Θα φτάσει στον 7ο ουρανό;
Δύο χρόνια μετά την ήττα στην Κωνσταντινούπολη η Μίλαν έρχεται στην Αθήνα για να πάρει εκδίκηση και να προσθέσει το 7ο Πρωταθλητριών στην τροπαιοθήκη της.
Η Μίλαν μάζεψε τα κομμάτια της, ξεκίνησε την ευρωπαϊκή της περιπέτεια από τον τρίτο προκριματικό γύρο κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, και κατάφερε να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου, κατατροπώνοντας στην διαδρομή εξίσου φημισμένες ευρωπαϊκές ομάδες όπως η Μπάγερν Μονάχου και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Μετά από μία χρονιά γεμάτη προβλήματα αλλά και... κατάθεση ψυχής, οι "ροσονέρι" απέδειξαν για μία ακόμη φορά γιατί θεωρούνται ως η σημαντικότερη εκπρόσωπος του ιταλικού ποδοσφαίρου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, φτάνοντας για τρίτη φορά σε τελικό μετά το 2003 και διεκδικώντας το 7ο Κύπελλο Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της.
Στην Αθήνα, η Μίλαν έρχεται για να ξαναζήσει στιγμές 1994 όταν σκόρπιζε την δύσμοιρη Μπαρτσελόνα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (4-0 το τελικό σκορ), αλλά και να... πάρει το αίμα της πίσω για τον τρόπο που έχασε το βαρύτιμο έπαθλο το 2005 από τη Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη.
Το SPORT 24 σας παρουσιάζει το προφίλ της Μίλαν. Οι διακρίσεις, ο προπονητής, το μεγάλο αστέρι, τα ατού, τα τρωτά σημεία και το ρόστερ των "ροσονέρι" στο πιάτο σας.
Πλήρης ονομασία: Associazione Calcio (AC) Milan
Έτος ίδρυσης: 1899
Χρώματα: Κόκκινο-Άσπρο-Μαύρο
Έδρα: Σαν Σίρο
Διεύθυνση: Οδός Φιλίπο Τουράτι 3, 20121 Μιλάνο
Τηλέφωνο: +39 0262281
Πρόεδρος: Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Τίτλοι
17 Πρωταθλήματα Ιταλίας: 1901, 1906, 1907, 1951, 1955, 1957, 1959, 1962, 1968, 1979, 1988, 1992, 1993, 1994, 1996, 1999, 2004
5 Κύπελλα: 1967, 1972, 1973, 1977, 2003
5 Σούπερ Καπ: 1988, 1992, 1993, 1994, 2004
6 Κύπελλα Πρωταθλητριών: 1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003
2 Κύπελλα Κυπελλούχων: 1968, 1973
3 Διηπειρωτικά: 1969, 1989, 1990
4 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ: 1989, 1990, 1994, 2003
Προπονητής: Κάρλο Αντσελότι: Μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ιταλικού ποδοσφαίρου τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς έχει γνωρίσει αμέτρητες επιτυχίες τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Πραγματοποίησε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στην Πάρμα, ενώ έκανε το ντεμπούτο του στην Serie A με τη φανέλα της Ρόμα το 1979 (16 Σεπτεμβρίου), με αντίπαλο την Μίλαν.
Στην ομάδα της "αιώνιας πόλης", στην οποία αγωνίστηκε για οκτώ ολόκληρα χρόνια, ξεδίπλωσε πολύ γρήγορα το πλούσιο ταλέντο του στον χώρο του κέντρου, με αποτέλεσμα να φορέσει από το 1985 και μετά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο απολογισμός του με τους "τζαλορόσι" εντυπωσιακός:
1 πρωτάθλημα Ιταλίας (1983), 4 Κύπελλα Ιταλίας (1980, 1981, 1984, 1986) ενώ συμμετείχε και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1984, με την Λίβερπουλ να τον "πληγώνει" κατακτώντας το τρόπαιο μέσα στο "Ολίμπικο" στην διαδικασία των πέναλτι.
Η συλλογή... τίτλων από πλευράς Αντσελότι συνεχίστηκε και στη Μίλαν, όπου εκεί κατέκτησε ό,τι τρόπαιο κυκλοφορούσε! Τα νούμερα θα σας πείσουν: 2 πρωταθλήματα (1988, 1992), 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών (1989, 1990), 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (1989, 1990) και 1 Σούπερ Καπ (1988). Έκλεισε την καριέρα του σε ηλικία 33 ετών το 1992, ενώ στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του στο "Σαν Σίρο" σκόραρε δύο φορές στο 4-0 με αντίπαλο την Βερόνα.
