To αντίο του Γιώργου Γεωργιάδη
Ο Γιώργος Γεωργιάδης αποχωρεί από τη δράση και το SPORT 24 θυμάται μια καριέρα γεμάτη διακρίσεις
Ο "Γ.Χ" λέει αντίο στους αγωνιστικούς χώρους, αν και παρά τα 36 χρόνια του, έδειχνε ικανός να παίξει τουλάχιστον άλλα 1-2 χρόνια ποιοτικού ποδοσφαίρου. Μπορεί ο ίδιος να μην έχει πει κάτι, αλλά οι φίλοι του, όπως πρόσφατα ο Ουσταμπασίδης μιλώντας σε ραδιοφωνικό σταθμό, είναι ξεκάθαροι τονίζοντας ότι ουσιαστικά τον... σταματάνε και η αναφορά είναι κυρίως για τον Φερνάντο Σάντος.
Όπως και να έχει μια νέα σελίδα ανοίγει στη ζωή του Γιώργου Γεωργιάδη, που φιλοδοξεί να τη γεμίσει και αυτή με αναμνήσεις. Πιθανότατα δεν θα φύγει ποτέ από τον ΠΑΟΚ, ενώ ήδη έχει κάνει και τα πρώτα του σοβαρά επιχειρηματικά σχέδια και μαζί με τον αντιπρόεδρο του ΠΑΟΚ, θα διαχειριστούν το νέο τους μαγαζί στην πλατεία Αριστοτέλους. Ερνέστο θα είναι το όνομα του καφέ μπαρ (παλαιό Δωδώνη) που ετοιμάζουν.
Η μπάλα ήταν το μεγάλο του πάθος, αλλά με αυτήν θα συνεχίζει να ζει, έστω και εκτός γηπέδων πλέον ο Γιώργος Γεωργιάδης του Χαραλάμπους, ένας από τους πιο αθόρυβους, αλλά συνάμα αποτελεσματικούς άσους του ελληνικού ποδοσφαίρου, που είχε την τύχη να παίξει σε πολλές μεγάλες ομάδες αλλά και να ζήσει το όνειρο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας.
Διακρίσεις
Από τίτλους, άλλο τίποτε για τον Γιώργο Γεωργιάδη. Μόνο το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 2004 με την Εθνική Ελλάδας στην Πορτογαλία, κάνει για...100 τρόπαια. Κατέκτησε επίσης τρία πρωταθλήματα (με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό) και πέντε κύπελλα (με Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό).
Με τη σημερινή συμμετοχή του φτάνει τις 476 στην α’ εθνική, κάτι που τον φέρνει στην 9η θέση των παικτών με τις περισσότερες εμφανίσεις, ενώ αν δεν είχε μεσολαβήσει το διάστημα στην Αγγλία (μια σεζόν) θα είχε μπει σίγουρα στο κλάμπ των «500άρηδων».
ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί
Δεν αρνείται ότι είναι...φόλα ΠΑΟΚΤΖΗΣ, αφού δέθηκε με τον «δικέφαλο» όσο πουθενά αλλού. Ο «Μπέμπης» αποστρατεύεται λοιπόν και ετοιμάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια του, όχι όμως και τη γνώση του για το ποδόσφαιρο.
Οπως όλα δείχνουν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αναλάβει κάποια θέση στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, δίπλα στους καλούς του φίλους πάνω απ’ όλα Θοδωρή Ζαγοράκη και Ζήση Βρύζα με τους οποίους είχε βρεθεί συμπαίκτης στις μεικτές ομάδες Καβάλας, από την πρώτη στιγμή που είχε έρθει στην πατρίδα, από τη Γερμανία, ενώ μαζί τους ήταν και ο Νίκος Κωστένογλου.
Μάλιστα με τον Ζαγοράκη είχαν πάει και στο ίδιο γυμνάσιο στην Καβάλα.Και με τους δύο θα συναντηθεί και μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ για να συζητήσουν το ενδεχόμενο ανάληψης κάποιας θέσης στην διοίκηση της ομάδας της καρδιάς του.
