Τα μεγάλα... μυστικά του τελικού του 1999!
Μυστικά από το θρίαμβο του 1999 με τη Μπάγερν αποκάλυψαν οι "χρυσοί" σκόρερς Σέρινγχαμ & Σόλσκιερ!
Η αιτία; Μα φυσικά το ότι για τους περισσότερους φίλους των δύο μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ ο χρόνος έχει... σταματήσει στις 26 Μάη του 1999, όταν οι "κόκκινοι διάβολοι" έκαναν τη συγκλονιστικότερη ίσως ανατροπή σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και με δύο τέρματα στις καθυστερήσεις έγραφαν ιστορία παίρνοντας τη μπουκιά μέσα από το στόμα των Βαυαρών!
Για πολλούς τα τέρματα των Σέρινγχαμ και Σόλσκιερ εντάσσονται μέσα στα τρία δραματικότερα λεπτά στην ιστορία του ποδοσφαίρου, και όπως είναι λογικό οι μνήμες όλων ξαναγυρίζουν στο "Καμπ Νόου", με αφορμή την αποψινή πρώτη αγγλογερμανική σύγκρουση στην "Αλιάντς Αρίνα" για τα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Έτσι, η εφημερίδα "Daily Mail" ταξίδεψε νοερά 11 χρόνια πίσω και δίνοντας βήμα σε αρκετούς πρωταγωνιστές του τελικού παρουσιάσε μερικές άγνωστες πτυχές από το ιστορικό αυτό ματς. Το προαίσθημα του Σόλσκιερ, η επιθυμία του Σέρινγχαμ να χάνει η ομάδα του (!), η "βουβαμάρα" 15 λεπτών στα αποδυτήρια της Μπάγερν μετά τον τελικό και οι "κραυγές λιονταριού" που έβγαλαν οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ σύμφωνα με τον Κολίνα είναι μερικά μόνο από τα ντεσού του τελικού.
Αναλυτικά οι τρομερές μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, όπως τις κατέθεσαν στο αγγλικό μέσο:
Nτέιβιντ Μπέκαμ: Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά που μας είπε το αφεντικό πριν βγούμε από το τούνελ για να παίξουμε το μεγαλύτερο παιχνίδι της ζωής μας. "Πιστέψτε με, δεν θέλετε να περάσετε δίπλα από το τρόπαιο στο τέλος του παιχνιδιού. Να μην μπορείτε να το σηκώσετε θα είναι το πιο οδυνηρό πράγμα που θα έχετε αισθανθεί. Φροντίστε στο τέλος να μη μείνετε στο να κοιτάτε το τρόπαιο χωρίς να μπορείτε να το αγγίξετε, ξέροντας ότι είχατε την ευκαιρία αλλά την αφήσατε να πάει χαμένη".
Δεν ξέρω κατά πόσο η προειδοποίηση του προπονητή μας βοήθησε να συγκεντρωθούμε σε αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι κάθε λέξη που είπε για τον πόνο και την απογοήτευση ήταν αληθινή.
Δεν χρειάστηκε να το υποστούμε, απλά κοιτάζαμε τους παίκτες της Μπάγερν όταν πήγαν να πάρουν τα μετάλια των ηττημένων. Μερικοί από αυτούς κοίταξαν καθιστοί το τρόπαιο, περιμένοντας τους παίκτες της Γιουνάιτεντ, και μπορούσες να δεις στα μάτια τους ότι ήταν διαλυμμένοι. Μερικοί μάλιστα από αυτούς δεν είχαν κουράγιο να σηκώσουν το βλέμμα τους και να κοιτάξουν.
Μάριο Μπάσλερ (σκόρερ της Μπάγερν): Είχαμε δύο παίκτες στο τείχος για το φάουλ μου και ο Πίτερ Σμάιχελ δεν είχε καλή ορατότητα. Διάλεξε λάθος πλευρά και όταν είδα ότι κινήθηκε προς τα δεξιά την έστειλα από την άλλη, για να δει τη μπάλα πολύ καθυστερημένα. Στο ημίχρονο ο Ότμαρ Χίτσφελντ ήταν ήρεμος.
