μπερνάρντο Σίλβα. Ο Ζαρντίμ μετέφερε την αμυντική φιλοσοφία του και στο "Λουί Ντε", ενώ από τη στιγμή που ξεπετάχθηκαν ορισμένα ταλέντα στην ομάδα όπως ο Αντονί Μαρσιάλ, ο Ζοφρέ Κοντογκμπιά και ο Γιανίκ Φερέιρα Καράσκο, η Μονακό κατάφερε να τερματίσει 3η και να βγει Champions League.

Νέα σεζόν, ίδιο θέαμα, ίδια θέση (σε ισοβαθμία με τη 2η Λιόν) και όλα έδειχναν μία στασιμότητα στον σύλλογο, που αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων του Europa League. Μέχρι που ήρθε το 2016-2017, με τους Μονεγάσκους να αποτελούν μία από τις πιο επιθετικές ομάδες του πλανήτη, να σκοράρουν κατά ριπάς με τον Ρανταμέλ Φαλκάο, να βρίσκουν στο πρόσωπο ενός 18χρονου, του Κιλιάν Εμπαπέ, τον επόμενο μεγάλο επιθετικό και να αποκαθηλώνουν την Παρί στη Γαλλία, φτάνοντας παράλληλα μέχρι τα ημιτελικά του Champions League.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 90%

Ρομπέρτο Μαρτίνεθ (44, Ισπανία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Μετά από 12 χρόνια ως ποδοσφαιριστής στη Μεγάλη Βρετανία, ο Ισπανός έγινε... άγνωστος Χ για τη χώρα του, ωστόσο οι Άγγλοι τον γνώριζαν πολύ καλά. Ο ίδιος, πάντως, δεν ξέχασε τις ισπανικές καταβολές του και όταν ανέλαβε τη Σουόνσι τον Φεβρουάριο του 2007, εφάρμοσε επί χόρτου όσα είχε διδαχθεί στις ακαδημίες της Σαραγόσα. Ποδόσφαιρο με κοντινές πάσες, δυναμικοί παίκτες στα άκρα που κάνουν διαρκώς κούρσες και χτίσιμο επιθέσεων από πίσω. Στην πρώτη πλήρη σεζόν στον πάγκο, οδήγησε τον ουαλικό σύλλογο στην Championship για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια. Παρότι ασκούσε κριτική σε παίκτες που έφευγαν από την ομάδα "για τα λεφτά", το καλοκαίρι του 2009 υπέγραψε στη Γουίγκαν της Premier League, με συνέπεια να αντιμετωπιστεί ως "Ιούδας" από τους φίλους της πρώην ομάδας του.

Στη Γουίγκαν ακολούθησε την ίδια φιλοσοφία και υιοθέτησε ακόμα και διατάξεις με τρεις αμυντικούς (είτε 3-4-3 είτε 3-5-2), πράγμα άγνωστο ακόμα στο Νησί. Αυτό προκάλεσε ουκ ολίγα προβλήματα στην ομάδα, που μπορεί να έπαιζε όμορφο ποδόσφαιρο, όμως δεν έπαιρνε αποτελέσματα. Από τον Αύγουστο του 2011 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012 είχε μόλις τέσσερις νίκες, ωστόσο στη συνέχεια η Γουίγκαν έκανε μία από τις πιο διάσημες αντεπιθέσεις και κατάφερε να σώσει την κατηγορία και να φτάσει σε σημείο να συζητά με τη Λίβερπουλ (επέλεξε εν τέλει τον Μπρένταν Ρότζερς). Την επόμενη σεζόν πέτυχε κάτι ακόμα πιο αξιομνημόνευτο, αφού οδήγησε τη Γουίγκαν στην κατάκτηση του πρώτου τροπαίου στην ιστορία της, του Κυπέλλου Αγγλίας απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, ωστόσο έγινε ο πρώτος προπονητής που την ίδια σεζόν με τρόπαιο, υποβιβάστηκε.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2013-2014

Τι έκανε μετά από τα 40: Το καλοκαίρι του 2013 ήρθε η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, αφού κλήθηκε να γίνει ο 20ός προπονητής στην ιστορία της Έβερτον και κυρίως να αναλάβει να διαχειριστεί τη μετά - Ντέιβιντ Μόγες εποχή. Τα κατάφερε περίφημα στην πρώτη χρονιά του, αφού έγινε ο πρώτος προπονητής που μένει αήττητος στα πρώτα έξι παιχνίδια του στον πάγκο των "ζαχαρωτών", ο πρώτος που οδηγεί την ομάδα σε επτά σερί νίκες στην Premier League, ο πρώτος που της προσέφερε τόσους πόντους στην Premier League (72, καταρρίπτοντας το ρεκόρ πέντε αγωνιστικές πριν από το τέλος).

Μετά από την 5η θέση του 2013-2014 όμως, ήρθε η σεζόν 2014-2015 που δεν θύμισε σε τίποτα την πρώτη χρονιά. Τον Μάρτιο, η Έβερτον βρέθηκε στην 14η θέση και μόλις έξι βαθμούς πάνω από τη διακεκαυμένη ζώνη, ενώ στο Europa League αποκλείστηκε από την Ντινάμο Κιέβου στη φάση των 16. Απολύθηκε τον Μάιο του 2016, μία αγωνιστική πριν από το τέλος της χρονιάς, εξέλιξη που ζητούσαν επιτακτικά και οι φίλαθλοι.

Τον Αύγουστο του 2016 ανέλαβε την εθνική Βελγίου, όπου ξαναβρήκε αρκετούς παίκτες που είχε στο "Γκούντισον Παρκ" και τους οδήγησε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018, μέσα από έναν σχετικά εύκολο όμιλο για την ποιότητα των "κόκκινων διαβόλων".

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 65%

Μάρκους Μπάμπελ (45, Γερμανία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Από τους κορυφαίους Γερμανούς αμυντικούς της δεκαετίας του '90, με τίτλους σε Μπάγερν, Λίβερπουλ, Στουτγκάρδη και εθνική, συνέχισε ως βοηθός προπονητή στους Σουηβούς όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του, με την κατάκτηση του ανέλπιστου πρωταθλήματος του 2007. Όταν η Στουτγκάρδη απέλυσε τον Άρμιν Φε λόγω κακών αποτελεσμάτων τον Νοέμβριο του 2008, στράφηκε στον μέχρι πρότινος βοηθό του και ο Μπάμπελ αντεπεξήλθε και με το παραπάνω, αφού οδήγησε την ομάδα στην 3η θέση, μόλις πέντε βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Βόλφσμπουργκ.