Καριέρα σαν παραμύθι
Γεννημένος στις Κρηνίδες Καβάλας στις 8 Μαρτίου του 1972, o Γιώργος Γεωργιάδης είχε από μικρός ποδοσφαιρικές παραστάσεις, αφού o πατέρας του, Χαράλαμπος (από τους πιο γνωστούς μπαμπάδες στην α’ εθνική, αφού για να ξεχωρίζει ο γιός του, ανάφεραν πάντα και το πατρώνυμο) έπαιξε μπάλα με την ομάδα του Φιλίππου Καβάλας φτάνοντας μέχρι και τη Β’ εθνική.
Ομως η ανάγκη για δουλειά, είχε αναγκάσει την οικογένειά του να μεταναστεύσει στη Γερμανία και στην Στουτγάρδη όπου ο ΓΧ έκανε και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα.Με την επιστροφή του (σε ηλικία 14 ετών) στην Ελλάδα, είχε την πρώτη επαφή με την ομάδα της γενέτειρας του, αφού έπαιξε στον Κεραυνό Κρηνίδων ενώ παράλληλα ήταν και μέλος των μικτών ομάδων Καβάλας, όπου είχε συμπαίκτες το Ζαγοράκη, το Βρύζα και τον Κωστένογλου.
Σε ηλικία 22 ετών το 1990 έκανε το ντεμπούτο του στην α’ εθνική, αφού πήρε μεταγραφή από τον Κεραυνό στη Δόξα Δράμας. Εμεινε μέχρι τις αρχες τις περιόδου 1992-93 και σε 77 συμμετοχές πέτυχε 17 γκολ.Ισως το σημαντικότερο κομμάτι της καριέρα τους, ήταν αυτό στον Παναθηναϊκό όπου πήγε μετά από εισήγηση του Ιβιτσα Οσιμ προς το τέλος του πρώτου γύρου της περιόδου 1992-93 και έπαιξε μάλιστα αμέσως. Μέχρι το 1998 αγωνίστηκε με τους «πράσινους» σε 176 παιχνίδια α’ εθνικής και πέτυχε 60 γκολ, κατακτώντας μαζί τους δυο πρωταθλήματα (1995 και 1996) και ισάριθμα κύπελα (1994 και 1995).
Τον Απρίλιο του 1996, έζησε το έπος του Άμστερνταμ και τη μεγάλη νίκη επί του Αγιαξ. Είχε μπει αλλαγή στη θέση του Σπύρου Μαραγκού στο 62’ και έζησε από πρώτη θέση (εντός γηπέδου) την εκπληκτική κούρσα του κολλητού του «τρένου» Γιώργου Δώνη και την άσιστ στον Βαζέχα, προκειμένου ο τελευταιος να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα του Φαν Ντε Σάρ.
Το αστείο είναι ότι ο «μπέμπης» όπως ήταν και παραμένει το παρατσούκλι του (λόγω του παιδικού προσώπου που έχει) αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό για να δοθεί ως αντάλλαγμα στον ΠΑΟΚ για τη μεταγραφή του Γιώργου Τουρσουνίδη που δεν έγινε ποτέ. Πάντως ο Παναθηναϊκός (και ο ΓΧ) βγήκαν κερδισμένοι σε αυτή την πορεία.
Το καλοκαίρι του 1998, έχοντας σχετική ρήτρα στο συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό εντάχθηκε στο δυναμικό της Νιουκαστλ (οι Άγγλοι πλήρωσαν τότε 420.000 λίρες!) αποτελώντας προσωπική επιλογή του Κένι Νταλγκλις. Δεν πρόλαβε να παίξει υπό τις οδηγιες του αφού ο Σκωτσέζος απολύθηκε μόλις στη 2η αγωνιστική, ενώ ο Ρούντ Γκούλιτ που τον διαδέχτηκε δεν τον έβαζε ιδιαίτερα.
Με 10 μόλις συμμετοχες (κανένα γκολ) το καλοκαίρι σκέφτηκε και πάλι τη λύση του εξωτερικού (παράλληλα με τη Νιουκάστλ τον είχαν ζητήσει Βαλένθια και Πάρμα), αλλά παρά την πρόταση της Σεβίλλης (β’ εθνική τότε) προτίμησε τα πάτρια εδάφη και την (όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια) ομάδα που σημάδεψε την καριέρα του τον ΠΑΟΚ.
