Τι μας φτιάχνει



Μεταγραφή: Ο Ριβάλντο «έκλεψε» την παράσταση κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ο Ενσαλίβα όμως έκανε το παιχνίδι της ζωής του στο «Σάντσεθ Πιθκουάν». Καταπληκτικός ως αμυντικός μέσος, πολύ σίγουρος και ακριβής στις μεταβιβάσεις του, ουσιαστικά κυριάρχησε στον άξονα της μεσαίας γραμμής με το ασταμάτητο τρέξιμο, τις καίριες τοποθετήσεις και τη σιγουριά που έδινε στους συμπαίκτες κρατώντας τη μπάλα όποτε έπρεπε και πασάροντας την κατάλληλη στιγμή.

Επιπλέον επιδόθηκε στο να μπαλώνει τις τρύπες που δημιουργούσαν οι πολλές λανθασμένες τοποθετήσεις και μεταβιβάσεις του Άκη Ζήκου. Αναμφίβολα μια σπουδαία μεταγραφή για την ΑΕΚ, ένας ποδοσφαιριστής που αν συνεχίσει στο ίδιο επίπεδο είναι βέβαιο ότι θα απασχολήσει συλλόγους από σπουδαιότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Σημειωτέον πάντως ότι χαραμίζεται ως δεξιός μπακ κι ας γνωρίζει τη θέση αφού σε αυτήν χρησιμοποιείται στην εθνική ομάδα του Καναδά.

Συνεργασία: Για πρώτη φορά από την έναρξη της προετοιμασίας κι εντεύθεν, ο Νίκος Λυμπερόπουλος και ο Ριβάλντο βρήκαν κώδικες επικοινωνίας στον αγωνιστικό χώρο. Τουλάχιστον στο πρώτο ημίχρονο, αφού στην επανάληψη ο Βραζιλιάνος δεν ακολούθησε (λόγω εμφανούς κόπωσης) σε απόδοση τον πρώτο σκόρερ του περυσινού πρωταθλήματος.

Ο Λυμπερόπουλος ήταν χθες εξαιρετικός. Στον άχαρο ρόλο του μοναδικού καθαρόαιμου επιθετικού κατάφερε να κρατήσει τη μπάλα, να μοιράσει σωστά στα άκρα, να παίξει καλά το 1-2 με τον Ριβάλντο και γενικά να υποπέσει μόλις σε ένα λάθος κατά τη διάρκεια του αγώνα αν και μονίμως είχε 2 και 3 παίκτες πάνω του. Μετά από μέτρια απόδοση στα φιλικά ματς δείχνει ότι βρίσκει τον εαυτό του και ότι και φέτος θα αποτελέσει το σημείο αναφοράς της ομάδας.

Αυτοματισμοί: Η αναφορά γίνεται στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα, όταν η ΑΕΚ δεν επέτρεψε στη Σεβίλλη να κάνει το παιχνίδι της, ασχέτως αν οι Ισπανοί είχαν την κατοχή της μπάλας στο μεγαλύτερο διάστημα. Με εξαίρεση ένα πεντάλεπτο (35’-40’) η ΑΕΚ έβγαλε αυτοματισμούς στο παιχνίδι της, κυκλοφόρησε τη μπάλα με ψυχραιμία και κυρίως σιγουριά και γενικά έβαλε τους Ισπανούς στη διαδικασία να ψάχνουν διαρκώς εναλλακτικές λύσεις για να την αποσυντονίσουν και να τη διασπάσουν. Δεν είναι εύκολο για οποιαδήποτε ομάδα να καταφέρει κάτι ανάλογο στο «Σάντσεθ Πιθκουάν», πόσο μάλλον για μια ελληνική με πολύ χαμηλότερο μπάτζετ και αγωνιστική ποιότητα.