Μετά από μία επιτυχημένη καριέρα ως παίκτης, ο νυν τεχνικός της Μίλαν αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική, και δεν... μετάνιωσε ποτέ για την επιλογή του αυτή. Ξεκίνησε ως βοηθός του Αρίγκο Σάκι στην Εθνική Ιταλίας (1992-95), ενώ η πρώτη ομάδα που ανέλαβε στην Serie A ήταν η Πάρμα. Το 1999 έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Μαρτσέλο Λίπι στη Γιουβέντους, όμως έφυγε το 2001 από το Τορίνο χωρίς να έχει κερδίσει κάποιον τίτλο.
Το αποτυχημένο του πέρασμα από το Τορίνο δεν πτόησε τους διοικούντες την Μίλαν, οι οποίοι τον επέλεξαν το Νοέμβριο του 2001 για να πάρει τη θέση του Φατίχ Τερίμ στον πάγκο. Το γεγονός ότι κοντεύει να κλείσει εξαετία στον πάγκο μίας εκ των πλέον μεγάλων (άρα και απαιτητικών για αποτελέσματα) ομάδων της Ευρώπης, κάτι πρέπει να λέει για την αξία του.
Έχει κατακτήσει με τους "ροσονέρι" 1 πρωτάθλημα Ιταλίας (2004), 1 Τσάμπιονς Λιγκ (2003), 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2003), 1 ιταλικό Σούπερ Καπ (2004) και 1 Κύπελλο Ιταλίας (2003), ενώ ο αγώνας που θα ήθελε σίγουρα να... διαγράψει από τη μνήμη του είναι ο χαμένος τελικός με την Λίβερπουλ, πριν από δύο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη.
Στο ημίχρονο, με το σκορ στο 3-0 για τους Μιλανέζους, είχαν αρχίσει τα προεόρτια για το 7ο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όμως στο δεύτερο ημίχρονο ο παράδεισος μετατράπηκε σε εφιάλτης, το 3-0 έγινε 3-3, ο Ντούντεκ έγινε ο ήρωας για τη Λίβερπουλ στα πέναλτι, και ο Αντσελότι ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Παρά την αδυσώπητη κριτική και τα αμέτρητα πυρά, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τον Μπερλουσκόνι και πλέον έρχεται στην Αθήνα να πάρει εκδίκηση για την ήττα στην Τουρκία. Ποιος άλλωστε μπορεί να απολύσει ελαφρά τη καρδία έναν προπονητή, ο οποίος έχει φτάσει μία ομάδα 4 φορές στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την τελευταία 5ετία;
Το αστέρι: Ρικάρντο Ίζεκσον Ντος Σάντος Λέιτε, γνωστότερος ως Κακά.
Αυτή τη στιγμή πολλοί τον θεωρούν ανώτερο του Ροναλντίνιο, ενώ με τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί με την φανέλα της Μίλαν χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πλέον θεαματικούς εν ενεργεία ποδοσφαιριστές του κόσμου. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη βραζιλιάνικη Σάο Πάουλο τον Ιανουάριο του 2001, ενώ με τις εμφανίσεις του τα δύο επόμενα χρόνια γίνεται... μαγνήτης για τους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους.
Σούπερ-κερδισμένη στην μάχη για την απόκτησή του είναι η Μίλαν (καθοριστική η συμβολή του συμπατριώτη του, Λεονάρντο, που εκτελούσε χρέη σκάουτ στους "ροσονέρι" και τον έπεισε να μετακομίσει στο "Σαν Σίρο"), με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να δαπανά 8,5 εκ.λίρες για να τον αποκτήσει, ποσό το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός χαρακτήρισε αργότερα ως "φυστίκια".
Στην πρώτη του χρονιά στην Μίλαν πανηγύρισε το πρωτάθλημα (10 γκολ-30 συμμετοχές), ενώ το 2005 ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος μέσος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Την περυσινή σεζόν, πέτυχε το πρώτο του χατ τρικ τόσο στη Serie A (κόντρα στην Κιέβο Βερόνα) όσο και στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση (αντίπαλος η Άντερλεχτ), με το ποδοσφαιρόφιλο κοινό να τον έχει ήδη καθιερώσει ψηλά στη συνείδησή του.