Υπέγραψε συμβόλαιο μέχρι το 2011, ωστόσο η σεζόν 2009-2010 άρχισε με πολύ άσχημο τρόπο και μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, η Στουτγκάρδη ήταν στην 16η θέση. Ο Μπάμπελ απολύθηκε παρότι είχε προκριθεί στη φάση των 16 του Champions League και η νέα σεζόν τον βρήκε στη Χέρτα και την Zweiteliga. Την ανέβασε άμεσα κατηγορία, αλλά στα μέσα του 2011-2012 απολύθηκε, έχοντας δηλώσει νωρίτερα ότι θα αποχωρήσει στο τέλος της χρονιάς. Δύο μήνες αργότερα ανέλαβε τη Χόφενχαϊμ, την οποία σταθεροποίησε στο μέσο της βαθμολογίας.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2012-2013

Τι έκανε μετά από τα 40: Τη νέα σεζόν αντιμετώπισε ξανά προβλήματα, δείχνοντας μία ροπή προς την καταστροφή, όταν κάνει ο ίδιος προετοιμασία στους συλλόγους του. Απολύθηκε τον Δεκέμβριο του 2012 με την ομάδα στη 16η θέση και ξανακάθισε σε πάγκο δύο χρόνια αργότερα.

Η ελβετική Λουκέρνη του έδωσε την ευκαιρία τον Οκτώβριο του 2014, αντικαθιστώντας τον Κάρλος Μπέρνεγκερ που δεν είχε ούτε νίκη στη σεζόν. Με τον Μπάμπελ στο "τιμόνι", η ομάδα τερμάτισε στην 5η θέση της βαθμολογίας, ενώ τη νέα σεζόν βελτιώθηκε κατά δύο θέσεις κι έφτασε στα ημιτελικά του κυπέλλου. Πέρυσι, η Λουκέρνη τερμάτισε ξανά στην 5η θέση, 2 πόντους πίσω από την 3η Λουγκάνο.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 30%

Σλάβεν Μπίλιτς (49, Κροατία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 2000 και έναν χρόνο αργότερα ανέλαβε ως υπηρεσιακός τη Χάιντουκ Σπλιτ, στην οποία ήταν και μέτοχος. Κόλλησε το "μικρόβιο" της προπονητικής, παρακολούθησε τους Αρσέν Βενγκέρ και Μαρτσέλο Λίπι, ανέλαβε για δύο χρόνια την εθνική Κροατίας κ-21 και το 2006, μετά από την αποτυχία της χώρας στο Μουντιάλ 2006, διαδέχθηκε τον Ζλάτκο Κράντσαρ στον πάγκο.

Προβίβασε τους Εντουάρντο ντα Σίλβα, Λούκα Μόντριτς και Βέντραν Τσόρλουκα στην πρώτη ομάδα και προχώρησε στην τελική φάση του Euro 2008, νικώντας μέσα στην Αγγλία και αποκλείοντας τα "λιοντάρια" στον προκριματικό όμιλο. Στα γήπεδα της Αυστρίας και της Ουκρανίας σημείωσε τρεις νίκες στον όμιλο με Γερμανία, Αυστρία και Πολωνία, ωστόσο στα προημιτελικά αποκλείστηκε στα πέναλτι από την Τουρκία.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2008-2009

Τι έκανε μετά από τα 40: Οι Κροάτες αποκλείστηκαν στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2010, όμως κατάφεραν να βρεθούν και στο επόμενο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Δεν προχώρησαν από τη φάση των ομίλων, όπου κληρώθηκαν μαζί με Ισπανία και Ιταλία, τις δύο φιναλίστ της διοργάνωσης. Αποχώρησε από τον πάγκο της χώρας του εκείνο το καλοκαίρι, παρότι ο κόσμος και ο Τύπος ήταν υπέρ του.

Από τον Μάιο του 2012 είχε συμφωνήσει να αναλάβει τη Λοκομοτίβ Μόσχας, παρότι υπήρχε ενδιαφέρον και από μεγαλύτερα πρωταθλήματα. Το τέλος της σεζόν, όμως, βρήκε την ομάδα στη χειρότερη θέση από καταβολής ρωσικού πρωταθλήματος (9η) και τον Μπίλιτς να απολύεται. Τον Ιούνιο του 2013 αποδέχθηκε πλουσιοπάροχο συμβόλαιο από την Μπεσίκτας, αλλά παρέμεινε τρίτος τροχός της αμάξης στο τουρκικό πρωτάθλημα, πίσω από Φενέρμπαχτσε και Γαλατάσαραϊ. Ο Μπίλιτς εμφάνισε μία ομάδα με μεγάλη ενέργεια στα ντέρμπι, η οποία "στραβοπατούσε" απέναντι σε πιο αδύναμους αντιπάλους.

Το καλοκαίρι του 2015 αποδέχθηκε την πρόταση της Γουέστ Χαμ και τρεις εβδομάδες μετά από την έναρξη της σεζόν, έγινε ο πρώτος προπονητής του συλλόγου που κερδίζει στο "Άνφιλντ" τη Λίβερπουλ από το 1963. Σημείωσε νίκες απέναντι σε Μάντσεστερ Σίτι, Άρσεναλ και τερμάτισε στην 7η θέση, καταρρίπτοντας ρεκόρ πόντων, γκολ, διαφοράς τερμάτων, μικρότερου αριθμού ηττών στην Premier League για τον σύλλογο. Το όνομά του συζητήθηκε για μεγαλύτερες ομάδες του Νησιού, ωστόσο η περσινή σεζόν ήταν μία... άοσμη χρονιά για τα "σφυριά", που τερμάτισαν στην 11η θέση, ενώ είχαν και ένα σερί πέντε ηττών που τα έφερε κοντά στον υποβιβασμό. Φέτος η χρονιά άρχισε με τρεις ήττες και τον Μπίλιτς υπ' ατμόν, ωστόσο κάποια θετικά αποτελέσματα στη συνέχεια, τον κράτησαν στον πάγκο.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 35%

Βιντσέντζο Μοντέλα (43, Ιταλία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Συνέδεσε το όνομά του με την πιο "χρυσή" εποχή της Ρόμα τα τελευταία χρόνια και γι' αυτό έγινε μέλος του Hall of Fame του συλλόγου. Μάλιστα, θα μπορούσε να αρχίσει από τους "τζιαλορόσι" την προπονητική καριέρα του, αν οι άνθρωποι της ομάδας εκτιμούσαν καλύτερα τα προσόντα του. Έκανε καλή δουλειά στην κ-15 του συλλόγου και γι' αυτό κλήθηκε εσπευσμένα τον Φεβρουάριο του 2011 να αναλάβει υπηρεσιακός στη θέση του Κλάουντιο Ρανιέρι. Σταθεροποίησε την κατάσταση με επτά νίκες και τρεις ισοπαλίες σε 13 παιχνίδια, ωστόσο έπεσε πάνω στην αλλαγή σελίδας στον σύλλογο, με την οικογένεια Σένσι να αποχωρεί και να αναλαμβάνουν οι Αμερικανοί.