Ξέραμε ότι ήμασταν καλύτεροι από τη Γιουνάιτεντ στο πρώτο ημίχρονο και είπα στον Στέφαν Έφενμπεργκ ότι αν παίζαμε το ίδιο στα επόμενα 45 λεπτά θα παίρναμε τη νίκη. Η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια μετά τον τελικό ήταν πολύ διαφορετική και κανείς δεν είπε κουβέντα για τουλάχιστον 15 λεπτά. Είχαμε τέσσερις ή πέντε ευκαιρίες, περισσότερες απ'ότι η Γιουνάιτεντ.
Το πλασέ μου όταν είδα το Σμάιχελ εκτός εστίας έφυγε δίπλα από το δοκάρι, ενώ μετά από κούρσα 60 μέτρων που έκανα το σουτ του Μεχμέτ Σολ χτύπησε το δοκάρι. Δοκάρι είχε επίσης και ο Κάρστεν Γιάνκερ.
Θα μπορούσαμε να είχαμε νικήσει με δύο ή και τρία γκολ διαφορά και όμως κοιμηθήκαμε στα τελευταία λεπτά. Ήταν το μεγαλύτερο ματς στην καριέρα μου και η μεγαλύτερη απογοήτευση, πραγματικά ελπίζω να πάρει εκδίκηση η Μπάγερν.
Τέντι Σέρινγχαμ (σκόρερ της ισοφάρισης για Γιουναίτεντ): Λυπήθηκα ότι μου είπε ο κόουτς πως δεν θα παίξω. Ήθελα να είμαι μέρος του τελικού και να γίνω ο ήρωας. Θυμάμαι τον Σερ Άλεξ να έρχεται προς το μέρος μου και να μου λέει "Θα αφήσω την ίδια ομάδα στο χορτάρι αλλά φρόντισε να είσαι έτοιμος καθώς αν παραμείνουν έτσι τα πράγματα θα μπεις στο ματς". Δεν ήθελα η ομάδα μου να σκοράρει. Ήθελα να μείνει το 1-0 υπέρ της Μπάγερν για να έχω την ευκαιρία να παίξω στον τελικό.
Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι το τέλος ήταν τόσο κοντά μέχρι που είδα τον Πίτερ Σμάιχελ να προωθείται στο κόρνερ, τότε κατάλαβα ότι ήταν ελάχιστος ο χρόνος. Η μπάλα πήγε στον Γκίγκσι, έκανε το σουτ και η μπάλα πέρασε από μπροστά μου. Ήξερα ότι ήμουν σε κανονική θέση καθώς είχαν παίκτη πάνω στη γραμμή. Παρόλα αυτά όταν πέτυχα το γκολ τσέκαρα τον βοηθό διαιτητή.
Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (σκόρερ του νικητήριου γκολ της Γιουνάιτεντ): Δεν μπορούσα να κοιμηθώ το απόγευμα επειδή ο Γιαπ Σταμ ροχάλιζε τόσο δυνατά στο διπλανό κρεβάτι. Τηλεφώνησα στον καλύτερο φίλο μου που δούλευε σε νοσοκομείο στη Νορβηγία για να δω αν θα έβλεπε το ματς στην τηλεόραση.
Μου είπε ότι έπρεπε να φύγει 15 λεπτά πριν το τέλος καθώς δούλευε τη νύχτα, όμως του είπα να βάλει κάποιον να καλύψει για λίγο το κενό του ώστε να δει όλο το ματς. Είχα αυτή την αίσθηση ότι κάτι μεγάλο θα συνέβαινε σε εμένα. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Είχα απλά το προαίσθημα ότι κάτι θα έκανα εκείνο το βράδυ.
Στο ημίχρονο, ο προπονητής είχε σύντομο διάλογο με τον Τέντι Σέρινγχαμ. Ήλπιζα να έρθει προς το μέρος μου, όμως δεν το έκανε. Στο δεύτερο ημίχρονο, απλά περίμενα να μου κάνει ένα νεύμα. Έκανα προθέρμανση, περιμένοντας να με φωνάξει. Σκεφτόμουν: "Γιατί δεν με βάζεις;
Όταν ο Τέντι σκόραρε όλοι έτρεξαν προς το μέρος του για να πανηγυρίσουν εκτός από μένα. Έτρεξα κατευθείαν στη γραμμή της σέντρας καθώς ήμουν συγκεντρωμένος στο να παίξω άλλη μισή ώρα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Έλεγα "αυτό είναι κάτι που θα θυμάμαι για πάντα". Όμως το κατέστρεψα!