Το 2003 «λατρεύτηκε» όσο λίγοι στην Τούμπα, καθώς ήταν ο σκόρερ του μοναδικού τέρματος στον τελικό του κυπέλλου κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλο Αρη (1-0). Με τον «δικέφαλο» κατέκτησε άλλο ένα κύπελλο το 2001, κόντρα στον Ολυμπιακό (4-2) όπου και πάλι ο είχε σκοράρει.
Το καλοκαίρι του 2003 μετακόμισε στον Ολυμπιακό, όπου έμενε δύο χρόνια. Κατέκτησε το ντάμπλ το 2005, ενώ έπαιξε σε 44 παιχνίδια πρωταθλήματος, σημειώνοντας 9 γκολ. Tο 2005 πήγε στον Ηρακλή ως ελεύθερος όπου έμεινε ενάμιση χρόνο (36 ματς – 6 γκολ).
Τον Ιανουάριο του 2007 όμως έκανε πραγματικότητα την επιθυμία του να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ για να κλείσει την καριέρα του. Συνολικά στις (σχεδόν) επτά σεζόν στον «δικέφαλο» ο Γεωργιάδης έπαιξε 142 παιχνίδια πρωταθλήματος και σκόραρε 45 φορές (χωρίς να υπολογίζουμε σε αυτά το σημερινό τελευταίο του ματς).
Η φανέλα με το 11
Συνηθίζουμε να λένε το 10 το καλό, αλλά στην περίπτωση του ΓΧ ταίριαζε περισσότερο το...11 το καλό, αφού αυτό ήταν το αγαπημένο του νούμερο. Μάλιστα στον Παναθηναϊκό πήρε...σπίτι του τη φανέλα με το 11. Στον Ολυμπιακό ούτε που το σκέφτηκε αφού ήταν καπαρωμένο από τον αρχηγό, Τζόρτζεβιτς (αγωνίστηκε με το 8 και το 31), ενώ στον ΠΑΟΚ έπαιξε αρχικά με το 18 και το 21, αλλά όταν άφησε το 11 ο Κωνσταντινίδης το πήρε.
Στη επιστροφή του στο «Δικέφαλο» πήρε το 43, αφού με το 11 έπαιζε ο Γιασεμάκης, αλλά πλέον είναι δικό του και με αυτό θα κλείσει την καριέρα του.Ακόμα και στον Ηρακλή, είχε φορέσει το 11, αφού όμως μετακόμισε ο κάτοχος του (Καπετάνος) στην ΑΕΚ. Ως τότε έπαιζε με το 17.
Ποδοσφαιρικό Ονοματεπώνυμο
Το κλασικό «Ο Γεωργιάδης του Χαραλάμπους και ο Γεωργιάδης του Σάββα» ήταν το σήμα κατατεθέν για να ξεχωρίζουν οι δύο παίκτες ιδιαίτερα την εποχή που έπαιζαν μαζί στον Παναθηναϊκό. Το αξιοπερίεργο είναι πως στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου υπάρχουν τουλάχιστον έξι καταγεγραμμένοι παίκτες με τον ονοματεπώνυμο Γιώργος Γεωργιάδης
!
Ο παλαιότερος (παίκτης του Παναθηναϊκού την περίοδο 1959-60, στο πρώτο πρωτάθλημα α’ εθνικής) είναι ο Γιώργος Γεωργιάδης του Γιάννη 33.Ο αριθμός στο τέλος υποδηλώνει το έτος γεννήσεως (1933) αυτού του επιθετικού και είναι για να ξεχωρίζει από τον νεότερο της παρέας, τον Γιώργο Γεωργιάδη του Γιάννη 90. Πρόκειται για τον 18χρονο μέσο του Πολυκάστρου (6/1/90 γεννηθείς).
Υπάρχει φυσικά ο δεύτερος πιο γνωστός μετά τον ΓΧ, ο Γιώργος Γεωργιάδης του Σάββα (30/1/71), με τελευταία του ομάδα τη Δόξα Δράμας (εκεί είχε ξεκινήσει και είχε παίξει επίσης σε Παναθηναϊκό, Αρη, ΟΦΗ, Ακράτητο, Ηλυσιακο, Λάρισα, Αγιο Δημήτριο και Κόρινθο).
