Η μονομαχία των δυο κορυφαίων ισπανικών συλλόγων ξεδιπλώνεται φέτος σε τρία μέτωπα. Μπαρτσελόνα και Ρεάλ καλούνται να λύσουν «λογαριασμούς» σε πρωτάθλημα, Κύπελλο και Τσάμπιονς Λιγκ.

Το Sport24.gr παρουσιάζει το «αλφαβητάρι» των «clásicos» μέσα από 26 λέξεις «κλειδιά» που καθεμιά τους αντιπροσωπεύει και ένα γράμμα του ισπανικού αλφάβητου.

Δείτε το αφιέρωμα στο " Σταντιάγο Μπερναμπέου"

Οι αναμετρήσεις Ρεάλ – Μπαρτσελόνα θα καθηλώσουν τις επόμενες μέρες ολόκληρη την ποδοσφαιρική υφήλιο. Μέσα σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες, τα «βαρέα βάρη» του ισπανικού ποδοσφαίρου θα αναμετρηθούν συνολικά 4 φορές. Το καμπανάκι για τον «πρώτο γύρο» θα σημάνει στις 16 Απριλίου με το ματς του πρωταθλήματος και τη ρεβάνς που θέλουν να πάρουν ο Μουρίνιο και η Ρεάλ μετά το εντυπωσιακό 5-0 των «μπλαουγκράνα» τον περασμένο Νοέμβριο στο «Καμπ Νόου». Τέσσερις μέρες αργότερα, οι δυο ομάδες θα μεταφερθούν στη Βαλένθια για τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας.

Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν οι δυο αγώνες για τους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ: Στις 27 Απριλίου οι «αιώνιοι» θα επιστρέψουν στη Μαδρίτη και το «Σαντιάγο Μπερναμπέου» για το πρώτο ματς και μια εβδομάδα αργότερα, στις 4 Μαΐου, θα συναντηθούν στον επαναληπτικό του «Κάμπ Νόου». Το πρωτάθλημα μπορεί να έχει σχεδόν κριθεί, όμως το γόητρο παίζει τεράστιο ρόλο. Ειδικά η Ρεάλ, που ψάχνει πλέον να σώσει τη χρονιά, θέλει οπωσδήποτε τίτλους. Το Κύπελλο θα είναι η πρώτη της ευκαιρία και το Τσάμπιονς Λιγκ η τελευταία της, σε μια χρονιά που ο Μουρίνιο καλείται να αποδείξει ότι η παρουσία του φέρνει τρόπαια. Και φυσικά, πέρα από το γόητρο και τη δόξα, υπάρχουν τα επιπλέον έσοδα που θα μπουν στα ταμεία των νικητών από χορηγούς, διαφημίσεις και ένα σωρό ακόμα εμπορικές και οικονομικές συμφωνίες.

Από τον ημιτελικό του Κυπέλλου το 1902, όταν βρέθηκαν για πρώτη φορά στην ιστορία αντιμέτωπες Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, οι δυο μεγάλες δυνάμεις του ισπανικού ποδοσφαίρου μετράνε συνολικά 209 επίσημες συναντήσεις σε όλες τις διοργανώσεις, εγχώριες και ευρωπαϊκές. Η έννοια του «clásico», αν και κανονικά αναφέρεται μόνο στα παιχνίδια του πρωταθλήματος, περικλείει πλέον κάθε αναμέτρηση των δυο συλλόγων. Το Sport24.gr παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στην ιστορία αυτών των συναντήσεων μέσα από τα 26 γράμματα του ισπανικού αλφάβητου. Κάθε ένα από αυτά συνδυάζεται με λέξεις και πρόσωπα «κλειδιά» στην υπεραιωνόβια κόντρα «μερένγκες» και «μπλαουγκράνα», τα οποία συνοδεύονται από φωτογραφίες και βίντεο.

A. ALFREDO DI STEFANO

Ένας από τους παίκτες που όχι μόνο σφράγισε με την παρουσία του την εκπληκτική απόδοση της Ρεάλ στη δεκαετία του ’50 με τα 5 Πρωταθλητριών, αλλά και έγινε η αιτία να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο η κόντρα ανάμεσα στους δυο μεγάλους του ισπανικού ποδοσφαίρου. Η μεταγραφή από την Millonarios στην Μπαρτσελόνα που δεν έγινε ποτέ, η κατάληξή του στη Μαδρίτη με τις δολοπλοκίες του Μπερναμπέου και την στήριξη του Φράνκο και η άρνηση των «μπλαουγκράνα» να τον μοιραστούν με τη «βασίλισσα» εκ περιτροπής, είναι μερικά από τα σημαντικότερα κεφάλαια στο βιβλίο της μεγάλης αντιπαλότητας των δύο συλλόγων.

Τρεις γενιές αργεντίνικης μαγείας. Ντι Στέφανο, Μέσι και Μαραντόνα από περσινή εκδήλωση της Marca.

Πέρα από τα εξωαγωνιστικά όμως, ο μεγάλος Αργεντίνος άσος υπήρξε ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών. Η «saeta rubia» (η ξανθιά σαΐτα), όπως ήταν το παρατσούκλι του, διατηρεί τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στα «clásicos» με 18 συνολικά τέρματα (14 στο πρωτάθλημα, 2 στο Κύπελλο και 2 στην Ευρώπη). Σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης. Από την περίοδο 2007-08 η ισπανική εφημερίδα «Marca» θεσμοθέτησε το βραβείο για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της Πριμέρα Ντιβισιόν, το οποίο τιμητικά ονομάζεται «Trofeo Alfredo Di Stefano».