Από τις 100 φορές, τις 99 το σουτ μου θα κατέληγε στα χέρια του Καν ή στο κεφάλι κάποιου παίκτη στη γραμμή. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι σκέφτηκα όταν η μπάλα μπήκε στα δίχτυα. Αμέσως μετά δεν μπορούσα να αντιληφθώ τον αντίκτυπο που θα είχε εκείνο το γκολ. Δεν φαντάζεσαι ποτέ τις συνέπειες που θα έχει για τόσους πολλούς ανθρώπους".
Πιερλουίτζι Κολίνα (διαιτητής του τελικού): Ήταν τα πιο δραματικά τρία λεπτά της καριέρας μου. Ακόμα βλέπω το DVD. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Αν κοιτάξετε τις εξέδρες ήταν απλά ένα μαύρο κύμα από 90.000 ανθρώπους που κινούνταν και στα τρία διαζώματα. Θα το θυμάμαι πάντα για πολλούς λόγους.
Πρώτα για την αντίδραση των οπαδών της Γιουνάιτεντ όταν η ομάδα τους πέτυχε το δεύτερο γκολ, ο θόρυβος ήταν εκπληκτικός , σαν βρυχηθμός λιονταριού. Μετά ήταν η αντίδραση των παικτών της Μπάγερν, η απογοήτευσή τους και το γεγονός ότι έπεσαν καταγής όταν δέχτηκαν το γκολ. Τα αντικρουόμενα συναισθήματα της χαράς και της λύπης, και τα θλιμένα μάτια του Λόταρ Ματέους όταν κοίταξε προς το τρόπαιο. Αξέχαστες στιγμές".
Λόταρ Ματέτους: Ήταν ένα θεαματικό παιχνίδι και είχαμε ευκαιρίες για να πάρουμε τη νίκη όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν μου αρέσει να κοιτώ πίσω επειδή ήταν μία πολύ άσχημη εμπειρία. Οι Άγγλοι αρέσκονται να μιλούν για το παρελθόν, τους αρέσει να συζητούν για το 1966 και το συζητούν ακόμα μετά από 40 και πλέον χρόνια, όμως στη Γερμανία μιλάμε για το μέλλον. Δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι.
Θα είμαι στο γήπεδο την Τρίτη και θα είναι ένα ανοιχτό ματς μεταξύ δύο πολύ καλών ομάδων. Η Μπάγερν είναι στην κορυφή στη Γερμανία και η Γιουνάιτεντ στην κορυφή στην Αγγλία. Είμαι πρώην παίκτης της Μπάγερν οπότε θέλω να νικήσουν, όμως αυτό δεν αλλάζει ό,τι έγινε το 1999.
Για πολλούς τα τέρματα των Σέρινγχαμ και Σόλσκιερ εντάσσονται μέσα στα τρία δραματικότερα λεπτά στην ιστορία του ποδοσφαίρου, και όπως είναι λογικό οι μνήμες όλων ξαναγυρίζουν στο "Καμπ Νόου", με αφορμή την αποψινή πρώτη αγγλογερμανική σύγκρουση στην "Αλιάντς Αρίνα" για τα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Έτσι, η εφημερίδα "Daily Mail" ταξίδεψε νοερά 11 χρόνια πίσω και δίνοντας βήμα σε αρκετούς πρωταγωνιστές του τελικού παρουσιάσε μερικές άγνωστες πτυχές από το ιστορικό αυτό ματς. Το προαίσθημα του Σόλσκιερ, η επιθυμία του Σέρινγχαμ να χάνει η ομάδα του (!), η "βουβαμάρα" 15 λεπτών στα αποδυτήρια της Μπάγερν μετά τον τελικό και οι "κραυγές λιονταριού" που έβγαλαν οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ σύμφωνα με τον Κολίνα είναι μερικά μόνο από τα ντεσού του τελικού.
Αναλυτικά οι τρομερές μαρτυρίες των πρωταγωνιστών, όπως τις κατέθεσαν στο αγγλικό μέσο:
Nτέιβιντ Μπέκαμ: Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτά που μας είπε το αφεντικό πριν βγούμε από το τούνελ για να παίξουμε το μεγαλύτερο παιχνίδι της ζωής μας. "Πιστέψτε με, δεν θέλετε να περάσετε δίπλα από το τρόπαιο στο τέλος του παιχνιδιού. Να μην μπορείτε να το σηκώσετε θα είναι το πιο οδυνηρό πράγμα που θα έχετε αισθανθεί. Φροντίστε στο τέλος να μη μείνετε στο να κοιτάτε το τρόπαιο χωρίς να μπορείτε να το αγγίξετε, ξέροντας ότι είχατε την ευκαιρία αλλά την αφήσατε να πάει χαμένη".