Επίσης έχουμε τον Γιώργο Γεωργιάδη του Κώστα, τον επιθετικό του Πανσερραϊκού που με 6 γκολ εφέτος βοηθάει πολύ την ομάδα του στην προσπάθεια ανόδου στην α’ εθνική (14/11/87 γεννηθείς).
Τέλος ο 6ος της παρέας, που ήταν εγγεγραμμένος παλαιότερα στο ρόστερ του Πιερικού είναι ο Γιώργος Γεωργιάδης του Χρήστου (μέσος, 25/2/1975 γεννηθείς)
Γραπτό Φινάλε
Η είδηση για το φινάλε, επισημοποιήθηκε με γραπτή δήλωση του Γιώργου Γεωργιάδη στην ιστοσελίδα του ΠΑΟΚ, στην οποία αναφέρει χαρακτηριστικά:
" Με την επιστροφή μου πέρυσι στον ΠΑΟΚ εκπληρώθηκε ένας από τους προσωπικούς μου στόχους. Τώρα θεωρώ ότι ήρθε για μένα η στιγμή να αγωνιστώ για τελευταία φορά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Αποφάσισα ότι η ιδανική στιγμή είναι ο τελευταίος φετινός αγώνας της ομάδας στην Τούμπα εναντίον της ΑΕΚ.
Στην καριέρα μου δεν φόρεσα μόνο τη φανέλα του ΠΑΟΚ, αλλά μόνο μ' αυτό το σύλλογο συνδέθηκα τόσο. Δεν αισθάνομαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είμαι πρώτα φίλαθλος της ομάδας.
Ευχαριστώ τον κόσμο για τη στήριξή του στο πρόσωπό μου στις όμορφες, αλλά κυρίως στις δύσκολες στιγμές. Ευχαριστώ τους προπονητές και τους συμπαίκτες με τους οποίους συνεργάστηκα στην ομάδα. Τέλος, ευχαριστώ τον Πρόεδρο και τους συνεργάτες του, που έχουν διαμορφώσει ένα καινούριο σκηνικό για τον ΠΑΟΚ, για τον οποίον είμαι βέβαιος ότι θα πάει πολύ καλύτερα από του χρόνου. Σ' αυτήν την προσπάθεια θα είμαι συμπαραστάτης.
Προσκαλώ όλο τον κόσμο στο γήπεδο, για να τους αποχαιρετίσω και ελπίζω να πανηγυρίσουμε μαζί την τελευταία μου νίκη με τη φανέλα του ΠΑΟΚ".
Το αντίο από ένα φίλο
Αντί επιλόγου, δημοσιεύουμε το σχόλιο του καλού φίλου και έγκριτου συναδέλφου Μανώλη Σαριδάκη στα «ΝΕΑ»την Παρασκευή, ο οποίος ως ένας εξ των κορυφαίων ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού είχε ζήσει από κοντά τον ΓΧ στα πρώτα του βήματα στους «Πράσινους»:
"Αντίο που πονάει.."
" Ο Γιώργος Γεωργιάδης δεν υπήρξε ποδοσφαιρική φυσιογνωμία με την έννοια του ηγέτη ,του σταρ ,του ανθρώπου των ΜΜΕ . Ο Γ.Χ Γεωργιάδης ήταν εργαλείο.Χαμάλης που έκανε όλη τη δουλειά για να την καρπώνονται οι άλλοι και κυρίως οι προπονητές που λατρεύουν τους παίκτες - εργάτες.
Η δήλωσή του "Γου Χου" -- τον γράφαμε έτσι για να τον ξεχωρίζουμε απο τον άλλο Γιώργο Γεωργιάδη του Σάββα , ενα ομορφόπαιδο με φοβερό σουτ ,το οποίο έπαιξε επίσης στον Παναθηναϊκό-- οτι σταματάει το ποδόσφαιρο, πόνεσε . Πρώτα τον ίδιο και στη συνέχεια εμάς, που τον παρακολουθήσαμε στα πρώτα του βήματα στον Παναθηναϊκό,όταν τον έφερε ο Ιβιτσα Οσιμ 20 ετών ,απο τη Δόξα Δράμας την Παρασκευή,χρησιμοποιώντας τον αμέσως, την Κυριακή.
Κάθε παίκτης που μεγαλώνει και αποφασίζει να σταματήσει δεν καταγράφει μόνον τη δική του ηλικία . Αλλά και τη δική μας ! Γι΄αυτό, ενας λόγος που αφήνει πικρή γεύση είναι κι΄αυτός...