B. BUTIFARRA

Η μπουτιφάρα είναι τυπικό έδεσμα της Καταλονίας. Πρόκειται για είδος λουκάνικου από χοιρινό κιμά και διάφορα μπαχαρικά, ιδιαίτερα βαρύ! Μπορείτε επίσης να το βρείτε στη Βαλένθια, στις Βαλεαρίδες νήσους και στη Μούρθια. Ποια η σχέση της με το «clásico»; Ότι εκτός από το λουκάνικο, «butifarra» είναι και η γνωστή «άσεμνη» χειρονομία με το ένα χέρι να χτυπάει το άλλο με δύναμη στο ύψος του μπράτσου, τη στιγμή που ο βραχίονας είναι σηκωμένος και η παλάμη είτε σφιχτή σε γροθιά, είτε εναλλακτικά πάλι σε γροθιά, αλλά με το μεσαίο δάχτυλο να εξέχει προς τα πάνω...!

Η butifarra του Ζιοβάνι μέσα στο Μπερναμπέου (1-11-1997).

Η πιο γνωστή «butifarra» στην ιστορία των «clásicos» δεν είναι άλλη από αυτή του δικού μας Ζιοβάνι την 1η Νοεμβρίου 1997 μέσα στο «Μπερναμπέου». Το ματς ήταν στο 2-2 και δέκα λεπτά πριν τη λήξη ο Φίγκο (ακόμα με τα «μπλαουγκράνα») πάσαρε στον Ζίο, ο οποίος πέτυχε το τελικό 2-3. Αμέσως μετά ο Βραζιλιάνος έφυγε τρέχοντας προς την κερκίδα και έκανε τρεις φορές την περίφημη «butifarra» (ή «corte de mangas»), εξοργίζοντας τους 80.000 που παρακολουθούσαν το ματς. Οι βρισιές και οι κατάρες που άκουσε ο Ζίο μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής τη λήξη του παιχνιδιού, δεν έχουν προηγούμενο στη σύγχρονη ιστορία των «μερένγκες».

C. CAGOMETRO

Το αγαπημένο του κυρίου Φιλέρη! Σημαίνει «χεζόμετρο» (με το συμπάθιο) και πρόκειται για μονάδα μέτρησης του φόβου που υποτίθεται ότι πιάνει τους «μπλαουγκράνα» κάθε φορά που πρόκειται να ταξιδέψουν στη Μαδρίτη ενόψει «clásico». Χρησιμοποιείται κατά κόρον από τις δυο μαδριλένικες αθλητικές εφημερίδες, As και Marca και αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέρος της φιλολογίας των συναντήσεων Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Για τους πιο περίεργους έχει τρεις σκάλες μέτρησης: «min» (ελεγχόμενο), «max» (εκτός ελέγχου) και «rapid» (τσιρλιπιπί)!

Βίντεο: παρωδία του cagometro μετά το προπέρσινο 2-6 της Μπαρτσελόνα μέσα στη Μαδρίτη.

D. DOCE

Που απλά σημαίνει δώδεκα. Η αναφορά γίνεται στο «μυθικό» 11-1 με το οποίο κέρδισε η Ρεάλ τη Μπαρτσελόνα το 1943, δημιουργώντας ένα σωρό εντυπωσιακά ρεκόρ. Τα περισσότερα γκολ σε «clásico», η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη και η μεγαλύτερη διαφορά. Ο αγώνας ήταν ο δεύτερος ημιτελικός του Κυπέλλου της περιόδου 1942-43.

Βίντεο: Ρεάλ Μαδρίτης - Μπαρτσελόνα 11-1 (1943)

Στο πρώτο ματς η Μπαρτσελόνα είχε επιβληθεί με 3-0, όμως στον επαναληπτικό η «βασίλισσα» ξέσπασε χωρίς έλεος πάνω στους «μπλαουγκράνα». Ο τότε νεαρός δημοσιογράφος της «La Prensa», Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, έγραψε στο χρονικό της αναμέτρησης για την ανυπαρξία των «μπλαουγκράνα», αλλά και για τους φανατισμένους θεατές που πετούσαν πέτρες στον τερματοφύλακα της Μπαρτσελόνα (!).

E. ETO’O

Ο Καμερουνέζος άσος είναι ο τελευταίος (από τους 12 συνολικά) που ακολούθησε τη διαδρομή Ρεάλ – Μπαρτσελόνα (με ενδιάμεσο σταθμό τη Μαγιόρκα). Πήγε πιτσιρικάς (στα 15 του) στη Ρεάλ, «χαζεύοντας» όλους όσους τον περίμεναν στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης, αφού εμφανίστηκε με σορτσάκι και κοντομάνικο Δεκέμβρη μήνα με θερμοκρασίες κοντά στο μηδέν! Στην τριετία που έμεινε στους «μερένγκες» (1997-2000) δεν πήρε ποτέ ευκαιρίες και δόθηκε δανεικός σε διάφορες ομάδες.

Βίντεο: Ο Ετό φωνάζει από το μικρόφωνο Madrid cabrón, saluda al campeón! (2005)

Από τη στιγμή όμως που έφυγε, δεν έπαψε να «κερνάει» γκολ και πίκρες την πρώην ομάδα του, αρχικά με τη Μαγιόρκα και στη συνέχεια με τη Μπαρτσελόνα. Την πρώτη του χρονιά στους «μπλαουγκράνα» (σεζόν 2004-05) κέρδισε το πρωτάθλημα Ισπανίας και στη φιέστα που στήθηκε στη Βαρκελώνη πήρε το μικρόφωνο και απευθυνόμενος στην κερκίδα που παραληρούσε, φώναξε το ιστορικό πλέον «Madrid cabrón, saluda al campeón»! Η ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία τον τιμώρησε με πρόστιμο 12.000 ευρώ και ο Σαμουέλ πέρασε στο «Πάνθεο» των ηρώων του «Καμπ Νόου».

