Ο Ολυμπιακός σίγουρα δε μπορεί να φοβάται την Νέφτσι και δε το γράφω ειρωνικά ή προσβλητικά για τους Αζέρους. Όμως δε γίνεται να τους φοβάται. Αντιθέτως, επιβάλλεται να υπάρχει έντονη ανησυχία για την χρονική περίοδο, Εν μέσω προετοιμασίας.

Με ουκ ολίγα προβλήματα να εμφανίζονται σαν τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας και με τις μεταγραφές να μην έχουν ολοκληρωθεί. Και καλείσαι να δώσεις επίσημο ματς για το Champions League. Ε, δεν είναι και το πιο εύκολο, όσο κι αν το ξέρεις, όσο κι αν το περιμένεις. Και έτσι είδαμε ένα ματς με ένταση, με λάθη, με ζητήματα, με ένα μόνο γκολ και λίγο... καράτε.

Για αρχή πάντως, θέλω να επισημάνω, ότι υπάρχουν πράγματα που είναι πάνω από ένα γκολ ή μια καλή επέμβαση τερματοφύλακα. Παραπάνω από ένα σύστημα ή μια σωστή κίνηση προπονητή. Και ένα από αυτά ήταν στο γήπεδο Καραϊσκάκη, η επιστροφή του κόσμου. Μετά από 507 ημέρες όπως διαβάσατε και ακούσατε -δικαιολογημένα- παντού, οι πόρτες άνοιξαν και όσοι είχαν δικαίωμα εισόδου (βάσει μέτρων και νόμων) παρακολούθησαν επιτέλους από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα.

Είχε προβλήματα απουσιών αλλά βρήκε γκολάρα

Δε γινόταν να μην το αναφέρω λοιπόν ψηλά-ψηλά σε αυτό το άρθρο. Αρκετά νωρίς οι πρωταθλητές μπήκαν στις επίσημες υποχρεώσεις. Δε μπορούσε να γίνει διαφορετικά και έτσι έχουν κληθεί να αποκλείσουν την πρωταθλήτρια Αζερμπαϊτζάν. Με απουσίες και με προβλήματα που γεννήθηκαν ακόμη και στα πρώτα λεπτά της συγκεκριμένης αναμέτρησης. Και συνεχίστηκαν. Ένα ημίχρονο που είχε τα πάντα. Κυριολεκτικά. όσο παράξενο κι αν φαίνεται για την εποχή...

Ο Καμαρά σημάδεψε το ματς. Έβαλε την γκολάρα για να δώσει προβάδισμα και ανάσες στους συμπαίκτες του. Όμως άθελά του έγινε... Μπρούς Λί, αποβλήθηκε και άφησε την ομάδα με δέκα αλλά και ζόρικες συνθήκες. Βλέπετε είχε ήδη βγει αναγκαστικά από το παιχνίδι ο Μπουχαλάκης για να μπει νωρίς ο Βαλμπουενά.

Ο Μαρτίνς βρέθηκε να αλλάζει το 4- 3- 3 σε 4- 2- 3- 1 από το 17ο λεπτό. Αυτό δεν ήταν κακό, με τους έντεκα παίκτες, αλλά μετά το σκηνικό έπρεπε να αλλάξει. Πως να αντέξεις με δέκα και μπροστά τους Χασάν και Βαλμπουενά. Ο οποίος Γάλλος έδωσε ό,τι μπορούσε αναλογιστούμε και τις προπονήσεις που είχε χάσει. Χωρίς να 'χεις Εμβιλά, Καμαρά και Μπουχαλάκη.

Την δυνατή τριάδα σου. Ναι, πατέντες και τύχη χρειαζόταν η ομάδα. Μέχρι εκείνο το σημείο στα αρνητικά περνούσε το κακό αμυντικό στο τρανζίσιον. Οι χαμένες μπάλες στο κέντρο, μαι μικρή χαλαρότητα και κακές σκέψεις. Οι δυο καινούργιοι (Κούντε, Μάρκοβιτς) μπήκαν καλά, οι περισσότεροι από τους παλιούς όχι. Όλο αυτό το προβληματικό κομμάτι, ήρθε να το φτιάξει και να το... ομορφύνει η γκολάρα του Καμαρά.

Πήγε λοιπόν η ομάδα στα αποδυτήρια και έπρεπε να βρει τις λύσεις για το δεύτερο ημίχρονο κόντρα σε αντίπαλο που δεν ήταν κανά θεριό ανήμερο, όμως δεν αποτελείται και από... άμπαλους. Όταν μπορούσαν να συνεργαστούν οι Αζέροι, το έκαναν με αξιώσεις, με την μπάλα χαμηλά παρακαλώ και ήταν ο Τζολάκης αυτός που δυο φορές τους έκοψε την όρεξη.

Ο Μαρτίνς έκανε ό,τι μπορούσε με τις λύσεις που είχε

Ο Ολυμπιακός με τον Ρέαμπτσουκ που δεν απειλεί στην μια πλευρά και τον Ανδρούτσο στην άλλη, ήταν υποχρεωμένος να αναζητήσει τρόπους ανάπτυξης. Να κρατήσει τη μπάλα και να μην φάει γκολ. Η εποχή δεν είναι για μαγκιές, δεν είναι για να "χαθεί το τόπι", αλλά απλά για να κερδίζονται οι προκρίσεις. Για τον λόγο αυτό ο Μαρτίνς έβαλε τριάδα πίσω, έφερε σε μέτρα επίσης πιο πίσω τον Ρέαμτσουκ και τον Ανδρούτσο και έκλεισε προς τον Κούντε, τους Βαλμπουενά και Μασούρα. Αυτά μπορούσε, αυτά έκανε...

Μέχρι να μείνουν με δέκα και οι Αζέροι. Μετά ανέβηκε στα χαφ ο Μάρκοβιτς, η αριθμητική ισορροπία χάρισε ξανά μέτρα και για τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά ο Πορτογάλος κόουτς αμόλησε στο ματς και τον άλλο Καμαρά, αλλά και τον Βρουσάι. Επαναλαμβάνω, μετρημένα τα κουκιά λόγω των διαφόρων ειδών προβλημάτων. Και καλό δείγμα αυτό το ματς με όσα "έσκασαν" για να φανούν ακόμη περισσότεροι οι μεταγραφικές ανάγκες.

Τίποτα δεν κρίθηκε όσον αφορά στην πρόκριση, αλλά ο Ολυμπιακός έχει προβάδισμα για ευνόητους λόγους. Πέρα από το 1- 0, είναι ποιοτικός, είναι έμπειρος και απλά θα χρειαστεί να βρει την ενδεκάδα που θα αντέξει την όποια πίεση συναντήσει. Η εποχή, όπως το έγραψα στον πρόλογο είναι ύπουλη. Μεγαλύτερος αντίπαλος είναι η ημερομηνία για τον Ολυμπιακό, παρά η Νέφτσι. Όμως με λίγο προσοχή, θα πάει παρακάτω στην διοργάνωση...