Βελτίωση: Ο Ζεράλδο Άλβες πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνισή του με τη φανέλα της ΑΕΚ και με τις έγκαιρες τοποθετήσεις του κάλυψε σε αρκετές περιπτώσεις τις αργές αντιδράσεις του Τραϊανού Δέλλα στις κάθετες ισπανικές πάσες. Ο Πορτογάλος δεν είναι μεν γρήγορος, διαθέτει ωστόσο δύο άλλα σπουδαία προσόντα. Είναι πολύ σταθερός σε απόδοση και ψύχραιμος σε στιγμές πίεσης. Ένα πολύ καλό ματς για τον 27χρονο κεντρικό αμυντικό.

Γενικότερα η ΑΕΚ έχει καλή παράδοση στην εύρεση ξένων και ελλήνων κεντρικών αμυντικών. Οι Μπρούνο Άλβες και Μπρούνο Τσιρίλο ήταν οι πιο πρόσφατες επιτυχημένες προσθήκες, ωστόσο και παλαιότερα η Ένωση είχε κάνει διάνα με τους Κάρλος Γκαμάρα και Μαουρίτσιο Ράι, στόπερ που βέβαια ήταν πιο αναγνωρισμένοι από τους προαναφερθέντες. Και βέβαια ας μη ξεχνάμε τους Έλληνες, Σωκράτη Παπασταθόπουλο, Γιώργο Αλεξόπουλο (εκπληκτικός στην πρώτη χρονιά του στην ομάδα), Βαγγέλη Μόρα (επιτυχημένος και ιδιαίτερα αδικημένος), Μιχάλη Καψή (μέσω της ΑΕΚ έγινε βασικός στην εθνική και κατέκτησε το Euro) κλπ.

Τι μας χαλάει

Ανασφάλεια:

Αν ο Στέφανο Σορεντίνο είναι το συγκρίσιμο μέγεθος (που φυσιολογικά έτσι θα πρέπει να είναι), τότε η ΑΕΚ χρειάζεται επειγόντως τερματοφύλακα. Αν όμως ήθελε απλώς βρει έναν καλύτερο από τον Διονύση Χιώτη (που δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο εδώ που τα λέμε) τότε καλός είναι και ο Μαρτσέλο Μορέτο… Κατά τα άλλα τα έχουμε ξαναγράψει. Επικίνδυνος όταν η μπάλα είναι στα πόδια του, αποδείχτηκε άλλωστε και χθες.

Η ΑΕΚ κινδύνεψε σε τρεις περιπτώσεις να δεχθεί γκολ από δικές του λάθος αποκρούσεις, ενώ ακόμα τόσες ο βραζιλιάνος τερματοφύλακας έκανε ανενόχλητος βολέ και έστειλε τη μπάλα πλάγιο άουτ. Κι ενώ είχαν προηγηθεί στιγμές πίεσης, άρα η ομάδα είχε ανάγκη από ανάσες, κάτι που θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με κατοχή της μπάλας. Επιπλέον δύο έξοδοι του Μεσολογγίου θα μπορούσαν να κοστίσουν ακριβά αν οι Κανουτέ και Μπαϊάνο δεν είχαν αδρανήσει. Στα θετικά του καταγράφονται οι καλές τοποθετήσεις του κάτω από τα γκολπόστ σε όλα τα σουτ που πήγαν προς το τέρμα και δεν έγιναν γκολ.

Μπελάδες: Έβαλε σε πολλούς τέτοιους την ΑΕΚ χθες ο Άκης Ζήκος. Έχουμε πολλάκις επισημάνει ότι ο διεθνής μέσος είναι ο ποδοσφαιριστής κλειδί για την σωστή αμυντική λειτουργία της ομάδας. Ωστόσο χθες βρέθηκε σε πολύ άσχημη βραδιά. Έξι λάθος πάσες, οι οποίες μάλιστα καταγράφονται ως αβίαστα λάθη αφού δεν είχε την παραμικρή πίεση, είναι απολογισμός που ενδεχομένως δεν είχε παρουσιάσει ο Ζήκος από όταν αγωνιζόταν στην Ξάνθη. Επιπλέον τέσσερα λάθος κοντρόλ κόστισαν την απώλεια της μπάλας, τα δύο εξ αυτών δε κατέληξαν σε ευκαιρίες της Σεβίλλης. Το σύνολο δέκα λάθη…