Για τη νέα σεζόν προτίμησαν ένα πιο ελκυστικό όνομα για τον πάγκο, τον Λουίς Ενρίκε, με συνέπεια ο Μοντέλα να βρει προπονητικό καταφύγιο στην Κατάνια. Οδήγησε τους Σικελούς στην 11η θέση και για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια πάνω από την συμπολίτισσα Παλέρμο και το τηλέφωνό του γέμισε με κλήσεις από μεγαλύτερους συλλόγους. Ακόμα και η Ρόμα φέρεται να ενδιαφέρθηκε, ωστόσο κατέληξε στη Φιορεντίνα.

Στη πρώτη σεζόν του στην Τοσκάνη, οι 17 από τους 26 παίκτες της πρώτης ομάδας ήταν μεταγραφικά αποκτήματα. Μεταξύ τους, οι Νταβίντ Πισάρο, Αλμπέρτο Ακουιλάνι και Μπόρχα Βαλέρο που για χρόνια σχημάτισαν μία εκπληκτική βάση για το επιθετικό ποδόσφαιρο των "βιόλα". Ο Μοντέλα καθιέρωσε σύστημα με τρεις αμυντικούς και στην πρώτη σεζόν του έχασε την 3η θέση και την έξοδο στο Champions League από τη Μίλαν μόλις στην τελευταία αγωνιστική. Τη νέα σεζόν έφτασε μέχρι τον τελικό κυπέλλου, όπου ηττήθηκε από τη Νάπολι, ενώ τερμάτισε ξανά στην 4η θέση.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2014-2015

Τι έκανε μετά από τα 40: Η εικόνα της ομάδας παρέμεινε πολύ καλή και στην τρίτη σεζόν του Μοντέλα. Μάλιστα, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Europa League, όπου αποκλείστηκε από τη μετέπειτα κάτοχο Σεβίλλη. Στο πρωτάθλημα τερμάτισε ξανά στην 4η θέση, ωστόσο απολύθηκε στο τέλος της χρονιάς, λόγω της διαμάχης του με τον εκ των ιδιοκτητών του συλλόγου, Ντιέγκο ντέλα Βάλε. Με τις μεγάλες ομάδες να έχουν "κλείσει" τις επιλογές τους για τον πάγκο, δεν κατάφερε να βρει σύλλογο το καλοκαίρι και αποδέχθηκε τον Νοέμβριο του 2015 την πρόταση της Σαμπντόρια. Στους Γενοβέζους δεν τα πήγε καλά, με έξι νίκες σε 26 αγώνες, ωστόσο η φήμη του από τις προηγούμενες σεζόν τον οδήγησαν στη Μίλαν.

Ο Μοντέλα βρέθηκε ξανά σε ομάδα που βρίσκεται σε διαδικασία αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος από μία μεγάλη ιταλική οικογένεια, ωστόσο η εικόνα των "ροσονέρι" άφησε θετικές εντυπώσεις, έστω κι αν δεν χρησιμοποίησε σύστημα με τρεις αμυντικούς. "Κέρδισε" την παραμονή του και με τους Κινέζους ιδιοκτήτες, οι οποίοι τον ενίσχυσαν με μία εντεκάδα μεταγραφές, αλλά και αυξημένες απαιτήσεις. Η εκκίνηση της φετινής χρονιάς δεν ήταν ιδανική και ήδη υπάρχουν φωνές που ζητούν την απομάκρυνσή του, ωστόσο προς το παρόν οι ιδιοκτήτες τον στηρίζουν.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 75%

Γιούλιαν Νάγκελσμαν (30, Γερμανία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Η βελτιωμένη έκδοση του Αντρέ Βίλας Μπόας, το νο1 πρότζεκτ της σύγχρονης προπονητικής. Πριν συμπληρώσει τα 30 του, άκουγε το όνομά του στην ίδια πρόταση με το "πάγκος της Μπάγερν" και ουχί αβάσιμα. Λίγους μήνες μετά από τα 30 του, ήδη θεωρείται τελειωμένη για το καλοκαίρι του 2018 ότι η μετακίνησή του στην κορυφή της πυραμίδας του γερμανικού ποδοσφαίρου, ως διάδοχος του υπηρεσιακού Γιουπ Χάινκες! Γιατί; Επειδή σε λιγότερο από 1,5 χρόνο ως πρώτος προπονητής, έχει καταφέρει σχεδόν τα πάντα.

Ποδοσφαιριστής δεν κατάφερε να γίνει, αφού στα 19 του εγκατέλειψε λόγω προβλημάτων στο γόνατο. Έγινε προπονητής σε μικρά τμήματα και για ένα διάστημα βοηθός του Τόμας Τούχελ στη δεύτερη ομάδα της Άουγκσμπουργκ. Τη σεζόν 2012-2013 ήταν βοηθός προπονητή του Μάρκους Μπάμπελ και του Φρανκ Κράμερ αργότερα στη Χόφενχαϊμ και στη συνέχεια έγινε προπονητής στην κ-19 της γερμανικής ομάδας, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα 2013-2014. Τη σεζόν 2015-2016, η Χόφενχαϊμ βρισκόταν σε πολύ άσχημη αγωνιστική κατάσταση, με συνέπεια στις 26 Οκτωβρίου 2015 να απολυθεί ο προπονητής Μάρκους Γκίσντολ και τη θέση του να πάρει ο Χουμπ Στέφενς. Μία ημέρα αργότερα, ο Νάγκελσμαν υπέγραψε συμβόλαιο το οποίο θα ενεργοποιούταν στην αρχή της σεζόν 2016-2017, ώστε να γίνει πρώτος προπονητής στην ομάδα.