Επειτα είναι ο τρόπος . Ο προπονητής Φερνάντο Σάντος , που φουντάρισε τον ΠΑΟΚ, έκανε καψόνια στον "Γου Χου". Ενδεχομένως ήθελε να κάνει και πειράματα πάνω του . Ο Γεωργιάδης τον πρόλαβε και δήλωσε , οτι το ματς με την ΑΕΚ στην Τούμπα θα είναι το τελευταίο του. Ετσι ,απλά και οδυνηρά...
"
Όπως και να έχει μια νέα σελίδα ανοίγει στη ζωή του Γιώργου Γεωργιάδη, που φιλοδοξεί να τη γεμίσει και αυτή με αναμνήσεις. Πιθανότατα δεν θα φύγει ποτέ από τον ΠΑΟΚ, ενώ ήδη έχει κάνει και τα πρώτα του σοβαρά επιχειρηματικά σχέδια και μαζί με τον αντιπρόεδρο του ΠΑΟΚ, θα διαχειριστούν το νέο τους μαγαζί στην πλατεία Αριστοτέλους. Ερνέστο θα είναι το όνομα του καφέ μπαρ (παλαιό Δωδώνη) που ετοιμάζουν.
Η μπάλα ήταν το μεγάλο του πάθος, αλλά με αυτήν θα συνεχίζει να ζει, έστω και εκτός γηπέδων πλέον ο Γιώργος Γεωργιάδης του Χαραλάμπους, ένας από τους πιο αθόρυβους, αλλά συνάμα αποτελεσματικούς άσους του ελληνικού ποδοσφαίρου, που είχε την τύχη να παίξει σε πολλές μεγάλες ομάδες αλλά και να ζήσει το όνειρο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας.
Διακρίσεις
Από τίτλους, άλλο τίποτε για τον Γιώργο Γεωργιάδη. Μόνο το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα το 2004 με την Εθνική Ελλάδας στην Πορτογαλία, κάνει για...100 τρόπαια. Κατέκτησε επίσης τρία πρωταθλήματα (με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό) και πέντε κύπελλα (με Παναθηναϊκό, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό).
Με τη σημερινή συμμετοχή του φτάνει τις 476 στην α’ εθνική, κάτι που τον φέρνει στην 9η θέση των παικτών με τις περισσότερες εμφανίσεις, ενώ αν δεν είχε μεσολαβήσει το διάστημα στην Αγγλία (μια σεζόν) θα είχε μπει σίγουρα στο κλάμπ των «500άρηδων».
ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί
Δεν αρνείται ότι είναι...φόλα ΠΑΟΚΤΖΗΣ, αφού δέθηκε με τον «δικέφαλο» όσο πουθενά αλλού. Ο «Μπέμπης» αποστρατεύεται λοιπόν και ετοιμάζεται να κρεμάσει τα παπούτσια του, όχι όμως και τη γνώση του για το ποδόσφαιρο.
Οπως όλα δείχνουν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να αναλάβει κάποια θέση στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, δίπλα στους καλούς του φίλους πάνω απ’ όλα Θοδωρή Ζαγοράκη και Ζήση Βρύζα με τους οποίους είχε βρεθεί συμπαίκτης στις μεικτές ομάδες Καβάλας, από την πρώτη στιγμή που είχε έρθει στην πατρίδα, από τη Γερμανία, ενώ μαζί τους ήταν και ο Νίκος Κωστένογλου.
Μάλιστα με τον Ζαγοράκη είχαν πάει και στο ίδιο γυμνάσιο στην Καβάλα.Και με τους δύο θα συναντηθεί και μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ για να συζητήσουν το ενδεχόμενο ανάληψης κάποιας θέσης στην διοίκηση της ομάδας της καρδιάς του.
Καριέρα σαν παραμύθι
Γεννημένος στις Κρηνίδες Καβάλας στις 8 Μαρτίου του 1972, o Γιώργος Γεωργιάδης είχε από μικρός ποδοσφαιρικές παραστάσεις, αφού o πατέρας του, Χαράλαμπος (από τους πιο γνωστούς μπαμπάδες στην α’ εθνική, αφού για να ξεχωρίζει ο γιός του, ανάφεραν πάντα και το πατρώνυμο) έπαιξε μπάλα με την ομάδα του Φιλίππου Καβάλας φτάνοντας μέχρι και τη Β’ εθνική.