Τα πεπραγμένα του Βραζιλιάνου άσου την τριετία 2003-06 αποτέλεσαν ένα... προμήνυμα για το τί θα παρουσιάσει στους φίλους της Μίλαν τη φετινή σεζόν. Μετά την φυγή του Σεβτσένκο στην Τσέλσι, ο Κακά επωμίστηκε όπως ήταν αναμενόμενο το βάρος του ηγέτη στην ομάδα, κάνοντας πράματα και θάματα με τους "ροσονέρι".
Η παρουσία άλλωστε της Μίλαν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο ΟΑΚΑ, οφείλεται εν πολλοίς στην καταλυτική παρουσία του Λατινοαμερικανού άσου, ο οποίος έδειξε στους συμπαίκτες του τον δρόμο προς την Αθήνα.
Πρώτος σκόρερ φέτος στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση με 10 τέρματα, εκ των οποίων τα τρία στους δύο καταπληκτικούς ημιτελικούς με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Η απόδοσή του σε αυτά τα ματς ήταν τόσο εκτυφλωτική, που υποχρέωσε τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να κάνει λόγο για " τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο", ενώ πολλοί ισχυρίζονται ότι η φετινή Χρυσή Μπάλα του ανήκει δικαιωματικά.
Είτε αγωνιζόμενος στην κορυφή του ρόμβου, πίσω από τους δύο επιθετικούς (Τζιλαρντίνο, Ιντσάγκι), είτε ως στήριγμα πίσω από έναν μόνο επιθετικό, ο Κακά είναι το ίδιο απειλητικός για τις αντίπαλες άμυνες, με την τεχνική του, την ντρίμπλα του, τις μπαλιές ακριβείας αλλά και το τελείωμα των φάσεων να θεωρείται σπεσιαλιτέ του.
Έζησε και αυτός τον... εφιάλτη της απώλειας του τροπαίου το 2005 και ονειρεύεται να τελειώσει μία ονειρική για αυτόν χρονιά με την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου, που θα είναι το 1ο στην καριέρα του.
" Οι συμπαίκτες μου με εμπιστεύονται, και αυτό το θεωρώ νίκη. Είμαι ευχαριστημένος που αισθάνομαι ότι με θεωρούν καθοριστικό παράγοντα για την έκβαση του τελικού, όμως εγώ λέω πάντα ότι ένας παίκτης δεν κερδίζει μόνος του και είναι σημαντική όλη η ομάδα.
Εάν όμως κερδίσω το Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να γίνω ένα από τα φαβορί για τη Χρυσή Μπάλα αλλά και να γράψω το όνομά του στην ιστορία της Μίλαν
", είναι το σύνθημα του Κακά εν αναμονή του μεγάλου τελικού της Αθήνας.
Ατού: Πέρα από την αδιαμφισβήτητη κλάση του Κακά, το μεγάλο όπλο της Μίλαν στην προσπάθειά της να φύγει με το Κύπελλο Πρωταθλητριών από την ελληνική πρωτεύουσα, όπως έκανε και το 1994 απέναντι στην Μπαρτσελόνα (4-0), είναι η ποιοτική μεσαία γραμμή που διαθέτει, όπου η τεχνική, η φαντασία και η φινέτσα "παντρέυονται" αρμονικά με την δύναμη, την φυσική κατάσταση και τον "τσαμπουκά".
Η παρουσία του Γκατούζο εγγυάται αμέτρητα χιλιόμετρα στον χώρο του κέντρου και ασφυκτική πίεση στους αντιπάλους, ο Πίρλο προσφέρει ηρεμία στο παιχνίδι, σίγουρες μπαλιές, κάθετες πάσες και "δολοφονικές" εκτελέσεις φάουλ, ο τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης, Σέεντορφ, είναι σαν το... κρασί που όσο ωριμάζει τόσο καλυτερο γίνεται (φέτος κάνει τα καλύτερα του παιχνίδια από το 2003 που πήγε στη Μίλαν), ενώ και ο Αμπροσίνι είναι ένα χρησιμότατο "εργαλείο" στο κέντρο, ο οποίος θα επωμιστεί πιθανότατα τον ρόλο της εξουδετέρωσης του πλέον επικίνδυνου παίκτη της Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ. Εκεί που επίσης πλεονεκτούν οι "ροσονέρι" έναντι της Λίβερπουλ είναι στον παράγοντα: εμπειρία.