F. FIGO

Ο Πορτογάλος είναι ένας από τους 21 παίκτες που πέρασαν πρώτα από την Μπαρτσελόνα (1995-2000) για να καταλήξουν στη συνέχεια στη Ρεάλ (2000-2005) και σίγουρα αυτός που ξεσήκωσε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την οργή των «culés». Μια οργή που εκφράστηκε με πανό, κατάρες, ρίψη αντικειμένων, διακοπές παιχνιδιών και βέβαια την παρουσία της γουρουνοκεφαλής μέσα στον αγωνιστικό χώρο του «Καμπ Νόου» στη δεύτερη επιστροφή του Φίγκο στη Βαρκελώνη σε μια από τις σουρεαλιστικότερες στιγμές στην ιστορία των «clásicos».

Βίντεο: Ο Φίγκο στην επιστροφή του στο Καμπ Νόου ως παίκτης της Ρεάλ

G. GURUCETA

Στην πρώτη του κιόλας σεζόν ως διαιτητής της Πριμέρα Ντιβισιόν, ο Βάσκος Εμίλιο Κάρλος Γκουρουθέτα δημιούργησε τον δικό του «μύθο» στην ιστορία των «clasicos», σφυρίζοντας πέναλτι υπέρ των «μερένγκες» ένα μαρκάρισμα που έγινε καθαρά εκτός περιοχής. Ήταν η προημιτελική φάση του ισπανικού Κυπέλλου, οι «μπλαουγκράνα» προσπαθούσαν να γυρίσουν το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα (είχαν χάσει 2-0 στη Μαδρίτη) και ενώ νικούσαν 1-0, έχασαν κάθε ελπίδα μετά το 1-1 από την εύστοχη εκτέλεση του Αμάνθιο.

Βίντεο: Το φαλτσοσφύριγμα του Γκουρουθέτα εναντίον της Μπαρτσελόνα (1970)

Ο Γκουρουθέτα τιμωρήθηκε με έξι μήνες αποκλεισμό και έκανε 16 ολόκληρα χρόνια να ξανασφυρίξει την Μπαρτσελόνα, η διοίκηση της οποίας τον είχε δηλώσει ως «ανεπιθύμητο» στην ομοσπονδία! Ο Βάσκος ρέφερι σκοτώθηκε το 1987 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και λίγους μήνες αργότερα η εφημερίδα «Marca» θεσμοθέτησε το βραβείο «Trofeo Guruceta» που απονέμεται κάθε χρόνο στον κορυφαίο διαιτητή της περασμένης περιόδου.

H. HAT TRICK

Ο Λιονέλ Μέσι είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει πετύχει χατ τρικ σε «clasico» τα τελευταία 15 χρόνια (10-3-2007). Τα αμέσως προηγούμενα είναι αυτά του Ζαμοράνο με τη Ρεάλ και του Ρομάριο με την Μπαρτσελόνα. Ο Βραζιλιάνος πέτυχε τη δική του «τριπλέτα» στο 5-0 των «μπλαουγκράνα» επί των «μερένγκες» στις 8 Ιανουαρίου του 1994. Ήταν η μεγαλύτερη σε έκταση νίκη της «dream team» του Γιόχαν Κρόιφ στο ισπανικό ντέρμπι. Έναν χρόνο αργότερα, στις 7 Ιανουαρίου του 1995, η Ρεάλ του Χόρχε Βαλντάνο πλήρωσε τη Μπαρτσελόνα με το ίδιο ακριβώς νόμισμα με τον Χιλιανό στράικερ να πετυχαίνει 3 γκολ στα πρώτα 39 λεπτά του αγώνα που ολοκληρώθηκε με το τελικό 5-0.

Βίντεο: το χατ τρικ του Ζαμοράνο στο 5-0 της Ρεάλ επί της Μπαρτσελόνα (7-1-1995)

Ανάμεσα στους υπόλοιπους παίκτες που έχουν πετύχει χατ τρικ σε «clasico» πρωταθλήματος στο παρελθόν, βρίσκουμε τον Γκάρι Λίνεκερ της Μπαρτσελόνα (31-1-1987), τον Αμάνθιο της Ρεάλ (8-11-1964), τον Πούσκας της Ρεάλ (27-1-1963 & 15-12-1963) και τον Εβαρίστο της Μπαρτσελόνα (26-10-1958). Ο παίκτης πάντως που σημείωσε το πρώτο χατ τρικ στην ιστορία των αναμετρήσεων Ρεάλ – Μπαρτσελόνα, ήταν ο Σαντιάγο Μπερναμπέου – μετέπειτα πρόεδρος της Ρεάλ – στον ημιτελικό του Κυπέλλου το 1916.

I. INTERNET

Τα δυο ισπανικά «μεγαθήρια» βρίσκονται στις υψηλότερες θέσεις των ποδοσφαιρικών αναζητήσεων στο διαδίκτυο. Αν «γκουγκλάρετε» το Real Madrid FC, θα βρείτε περίπου 63 εκατομμύρια αποτελέσματα, ενώ αν κάνετε το ίδιο με το FC Barcelona, τα αποτελέσματα πλησιάζουν τα 55 εκατομμύρια. «Μερένγκες» και «μπλαουγκράνα» καταλαμβάνουν τη δεύτερη και τρίτη θέση αντίστοιχα στον άτυπο πίνακα των ποδοσφαιρικών συλλόγων, πλαισιώνοντας στο βάθρο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που διατηρεί εδώ και χρόνια την πρωτιά με τον αστρονομικό αριθμό των 104 εκατομμυρίων αποτελεσμάτων!