Ο χθεσινός Ζήκος δεν είναι αυτός που περιμένει ο Φερέρ. Έδειχνε βαρύς, αργός και το κυριότερο «μπλοκαρισμένος» στη σκέψη. Συμπτώματα που συνήθως παρουσιάζει ποδοσφαιριστής που μένει γρήγορα από δυνάμεις. Είναι πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να μην δούμε τόσο κακό Ζήκο άλλη φορά φέτος, αν όμως η χθεσινή απόδοσή του γίνει «συνήθεια», τότε η ΑΕΚ θα αντιμετωπίσει προβλήματα στη συγκεκριμένη θέση.

Ακίνδυνα: Τα άκρα της ΑΕΚ λογίζονται ως η δύναμή της σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, ωστόσο χθες και οι 4 ακραίοι ποδοσφαιριστές της ομάδας τα έκαναν θάλασσα, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Τα πλάγια μπακ (Έντσο Ράμος και Μάρτιν Αρουαμπαρένα) μοιράστηκαν από ένα ημίχρονο κακής απόδοσης. Ο μικρός Βραζιλιάνος ήταν η «τρύπα» της ομάδας στο πρώτο μέρος, ο έμπειρος Αργεντινός έγινε «γιο-γιο» από τον «δαίμονα» Χεσούς Νάβας στο δεύτερο. Σαφώς και η (χθεσινή) αδυναμία του Αρουαμπαρένα να σταματήσει τον Νάβας κόστισαν στην ΑΕΚ δύο γκολ αφού και στις δύο περιπτώσεις ο ισπανός εξτρέμ έδωσε τις τελικές πάσες για να σκοράρουν οι Μπαϊάνο και Κανουτέ.

Πάμε τώρα στα δύο εξτρέμ… Ο Ζούλιο Σέζαρ εξιλεώνεται ελαφρώς από τη φάση του 82ου λεπτού όταν σημάδεψε το δοκάρι του Παλόπ, αυτό ωστόσο δεν «σβήνει» την ανυπαρξία του σε όλο το υπόλοιπο διάστημα του αγώνα. Ο γνωστός Σέζαρ που όταν το ματς δεν του πάει καλά στα πρώτα λεπτά, αναλώνεται σε ημιτελείς ενέργειες και κακές επιλογές. Ο Μαντούκα πάλι ήταν η δεύτερη μεγάλη δυσάρεστη έκπληξη της βραδιάς μετά τον Ζήκο. Δεν κατάφερε να περάσει ούτε μία φορά τον Ντραγκουτίνοβιτς, στη συνέχεια εκνευρίστηκε και έμεινε μόνο με την καλή θέληση. Αυτή δεν φτάνει όμως σε τέτοια ματς.

Ευκαιρίες: Λιγοστές για την ΑΕΚ και καμία εντός περιοχής. Η καταφανέστατη έλλειψη επιθετικού που θα συμπληρώνει τον Λυμπερόπουλο και θα «πατάει» την περιοχή του αντιπάλου ανάγκασε τους ποδοσφαιριστές της Ενωσης να δοκιμάζουν σουτ από μακρινές αποστάσεις σε κάθε ευκαιρία (δεν ήταν και πολλές άλλωστε). Κανένα από αυτά, πλην του Σέζαρ, δεν απείλησε τον Παλόπ. Γενικότερα ήταν ένα ματς που η ΑΕΚ σου έδινε την εντύπωση ότι ακόμα και αν είχε επιπλέον πέντε ημίχρονα δεν θα κατάφερνε να δημιουργήσει ευκαιρία για γκολ μέσα στην περιοχή της Σεβίλλης με συνδυασμένη ενέργεια.