Οι Μιλανέζοι έχουν διατηρήσει έναν βασικό κορμό τα τελευταία χρόνια (Μαλντίνι, Νέστα, Ντίντα, Κοστακούρτα, Καφού, Πίρλο, Γκατούζο, Αμπροσίνι, Σέεντορφ, Κακά), με παίκτες που έχουν "φάει με το κουτάλι" τέτοια παιχνίδια, συνεπώς δεν πρόκειται να... λυγίσουν από το άγχος του τελικού.
Στην τελευταία πενταετία άλλωστε, μόνο δύο φορές η Μίλαν πιάστηκε στον ύπνο από κάποιον αντίπαλό της στα Κύπελλα Ευρώπης. Στον τελικό του 2005 με τη Λίβερπουλ, αλλά και στον αγώνα του "Ριαθόρ" με αντίπαλο την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (προημιτελικά 2003-04), όταν οι Μιλανέζοι είχαν επιβληθεί 4-1 στην Ιταλία και έχασαν 4-0 στην Γαλικία.
Μειονεκτήματα: Σε αντίθεση με το κέντρο που είναι η πηγή ενέργειας της Μίλαν, οι άλλες δύο γραμμές της ομάδας παρουσιάζουν κάποια... προβληματάκια. Ο Ντίντα είναι βασικός στην Εθνικής Βραζιλίας, όμως ουδείς μπορεί να ορκιστεί ότι είναι και ο πιο σταθερός τερματοφύλακας του κόσμου, καθώς σε αρκετά παιχνίδια έχει υποπέσει σε αβίαστα λάθη, που έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου στο πρόσωπό του.
Στην μέρα του κατεβάζει τα ρολά, αλλά υπάρχουν και παιχνίδια όπου οι Μιλανέζοι κάνουν τον... σταυρό τους. Για την άμυνα, το μοναδικό αρνητικό στοιχείο είναι ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας (Μαλντίνι, Κοστακούρτα, Νέστα, Καφού), για τον οποίο όμως υπάρχει το αντεπιχείρημα της "έμπειρης ομάδας". Η επίθεση πάντως δεν πείθει, με τους Σεβτσένκο και Κρέσπο (επιθετικό δίδυμο το 2005) να αποτελούν παρελθόν, και τους Τζιλαρντίνο-Ιντσάγκι να μην προκαλούν δέος στους αντιπάλους.
Η επιθετική γκίνια του πρώτου στα ευρωπαϊκά ματς είναι παροιμοιώδης (στο Καμπιονάτο έχει αρκετά καλές επιδόσεις), ενώ ο 34χρονος Ιντσάγκι είναι πάντα αξιόπιστος, αλλά όχι και η καλύτερη πρώτη επιλογή για μία ομάδα του επιπέδου της Μίλαν. Ο Ρονάλντο δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής, ενώ Ολιβέιρα και Μποριέλο δύσκολα θα πάρουν χρόνο συμμετοχής.
Το ρόστερ της Μίλαν:
Μετά από μία χρονιά γεμάτη προβλήματα αλλά και... κατάθεση ψυχής, οι "ροσονέρι" απέδειξαν για μία ακόμη φορά γιατί θεωρούνται ως η σημαντικότερη εκπρόσωπος του ιταλικού ποδοσφαίρου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, φτάνοντας για τρίτη φορά σε τελικό μετά το 2003 και διεκδικώντας το 7ο Κύπελλο Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ στην ιστορία της.
Στην Αθήνα, η Μίλαν έρχεται για να ξαναζήσει στιγμές 1994 όταν σκόρπιζε την δύσμοιρη Μπαρτσελόνα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα (4-0 το τελικό σκορ), αλλά και να... πάρει το αίμα της πίσω για τον τρόπο που έχασε το βαρύτιμο έπαθλο το 2005 από τη Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη.
Το SPORT 24 σας παρουσιάζει το προφίλ της Μίλαν. Οι διακρίσεις, ο προπονητής, το μεγάλο αστέρι, τα ατού, τα τρωτά σημεία και το ρόστερ των "ροσονέρι" στο πιάτο σας.