J. JOHAN CRUYFF

Ο μεγάλος Ολλανδός υπήρξε ο σύγχρονος αναμορφωτής της Μπαρτσελόνα και το όνομά του είναι σχεδόν συνώνυμο του καταλανικού συλλόγου. Αγωνίστηκε ως παίκτης των «μπλαουγκράνα» τη δεκαετία του ’70 (1973-78) κατακτώντας ένα πρωτάθλημα (1974) και ένα Κύπελλο (1978). Όμως λατρεύτηκε ως άγιος, γιατί ήταν αυτός που «ξέπλυνε» τη ντροπή του 1963, τότε που η Ρεάλ των Πούσκας, Ντι Στέφανο και Χέντο διέσυρε τη Μπαρτσελόνα μέσα στο «Καμπ Νόου», νικώντας τη 1-5. Στην πρώτη του κιόλας χρονιά στη Βαρκελώνη, ο «flaco» (λιγνός) οδήγησε τους «μπλαουγκράνα» στον θρίαμβο του 0-5 μέσα στο «Μπερναμπέου» (17-2-1974), που είναι και η μεγαλύτερη σε διαφορά εκτός έδρας νίκη στην ιστορία των «clasicos».

Βίντεο: Ρεάλ - Μπαρτσελόνα 0-5 (17-2-1974)

Μια δεκαετία μετά την αποχώρησή του, ο Κρόιφ επέστρεψε (1988) στη Βαρκελώνη για να αναλάβει πλέον την τεχνική ηγεσία του συλλόγου. Δημιούργησε την περίφημη «dream team», με την οποία κατέκτησε τα πάντα: 4 σερί πρωταθλήματα (1991, 1992, 1993 & 1994), ένα Κύπελλο Ισπανίας (1990), ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1989), μα πάνω απ’ όλα τη μεγάλη εκκρεμότητα του καταλανικού συλλόγου, το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών (1992). Από το 2009 είναι προπονητής της Εθνικής Καταλωνίας, ενώ αρθρογραφεί τακτικά στην καταλανική εφημερίδα «La Vanguardia».

K. KIOSCO

Τα περίπτερα ολόκληρης της Ισπανίας θα «μοσχοπουλήσουν» αυτές τις μέρες τις αθλητικές εφημερίδες. Οι κυκλοφορίες εκτινάσσονται κυριολεκτικά πριν και μετά τα «clásicos», με τις μαδριλένικες «Marca» και «As» και τις καταλανικές «Mundo Deportivo» και «Sport» να έχουν τη μερίδα του λέοντος στις πωλήσεις. Ανάλογα είναι και τα πρωτοσέλιδα, που θυμίζουν κάτι από ελληνικό Τύπο, με τα «καγόμετρα» και τις εκατέρωθεν «απειλές» για συντριβή να δεσπόζουν.

Το πρωτοσέλιδο της As μετά το 2-6 της Μπαρτσελόνα μέσα στη Μαδρίτη. Ο τίτλος λέει: Βγάζουμε το καπέλο στην πρωταθλήτρια.

Βέβαια – σε αντίθεση με τις δικές μας συνήθειες – οι μαδριλένικες «Marca» και «As» συνηθίζουν να αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του αντιπάλου, μη διστάζοντας μάλιστα να αποθεώσουν όποτε το κρίνουν αναγκαίο, «παραστάσεις» όπως εκείνη του Ροναλντίνιο (19-11-2005, Ρεάλ – Μπαρτσελόνα 0-3) ή την προπέρσινη του 2-6. Για να είμαστε πάντως ειλικρινείς, στην αντίπερα όχθη δεν συναντάμε κάτι ανάλογο, αφού «Mundo Deportivo» και «Sport» δεν παρουσιάζουν τις ίδιες «ευαισθησίες»!

L. LASZLO KUBALA

Πρόκειται αναμφισβήτητα για μια από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές μορφές που πέρασαν ποτέ από την Μπαρτσελόνα. Ο Ούγγρος επιθετικός υπέγραψε στους «μπλαουγκράνα» το 1950, αλλά έπαιξε σε επίσημες διοργανώσεις ένα χρόνο αργότερα λόγω της τιμωρίας που του είχε επιβληθεί από την FIFA, επειδή είχε εγκαταλείψει τη χώρα του χωρίς άδεια και δεν είχε υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Ο «Λάζλι» αγωνίστηκε για μια δεκαετία στη Μπαρτσελόνα (1951-1961) και οδήγησε τον σύλλογο σε μερικές από τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας του. Στην πρώτη του κιόλας σεζόν (1951-52) οι «μπλαουγκράνα» κατέκτησαν τους περίφημους 5 τίτλους («Les cinc Copes»), το πρωτάθλημα, το Κύπελλο, το «Trofeo Eva Duarte», το «Trofeo Martini Rossi» και την «Copa Latina».

Βίντεο: Στιγμές από την καριέρα του Κουμπάλα

Ήταν η εποχή των «Cinc Magnifics», όπως αποκαλούνταν τότε ο Κουμπάλα και οι υπόλοιποι επιθετικοί της ομάδας, Μπασόρα, Μαντσόν, Θέσαρ και Μορένο. Ο «Λάζλι» κατέκτησε συνολικά 4 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα Ισπανίας και 2 Κύπελλα Εκθέσεων, ενώ είναι ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της Μπαρτσελόνα με 196 γκολ σε 256 επίσημα παιχνίδια. Κατέχει το ρεκόρ σκοραρίσματος σε ένα παιχνίδι της Λίγκας με τα 7 τέρματα (!) που πέτυχε το 1951 εναντίον της Σπόρτινγκ Χιχόν. Απεβίωσε το 2002 στην αγαπημένη του Βαρκελώνη, ενώ τρία χρόνια νωρίτερα, στα πλαίσια των εορτασμών για τα 100 χρόνια του συλλόγου, ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης που αγωνίστηκε ποτέ στην Μπαρτσελόνα.

