Πολλοί είναι οι παίκτες που έχουν καταφέρει να τραβήξουν με το ταλέντο που διέθεταν την προσοχή του κόσμου, κερδίζοντας το χειροκρότημα από την κερκίδα.

Ορισμένοι επικεντρώθηκαν και προσπάθησαν να... διανθίσουν την εικόνα τους εκτός γηπέδων με βάση όλα όσα έχουν πετύχει μέσα σε αυτά και άλλοι ακολούθησαν έναν άλλο δρόμο.

Εκείνο του αντισυστημικού, του επαναστάτη, του κυριευμένου από τα πάθη του... Όλοι τους διέθεταν ταλέντο, αναγκάζοντας τους φιλάθλους να υποκλιθούν μπροστά στην ικανότητα τους, αλλά και να δυσανασχετήσουν για την εξωαγωνιστική τους ζωή.

Το Sport24.gr σας παρουσιάζει πέντε περιπτώσεις παικτών, οι οποίοι λατρεύτηκαν από την κερκίδα και που αποτελούν... ιδιαίτερη περίπτωση ο καθένας τους.

Σόκρατες

Ο Σόκρατες δεν ήταν απλά ένας αθλητής. "Έφυγε" από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών, όμως πρόλαβε να κερδίσει τον τίτλο - πλην του ποδοσφαιριστή - του γιατρού, του φιλοσόφου και του ριζοσπάστη. Το ταλέντο του αδιαμφισβήτητο, με αποτέλεσμα την εξέλιξη του σε αγαπημένο παίκτη της εξέδρας στην Κορίνθιανς.

Η ψύχωση του με την πολιτική προήλθε από πολύ μικρή ηλικία. " Το 1964 πραγματοποιήθηκε πραξικόπημα. Ήμουν 10 ετών και θυμάμαι τον πατέρα μου να καίει ένα βιβλίο για τους Μπολσεβίκους. Αυτό το γεγονός φούντωσε το ενδιαφέρον μου για την πολιτική. Το ποδόσφαιρο ήρθε κατά τύχη. Ήμουν ένα παιδί της δικτατορίας. Πάντα είχα το βλέμμα μου στραμμένο στις κοινωνικές αδικίες της χώρας και είχα συναδέλφους και συμφοιτητές που έπρεπε να κρύβονται ή να αποδράσουν. Απλώς έτυχε να είμαι καλός στο ποδόσφαιρο", λέει μερικά χρόνια μετά το τέλος της καριέρας του.

Πολλοί τον "κυνήγησαν" για τα πιστεύω του, άλλοι τον κορόιδεψαν. Η αδυναμία του στο αλκοόλ και το τσιγάρο τεράστια. Εκείνος, όμως δεν επηρεάστηκε από τίποτα σε ολόκληρη τη ζωή του. Τρία πρόσωπα λάτρεψε. Τον φιλειρηνιστή Τζον Λένον, τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο. Έδωσε, μάλιστα το όνομα Φιντέλ στον μικρότερο γιο του... " Όταν το έκανα, η μητέρα μου είπε 'είναι λίγο δυνατό όνομα για να το δώσεις σε ένα παιδί'. Της απάντησα 'μητέρα, κοίτα τι έκανες εσύ με μένα'", είπε ο Σόκρατες.

Τζορτζ Μπεστ

Όλοι έχουν γράψει για τον σπουδαίο Τζορτζ Μπεστ. Έναν αθλητή που κατάφερε να γκρεμίσει εκτός γηπέδων, όλα όσα "έχτιζε" μέσα σε αυτά. Βορειοιρλανδός, λάτρεις του ποτού και των γυναικών. Στο ξεκίνημα της καριέρας του, άκουσε τον Μπομπ Μπίσοπ να λέει στον Ματ Μπάσμπι: " Βρήκα μια αληθινή ιδιοφυία!". Στα 17 του έκανε ό,τι ήθελε με τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, από την οποία και αποχώρησε σε ηλικία μόλις 26 ετών, έχοντας προλάβει να σκοράρει 137 γκολ σε 361 ματς.

Παρόλα αυτά, σε κανένα σημείο της ζωής του δεν κατάφερε να βάλει τη λογική πάνω από το συναίσθημα. Έναν χρόνο μετά την αποχώρηση του από την Γιουνάιτεντ μπαίνει φυλακή επειδή οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ. Η αδυναμία του για το αλκοόλ τεράστια. Όπως και για τις γυναίκες.... Τέσσερις Μις Κόσμος πέρασαν από δίπλα του!

Ορισμένες από τις επικές ατάκες του είναι: " Αν είχα γεννηθεί άσχημος κανένας δεν θα ήξερε τον Πελέ" ή " Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου".

Ντιέγκο Μαραντόνα

Είναι σύμβολο για μία πολύ μεγάλη μερίδα όλων όσων παρακολουθούν ποδόσφαιρο. Τον παραδέχονται οι πάντες. Μέχρι και εκείνοι που στο σχετικό "αιώνιο δίλημμα" με τον Πελέ προτιμούν τον Βραζιλιάνο. Το ανάποδο, πάντως δεν συμβαίνει... Τον αγαπούν και τον έχουν Θεό, όπως οι ειδωλολάτρες κατά την αρχαιότητα. Ο λόγος για τον Ντιέγκο Μαραντόνα...