Ομως η ανάγκη για δουλειά, είχε αναγκάσει την οικογένειά του να μεταναστεύσει στη Γερμανία και στην Στουτγάρδη όπου ο ΓΧ έκανε και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα.Με την επιστροφή του (σε ηλικία 14 ετών) στην Ελλάδα, είχε την πρώτη επαφή με την ομάδα της γενέτειρας του, αφού έπαιξε στον Κεραυνό Κρηνίδων ενώ παράλληλα ήταν και μέλος των μικτών ομάδων Καβάλας, όπου είχε συμπαίκτες το Ζαγοράκη, το Βρύζα και τον Κωστένογλου.
Σε ηλικία 22 ετών το 1990 έκανε το ντεμπούτο του στην α’ εθνική, αφού πήρε μεταγραφή από τον Κεραυνό στη Δόξα Δράμας. Εμεινε μέχρι τις αρχες τις περιόδου 1992-93 και σε 77 συμμετοχές πέτυχε 17 γκολ.Ισως το σημαντικότερο κομμάτι της καριέρα τους, ήταν αυτό στον Παναθηναϊκό όπου πήγε μετά από εισήγηση του Ιβιτσα Οσιμ προς το τέλος του πρώτου γύρου της περιόδου 1992-93 και έπαιξε μάλιστα αμέσως. Μέχρι το 1998 αγωνίστηκε με τους «πράσινους» σε 176 παιχνίδια α’ εθνικής και πέτυχε 60 γκολ, κατακτώντας μαζί τους δυο πρωταθλήματα (1995 και 1996) και ισάριθμα κύπελα (1994 και 1995).
Τον Απρίλιο του 1996, έζησε το έπος του Άμστερνταμ και τη μεγάλη νίκη επί του Αγιαξ. Είχε μπει αλλαγή στη θέση του Σπύρου Μαραγκού στο 62’ και έζησε από πρώτη θέση (εντός γηπέδου) την εκπληκτική κούρσα του κολλητού του «τρένου» Γιώργου Δώνη και την άσιστ στον Βαζέχα, προκειμένου ο τελευταιος να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα του Φαν Ντε Σάρ.
Το αστείο είναι ότι ο «μπέμπης» όπως ήταν και παραμένει το παρατσούκλι του (λόγω του παιδικού προσώπου που έχει) αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό για να δοθεί ως αντάλλαγμα στον ΠΑΟΚ για τη μεταγραφή του Γιώργου Τουρσουνίδη που δεν έγινε ποτέ. Πάντως ο Παναθηναϊκός (και ο ΓΧ) βγήκαν κερδισμένοι σε αυτή την πορεία.
Το καλοκαίρι του 1998, έχοντας σχετική ρήτρα στο συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό εντάχθηκε στο δυναμικό της Νιουκαστλ (οι Άγγλοι πλήρωσαν τότε 420.000 λίρες!) αποτελώντας προσωπική επιλογή του Κένι Νταλγκλις. Δεν πρόλαβε να παίξει υπό τις οδηγιες του αφού ο Σκωτσέζος απολύθηκε μόλις στη 2η αγωνιστική, ενώ ο Ρούντ Γκούλιτ που τον διαδέχτηκε δεν τον έβαζε ιδιαίτερα.
Με 10 μόλις συμμετοχες (κανένα γκολ) το καλοκαίρι σκέφτηκε και πάλι τη λύση του εξωτερικού (παράλληλα με τη Νιουκάστλ τον είχαν ζητήσει Βαλένθια και Πάρμα), αλλά παρά την πρόταση της Σεβίλλης (β’ εθνική τότε) προτίμησε τα πάτρια εδάφη και την (όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια) ομάδα που σημάδεψε την καριέρα του τον ΠΑΟΚ.
Το 2003 «λατρεύτηκε» όσο λίγοι στην Τούμπα, καθώς ήταν ο σκόρερ του μοναδικού τέρματος στον τελικό του κυπέλλου κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλο Αρη (1-0). Με τον «δικέφαλο» κατέκτησε άλλο ένα κύπελλο το 2001, κόντρα στον Ολυμπιακό (4-2) όπου και πάλι ο είχε σκοράρει.