M. MESSI & MOURINHO

Μέσι και Μουρίνιο, τα δυο μεγάλα «Μ» του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, εκτός από απόλυτοι πρωταγωνιστές μέσα στα γήπεδα, κατέχουν και ένα μεγάλο ρεκόρ. Ο καθένας τους είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος στην κατηγορία του. Ο Μέσι κερδίζει 31 εκατομμύρια ευρώ ετησίως και είναι ο καλύτερα αμειβόμενος παίκτης στον κόσμο, μπροστά από τους Ρονάλντο (27.5 εκ. ευρώ) και Ρούνεϊ (20.7 εκ. ευρώ). Το ποσό αυτό προέρχεται από το συμβόλαιο και τα πριμ που παίρνει από την Μπαρτσελόνα (11 εκ. ευρώ) και από τα διαφημιστικά συμβόλαια και τις υπόλοιπες οικονομικές δραστηριότητές του (20 εκ. ευρώ).

Από τη μεριά του ο Μουρίνιο είναι ο καλύτερα αμειβόμενος προπονητής στον κόσμο, με συνολικές απολαβές που ανέρχονται στα 13.5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Ο Πορτογάλος βρίσκεται στην κορυφή της σχετικής λίστας, μπροστά από τους Πεπ Γουαρδιόλα (10.5 εκ. ευρώ) και Ράφα Μπενίτεθ (10.2 εκ. ευρώ). Η αμοιβή του «Special One» από τη Ρεάλ αγγίζει τα 9 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα 4.5 προέρχονται από διαφημιστικά συμβόλαια.

N. NOU BRONX

Έτσι «βάφτισε» η αθλητική εφημερίδα της Μαδρίτης, «As», το «Καμπ Νόου» στο πρωτοσέλιδό της, την επόμενη του «ντέρμπι της ντροπής», όπως έμεινε γνωστό το «clásico» της 24ης Νοεμβρίου του 2002, στη δεύτερη επιστροφή του Φίγκο στη Βαρκελώνη με τα χρώματα των «μερένγκες». Ήταν το βράδυ που στον αγωνιστικό χώρο προσγειώθηκαν ανάμεσα σε πολλά άλλα, το μπουκάλι ουίσκι J&B και φυσικά η περίφημη γουρουνοκεφαλή! Πρόκειται σίγουρα για έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς τίτλους ισπανικής εφημερίδας μετά από «clásico».

Το πρωτοσέλιδο της As την επομένη της ρίψης της γουρουνοκεφαλής στο Καμπ Νόου (24-11-2002).

O. OLE!

Το γνωστό ισπανικό επιφώνημα «ολέ» έχει αραβικές ρίζες και χρησιμοποιείται για υποστήριξη και επιδοκιμασία. Πέρασε στο χώρο του ποδοσφαίρου από το φλαμένκο και τις αρένες και σήμερα αποτελεί τον κλασικότερο τρόπο για να εκφράσει τον ενθουσιασμό της η κερκίδα.

Βίντεο: Σύσσωμο το Καμπ Νόου φωνάζει ολέ στις συνεχόμενες εναλλαγές της μπάλας από τους παίκτες της Μπαρτσελόνα μέχρι ο Πέδρο να γράψει το 2-0 (29-11-2010)

Στα γήπεδα της Ισπανίας τα «ολέ» συνοδεύονται συχνά και από την περίφημη «pañolada», το κούνημα δηλαδή των λευκών μαντηλιών, δηλώνοντας έτσι ακόμα μεγαλύτερο ενθουσιασμό. Προσοχή όμως, γιατί η «pañolada» μπορεί να εκφράζει και αποδοκιμασία. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν θα συνοδεύεται από «ολέ», είναι προφανές...!

P. PASILLO

Πρόκειται για την πραγματική αποθέωση της αναγνώρισης της αξίας του αντίπαλου, όποιος και αν είναι αυτός, κάτι που ποτέ – μα ποτέ – δεν πρόκειται να ζήσουμε στην Ελλάδα. Όταν μια ομάδα κατακτά κάποιον τίτλο – εγχώριο ή ευρωπαϊκό – στην επόμενη αγωνιστική της υποχρέωση, η αντίπαλός της παρατάσσεται σε δυο σειρές αφήνοντας ανάμεσα έναν «διάδρομο» (στα ισπανικά «pasillo») για να περάσουν οι θριαμβευτές. Την ώρα που περνούν οι παίκτες από το «pasillo», οι παραταγμένοι συνάδελφοί τους χειροκροτούν.

Pasillo της Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στο Μπερναμπέου.

Υπάρχει μια εντύπωση στην Ελλάδα ότι πρόκειται για κάτι υποχρεωτικό, κάτι που είναι 100% λάθος. Η παράδοση του «pasillo» είναι απλά δείγμα παιδείας, επιπέδου και αρχοντιάς («señorio», όπως λέγεται στα ισπανικά). Και επειδή το «pasillo» έχει γίνει και σε αγώνες Ρεάλ – Μπαρτσελόνα, αποδεικνύεται περίτρανα πόσο απολίτιστοι είμαστε εδώ, αφού αν ποτέ εφαρμοζόταν, ας πούμε, σε δικό μας ντέρμπι «αιωνίων», οι παίκτες που θα τολμούσαν να χειροκροτήσουν τους αντίπαλους, κανείς δεν θέλει να φανταστεί πού και πώς θα κατέληγαν...