Πλήρης ονομασία: Associazione Calcio (AC) Milan
Έτος ίδρυσης: 1899
Χρώματα: Κόκκινο-Άσπρο-Μαύρο
Έδρα: Σαν Σίρο
Διεύθυνση: Οδός Φιλίπο Τουράτι 3, 20121 Μιλάνο
Τηλέφωνο: +39 0262281
Πρόεδρος: Σίλβιο Μπερλουσκόνι
Τίτλοι
17 Πρωταθλήματα Ιταλίας: 1901, 1906, 1907, 1951, 1955, 1957, 1959, 1962, 1968, 1979, 1988, 1992, 1993, 1994, 1996, 1999, 2004
5 Κύπελλα: 1967, 1972, 1973, 1977, 2003
5 Σούπερ Καπ: 1988, 1992, 1993, 1994, 2004
6 Κύπελλα Πρωταθλητριών: 1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003
2 Κύπελλα Κυπελλούχων: 1968, 1973
3 Διηπειρωτικά: 1969, 1989, 1990
4 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ: 1989, 1990, 1994, 2003
Προπονητής: Κάρλο Αντσελότι: Μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ιταλικού ποδοσφαίρου τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς έχει γνωρίσει αμέτρητες επιτυχίες τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Πραγματοποίησε τα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα στην Πάρμα, ενώ έκανε το ντεμπούτο του στην Serie A με τη φανέλα της Ρόμα το 1979 (16 Σεπτεμβρίου), με αντίπαλο την Μίλαν.
Στην ομάδα της "αιώνιας πόλης", στην οποία αγωνίστηκε για οκτώ ολόκληρα χρόνια, ξεδίπλωσε πολύ γρήγορα το πλούσιο ταλέντο του στον χώρο του κέντρου, με αποτέλεσμα να φορέσει από το 1985 και μετά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Ο απολογισμός του με τους "τζαλορόσι" εντυπωσιακός:
1 πρωτάθλημα Ιταλίας (1983), 4 Κύπελλα Ιταλίας (1980, 1981, 1984, 1986) ενώ συμμετείχε και στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1984, με την Λίβερπουλ να τον "πληγώνει" κατακτώντας το τρόπαιο μέσα στο "Ολίμπικο" στην διαδικασία των πέναλτι.
Η συλλογή... τίτλων από πλευράς Αντσελότι συνεχίστηκε και στη Μίλαν, όπου εκεί κατέκτησε ό,τι τρόπαιο κυκλοφορούσε! Τα νούμερα θα σας πείσουν: 2 πρωταθλήματα (1988, 1992), 2 Κύπελλα Πρωταθλητριών (1989, 1990), 2 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ (1989, 1990) και 1 Σούπερ Καπ (1988). Έκλεισε την καριέρα του σε ηλικία 33 ετών το 1992, ενώ στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του στο "Σαν Σίρο" σκόραρε δύο φορές στο 4-0 με αντίπαλο την Βερόνα.
Μετά από μία επιτυχημένη καριέρα ως παίκτης, ο νυν τεχνικός της Μίλαν αποφάσισε να ασχοληθεί με την προπονητική, και δεν... μετάνιωσε ποτέ για την επιλογή του αυτή. Ξεκίνησε ως βοηθός του Αρίγκο Σάκι στην Εθνική Ιταλίας (1992-95), ενώ η πρώτη ομάδα που ανέλαβε στην Serie A ήταν η Πάρμα. Το 1999 έκανε το μεγάλο άλμα στην καριέρα του, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον Μαρτσέλο Λίπι στη Γιουβέντους, όμως έφυγε το 2001 από το Τορίνο χωρίς να έχει κερδίσει κάποιον τίτλο.
Το αποτυχημένο του πέρασμα από το Τορίνο δεν πτόησε τους διοικούντες την Μίλαν, οι οποίοι τον επέλεξαν το Νοέμβριο του 2001 για να πάρει τη θέση του Φατίχ Τερίμ στον πάγκο. Το γεγονός ότι κοντεύει να κλείσει εξαετία στον πάγκο μίας εκ των πλέον μεγάλων (άρα και απαιτητικών για αποτελέσματα) ομάδων της Ευρώπης, κάτι πρέπει να λέει για την αξία του.