Στην περίοδο Στέφενς, όμως, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε και όταν ο πρώην προπονητής του ΠΑΟΚ παραιτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2016 για λόγους υγείας, η ομάδα βρισκόταν στη 17η θέση της βαθμολογίας, 7 βαθμούς μακριά από τη σωτηρία, με μόλις 2 νίκες σε 20 αγώνες. Η διοίκηση επέλεξε να ρίξει στα βαθιά τον Νάγκελσμαν και ουσιαστικά να προετοιμάσει το έδαφος για την άμεση επιστροφή της στην Bundesliga, μετά από τον φαινομενικά αναπόφευκτο υποβιβασμό εκείνης της σεζόν. Ο "μίνι Μουρινιο", όπως τον είχε... βαφτίσει ήδη ο τερματοφύλακας Τιμ Βίζε που ανήκε στην ομάδα, διέψευσε όλα τα προγνωστικά και με ένα σύστημα 3-4-1-2 οδήγησε την ομάδα στη σωτηρία.

Ο νεαρότερος προπονητής στην ιστορία της Bundesliga έκανε μία ακόμη μεγαλύτερη υπέρβαση τη νέα σεζόν, παρότι διέθετε ομάδα με το 12ο μπάτζετ στην κατηγορία και ήταν εντελώς άπειρος σε προετοιμασίες συλλόγων. Κρατώντας τη Χόφενχαϊμ αήττητη για τις πρώτες 17 αγωνιστικές (η μοναδική ομάδα από τα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα), διεκδίκησε μέχρι τέλους την 3η θέση μαζί με την Ντόρτμουντ και εν τέλει τερμάτισε στην 4η θέση και στα playoffs του Champions League. Φέτος, μπορεί να μην κατάφερε να μπει στους "χρυσοφόρους" ομίλους, αφού αποκλείστηκε με δύο ήττες από τη Λίβερπουλ, ωστόσο άρχισε με τον ίδιο εντυπωσιακό τρόπο με πέρυσι στο πρωτάθλημα και γι' αυτό οι διοικούντες την Μπάγερν αναμένεται να τον χρίσουν διάδοχο του Χάινκες το επόμενο καλοκαίρι, έχοντας απορρίψει για χάρη του την περίπτωση του άλλοτε "δασκάλου" του, Τούχελ.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2027-2028

Τι έκανε μετά από τα 40: -

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 200%

Ρόνι Ντέιλα (42, Νορβηγία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Από ποδοσφαιριστής χωρίς διακρίσεις και στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης, ο Ρόνι Ντέιλα πήρε μεταγραφή στην Στρέμσγκοντσετ το 2006 και απέκτησε και την ιδιότητα του βοηθού προπονητή. Όταν αποχώρησε ο προπονητής, ο αθλητικός διευθυντής της ομάδας και παλαίμαχος διεθνής, Γιόστεϊν Φλο, αποφάσισε να δώσει το χρίσμα στον Ντέιλα, παρότι 32 ετών. Δύο σεζόν πάλεψε με την αποφυγή του υποβιβασμού και τα κατάφερε, χωρίς να παραστρατίσει από τη φιλοσοφία του επιθετικού ποδοσφαίρου.

Η ομάδα ανέβαινε διαρκώς σεζόν με σεζόν, ενώ ταυτόχρονα έπεφτε ο μέσος όρος ηλικίας. Έφτασε σε σημείο να αγωνίζεται με 9 παίκτες κάτω των 24, με τους οποίους κατέκτησε το κύπελλο το 2010. Τρία χρόνια αργότερα, τα πήγε ακόμα καλύτερα, αφού αποκαθήλωσε τη Μόλντε του Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ και οδήγησε την Στρέμσγκοντσετ στην κατάκτηση του δεύτερου πρωταθλήματος στην ιστορία της και πρώτου μετά από 43 χρόνια.

Οι συγκρίσεις με την πορεία του Γίργκεν Κλοπ της Ντόρτμουντ αναπόφευκτες, όπως και οι φωνές που τον ήθελαν να αναλαμβάνει την εθνική Νορβηγίας. Εν τέλει, το 2014 πήγε στη Σέλτικ, όπου κατέκτησε το νταμπλ στην πρώτη σεζόν του, χωρίς να αντιμετωπίζει ιδιαίτερο ανταγωνισμό.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2015-2016

Τι έκανε μετά από τα 40: Διατηρώντας την επιθετική φιλοσοφία του, κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα με 93 τέρματα και μόλις 4 ήττες. Όμως, στο κύπελλο αποκλείστηκε στα ημιτελικά από τη Ρέιντζερς, ενώ οι κακές εμφανίσεις και αποτελέσματα στην Ευρώπη, τον οδήγησαν στην πόρτα της εξόδου στο τέλος του 2015-2016. Τον Ιανουάριο του 2017 διαδέχθηκε έναν... τοπικό ήρωα στη Βαλερέγκα, τον Κιέτιλ Ρέκνταλ, τον άνθρωπο που έσπασε την παντοκρατορία της Ρόσενμποργκ με τα 13 σερί πρωταθλήματα, ωστόσο η ομάδα βρίσκεται στη 10η θέση της κατηγορίας.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 25%

Μαουρίσιο Ποτσετίνο (45, Αργεντινή)

Τι έκανε πριν από τα 40: Επιχείρησε να μπει στην προπονητική σταδιακά, ως βοηθός στην ομάδα γυναικών της Εσπανιόλ, όπου είχε κρεμάσει τα "παπούτσια" του τρία χρόνια νωρίτερα. Η κατάσταση στον σύλλογο, όμως, ήταν πολύ κρίσιμη τον Ιανουάριο του 2009, αφού είχαν απολυθεί ήδη οι Τιντίν Μάρκεθ και Μανέ από την τεχνική ηγεσία και η ομάδα ήταν τρίτη από το τέλος.

Παρότι άρχισε την προπονητική με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ένα 0-0 με την Μπαρτσελόνα στο κύπελλο, η κατάσταση δεν διορθώθηκε άμεσα. Χρειάστηκε να πάει τους παίκτες πεζοπορία 12 χιλιομέτρων με προορισμό ένα μοναστήρι για να αλλάξει η πορεία της ομάδας. Αυτό και να εισαγάγει μία ποδοσφαιρική φιλοσοφία με πίεση ψηλά και διάταξη 4-2-3-1. Η Εσπανιόλ άρχισε να νικάει μετά από την επίκληση στα θεία και τερμάτισε στη 10η θέση. Το 2009-2010 ήρθε 11η και το 2010-2011 κατετάγη 8η, η δεύτερη υψηλότερη θέση της στο 21ο αιώνα. Μάλιστα, νίκησε για πρώτη φορά σε 27 χρόνια την Μπαρτσελόνα μέσα στο "Καμπ Νόου".

