Κάποιος που παρατηρεί εκ του μακρόθεν την εκτός λογικής διαχείριση του έμψυχου υλικού της ΑΕΚ από τον Φερέρ τους τελευταίους μήνες, θα μπορούσε στα όρια της υπερβολής να σκεφτεί τα εξής δύο ακραία σενάρια: ότι ενδεχομένως έχει βαρεθεί αυτό που κάνει στην Ελλάδα και παίζει με τα νεύρα και την υπομονή όσων αγαπούν την ομάδα, ή ότι το πρώτο μέλημά του είναι να διαβάζει τον ελληνικό Τύπο και να κάνει ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που μοιάζουν λογικά (τουλάχιστον για την ευρεία μάζα)...
Υπέπεσε σε δεύτερη ίδια γκάφα ο Μορέτο -μετά το φθηνό γκολ που δέχθηκε από τη Βγιαρεάλ, το σκηνικό επαναλήφθηκε στην Τρίπολη - και οι δημοσιογράφοι πιστεύουν ότι θα παίξει ο Μάχο; Εγώ σε πείσμα τους θα βάλω πάλι τον Βραζιλιάνο. Χτύπησε ο Αρουαμπαρένα και ήρθε η σειρά του Λαγού που τόσο καιρό δείχνω ότι προετοιμάζω για αυτή τη θέση; Λάθος! Θα βγει από τη ναφθαλίνη ο παροπλισμένος Μπούρμπος και θα παίξει ως αριστερός μπακ κι ας έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορεί να μου κάνει σωστά τη δουλειά όποτε τον χρησιμοποίησα σε αυτό το ρόλο.

Φταίνε πάντα οι άλλοι


Στον ενάμισι χρόνο που βρίσκεται στην Ελλάδα, ο Φερέρ δεν έχει πάρει ποτέ πάνω του την ευθύνη για ένα άσχημο αποτέλεσμα. Όταν χάνει από τον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό του φταίει το μπάτζετ, όταν η ομάδα του αποκλείεται στο κύπελλο από το Χαϊδάρι η ευθύνη βαραίνει τους ποδοσφαιριστές. Κι όταν ηττάται από τον Αστέρα και την Ξάνθη με κάτω τα χέρια - η ΑΕΚ ήταν ακίνδυνη στην Τρίπολη για 60 λεπτά και χθες δεν δημιούργησε ούτε μία ευκαιρία της προκοπής-, τότε δεν φταίνε οι αλλοπρόσαλλες επιλογές του αλλά ότι πρόκειται για δύο ανταγωνιστικές ομάδες. Τα καλά και συμφέροντα... Δεν βολεύει να κοιτάμε την καμπούρα μας.

Υπεράνω αμφισβήτησης


Το πιο οξύμωρο στο θέμα του Φερέρ είναι το κεκτημένο της ασυλίας. Αισθανόμενος ότι αποτελεί πολυτέλεια για την ΑΕΚ - διότι δυστυχώς έτσι τον έκαναν να πιστέψει - και το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα, μπορεί να τσακώνεται σε κάθε αγώνα με αντίπαλους παίκτες και προπονητές, να έχει προκλητική συμπεριφορά και γενικά να μην δίνει λόγο σε κανέναν για τις πράξεις και τις συμπεριφορές του. Εννοείται ότι για τις επιλογές του ούτε λόγος να γίνεται...

Κι ας του πήρε περισσότερο από ένα εξάμηνο (και για αρκετές περιπτώσεις ακόμη πιο πολύ) για να καταλάβει ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές της ομάδας του δεν έχουν τη δυνατότητα να παίζουν δύο αγώνες σε διάστημα τριών ημερών. Αλήθεια, ποιος από τους παλαιότερους προπονητές της ΑΕΚ θα επικαλούνταν τέτοια δικαιολογία και δεν θα έβγαινε... αναφερόμενος; Ίσως μόνο ο μεγάλος Ντούσαν Μπάγεβιτς κι αφού βέβαια είχε κατακτήσει τα τέσσερα πρωταθλήματα!

Η θέση της διοίκησης


Αλήθεια ποια είναι; Στήριξη ορθά του παρέχεται, άλλωστε η λύση δεν είναι να απομακρυνθεί ο Φερέρ μεσούσης της περιόδου, απλούστατα διότι όποιος κι αν τον αντικαταστήσει δύσκολα θα καταφέρει να ανταποκριθεί στην πίεση της στιγμής και του πρωταθλητισμού με μια ομάδα που δεν γνωρίζει. Λύση όμως μπορεί να υπάρξει αν κάποιος αποφασίσει (επιτέλους) να του επισημάνει ότι οφείλει να προσγειωθεί στην ελληνική πραγματικότητα και να πάψει να ονειροβατεί στον κόσμο της Πριμέρα Ντιβιζιόν δίνοντας την εντύπωση ότι ο ίδιος είναι πάνω από την ταπεινή ομάδα που ανέλαβε και το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.

Ο Φερέρ έχει μπροστά του 15 αγώνες για να σώσει την παρτίδα. Επιτυχία είναι μόνο η κατάκτηση του πρωταθλήματος διότι μόνο αυτή θα δικαιώσει τον λόγο που ο Φερέρ είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος προπονητής της Superleague. Ο κόσμος της ΑΕΚ αγανακτεί και ο σφυγμός του είναι εντονότερος από ποτέ. Οι αντιδράσεις έπαψαν να είναι μεμονωμένες, έγιναν μαζικές κραυγές. Δεν μπορεί οι 98 στους 100 που μετέχουν σε μια ραδιοφωνική ή διαδικτυακή συνομιλία (μέσω forums και αθλητικών ιστοσελίδων) να χρεώνουν την κάκιστη εικόνα της ομάδας στον προπονητή και να έχουν λάθος.

Κανείς δεν μπορεί να ξεγελάσει κάποιον για αυτό που βλέπει ή να τον πείσει ότι η κιτρινόμαυρη κακοτεχνία που διαπιστώθηκε χθες στην Ξάνθη - όπως και στους περισσότερους δύσκολους αγώνες της εφετινής περιόδου - είναι απλώς μια τυχαία κατάσταση. Και στο κάτω κάτω, στις προσδοκίες που ο ίδιος ο Φερέρ καλλιέργησε (και ούτε στο ελάχιστο έχει καταφέρει να πλησιάσει από πλευράς καλαισθησίας) ας φροντίσει να φανεί αντάξιος με λογική και όχι με υπεροψία.