Έχει κατακτήσει με τους "ροσονέρι" 1 πρωτάθλημα Ιταλίας (2004), 1 Τσάμπιονς Λιγκ (2003), 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2003), 1 ιταλικό Σούπερ Καπ (2004) και 1 Κύπελλο Ιταλίας (2003), ενώ ο αγώνας που θα ήθελε σίγουρα να... διαγράψει από τη μνήμη του είναι ο χαμένος τελικός με την Λίβερπουλ, πριν από δύο χρόνια στην Κωνσταντινούπολη.
Στο ημίχρονο, με το σκορ στο 3-0 για τους Μιλανέζους, είχαν αρχίσει τα προεόρτια για το 7ο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όμως στο δεύτερο ημίχρονο ο παράδεισος μετατράπηκε σε εφιάλτης, το 3-0 έγινε 3-3, ο Ντούντεκ έγινε ο ήρωας για τη Λίβερπουλ στα πέναλτι, και ο Αντσελότι ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Παρά την αδυσώπητη κριτική και τα αμέτρητα πυρά, πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τον Μπερλουσκόνι και πλέον έρχεται στην Αθήνα να πάρει εκδίκηση για την ήττα στην Τουρκία. Ποιος άλλωστε μπορεί να απολύσει ελαφρά τη καρδία έναν προπονητή, ο οποίος έχει φτάσει μία ομάδα 4 φορές στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την τελευταία 5ετία;
Το αστέρι: Ρικάρντο Ίζεκσον Ντος Σάντος Λέιτε, γνωστότερος ως Κακά.
Αυτή τη στιγμή πολλοί τον θεωρούν ανώτερο του Ροναλντίνιο, ενώ με τις εμφανίσεις που πραγματοποιεί με την φανέλα της Μίλαν χαρακτηρίζεται ως ένας από τους πλέον θεαματικούς εν ενεργεία ποδοσφαιριστές του κόσμου. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη βραζιλιάνικη Σάο Πάουλο τον Ιανουάριο του 2001, ενώ με τις εμφανίσεις του τα δύο επόμενα χρόνια γίνεται... μαγνήτης για τους μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους.
Σούπερ-κερδισμένη στην μάχη για την απόκτησή του είναι η Μίλαν (καθοριστική η συμβολή του συμπατριώτη του, Λεονάρντο, που εκτελούσε χρέη σκάουτ στους "ροσονέρι" και τον έπεισε να μετακομίσει στο "Σαν Σίρο"), με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να δαπανά 8,5 εκ.λίρες για να τον αποκτήσει, ποσό το οποίο ο πρώην πρωθυπουργός χαρακτήρισε αργότερα ως "φυστίκια".
Στην πρώτη του χρονιά στην Μίλαν πανηγύρισε το πρωτάθλημα (10 γκολ-30 συμμετοχές), ενώ το 2005 ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος μέσος στο Τσάμπιονς Λιγκ. Την περυσινή σεζόν, πέτυχε το πρώτο του χατ τρικ τόσο στη Serie A (κόντρα στην Κιέβο Βερόνα) όσο και στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση (αντίπαλος η Άντερλεχτ), με το ποδοσφαιρόφιλο κοινό να τον έχει ήδη καθιερώσει ψηλά στη συνείδησή του.
Τα πεπραγμένα του Βραζιλιάνου άσου την τριετία 2003-06 αποτέλεσαν ένα... προμήνυμα για το τί θα παρουσιάσει στους φίλους της Μίλαν τη φετινή σεζόν. Μετά την φυγή του Σεβτσένκο στην Τσέλσι, ο Κακά επωμίστηκε όπως ήταν αναμενόμενο το βάρος του ηγέτη στην ομάδα, κάνοντας πράματα και θάματα με τους "ροσονέρι".
Η παρουσία άλλωστε της Μίλαν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο ΟΑΚΑ, οφείλεται εν πολλοίς στην καταλυτική παρουσία του Λατινοαμερικανού άσου, ο οποίος έδειξε στους συμπαίκτες του τον δρόμο προς την Αθήνα.