Q. QUE BOTE MENDOZA!

Ο τελευταίος αυθεντικός πρόεδρος – οπαδός της Ρεάλ (καμία σχέση με τα δικά μας ρετάλια), ο ντον Ραμόν Μεντόθα, είναι αυτός που δημιούργησε τη μεγάλη γενιά του «Μπουίτρε» με τους Μπουτραγκένιο, Μίτσελ, Μπάθκεθ, Παρδέθα και Σαντσίς. Στη δεκαετία της προεδρίας του (1985-1995) η Ρεάλ κατέκτησε 6 πρωταθλήματα (εκ των οποίων τα 5 συνεχόμενα), 2 Κύπελλα Ισπανίας και ένα ΟΥΕΦΑ. Ο Μεντόθα μπορεί να μη χάρηκε ποτέ ένα Πρωταθλητριών, όμως επί των ημερών του η Ρεάλ κυριάρχησε στην Ισπανία.

Βίντεο: Ο Μεντόθα χοροπηδάει μαζί με τους φίλους της Ρεάλ.

Πέρα από τα αγωνιστικά, το μεγαλύτερο έργο της θητείας του υπήρξε η ανακατασκευή – ουσιαστικά – του «Σαντιάγο Μπερναμπέου», στο οποίο προστέθηκαν 20.000 νέες θέσεις και κατασκευάστηκαν οι 4 πυλώνες που προσφέρουν άνετη πρόσβαση στις κερκίδες. Ο Μεντόθα μπορεί να υπερχρέωσε τον σύλλογο, όμως ήταν αυτός που προετοίμασε ένα τελείως διαφορετικό γήπεδο για να παραδώσει τη σκυτάλη στην εποχή των «γκαλάκτικος» της νέας χιλιετίας. Απολαύστε τον στο βίντεο όπου χοροπηδάει αγκαλιά με φίλους της Ρεάλ, οι οποίοι του φωνάζουν «que bote Mendoza!», δηλαδή «χοροπήδα Μεντόθα!».

R. ROBO

Η γκρίνια δε λείπει ποτέ από το ποδόσφαιρο. Όπως είναι φυσικό, τα «clásicos» αρκετές φορές προκαλούν διαμαρτυρίες από τη μια ή την άλλη πλευρά και αυτές εκφράζονται μέσα από τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων. Μια από τις πιο συνηθισμένες λέξεις σε τέτοιες περιπτώσεις είναι το «robo», δηλαδή η κλοπή! Και ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα είναι το πρωτοσέλιδο της «Mundo Deportivo» στις 5 Μαρτίου του 2001.

Το πρωτοσέλιδο της Mundo Deportivo μετά από το clasico της 5ης Μαρτίου 2001.

Ρεάλ και Μπαρτσελόνα βρέθηκαν αντιμέτωπες στο «Μπερναμπέου», το ματς έληξε 2-2 (από δυο γκολ Ραούλ και Ριβάλντο), όμως ο διαιτητής ακύρωσε στο τελευταίο λεπτό ένα ακόμα γκολ του Ρίμπο ως – εντελώς ανύπαρκτο – οφσάιντ. Το εντυπωσιακό «Robo» δεσπόζει στο πρωτοσέλιδο της καταλανικής εφημερίδας, ενώ ακριβώς από πάνω διαβάζουμε «Así, así, así, así gana el Madrid», δηλαδή «έτσι νικάει η Ρεάλ!!!».

S. SANTIAGO BERNABEU

Ο άνθρωπος του οποίου η ζωή συνδέθηκε απόλυτα με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο ντον Σαντιάγο αγωνίστηκε στη Ρεάλ ως παίκτης στη θέση του επιθετικού από το 1912 μέχρι το 1927 και στη συνέχεια υπηρέτησε τον σύλλογο της καρδιάς του από τις θέσεις του διευθυντή, του βοηθού προπονητή και τέλος του τεχνικού. Είναι ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία των «clásicos» που πέτυχε χατ τρικ στον ημιτελικό του Κυπέλλου το 1916, ενώ μέχρι σήμερα είναι με διαφορά ο αρχισκόρερ στα «clasicos» του Κυπέλλου, έχοντας πετύχει συνολικά 8 γκολ. Το 1943 ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου, στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1978.

Ο αρχηγός της Ρεάλ, Σαντιάγο Μπερναμπέου (δεξιά) χαιρετά τον Πολόλο, αρχηγό της Μπιλμπάο, πριν την έναρξη του αγώνα (1920).

Είναι ο μεγάλος αναμορφωτής της Ρεάλ, αυτός που την έκανε τον κορυφαίο σύλλογο στον κόσμο. Επί των ημερών του ο σύλλογος κατέκτησε 16 πρωταθλήματα και 6 Κύπελλα Ισπανίας, 6 Πρωταθλητριών και 1 Διηπειρωτικό. Ήταν ο πρώτος που φρόντισε να φέρει τα μεγαλύτερα ονόματα της εποχής δημιουργώντας έτσι μια πραγματική υπερδύναμη, ενώ στέγασε την ομάδα στο επιβλητικό γήπεδο που σήμερα φέρει τιμητικά το όνομά του. Λατρεύτηκε από τους φίλους της Ρεάλ, οι οποίοι τον αποθέωναν σε κάθε παρουσία του στο προεδρικό πάλκο του «Μπερναμπέου», εκεί όπου όπως λέει ο «μύθος», συνήθιζε να ανάβει τα πούρα του με χαρτονομίσματα!!!

T. TANGANA

Είπαμε, το ποδόσφαιρο είναι πολιτισμένο στην Ισπανία, όμως τα αίματα δεν παύουν να βράζουν τόσο στις εξέδρες όσο και μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Έτσι λοιπόν και στα «clasicos» που είναι ματς γεμάτα ένταση και νεύρο, έχουμε δει πολλές φορές κλωτσοπατινάδες ανάμεσα σε παίκτες των δυο ομάδων.