Μαθητής του Μαρσέλο Μπιέλσα, ο Ποτσετίνο τράβηξε τα βλέμματα τόσο με την ποδοσφαιρική φιλοσοφία του, όσο και με την απαίτησή του να παίζουν το ίδιο σύστημα με την πρώτη ομάδα όλες οι ηλικιακές κατηγορίες των ακαδημιών, ενώ συχνά επισκεπτόταν τις προπονήσεις τους και δεν δίσταζε να προωθεί παίκτες.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2011-2012

Τι έκανε μετά από τα 40: Η σεζόν 2011-2012 δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, με την ομάδα να τερματίζει στη 14η θέση. τη νέα χρονιά, τα αποτελέσματα ήταν αρκετά άσχημα και τον Νοέμβριο αποφασίστηκε η κοινή συναινέσει λύση του συμβολαίου του. Δεν έμεινε για πολύ χωρίς δουλειά, αφού τον Ιανουάριο του 2013 ανέλαβε τη Σαουθάμπτον και κατέγραψε ορισμένες εντυπωσιακές νίκες κόντρα σε Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ και Τσέλσι, με τον σύλλογο να σώζει την κατηγορία. Τη νέα χρονιά, σημείωσε ρεκόρ συγκομιδής πόντων και τερμάτισε στην 8η θέση, με συνέπεια να τον προσλάβει η Τότεναμ, ως διάδοχο ουσιαστικά του Αντρέ Βίλας Μπόας.

Η παρουσία του στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν" συνδυάστηκε με την αγωνιστική εκτόξευση ποδοσφαιριστών όπως ο Χάρι Κέιν, ο Κάιλ Γουόκερ, ο Μουσά Ντεμπελέ και ο Κρίστιαν Έρικσεν, ενώ φρόντισε να δημιουργήσει και μία πανίσχυρη αμυντική γραμμή με ηγέτη τον Γιαν Βερτόνχεν. Η 5η θέση και ο τελικός League Cup του 2014-2015 έγινε 3η θέση την επόμενη σεζόν, όπου οι Λονδρέζοι διεκδίκησαν ακόμα και την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος στην ιστορία τους μετά από το 1961, αλλά το έχασαν από τη Λέστερ. Πέρυσι, με πολύ όμορφο ποδόσφαιρο, τερμάτισαν στη 2η θέση και για πρώτη φορά πάνω από την Άρσεναλ στην Premier League, ενώ δείχνουν να μονιμοποιούνται στο Champions League.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 100%

Μπρένταν Ρότζερς (44, Βόρεια Ιρλανδία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Η καριέρα του ως παίκτης σταμάτησε πρόωρα στα 20 λόγω προβλημάτων στο γόνατο και γι' αυτό στράφηκε στην προπονητική. Διετέλεσε επικεφαλής των ακαδημιών της Ρέντινγκ, από τις οποίες τον πήρε ο Ζοζέ Μουρίνιο για αντίστοιχο ρόλο στην Τσέλσι. Προβιβάστηκε σε προπονητής της δεύτερης ομάδας, μέχρι τον Νοέμβριο του 2008, όταν τον προσέλαβε η Γουότφορντ. Κατάφερε για διατηρήσει την ομάδα στην Championship και τη νέα σεζόν επέστρεψε στη Ρέντινγκ, ως πρώτος προπονητής. Έφυγε τον Δεκέμβριο μετά από άσχημα αποτελέσματα και τη νέα σεζόν ανέλαβε τη Σουόνσι. Την οδήγησε τον τελικό των playoffs ανόδου, όπου νίκησε τη Ρέντινγκ και προβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Τη σεζόν 2011-2012, η Σουόνσι έπαιξε όμορφο ποδόσφαιρο, σημείωσε κάποιες καλές νίκες απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους και διέψευσε τα προγνωστικά περί υποβιβασμού. Το τέλος της χρονιάς τον βρήκε βασικό υποψήφιο να διαδεχθεί τον Κένι Νταλγκλίς στη Λίβερπουλ, όπερ και εγένετο, αν και η πρώτη χρονιά δεν εξελίχθηκε με θετικό τρόπο.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2012-2013

Τι έκανε μετά από τα 40: Τα προβλήματα που δημιουργούσε ο Λουίς Σουάρες είτε με τις τιμωρίες για ρατσιστική συμπεριφορά είτε με το δάγκωμα αντιπάλων είχαν αντίκτυπο στα αποτελέσματα των "κόκκινων", που τερμάτισαν στην 7η θέση το 2012-2013. Το γρήγορο, κάθετο ποδόσφαιρο του Ρότζερς, όμως, είχε αποτέλεσμα την επόμενη σεζόν, με τη Λίβερπουλ να φτάνει στο +5 από τον ανταγωνισμό, τρεις αγωνιστικές πριν από το τέλος, και να βρίσκεται κοντά στο σπάσιμο της "κατάρας". Το γλίστρημα του Στίβεν Τζέραρντ απέναντι στην Τσέλσι και το γεγονός ότι η Μάντσεστερ Σίτι είχε περισσότερα παιχνίδια να δώσει, τα οποία κέρδισε, στέρησαν τη χαρά του τίτλου από τον Βορειοϊρλανδό.

Με 101 γκολ (3η επίδοση στην ιστορία της Premier League) και τη Λίβερπουλ ξανά στο Champions League, η σεζόν κρίθηκε επιτυχημένη, αλλά η πώληση του Σουάρες το καλοκαίρι του 2014 απέβη μοιραία. Ο σύλλογος αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, τερμάτισε 6ος και ο Ρότζερς έγινε ο πρώτος προπονητής της Λίβερπουλ από τη δεκαετία του '50 που σε τρεις σεζόν δεν είχε κατακτήσει κανένα τρόπαιο. Τον Οκτώβριο της νέας σεζόν, μία ώρα μετά από την ισοπαλία στο ντέρμπι με την Έβερτον, απολύθηκε από τη Λίβερπουλ.