Το καλοκαίρι του 2003 μετακόμισε στον Ολυμπιακό, όπου έμενε δύο χρόνια. Κατέκτησε το ντάμπλ το 2005, ενώ έπαιξε σε 44 παιχνίδια πρωταθλήματος, σημειώνοντας 9 γκολ. Tο 2005 πήγε στον Ηρακλή ως ελεύθερος όπου έμεινε ενάμιση χρόνο (36 ματς – 6 γκολ).
Τον Ιανουάριο του 2007 όμως έκανε πραγματικότητα την επιθυμία του να επιστρέψει στον ΠΑΟΚ για να κλείσει την καριέρα του. Συνολικά στις (σχεδόν) επτά σεζόν στον «δικέφαλο» ο Γεωργιάδης έπαιξε 142 παιχνίδια πρωταθλήματος και σκόραρε 45 φορές (χωρίς να υπολογίζουμε σε αυτά το σημερινό τελευταίο του ματς).
Η φανέλα με το 11
Συνηθίζουμε να λένε το 10 το καλό, αλλά στην περίπτωση του ΓΧ ταίριαζε περισσότερο το...11 το καλό, αφού αυτό ήταν το αγαπημένο του νούμερο. Μάλιστα στον Παναθηναϊκό πήρε...σπίτι του τη φανέλα με το 11. Στον Ολυμπιακό ούτε που το σκέφτηκε αφού ήταν καπαρωμένο από τον αρχηγό, Τζόρτζεβιτς (αγωνίστηκε με το 8 και το 31), ενώ στον ΠΑΟΚ έπαιξε αρχικά με το 18 και το 21, αλλά όταν άφησε το 11 ο Κωνσταντινίδης το πήρε.
Στη επιστροφή του στο «Δικέφαλο» πήρε το 43, αφού με το 11 έπαιζε ο Γιασεμάκης, αλλά πλέον είναι δικό του και με αυτό θα κλείσει την καριέρα του.Ακόμα και στον Ηρακλή, είχε φορέσει το 11, αφού όμως μετακόμισε ο κάτοχος του (Καπετάνος) στην ΑΕΚ. Ως τότε έπαιζε με το 17.
Ποδοσφαιρικό Ονοματεπώνυμο
Το κλασικό «Ο Γεωργιάδης του Χαραλάμπους και ο Γεωργιάδης του Σάββα» ήταν το σήμα κατατεθέν για να ξεχωρίζουν οι δύο παίκτες ιδιαίτερα την εποχή που έπαιζαν μαζί στον Παναθηναϊκό. Το αξιοπερίεργο είναι πως στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου υπάρχουν τουλάχιστον έξι καταγεγραμμένοι παίκτες με τον ονοματεπώνυμο Γιώργος Γεωργιάδης
!
Ο παλαιότερος (παίκτης του Παναθηναϊκού την περίοδο 1959-60, στο πρώτο πρωτάθλημα α’ εθνικής) είναι ο Γιώργος Γεωργιάδης του Γιάννη 33.Ο αριθμός στο τέλος υποδηλώνει το έτος γεννήσεως (1933) αυτού του επιθετικού και είναι για να ξεχωρίζει από τον νεότερο της παρέας, τον Γιώργο Γεωργιάδη του Γιάννη 90. Πρόκειται για τον 18χρονο μέσο του Πολυκάστρου (6/1/90 γεννηθείς).
Υπάρχει φυσικά ο δεύτερος πιο γνωστός μετά τον ΓΧ, ο Γιώργος Γεωργιάδης του Σάββα (30/1/71), με τελευταία του ομάδα τη Δόξα Δράμας (εκεί είχε ξεκινήσει και είχε παίξει επίσης σε Παναθηναϊκό, Αρη, ΟΦΗ, Ακράτητο, Ηλυσιακο, Λάρισα, Αγιο Δημήτριο και Κόρινθο).
Επίσης έχουμε τον Γιώργο Γεωργιάδη του Κώστα, τον επιθετικό του Πανσερραϊκού που με 6 γκολ εφέτος βοηθάει πολύ την ομάδα του στην προσπάθεια ανόδου στην α’ εθνική (14/11/87 γεννηθείς).