Πρώτος σκόρερ φέτος στη κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση με 10 τέρματα, εκ των οποίων τα τρία στους δύο καταπληκτικούς ημιτελικούς με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Η απόδοσή του σε αυτά τα ματς ήταν τόσο εκτυφλωτική, που υποχρέωσε τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να κάνει λόγο για " τον καλύτερο παίκτη στον κόσμο μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο", ενώ πολλοί ισχυρίζονται ότι η φετινή Χρυσή Μπάλα του ανήκει δικαιωματικά.
Είτε αγωνιζόμενος στην κορυφή του ρόμβου, πίσω από τους δύο επιθετικούς (Τζιλαρντίνο, Ιντσάγκι), είτε ως στήριγμα πίσω από έναν μόνο επιθετικό, ο Κακά είναι το ίδιο απειλητικός για τις αντίπαλες άμυνες, με την τεχνική του, την ντρίμπλα του, τις μπαλιές ακριβείας αλλά και το τελείωμα των φάσεων να θεωρείται σπεσιαλιτέ του.
Έζησε και αυτός τον... εφιάλτη της απώλειας του τροπαίου το 2005 και ονειρεύεται να τελειώσει μία ονειρική για αυτόν χρονιά με την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου, που θα είναι το 1ο στην καριέρα του.
" Οι συμπαίκτες μου με εμπιστεύονται, και αυτό το θεωρώ νίκη. Είμαι ευχαριστημένος που αισθάνομαι ότι με θεωρούν καθοριστικό παράγοντα για την έκβαση του τελικού, όμως εγώ λέω πάντα ότι ένας παίκτης δεν κερδίζει μόνος του και είναι σημαντική όλη η ομάδα.
Εάν όμως κερδίσω το Τσάμπιονς Λιγκ, μπορεί να γίνω ένα από τα φαβορί για τη Χρυσή Μπάλα αλλά και να γράψω το όνομά του στην ιστορία της Μίλαν
", είναι το σύνθημα του Κακά εν αναμονή του μεγάλου τελικού της Αθήνας.
Ατού: Πέρα από την αδιαμφισβήτητη κλάση του Κακά, το μεγάλο όπλο της Μίλαν στην προσπάθειά της να φύγει με το Κύπελλο Πρωταθλητριών από την ελληνική πρωτεύουσα, όπως έκανε και το 1994 απέναντι στην Μπαρτσελόνα (4-0), είναι η ποιοτική μεσαία γραμμή που διαθέτει, όπου η τεχνική, η φαντασία και η φινέτσα "παντρέυονται" αρμονικά με την δύναμη, την φυσική κατάσταση και τον "τσαμπουκά".
Η παρουσία του Γκατούζο εγγυάται αμέτρητα χιλιόμετρα στον χώρο του κέντρου και ασφυκτική πίεση στους αντιπάλους, ο Πίρλο προσφέρει ηρεμία στο παιχνίδι, σίγουρες μπαλιές, κάθετες πάσες και "δολοφονικές" εκτελέσεις φάουλ, ο τρεις φορές πρωταθλητής Ευρώπης, Σέεντορφ, είναι σαν το... κρασί που όσο ωριμάζει τόσο καλυτερο γίνεται (φέτος κάνει τα καλύτερα του παιχνίδια από το 2003 που πήγε στη Μίλαν), ενώ και ο Αμπροσίνι είναι ένα χρησιμότατο "εργαλείο" στο κέντρο, ο οποίος θα επωμιστεί πιθανότατα τον ρόλο της εξουδετέρωσης του πλέον επικίνδυνου παίκτη της Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ. Εκεί που επίσης πλεονεκτούν οι "ροσονέρι" έναντι της Λίβερπουλ είναι στον παράγοντα: εμπειρία.
Οι Μιλανέζοι έχουν διατηρήσει έναν βασικό κορμό τα τελευταία χρόνια (Μαλντίνι, Νέστα, Ντίντα, Κοστακούρτα, Καφού, Πίρλο, Γκατούζο, Αμπροσίνι, Σέεντορφ, Κακά), με παίκτες που έχουν "φάει με το κουτάλι" τέτοια παιχνίδια, συνεπώς δεν πρόκειται να... λυγίσουν από το άγχος του τελικού.