Στην Αργεντινή έχουν φτιάξει εκκλησία, στη Νάπολι κατάφερε να διχάσει μία χώρα στο Μουντιάλ του 1990, τονίζοντας τις κοινωνικές ανισότητες μεταξύ του Βορρά και του Νότου. Η εξωγηπεδική του ζωή, πάντως έχει περάσει από χίλια κύματα. Το 2000 μετά από συνεχόμενη παραβίαση της προσωπικής του ζωής, έριξε μπουνιά σε έναν φωτορεπόρτερ, σπάζοντας παράλληλα το τζάμι του αυτοκινήτου του. Ο Αργεντινός είπε για το συγκεκριμένο γεγονός: " Αν το 1986 είπα ότι το γκολ εναντίον της Αγγλίας μπήκε από το 'Χέρι του Θεού', σήμερα ανακοινώνω πως το σπασμένο γυαλί είναι από το 'Χέρι του Λόγου''.

Μεγάλη και η κόντρα του με τον Πελέ. Ορκισμένος πολέμιος της πολιτικής που ακολουθεί η FIFA ο Μαραντόνα έδειξε την αντίδραση του και αποχώρησε από την βράβευση του κορυφαίου αθλητή του 20ου αιώνα. Ο ίδιος είχε αναδειχτεί ως ο καλύτερος στην σχετική ψηφοφορία της FIFA, καθώς ο κόσμος του έδωσε το βραβείο με ποσοστό 53,6%. Η διοργανώτρια αρχή, όμως έφτιαξε μία "επιτροπή ποδοσφαίρου", η οποία και έδωσε το αντίστοιχο βραβείο στον Πελέ.

Πολ Γκασκόιν

Ο Πολ Γκασκόιν είναι ακόμα μία περίπτωση ποδοσφαιριστή με αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά. Ο Άγγλος φορ διέθετε πλούσιο ταλέντο, δημιουργώντας πολλά προβλήματα εντός και εκτός γηπέδων. Ο "Γκάζα" ήταν οξύθυμος, νευρικός, ενώ έχει κατηγορηθεί μέχρι και για ξυλοδαρμό από τη γυναίκα του.

Ποτέ δεν κατάφερε να ξεφύγει από τα πάθη του. Κυρίως το αλκοόλ. Λίγο πριν κλείσει την καριέρα του, είχε μεταφερθεί στην Αριζόνα, ώστε να κάνει αποτοξίνωση και να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Ακόμα και ο ίδιος έχει παραδεχτεί ότι δεν μπορεί να ξεφύγει από το ποτό. Θέλει να πίνει συνέχεια, όπως τόνισε και ο ίδιος. Το 2008 μίλησε για το πάθος του με το αλκοόλ. Παραδέχτηκε ότι το ποτό και τα ναρκωτικά του δημιούργησαν όλα τα προβλήματα που είχε. " Αυτή η χρονιά ήταν η χειρότερή μου χρονιά. Ένα μικρό κομμάτι μέσα μου πέθανε όταν μπήκα στην εντατική και δεν ξαναγυρίζει. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι ξέρω τι πρέπει να κάνω.

Ξέρω ότι δεν πρέπει να ξαναπιώ ποτέ, γιατί αν ξαναπιώ θα με σκοτώσει. Μέχρι και πριν από ένα μήνα είχα προβλήματα και με το φαγητό, αλλά και με την συμπεριφορά μου. Έπινα όταν ήμουν ευτυχισμένος αλλά και όταν ήμουν δυστυχισμένος. Το παραδέχομαι σκέφτηκα ακόμα και να πεθάνω".

Βίνι Τζόουνς

Ο Βίνι Τζόουνς σίγουρα δεν είχε το ταλέντο των προηγούμενων τεσσάρων. Αγωνιζόταν, όμως σε κάθε αναμέτρηση με καρδιά, προσπαθώντας για το καλύτερο. Την προσπάθεια του, μάλιστα επικροτούσαν όλοι οι οπαδοί της Γουίμπλετον, οι οποίοι και τον αγάπησαν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού.

Όσο ταλέντο, όμως του έλειπε, τόσο του περίσσευε η προσωπικότητα... Για το Νησί αποτελεί πραγματικά μία εμβληματική φυσιογνωμία. Μίλησε για το τι είναι το ταλέντο, υποστηρίζοντας σε ολόκληρη την καριέρα του ότι είδε πολλούς ανθρώπους με ταλέντο, λίγους όμως με καρδιά...

Υ.Γ. " Πάντα συμπαθούσα τους παλιανθρώπους, τους παράνομους και τα ρεμάλια... Δε τα γουστάρω εκείνα τα καλοξυρισμένα αγοράκια, με τη γραβάτα και την καλή δουλειά. Μου αρέσουν οι απελπισμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι... με τα σπασμένα δόντια, τα σπασμένα μυαλά και τους σπασμένους τρόπους.

Αυτοί με ενδιαφέρουν. Είναι γεμάτοι εκπλήξεις και εκρήξεις. Για μένα οι έκφυλοι έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τους αγίους. Οι αλήτες με ξεκουράζουν, γιατί και ‘γω αλήτης είμαι. Δε γουστάρω τους νόμους, τη θρησκεία, την ηθική και τους κανόνες.

Δε γουστάρω να με φορμάρει η κοινωνία στα μέτρα της...

Τσαρλς Μπουκόφσκι".