Τον Μάιο του 2016 υπέγραψε μονοετές συμβόλαιο με την ομάδα που υποστήριζε μικρός, τη Σέλτικ, διαδεχόμενος τον Ρόνι Ντέιλα. Έφτασε στους ομίλους του Champions League παρότι ηττήθηκε από ομάδα του Γιβραλτάρ στα προκριματικά (αλλά προκρίθηκε εν τέλει), ισοπεδώθηκε με 0-7 από την Μπαρτσελόνα, ωστόσο εντός των τειχών τα πήγε καλύτερα, αφού κατέκτησε μόλις το 4ο τρεμπλ στην ιστορία των "Καθολικών". Μάλιστα, έγινε η πρώτη ομάδα από το 1899 που κατακτά το πρωτάθλημα αήττητη, με 106 πόντους (ρεκόρ) και συνέτριψε με 5-1 τη Ρέιντζερς μέσα στο "Άιμπροξ" στην πορεία, με συνέπεια να υπογράψει νέα τετραετή συμφωνία.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 60%

Μάρκο Σίλβα (40, Πορτογαλία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Ως ποδοσφαιριστής δεν διακρίθηκε, ωστόσο όταν αποσύρθηκε στην Εστορίλ, οι ιθύνοντες του προσέφεραν τη θέση του αθλητικού διευθυντή. Η απόλυση του τότε προπονητή τον βρήκε να κάθεται στον πάγκο και από τη 10η θέση της βαθμολογίας, να οδηγεί τον σύλλογο σε επιστροφή στην Primeira Liga μετά από επτά σεζόν. Τη νέα σεζόν έκανε ακόμα μία υπέρβαση, οδηγώντας τον σύλλογο στην 5η θέση και στο Europa League, ενώ το 2013-2014 έγινε ο πρώτος προπονητής που νικάει την Πόρτο στο "Ντραγκάο" στο πρωτάθλημα από το 2008 και τερμάτισε στην 4η θέση. Η Σπόρτινγκ τον άρπαξε ως διάδοχο του Λεονάρντο Ζαρντίμ που αποχώρησε για τη Μονακό και ο Σίλβα την οδήγησε στην 3η θέση και στο κύπελλο, το πρώτο τρόπαιο από το Supertaça του 2008.

Απολύθηκε με το πρόσχημα ότι δεν φόρεσε το κοστούμι της ομάδας σε έναν αγώνα κυπέλλου κι ενώ ήταν στα "μαχαίρια" με τη διοίκηση. Ο Ολυμπιακός είχε συμφωνήσει μαζί του από νωρίς το καλοκαίρι του 2015, ωστόσο περίμενε τη δικαστική έκβαση της υπόθεσης. Σωστά, όπως αποδείχθηκε, αφού η σεζόν άρχισε με 17 σερί νίκες στο πρωτάθλημα, επίδοση ρεκόρ για την Ελλάδα, καθώς και με νίκη 3-2 μέσα στο Λονδίνο επί της Άρσεναλ για το Champions League. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το πρωτάθλημα έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος, ωστόσο ο Σίλβα παραιτήθηκε λίγες ημέρες πριν η ομάδα αναχωρήσει για την προετοιμασία της νέας σεζόν, επικαλούμενος προσωπικούς λόγους.

Τον Ιανουάριο του 2017 έκανε το μεγάλο βήμα και ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Χαλ, η οποία βρισκόταν στον πάτο της βαθμολογίας στην Premier League. Στα πρώτα τέσσερα εντός έδρας παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις είχε ισάριθμες νίκες, μεταξύ των οποίων ένα 2-1 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα ημιτελικά του κυπέλλου (ηττήθηκε 0-2 στη ρεβάνς) και ένα 2-0 επί της Λίβερπουλ στο πρωτάθλημα. Μπορεί να μην κατόρθωσε να κρατήσει στην κατηγορία τις "τίγρεις", που αντιμετώπιζαν πολλά διοικητικά και οικονομικά προβλήματα, ωστόσο οι μετοχές του ανέβηκαν κατακόρυφα σε αυτό το εξάμηνο στο Νησί.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2017-2018

Τι έκανε μετά από τα 40: Αρκετές ομάδες ενδιαφέρθηκαν για την υπογραφή του και εν τέλει τον κέρδισε η Γουότφορντ, με την οποία στις πρώτες 8 αγωνιστικές βρίσκεται στην 4η θέση, με τρεις εκτός έδρας νίκες και θετικά αποτελέσματα απέναντι σε Λίβερπουλ και Άρσεναλ.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 90%

Ντιέγκο Σιμεόνε (47, Αργεντινή)

Τι έκανε πριν από τα 40: Από πολύ νωρίς διέψευσε το ρητό που θέλει τους μεγάλους ποδοσφαιριστές να μην γίνονται μεγάλοι προπονητές. Το 2006 σταμάτησε το ποδόσφαιρο ως παίκτης της Ράσινγκ, την οποία ανέλαβε ως προπονητής για λίγους μήνες, μέχρι να μετακινηθεί στην Εστουδιάντες τον Μάιο του ίδιου έτους και στην πρώτη σεζόν του στη Λα Πλάτα, στα 36 του, να της χαρίσει τον πρώτο τίτλο τα τελευταία 23 χρόνια. Το 2008 ανέλαβε τη Ρίβερ Πλέιτ και την οδήγησε στην κατάκτηση του Clausura, ωστόσο η νέα κακή πορεία στο Copa Libertadores και η τελευταία θέση που βρισκόταν η ομάδα στο Apertura 2008, έξι αγωνιστικές πριν από το τέλος, τον οδήγησαν στην παραίτηση. Ακολούθησε ένας χρόνος στην Σαν Λορένσο, χωρίς διακρίσεις.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2009-2010

Τι έκανε μετά από τα 40: Το 2011 τον βρήκε σε τρεις ομάδες. Η αρχή έγινε τον Ιανουάριο στην Κατάνια, την οποία κράτησε στην κατηγορία και κέρδισε τις εντυπώσεις των ανθρώπων της Serie A. Επέστρεψε στη Ράσινγκ το καλοκαίρι, ωστόσο τον Δεκέμβριο δεν μπορούσε να αντισταθεί κι άλλο στο κάλεσμα των ανθρώπων της Ατλέτικο, αντικαθιστώντας τον Γκρεγκόριο Μανθάνο.

Στην Ατλέτικο έγραψε και συνεχίζει να γράφει ιστορία, δημιουργώντας μία ομάδα που ταιριάζει με τα "πιστεύω" του και το στιλ που διέθετε ως ποδοσφαιριστής. Μία ομάδα που χαρακτηρίζεται από πάθος, αυταπάρνηση, αλληλεγγύη, ομαδικότητα, μία ομάδα που δεν δέχεται με τίποτα γκολ και που παρότι χάνει διαρκώς επιθετικούς που πωλούνται για δεκάδες εκατομμύρια, βρίσκει τον τρόπο να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα, παράγοντας νέους.