Ο Ζιντάν πιάνει απ' τα μούτρα τον Λουίς Ενρίκε και η tangana ξεκινά!

Αυτοί οι «τσαμπουκάδες» είναι γνωστοί στα ισπανικά με το όνομα «τανγκάνα». Αρκετοί ποδοσφαιριστές είχαν τη φήμη των πλέον θερμόαιμων, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τους Χουανίτο, Ιέρο, Μπούγιο και Ζιντάν από τη μεριά της Ρεάλ και τους Μαραντόνα, Στόιτσκοφ, Γουαρδιόλα και Λουίς Ενρίκε από τη μεριά της Μπαρτσελόνα.

U. UNIVERSAL

Δεν υπάρχει εγχώρια ποδοσφαιρική συνάντηση σε ολόκληρο τον πλανήτη – τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια – που να προσελκύει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από ένα Ρεάλ – Μπαρτσελόνα. Ο χαρακτηρισμός «universal», δηλαδή παγκόσμιος, ταιριάζει απόλυτα στο ισπανικό «clásico». Τρανή απόδειξη το γεγονός ότι ο αγώνας του περασμένου Νεμβρίου (το 5-0 του «Καμπ Νόου») προβλήθηκε τηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο με μοναδική εξαίρεση την Ινδία! Έτσι κι αλλιώς πάντως τα στοιχεία της πρόσφατης κάλυψης από τις Mediapro και Gol Televisión είναι εντυπωσιακά.

Μετρήστε: 150 τεχνικοί και εξειδικευμένο προσωπικό, 5 εξωτερικές μονάδες έξω από το γήπεδο, 25 κάμερες μέσα στο γήπεδο, 12 κάμερες δίπλα στον αγωνιστικό χώρο, 5 κάμερες slow motion, μία κάμερα στον αέρα, 5 κάμερες αποκλειστικά για το προεδρικό πάλκο και για πανοραμικές εικόνες του γηπέδου, 6 κάμερες για εικόνες έξω από το στάδιο, αλλά και σε επιλεγμένα σημεία της Μαδρίτης και της Βαρκελώνης. Επίσης συνεργασία με τις κάμερες του Canal+, της TV3, του Canal Barca και του Al Jazzera. Τα σχόλια δικά σας...

V. VALDANO

Ο σημερινός γενικός διευθυντής της Ρεάλ μπορεί να αγωνίστηκε στους «μερένγκες» ως παίκτης και να πέρασε με επιτυχία από τον πάγκο της «βασίλισσας», όμως η σχέση του με την ομάδα της καρδιάς του έχει περάσει από σαράντα κύματα. Ο «φιλόσοφος», όπως είναι το παρατσούκλι του, φόρεσε τη φανέλα της Ρεάλ την τριετία 1984-87, κερδίζοντας ένα πρωτάθλημα και δυο ΟΥΕΦΑ. Το 1991 ανέλαβε τον πάγκο της Τενερίφε και για δυο συνεχόμενες χρονιές κατάστρεψε τα όνειρα των «μερένγκες», στερώντας τους δυο πρωταθλήματα, αμφότερα στην τελευταία αγωνιστική, τα οποία κατέληξαν στην Μπαρτσελόνα!

Βίντεο: Η μεγάλη ανατροπή της Τενερίφε επί της Ρεάλ. Το τελικό 3-2 έσωσε την ομάδα του Βαλντάνο και έστειλε τον τίτλο στη Βαρκελώνη (1992)

Το 1991-92 έσωσε την κατηγορία ανατρέποντας το αρχικό 0-2 της Ρεάλ, την οποία κέρδισε τελικά 3-2, ενώ την επόμενη περίοδο (1992-93) νίκησε τη «βασίλισσα» 2-0 παίρνοντας παράλληλα το εισιτήριο για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Το καλοκαίρι του 1994 ο Μεντόθα ανακοίνωσε την πρόσληψή του προκαλώντας έκρηξη αντιδράσεων από τους φίλους της Ρεάλ, οι οποίοι γέμισαν τους τοίχους του «Μπερναμπέου» με συνθήματα κατά του Βαλντάνο, τον οποίο θεωρούσαν αποκλειστικό υπεύθυνο για την απώλεια των δυο συνεχόμενων πρωταθλημάτων. Ο Μεντόθα δεν έκανε πίσω και τελικά η συμφιλίωση του Αργεντίνου με την κερκίδα των «μερένγκες» ήρθε λίγους μήνες αργότερα, στις 7 Ιανουαρίου του 1995, όταν η Ρεάλ σκόρπισε με 5-0 τη Μπαρτσελόνα στη Μαδρίτη.

W. WHISKY

Με αφορμή το μπουκάλι ουίσκι μάρκας J&B που πετάχτηκε στον αγωνιστικό χώρο του «Καμπ Νόου» στοχεύοντας προφανώς τον Φίγκο που επέστρεφε για δεύτερη φορά στη Βαρκελώνη, πηγαίνουμε πιο πίσω, σε ένα άλλο «clasico», το οποίο έμεινε στην ιστορία ως ο «τελικός των μπουκαλιών». Ήταν ο τελικός Κυπέλλου του 1968 ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, ο οποίος φιλοξενήθηκε στις 11 Ιουλίου στο «Μπερναμπέου».