Δεν ξέρω κατά πόσο η προειδοποίηση του προπονητή μας βοήθησε να συγκεντρωθούμε σε αυτό που έπρεπε να κάνουμε. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι κάθε λέξη που είπε για τον πόνο και την απογοήτευση ήταν αληθινή.
Δεν χρειάστηκε να το υποστούμε, απλά κοιτάζαμε τους παίκτες της Μπάγερν όταν πήγαν να πάρουν τα μετάλια των ηττημένων. Μερικοί από αυτούς κοίταξαν καθιστοί το τρόπαιο, περιμένοντας τους παίκτες της Γιουνάιτεντ, και μπορούσες να δεις στα μάτια τους ότι ήταν διαλυμμένοι. Μερικοί μάλιστα από αυτούς δεν είχαν κουράγιο να σηκώσουν το βλέμμα τους και να κοιτάξουν.
Μάριο Μπάσλερ (σκόρερ της Μπάγερν): Είχαμε δύο παίκτες στο τείχος για το φάουλ μου και ο Πίτερ Σμάιχελ δεν είχε καλή ορατότητα. Διάλεξε λάθος πλευρά και όταν είδα ότι κινήθηκε προς τα δεξιά την έστειλα από την άλλη, για να δει τη μπάλα πολύ καθυστερημένα. Στο ημίχρονο ο Ότμαρ Χίτσφελντ ήταν ήρεμος.
Ξέραμε ότι ήμασταν καλύτεροι από τη Γιουνάιτεντ στο πρώτο ημίχρονο και είπα στον Στέφαν Έφενμπεργκ ότι αν παίζαμε το ίδιο στα επόμενα 45 λεπτά θα παίρναμε τη νίκη. Η ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια μετά τον τελικό ήταν πολύ διαφορετική και κανείς δεν είπε κουβέντα για τουλάχιστον 15 λεπτά. Είχαμε τέσσερις ή πέντε ευκαιρίες, περισσότερες απ'ότι η Γιουνάιτεντ.
Το πλασέ μου όταν είδα το Σμάιχελ εκτός εστίας έφυγε δίπλα από το δοκάρι, ενώ μετά από κούρσα 60 μέτρων που έκανα το σουτ του Μεχμέτ Σολ χτύπησε το δοκάρι. Δοκάρι είχε επίσης και ο Κάρστεν Γιάνκερ.
Θα μπορούσαμε να είχαμε νικήσει με δύο ή και τρία γκολ διαφορά και όμως κοιμηθήκαμε στα τελευταία λεπτά. Ήταν το μεγαλύτερο ματς στην καριέρα μου και η μεγαλύτερη απογοήτευση, πραγματικά ελπίζω να πάρει εκδίκηση η Μπάγερν.
Τέντι Σέρινγχαμ (σκόρερ της ισοφάρισης για Γιουναίτεντ): Λυπήθηκα ότι μου είπε ο κόουτς πως δεν θα παίξω. Ήθελα να είμαι μέρος του τελικού και να γίνω ο ήρωας. Θυμάμαι τον Σερ Άλεξ να έρχεται προς το μέρος μου και να μου λέει "Θα αφήσω την ίδια ομάδα στο χορτάρι αλλά φρόντισε να είσαι έτοιμος καθώς αν παραμείνουν έτσι τα πράγματα θα μπεις στο ματς". Δεν ήθελα η ομάδα μου να σκοράρει. Ήθελα να μείνει το 1-0 υπέρ της Μπάγερν για να έχω την ευκαιρία να παίξω στον τελικό.
Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι το τέλος ήταν τόσο κοντά μέχρι που είδα τον Πίτερ Σμάιχελ να προωθείται στο κόρνερ, τότε κατάλαβα ότι ήταν ελάχιστος ο χρόνος. Η μπάλα πήγε στον Γκίγκσι, έκανε το σουτ και η μπάλα πέρασε από μπροστά μου. Ήξερα ότι ήμουν σε κανονική θέση καθώς είχαν παίκτη πάνω στη γραμμή. Παρόλα αυτά όταν πέτυχα το γκολ τσέκαρα τον βοηθό διαιτητή.
Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (σκόρερ του νικητήριου γκολ της Γιουνάιτεντ): Δεν μπορούσα να κοιμηθώ το απόγευμα επειδή ο Γιαπ Σταμ ροχάλιζε τόσο δυνατά στο διπλανό κρεβάτι. Τηλεφώνησα στον καλύτερο φίλο μου που δούλευε σε νοσοκομείο στη Νορβηγία για να δω αν θα έβλεπε το ματς στην τηλεόραση.
Μου είπε ότι έπρεπε να φύγει 15 λεπτά πριν το τέλος καθώς δούλευε τη νύχτα, όμως του είπα να βάλει κάποιον να καλύψει για λίγο το κενό του ώστε να δει όλο το ματς. Είχα αυτή την αίσθηση ότι κάτι μεγάλο θα συνέβαινε σε εμένα. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω. Είχα απλά το προαίσθημα ότι κάτι θα έκανα εκείνο το βράδυ.
Στο ημίχρονο, ο προπονητής είχε σύντομο διάλογο με τον Τέντι Σέρινγχαμ. Ήλπιζα να έρθει προς το μέρος μου, όμως δεν το έκανε. Στο δεύτερο ημίχρονο, απλά περίμενα να μου κάνει ένα νεύμα. Έκανα προθέρμανση, περιμένοντας να με φωνάξει. Σκεφτόμουν: "Γιατί δεν με βάζεις;
Όταν ο Τέντι σκόραρε όλοι έτρεξαν προς το μέρος του για να πανηγυρίσουν εκτός από μένα. Έτρεξα κατευθείαν στη γραμμή της σέντρας καθώς ήμουν συγκεντρωμένος στο να παίξω άλλη μισή ώρα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Έλεγα "αυτό είναι κάτι που θα θυμάμαι για πάντα". Όμως το κατέστρεψα!
Από τις 100 φορές, τις 99 το σουτ μου θα κατέληγε στα χέρια του Καν ή στο κεφάλι κάποιου παίκτη στη γραμμή. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι σκέφτηκα όταν η μπάλα μπήκε στα δίχτυα. Αμέσως μετά δεν μπορούσα να αντιληφθώ τον αντίκτυπο που θα είχε εκείνο το γκολ. Δεν φαντάζεσαι ποτέ τις συνέπειες που θα έχει για τόσους πολλούς ανθρώπους".
Πιερλουίτζι Κολίνα (διαιτητής του τελικού): Ήταν τα πιο δραματικά τρία λεπτά της καριέρας μου. Ακόμα βλέπω το DVD. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Αν κοιτάξετε τις εξέδρες ήταν απλά ένα μαύρο κύμα από 90.000 ανθρώπους που κινούνταν και στα τρία διαζώματα. Θα το θυμάμαι πάντα για πολλούς λόγους.
Πρώτα για την αντίδραση των οπαδών της Γιουνάιτεντ όταν η ομάδα τους πέτυχε το δεύτερο γκολ, ο θόρυβος ήταν εκπληκτικός , σαν βρυχηθμός λιονταριού. Μετά ήταν η αντίδραση των παικτών της Μπάγερν, η απογοήτευσή τους και το γεγονός ότι έπεσαν καταγής όταν δέχτηκαν το γκολ. Τα αντικρουόμενα συναισθήματα της χαράς και της λύπης, και τα θλιμένα μάτια του Λόταρ Ματέους όταν κοίταξε προς το τρόπαιο. Αξέχαστες στιγμές".
Λόταρ Ματέτους: Ήταν ένα θεαματικό παιχνίδι και είχαμε ευκαιρίες για να πάρουμε τη νίκη όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Δεν μου αρέσει να κοιτώ πίσω επειδή ήταν μία πολύ άσχημη εμπειρία. Οι Άγγλοι αρέσκονται να μιλούν για το παρελθόν, τους αρέσει να συζητούν για το 1966 και το συζητούν ακόμα μετά από 40 και πλέον χρόνια, όμως στη Γερμανία μιλάμε για το μέλλον. Δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι.
Θα είμαι στο γήπεδο την Τρίτη και θα είναι ένα ανοιχτό ματς μεταξύ δύο πολύ καλών ομάδων. Η Μπάγερν είναι στην κορυφή στη Γερμανία και η Γιουνάιτεντ στην κορυφή στην Αγγλία. Είμαι πρώην παίκτης της Μπάγερν οπότε θέλω να νικήσουν, όμως αυτό δεν αλλάζει ό,τι έγινε το 1999.