Στην πρώτη σεζόν της επιστροφής του στο "Βιθέντε Καλδερόν", πανηγύρισε το Europa League 2010-2012. Ακολούθησε το Super Cup Ευρώπης (νίκη με 4-1 επί της Τσέλσι) και το κύπελλο 2012-2013. Η μεγάλη στιγμή, όμως, ήρθε το 2013-2014, όταν έσπασε το μονοπώλιο του clasico, στέφθηκε πρωταθλητής όπως το 1996, όταν ήταν αρχηγός των "ροχιμπλάνκος", ενώ έφτασε μέχρι τον τελικό του Champions League, όπου ηττήθηκε από τη Ρεάλ. Ταυτόχρονα, επί Σιμεόνε έσπασε και η "κατάρα" από το 1999 έναντι των "μερένγκες", με τους "ροχιμπλάνκος" να είναι αυτοί που έχουν πια το πάνω χέρι στα derbi madrileños. Πλέον, η Ατλέτικο αποτελεί σταθερά διεκδικήτρια του τίτλου και του Champions League, φτάνοντας στον τελικό και το 2016, με την ίδια έκβαση.

Εδώ και χρόνια ο Σιμεόνε αποτελεί πρώτο στόχο μεγάλων αγγλικών ομάδων, αλλά και ακόμα μιας άλλης πρώην ομάδας του, της Ίντερ, ωστόσο παραμένει πιστός "στρατιώτης" της Ατλέτικο, την οποία οδήγησε και σε νέο γήπεδο φέτος, αφότου την ανέβασε επίπεδο την τελευταία εξαετία με επτά τρόπαια.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 150%

Λέονιντ Σλούτσκι (46, Ρωσία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Σταμάτησε το ποδόσφαιρο ως έφηβος γιατί κατέστρεψε το γόνατό του προσπαθώντας να σώσει τη γάτα του γείτονα που έπεφτε από ένα δέντρο. Δεν έχασε το πάθος του για το ποδόσφαιρο και το 2000 άρχισε την ενασχόλησή του με την προπονητή. Το 2005 ανέλαβε την πρώτη μεγάλη δουλειά, στη Μόσχα ΦΚ, την οποία οδήγησε στην 5η θέση και το Κύπελλο Intertoto. Μετά από μία 6η θέση και μία 4η, έναν πόντο πίσω από την ΤΣΣΚΑ το 2007, τα διαπιστευτήριά του ήταν αρκετά για να τον στείλουν στην Κρίλια. Από ισόβαθμη με την προτελευταία Κούμπαν το 2007, την ανέβασε στην 6η θέση, ισόβαθμη με τη Ζενίτ, και την έβγαλε στο Europa League.

Την επόμενη σεζόν, η Κρίλια δεν τα πήγε το ίδιο καλά, ωστόσο ο Σλούτσκι είχε δημιουργήσει όνομα στη χώρα και ως φίλος και του Ρόμαν Αμπράμοβιτς, δεν δυσκολεύτηκε να πείσει τους ανθρώπους της ΤΣΣΚΑ πως ήταν ο κατάλληλος να διαδεχθεί τον Χουάντε Ράμος τον Οκτώβριο του 2009. Έναν μήνα αργότερα, οδήγησε την ομάδα στην πρόκριση στα νοκ άουτ του Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία, ενώ μέχρι να κλείσει η επόμενη χρονιά και να γίνει 40, κατέκτησε το Κύπελλο Ρωσίας, το πρώτο τρόπαιο της καριέρας του και πρώτο με την ΤΣΣΚΑ.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2010-2011

Τι έκανε μετά από τα 40: Το πρώτο πρωτάθλημα Ρωσίας ήρθε τη σεζόν 2012-2013 και μάλιστα με νταμπλ. Η κατάκτηση και του επόμενου επιβεβαίωσε την αποκαθήλωση της Ζενίτ και την επάνοδο της ΤΣΣΚΑ στη θέση που κατείχε τη δεκαετία του '90 στη Ρωσία. Το 2015-2016 κατέκτησε ακόμα ένα πρωτάθλημα, έχοντας αναλάβει από τον Αύγουστο του 2015 και το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του, μετά από μία κακή εκκίνηση με Φάμπιο Καπέλο στα προκριματικά του Euro 2016. Κάνοντας το 4/4 με τον Σλούτσκι στον πάγκο, η Ρωσία προκρίθηκε στα τελικά της Γαλλίας, όπου έμεινε ουραγός με μία ισοπαλία με Αγγλία.

Ο Σλούτσκι αποχώρησε στο τέλος της διοργάνωσης, προσπαθώντας να κυνηγήσει το όνειρό του και να προπονήσει στην Premier League. Μετακόμισε στην Αγγλία, όπου με τη βοήθεια του Αμπράμοβιτς, κατάφερε να ζήσει χωρίς προβλήματα στο Λονδίνο και να μάθει άπταιστα τη γλώσσα από τον δάσκαλο του Αντόνιο Κόντε. Τον Ιούνιο του 2017 ανέλαβε τη Χαλ στην Championship, ωστόσο σε 13 αγώνες έχει έξι ήττες μέχρι στιγμής.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 60%

Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (44, Νορβηγία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Όταν το 2007 σταμάτησε να "πυροβολεί" κατά ριπάς μετά από 11 χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ανέλαβε την προπόνηση των επιθετικών της ομάδας, στο πλευρό του Άλεξ Φέργκιουσον. Ο "δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο" έγινε προπονητής στη δεύτερη ομάδα το 2008 και συνέχισε να παίρνει εμπειρίες. Η πρώτη θητεία του ως πρώτος προπονητής επαγγελματικής ομάδας έγινε στον σύλλογο από τον οποίο τον αγόρασε η Γιουνάιτεντ, τη Μόλντε της πατρίδας του. Νωρίτερα, είχε απορρίψει πρόταση της ομοσπονδίας να αναλάβει την εθνική Νορβηγίας, μετά από την παραίτηση του Άγκε Χαρέιντε.