Βίντεο: Ο τελικός των μπουκαλιών (Ιούλιος 1968)

Η Μπαρτσελόνα νίκησε με ένα αυτογκόλ του Θουνθουνέγκι και οι θεατές, θεωρώντας ότι η Ρεάλ είχε αδικηθεί από τη διαιτησία, άρχισαν να πετάνε αδιακρίτως μπουκάλια μέσα στον αγωνιστικό χώρο, πετυχαίνοντας ακόμα και δικούς τους παίκτες! Ο δικτάτορας Φράνκο που βρισκόταν στο γήπεδο, έδωσε εντολή να κοπούν οι συγκεκριμένες εικόνες από το φιλμ του αγώνα, όμως οι Καταλανοί δημοσιογράφοι έσωσαν τις επίμαχες σκηνές, τις οποίες μπορείτε να παρακολουθήσετε στο τέλος του βίντεο.

X. XENOFOBO

Ξενοφοβία και ρατσισμός είναι κοινωνικά φαινόμενα ιδιαίτερα διαδεδομένα τα τελευταία χρόνια σε όλο τον κόσμο και φυσικά δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από το ποδόσφαιρο. Και στην Ισπανία υπάρχουν τέτοιου είδους κρούσματα, όμως οι δυο μεγάλοι σύλλογοι έχουν καταφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό να προστατέψουν τις κερκίδες τους από τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Βίντεο: Μέσι, Αμπιντάλ και Πικέ κατά του ρατσισμού.

Επειδή όμως πάντοτε υπάρχουν κάποιες μικρές μεμονωμένες ομάδες ηλιθίων, έχουν καταγραφεί στο παρελθόν κάποια ελάχιστα περιστατικά φραστικών επιθέσεων με αποδέκτες κυρίως τους Ρομπέρτο Κάρλος, Ροναλντίνιο και Ετό. Η ευαισθητοποίηση πάντως, που υπάρχει στις διοικήσεις της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα σχετικά με τα ξενόφοβα ξεσπάσματα, φαίνεται καθαρά στο βίντεο, όπου Μέσι, Αμπιντάλ και Πικέ βγάζουν «οφσάιντ» τον ρατσισμό.

Y. YIANNIS FILERIS

Η πρώτη σκέψη για το «Υ» ήταν το «yoyo», το περίφημο «γιο γιό» που χρησιμοποιούμε και εμείς στην Ελλάδα, όταν θέλουμε να πούμε ότι ένας παίκτης κάνει τον αντίπαλό του ότι θέλει. Όμως δεν μπόρεσα να αντισταθώ στην εικόνα του σεβαστού – και σεβάσμιου λόγω ηλικίας – Γιάννη Φιλέρη. Πρόκειται για τον γραφικότερο οπαδό των «μερένγκες» που έχω συναντήσει στην Ελλάδα. Έναν ονειροπόλο που φαντάζεται νυχθημερόν ότι «αλώνει» το Καμπ Νόου, ότι κάνει «πειρατικά ρεσάλτα» στη Μασία, ότι πετυχαίνει εξευτελιστικά σκορ επί της Μπαρτσελόνα, ότι βάζει σε πλήρη λειτουργία το «καγόμετρο»!

Ο κύριος Yiannis βλέπει εφιάλτες τη νύχτα της 29ης Νοεμβρίου του 2010...

Όμως η εικόνα της πραγματικότητας τον προσγειώνει ανώμαλα κάθε φορά που νομίζει ότι «έφτασε η ώρα»! Στον αγώνα του πρώτου γύρου (το 5-0 κύριε Γιάννη) κάναμε δίπλα δίπλα το live για το Sport24.gr και πιστεύω ότι τον «γλέντησα» γλυκά, δροσερά και αμείλικτα! Βέβαια γνωρίζω ότι στην πρώτη στραβή θα ξεσπάσει πάνω μου όλα τα απωθημένα του, αλλά δε βαριέσαι... Για κάτι τέτοια ζούμε, έτσι δεν είναι Yiannis; Και πού ’σαι... Hala Madrid! Hala Madrid! Noble y bélico adalid, caballero del honor! Ole y ole!

Z. ZAPATERO

Η πολιτική ποτέ δε λείπει από το ποδόσφαιρο. Ούτε και οι πολιτικοί. Στην Ισπανία βέβαια μπορεί να μη μπαίνουν μπροστά σε διαδηλώσεις οπαδών για να μην τιμωρηθεί κάποιος σύλλογος, αλλά όπως και να το κάνουμε, υπάρχουν εκφρασμένες προτιμήσεις. Ο σημερινός πρωθυπουργός της Ισπανίας, ας πούμε, ο Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο είναι δηλωμένος φαν της Μπαρτσελόνα. Όπως ο προηγούμενος, Χοσέ Μαρία Αθνάρ, ήταν γνωστός φίλος της Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας, Θαπατέρο, εκτελεί πέναλτι στον Κασίγιας υπό το βλέμμα του Πουγιόλ (2010)

Κάπως έτσι, πηγαίνοντας προς τα πίσω, φτάνουμε και στην Αυτού Εξοχότητα, τον Generalisimo (αρχιστράτηγο) και δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο, ο οποίος υποστήριζε μέχρι πρόκλησης τη Ρεάλ Μαδρίτης, θέλοντας παράλληλα να τη σπάσει στους Καταλανούς, τους οποίους σιχαινόταν. Πολλές δολοπλοκίες και αποφάσεις του Φράνκο επηρέασαν γενικότερα την πορεία της ιστορίας του ισπανικού ποδοσφαίρου, το «κερασάκι» όμως στην τούρτα είχε πάντοτε να κάνει με υποθέσεις που συνδέονταν με τη Μπαρτσελόνα.

- Ευχαριστώ πολύ το Κουρκούτι για τη δημιουργική επεξεργασία των φωτογραφιών και τον συνάδελφο Αλέξανδρο Λοθάνο για την πολύτιμη βοήθειά του.