Για όσους βιάζονται να κρίνουν και να εξάγουν εύκολα συμπεράσματα, η προσπάθεια του Ντέμη Νικολαΐδη έχει πέσει στο κενό, βρήκε σε ξέρα λένε και γράφουν... Ισχυρίζονται ότι τα έχει παρατήσει, ότι έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια, ότι οι πιθανότητες να επανακτήσει τον διοικητικό έλεγχο και να πάρει ξανά στα χέρια του το κουμάντο της εταιρείας είναι μηδαμινές.

Ασφαλώς και δεν είναι κάτι εύκολο. Η προσπάθεια του Ντέμη να συλλέξει τους οικονομικούς πόρους με τους οποίους θα καταφέρει να καταστήσει την ΑΕΚ εταιρεία βιώσιμη συνεχίζεται, ωστόσο τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά του δεν προβλέπεται να ξεπεραστούν άμεσα.

Ο άλλοτε πρόεδρος της ΠΑΕ ΑΕΚ προσπαθεί να αντλήσει τα περίπου 10 εκατ. ευρώ που απαιτούνται ώστε να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό του (σύμφωνα με την περιρρέουσα φημολογία έχει συλλέξει κάτι λιγότερα από τα μισά), όμως το θολό πολιτικό τοπίο στη χώρα και η αβεβαιότητα για τις οικονομικές επιπτώσεις που θα επιφέρει, καθιστούν προβληματική την προσπάθεια επαναδραστηριοποίησής του.

Και τούτο διότι οι επενδυτές τους οποίους έχει προσεγγίσει διστάζουν να προχωρήσουν σε χρηματοδότηση της Ένωσης όταν δεν γνωρίζουν καλά καλά αν το νόμισμα της χώρας θα εξακολουθήσει να είναι το ευρώ κι ενώ συζητείται πλέον σε καθημερινή βάση η πιθανότητα επιστροφής στη δραχμή! Διότι θέλει να επιστρέψει δυνατός και δραστήριος, όχι ως απλός και ανήμπορος παρατηρητής μίας κατάστασης που δεν θα είναι αναστρέψιμη.

Δεν αλλάζει το σχέδιό του η «έξοδος» από την Ευρώπη

Το τρίπτυχο «επιστροφή στο γήπεδο - αναβάθμιση του προϊόντος - προσέλκυση χορηγιών» είναι αυτό που θα καθορίσει αν η προσπάθεια του Νικολαΐδη θα βρει σταδιακά περισσότερους οικονομικά ισχυρούς υποστηρικτές. Η ΠΑΕ ΑΕΚ έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία της, έχει εξελιχθεί σε μία στιγματισμένη εταιρεία και απλώς έχει να καυχιέται για (απαξιωμένο όμως τα τελευταία χρόνια) brand name της.

Ο Ντέμης λαμβάνει καλά μηνύματα από τον κόσμο. Αντιλαμβάνεται επίσης ότι αυτή τη φορά θα αντιμετωπιστεί με περισσότερη δυσπιστία και ότι θα έχει απέναντί του ακόμα πιο αυστηρούς κριτές, από την άλλη όμως διαπιστώνει κιόλας ότι είναι ο μοναδικός που προσφέρει την ελπίδα για την ανάκαμψη. Γι αυτό και θα κοιτάξει όλους τους ΑΕΚτζήδες στα μάτια εξηγώντας τους ότι χωρίς εκείνους δεν θα μπορέσει να πετύχει τίποτα.

Υπάρχουν τρόποι, υπάρχουν λύσεις. Το πρόβλημα της ΑΕΚ δεν είναι η Ευρώπη και η συμμετοχή της σε αυτή, διότι πέρυσι, αν τα βάλει κανείς κάτω και τα υπολογίσει, περισσότερα έξοδα τις έφερε παρά έσοδα. Σύμφωνοι, θα είναι ένα τεράστιο πλήγμα στο πρεστίζ της, μία μαύρη κηλίδα στην ιστορία της, όμως το ζητούμενο είναι να βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο θα μπορεί να στήσει από την αρχή μία υποσχόμενη ομάδα, έχοντας το δικαίωμα των μεταγραφών. Και τον τρόπο αυτό ο Ντέμης τον γνωρίζει καλά.

Σύντομα θα ξεκαθαριστούν οι προτεραιότητες: το πρώτο μέλημά του θα είναι το «χτίσιμο» ομάδας που θα μάθει να βασίζεται (και) σε ποδοσφαιριστές οι οποίοι θα προέρχονται από τις αναβαθμισμένες (σύμφωνα με το σχέδιο Ντέμη) ακαδημίες της ΑΕΚ, δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν θα προσπαθήσει για την επίτευξη μεταγραφικών στόχων οι οποίοι θα «αφυπνίσουν» τον μέσο οπαδό και θα τον πείσουν να επιστρέψει στο γήπεδο εφόσον η ΕΠΟ φανεί πιο διαλλακτική και επιτρέψει τελικά την πραγματοποίηση μεταγραφών και για ποδοσφαιριστές άνω των 22 ετών.

Θα ανοίξει τα χαρτιά του μετά τις εκλογές

Τον Ντέμη τον γνωρίζουμε καλά τόσα χρόνια. Ξέρουμε πως σκέφτεται… Δεν του αρέσει να εξωτερικεύει τις σκέψεις του, δεν θέλει να λέει περισσότερα από αυτά που πρέπει. Δεν θα τον ακούσει ποτέ κανείς να απαντά σε αμφισβητίες του, πόσω μάλλον σε υβριστές του, τύπου Ξενιάδη, ή σε κύκλους του Τύπου που έχουν βαλθεί να τον «τελειώσουν» ασχέτως με το ότι βρίσκεται στη μέση της προσπάθειάς του. Αυτή ήταν ανέκαθεν η τακτική του και δεν θα αλλάξει τώρα. Διότι όταν έχει κάτι ουσιαστικό να πει, προτιμά να το ανακοινώνει ο ίδιος.

Ουδείς λογικός θα έπαιρνε το ρίσκο να προχωρήσει τώρα, να ρίξει όλα τα όπλα του σε μία μάχη εξ ορισμού χαμένη. Θα έκανε την καθοριστική κίνησή του ακριβώς τη στιγμή της πτώσης; Ασφαλώς και όχι… Θα περίμενε να διαπιστώσει τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν στη χώρα και στην ομάδα και ακολούθως θα έκανε την κίνησή του. Αυτή τη στιγμή θα ήταν μία πράξη απελπισίας, ένα βήμα ανούσιο, ένα διάβημα απονενοημένο. Όλες αυτές οι προσπάθειες του Ντέμη τους τελευταίους πέντε μήνες θα έπεφταν στο κενό, σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

Ας περιμένουμε λοιπόν τι θα φέρουν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου, ας βρει τον τρόπο η ΠΑΕ να διατηρεί σε λειτουργία ως τότε την εταιρεία, ας υποχωρήσει η Εφορία στην αδιάλλακτη στάση απέναντι στην οφειλή του άρθρου 44 (το οποίο αν υποστεί διάρρηξη θα σημάνει ότι και το ίδιος το κράτος θα έχει τεράστια οικονομική χασούρα) και ο Νικολαΐδης θα το κάνει αυτό που πρέπει.