Η θητεία του Σόλσκιερ άρχισε με ήττα 0-3 από τη "νεοφώτιστη" Σάρπσμποργκ, ωστόσο ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2011, του πρώτου στην ιστορία του συλλόγου, τη χρονιά που γιόρταζε τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του. Την επόμενη χρονιά στέφθηκε ξανά πρωταθλητής Νορβηγίας, με συνέπεια να πληθύνουν τα δημοσιεύματα που συνέδεαν το όνομά του με την Premier League και δη με τους "κόκκινους διαβόλους", ως διάδοχος του Φέργκιουσον. Απέρριψε την Άστον Βίλα στα μέσα του 2012, αφού ήθελε να επικεντρωθεί στην πορεία του στη Μόλντε και να μην βιαστεί στην καριέρα του.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2012-2013

Τι έκανε μετά από τα 40: Τη χρονιά που συμπλήρωσε τα 40, το 2013, η Μόλντε άρχισε με μόλις 7 βαθμούς σε 13 αγώνες και το όνειρο του triple-crown χάθηκε από νωρίς. Ανέκαμψε, τερμάτισε στην 6η θέση και η χρονιά τελείωσε ξανά με τρόπαιο, το Κύπελλο Νορβηγίας. Τον Ιανουάριο του 2014 έκανε το μεγάλο βήμα και αποδέχθηκε την πρόταση της Κάρντιφ. Ο ουαλικός σύλλογος αντιμετώπιζε διοικητικά προβλήματα και βρισκόταν σε τροχιά υποβιβασμού, που δεν απέτρεψε ο Νορβηγός τεχνικός. Παρέμεινε στο "τιμόνι" και για την επόμενη περίοδο, ωστόσο η κακή εκκίνηση στην Championship το 2015-2016 τον οδήγησε σε απόλυση στα μέσα Σεπτεμβρίου.

Τον Οκτώβριο του 2015 επέστρεψε στη (πρωταθλήτρια) Μόλντε, υπογράφοντας συμβόλαιο 3,5 ετών και την οδήγησε στην 1η θέση ομίλου του Europa League που περιελάμβανε Φενέρμπαχτσε, Άγιαξ και Σέλτικ. Στο πρωτάθλημα, η πορεία της εκτός ευρωπαϊκών πλασαρισμάτων ήταν προδιαγεγραμμένη από τον προκάτοχό του, ωστόσο ούτε το 2016 κατάφερε να τη φέρει σε τροχιά Ευρώπης. Φέτος, η Μόλντε "σκαρφάλωσε" στην 2η θέση, ωστόσο δεν κατάφερε να δώσει σοβαρή μάχη τίτλου μέχρι τέλους με τη Ρόσενμποργκ.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 50%

Αντρέα Στραματσόνι (41, Ιταλία)

Τι έκανε πριν από τα 40: Όταν ανέλαβε πόστο στα τμήματα υποδομής της Ρόμα είχε προπονήσει ήδη αρκετές ερασιτεχνικές ομάδες. Στους "τζιαλορόσι" κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ιταλίας σε μικρές ηλικίες, το 2007 και το 2010. Ο διευθυντής ακαδημιών της Ίντερ, που τον γνώρισε σε μαθήματα πτυχίων προπονητικής, του προσέφερε δουλειά στους "νερατζούρι". Ανέλαβε την primavera, τη δεύτερη ομάδα της Ίντερ, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση του Next Gen 2011-2012, του τουρνουά εν είδει Champions League Νέων της εποχής. Ο Μάσιμο Μοράτι τον είχε σε ιδιαίτερη εκτίμηση και όταν απέλυσε τον Κλάουντιο Ρανιέρι τον Μάρτιο του 2012, έδωσε το χρίσμα στον 36χρονο Ιταλό.

Στο "Τζιουζέπε Μεάτσα" κατάφερε να αντιστρέψει την κατάσταση και μάλιστα να κρίνει και τον τίτλο, αφού με τη νίκη επί της Μίλαν στο Derby della Madonnina, ουσιαστικά έθεσε νοκ άουτ στη μάχη του σκουντέτο τους "ροσονέρι". Ο Μοράτι του προσέφερε μόνιμα τη θέση και η ομοσπονδία του το επέτρεψε, αφού δεν διέθετε δίπλωμα UEFA Pro που χρειαζόταν για να είναι μόνιμος προπονητής στη Serie A (είχε γραφτεί, όμως, στα μαθήματα). Η χρονιά άρχισε με νίκη 3-1 στο νέο γήπεδο της Γιουβέντους, όπου οι πρωταθλητές δεν είχαν ηττηθεί ποτέ, αλλά οι αναρίθμητοι πειραματισμοί του Στραματσόνι με τους τρεις στην άμυνα και τους γηρασμένους παίκτες, άφησαν τους "νερατζούρι" μόλις 9ους στο τέλος της σεζόν.

Η απόλυση ήταν αναπόφευκτη και η Ουντινέζε του προσέφερε την επόμενη προπονητική στέγη, ως διάδοχος του επιτυχημένου Φραντσέσκο Γκουιντολίν. Ξανά το ανακάτεμα της "τράπουλας" για την ενδεκάδα ήταν υπερβολικό πριν από κάθε παιχνίδι και μαζί με την πληθώρα παικτών των "μπιανκονέρι", η ομάδα δεν έβρισκε μια σειρά, με συνέπεια να τερματίσει 16η.

Σεζόν όταν έγινε 40: 2015-2016

Τι έκανε μετά από τα 40: Λίγο πριν κλείσει τα 40, αποδέχθηκε την πρόκληση από το εξωτερικό που άκουγε στο όνομα Παναθηναϊκός. Ήρθε στην Ελλάδα ως φέρελπις, έφυγε ως αποτυχημένος, με άσχημα αποτελέσματα, κακές μεταγραφές και ρήξη με τους οπαδούς, αλλά όχι και με τη διοίκηση. Αποχώρησε τον Δεκέμβριο του 2016, μετά από ήττα... μισό αποκλεισμό στο κύπελλο από τον ΟΦΗ στην Κρήτη.

Μετά από αρκετούς μήνες διαπραγματεύσεων σχετικά με την αποζημίωσή του, φέτος είπε το "ναι" στη Σπάρτα Πράγας, σε μία σεζόν όπου τόσο εκείνη όσο και η έτερη ομάδα της τσεχικής πρωτεύουσας, Σλάβια, έριξαν πολλά εκατομμύρια σε μεταγραφές. Έχοντας πανηγυρίσει πρωτάθλημα τελευταία φορά το 2013-2014, ο στόχος των Τσέχων ήταν υψηλός, ωστόσο μετά από 10 αγωνιστικές βρίσκονται στην 6η θέση, ενώ στο Europa League αποκλείστηκαν από τον Ερυθρό Αστέρα στον 3ο προκριματικό γύρο.

Ποσοστό εκπλήρωσης προσδοκιών: 10%

Photo credits: AP Photo/Thanassis Stavrakis, Dmitri Lovetsky, Peter Dejong, Manu Fernandez, Uwe Anspach/dpa via AP, Steven Paston/PA via AP