Στην τελευταία πενταετία άλλωστε, μόνο δύο φορές η Μίλαν πιάστηκε στον ύπνο από κάποιον αντίπαλό της στα Κύπελλα Ευρώπης. Στον τελικό του 2005 με τη Λίβερπουλ, αλλά και στον αγώνα του "Ριαθόρ" με αντίπαλο την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια (προημιτελικά 2003-04), όταν οι Μιλανέζοι είχαν επιβληθεί 4-1 στην Ιταλία και έχασαν 4-0 στην Γαλικία.
Μειονεκτήματα: Σε αντίθεση με το κέντρο που είναι η πηγή ενέργειας της Μίλαν, οι άλλες δύο γραμμές της ομάδας παρουσιάζουν κάποια... προβληματάκια. Ο Ντίντα είναι βασικός στην Εθνικής Βραζιλίας, όμως ουδείς μπορεί να ορκιστεί ότι είναι και ο πιο σταθερός τερματοφύλακας του κόσμου, καθώς σε αρκετά παιχνίδια έχει υποπέσει σε αβίαστα λάθη, που έχουν κλονίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου στο πρόσωπό του.
Στην μέρα του κατεβάζει τα ρολά, αλλά υπάρχουν και παιχνίδια όπου οι Μιλανέζοι κάνουν τον... σταυρό τους. Για την άμυνα, το μοναδικό αρνητικό στοιχείο είναι ο μεγάλος μέσος όρος ηλικίας (Μαλντίνι, Κοστακούρτα, Νέστα, Καφού), για τον οποίο όμως υπάρχει το αντεπιχείρημα της "έμπειρης ομάδας". Η επίθεση πάντως δεν πείθει, με τους Σεβτσένκο και Κρέσπο (επιθετικό δίδυμο το 2005) να αποτελούν παρελθόν, και τους Τζιλαρντίνο-Ιντσάγκι να μην προκαλούν δέος στους αντιπάλους.
Η επιθετική γκίνια του πρώτου στα ευρωπαϊκά ματς είναι παροιμοιώδης (στο Καμπιονάτο έχει αρκετά καλές επιδόσεις), ενώ ο 34χρονος Ιντσάγκι είναι πάντα αξιόπιστος, αλλά όχι και η καλύτερη πρώτη επιλογή για μία ομάδα του επιπέδου της Μίλαν. Ο Ρονάλντο δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής, ενώ Ολιβέιρα και Μποριέλο δύσκολα θα πάρουν χρόνο συμμετοχής.
Το ρόστερ της Μίλαν:
| Νούμερο | Ονοματεπώνυμο | Θέση |
| 1 | Ντίντα | Τερματοφύλακας |
| 2 | Καφού | Αμυντικός |
| 3 | Πάολο Μαλντίνι | Αμυντικός |
| 4 | Κάχα Καλάτζε | Αμυντικός |
| 5 | Αλεσάντρο Κοστακούρτα | Αμυντικός |
| 7 | Ρικάρντο Ολιβέιρα | Επιθετικός |
| 8 | Τζενάρο Γκατούζο | Μέσος |
| 9 | Φίλιπο Ιντσάγκι | Επιθετικός |
| 10 | Κλάρενς Σέεντορφ | Μέσος |
| 11 | Αλμπέρτο Τζιλαρντίνο | Επιθετικός |
| 13 | Αλεσάντρο Νέστα | Αμυντικός |
| 15 | Μάρκο Μποριέλο | Επιθετικός |
| 16 | Ζέλικο Κάλατς | Τερματοφύλακας |
| 17 | Ντάριο Σίμιτς | Αμυντικός |
| 18 | Μάρεκ Γιανκουλόφσκι | Αμυντικός |
| 19 | Τζουζέπε Φαβάλι | Αμυντικός |
| 20 | Γιόαν Γκουρκούφ | Μέσος |
| 21 | Αντρέα Πίρλο | Μέσος |
| 22 | Κακά | Μέσος |
| 23 | Μάσιμο Αμπροσίνι | Μέσος |
| 24 | Λεάντρο Γκρίμι | Αμυντικός |
| 25 | Ντανιέλε Μπονέρα | Αμυντικός |
| 26 | Μάρκο Στοράρι | Τερματοφύλακας |
| 27 | Σερζίνιο | Μέσος |
| 29 | Βαλέριο Φιόρι | Τερματοφύλακας |
| 32 | Κριστιάν Μπρόκι | Μέσος |
| 44 | Μάσιμο Όντο | Αμυντικός |
| 99 | Ρονάλντο | Επιθετικός |
