Ο Ολυμπιακός υπέπεσε σε ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα του πρωταθλητισμού, θεωρώντας πως ένα παιχνίδι τελείωσε πολύ πριν από τη λήξη του! Λες και ορισμένοι ξέχασαν πως με τον ίδιο τρόπο είχαν και οι ίδιοι κερδίσει παιχνίδια, τα οποία έμοιαζαν χαμένα. Λες και πέρασε πολύς καιρός από τις επικές νίκες στο... "και 5" σε Τούμπα, αλλά και Καραϊσκάκη κόντρα σε ΠΑΟΚ, Αλκμάαρ, Σταντάρ και Εργοτέλη.
Πεθαίνεις στο γήπεδο ή σε σκοτώνει ο αντίπαλος!


Όταν βρίσκεσαι στη θέση του οδηγού και η εικόνα σου δεν προδίδει ομάδα η οποία υπερέχει ξεκάθαρα, τότε οφείλεις να "πεθάνεις" μέσα στο γήπεδο, προκειμένου να διατηρήσεις τα κεκτημένα. Οφείλεις να... φας τη μπάλα όταν αυτή έχει διάθεση για τερτίπια και δημιουργία άλυτων γρίφων για την άμυνά σου! Και όχι να δέχεσαι γκολ από αντεπίθεση στο 83...

Η καλή ομάδα ξεχωρίζει από τη μέτρια σε 3 σημεία:

-Ποιότητα και εμπειρία των ποδοσφαιριστών
-Αγωνιστική πειθαρχία
-Πάθος και διάθεση για αλληλοκάλυψη

Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός υπερτερούσε σε ποιότητα έναντι των γηπεδούχων, έστω και χωρίς τους Τοροσίδη, Ντιόγκο, Ντάρμπισιρ, Λεντέσμα, Αβραάμ και Λεονάρντο. Τι συνέβη όμως με τα υπόλοιπα στοιχεία, τα οποία χαρίζουν νίκες; Με ποια κριτήρια αποφάσισαν οι έμπειροι μέσοι Ντουντού και Μαρέσκα, αλλά και ο φρέσκος Παπαδόπουλος να εξαφανιστούν στη φάση του 2-1, αφήνοντας το Τζάννη να κάνει παρέλαση στον άξονα; Ήταν ντροπή να παίξει κάποιος με το χρόνο κοντά στο σημαιάκι του κόρνερ; Είναι πιο ντροπιαστικό για τον Ολυμπιακό το να κυνηγήσει την ουσία, ή το να χάσει 2 βαθμούς με τέτοιο τρόπο;

Γιατί τον "Ιέρο" κύριε Ζίκο;


Υπάρχει όμως και ένα άλλο ζήτημα. Πόσοι παίκτες των πρωταθλητών είχαν καταλάβει τη σημασία του συγκεκριμένου αγώνα; Πόσοι κατανοούν πως, σε ένα πρωτάθλημα 2 ταχυτήτων όπου ελάχιστοι βαθμοί θα χαθούν, τέτοιες απώλειες δε συγχωρούνται; Και γιατί εκπλήσσει ορισμένους το ότι κάθε ομάδα που βρίσκει απέναντί του ο Ολυμπιακός "μοιάζει να παίζει έναν τελικό παγκοσμίου κυπέλλου", όπως είπε και ο Μαρέσκα;

Νικοπολίδης, Στολτίδης και Πάντος, έχουν μάθει να κερδίζουν τέτοια παιχνίδια. Γιατί; Μα φυσικά επειδή και οι ίδιοι τα βλέπουν σαν τελικούς! Και όσο ο Στολτίδης ήταν στον αγώνα, ο Ολυμπιακός δεν έβγαζε εικόνα ακυβέρνητου καραβιού. Ο "Ιέρο" δε μάγεψε με την απόδοσή του, ούτε θύμισε το γνωστό μαραθωνοδρόμο. Όμως άλλοτε με τις φωνές και άλλοτε με τον τσαμπουκά του, έδινε συνοχή στη μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού και σαφές αγωνιστικό πλάνο στους συμπαίκτες του.

Οι παίκτες αυτοί δε βγαίνουν από τέτοια ματς κύριε Ζίκο! Όπως και αν παίζουν... Για να μην πω ότι στα δύσκολα βάζεις μέσα και τον Πάντο! Άλλωστε, ο Όσκαρ φώναζε με την απόδοσή του ότι ποτέ δε μπήκε στην ψυχολογία του παιχνιδιού. Ο Ισπανός έδειξε επηρεασμένος από τον τραυματισμό του, ανήμπορος να δημιουργήσει κάτι αξιόλογο επιθετικά, αλλά και ανίκανος να συμπαρασταθεί αμυντικά στο Μπράβο.

Ο Ντάσιος, ο Καφού και ο αποπροσανατολισμός του Αντριάνο!


Ο πανέξυπνος Παράσχος διέγνωσε αυτή την αδυναμία του Ολυμπιακού και ως άλλος Κωφίδης, υπερφόρτωσε την αδύναμη πλευρά των πρωταθλητών. Στο τελευταίο 20λεπτο, ο Ντάσιος έμοιαζε Καφού και ο Μπακαγιόκο Ντρογκμπά! Ο Μπράβο έψαχνε για βοήθεια, πότε στην ανυπαρξία του Όσκαρ και πότε στον τρακαρισμένο και με λάθη Γιάννη Παπαδόπουλο.

Όπως και με τον Ηρακλή, η αδύναμη πλευρά του Ολυμπιακού (λόγω έλλειψης βοήθειας από τα χαφ), έγινε έρμαιο στις ορέξεις των αντιπάλων. Όπως και στο ματς με το "γηραιό", η ομάδα οπισθοχώρησε ατάκτως, χωρίς να έχει ξεκάθαρο σχέδιο διαφυγής ή βοήθεια από τον πάγκο. Μήπως η σωστή διαχείριση του υλικού και το κοουτσάρισμα δεν αποτελεί το… φόρτε του 56χρονου Βραζιλιάνου;

Ο Ολυμπιακός θέλει ενίσχυση το Γενάρη, όμως μέχρι τότε, ούτε ο Αντριάνο και ο Λούα Λούα θα βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά και φυσικά, ούτε ο Σόουζα και ο Γιοβάνοβιτς θα λύσουν τα προβλήματα του Ζίκο! Ο αποπροσανατολισμός μπορεί να καταστρέψει οποιαδήποτε ομάδα. Και ο Ολυμπιακός καλείται για δεύτερη φορά φέτος, να αποδείξει ότι είναι πολύ σκληρός για να βγει εκτός στόχων...

Ερώτημα: Θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να έχει κερδίσει 4 επιπλέον βαθμούς, αν ο Τζόρτζεβιτς είχε ήδη πιάσει δουλειά στο νέο του πόστο;