Τέλος ο 6ος της παρέας, που ήταν εγγεγραμμένος παλαιότερα στο ρόστερ του Πιερικού είναι ο Γιώργος Γεωργιάδης του Χρήστου (μέσος, 25/2/1975 γεννηθείς)
Γραπτό Φινάλε
Η είδηση για το φινάλε, επισημοποιήθηκε με γραπτή δήλωση του Γιώργου Γεωργιάδη στην ιστοσελίδα του ΠΑΟΚ, στην οποία αναφέρει χαρακτηριστικά:
" Με την επιστροφή μου πέρυσι στον ΠΑΟΚ εκπληρώθηκε ένας από τους προσωπικούς μου στόχους. Τώρα θεωρώ ότι ήρθε για μένα η στιγμή να αγωνιστώ για τελευταία φορά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Αποφάσισα ότι η ιδανική στιγμή είναι ο τελευταίος φετινός αγώνας της ομάδας στην Τούμπα εναντίον της ΑΕΚ.
Στην καριέρα μου δεν φόρεσα μόνο τη φανέλα του ΠΑΟΚ, αλλά μόνο μ' αυτό το σύλλογο συνδέθηκα τόσο. Δεν αισθάνομαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είμαι πρώτα φίλαθλος της ομάδας.
Ευχαριστώ τον κόσμο για τη στήριξή του στο πρόσωπό μου στις όμορφες, αλλά κυρίως στις δύσκολες στιγμές. Ευχαριστώ τους προπονητές και τους συμπαίκτες με τους οποίους συνεργάστηκα στην ομάδα. Τέλος, ευχαριστώ τον Πρόεδρο και τους συνεργάτες του, που έχουν διαμορφώσει ένα καινούριο σκηνικό για τον ΠΑΟΚ, για τον οποίον είμαι βέβαιος ότι θα πάει πολύ καλύτερα από του χρόνου. Σ' αυτήν την προσπάθεια θα είμαι συμπαραστάτης.
Προσκαλώ όλο τον κόσμο στο γήπεδο, για να τους αποχαιρετίσω και ελπίζω να πανηγυρίσουμε μαζί την τελευταία μου νίκη με τη φανέλα του ΠΑΟΚ".
Το αντίο από ένα φίλο
Αντί επιλόγου, δημοσιεύουμε το σχόλιο του καλού φίλου και έγκριτου συναδέλφου Μανώλη Σαριδάκη στα «ΝΕΑ»την Παρασκευή, ο οποίος ως ένας εξ των κορυφαίων ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού είχε ζήσει από κοντά τον ΓΧ στα πρώτα του βήματα στους «Πράσινους»:
"Αντίο που πονάει.."
" Ο Γιώργος Γεωργιάδης δεν υπήρξε ποδοσφαιρική φυσιογνωμία με την έννοια του ηγέτη ,του σταρ ,του ανθρώπου των ΜΜΕ . Ο Γ.Χ Γεωργιάδης ήταν εργαλείο.Χαμάλης που έκανε όλη τη δουλειά για να την καρπώνονται οι άλλοι και κυρίως οι προπονητές που λατρεύουν τους παίκτες - εργάτες.
Η δήλωσή του "Γου Χου" -- τον γράφαμε έτσι για να τον ξεχωρίζουμε απο τον άλλο Γιώργο Γεωργιάδη του Σάββα , ενα ομορφόπαιδο με φοβερό σουτ ,το οποίο έπαιξε επίσης στον Παναθηναϊκό-- οτι σταματάει το ποδόσφαιρο, πόνεσε . Πρώτα τον ίδιο και στη συνέχεια εμάς, που τον παρακολουθήσαμε στα πρώτα του βήματα στον Παναθηναϊκό,όταν τον έφερε ο Ιβιτσα Οσιμ 20 ετών ,απο τη Δόξα Δράμας την Παρασκευή,χρησιμοποιώντας τον αμέσως, την Κυριακή.
Κάθε παίκτης που μεγαλώνει και αποφασίζει να σταματήσει δεν καταγράφει μόνον τη δική του ηλικία . Αλλά και τη δική μας ! Γι΄αυτό, ενας λόγος που αφήνει πικρή γεύση είναι κι΄αυτός...
Επειτα είναι ο τρόπος . Ο προπονητής Φερνάντο Σάντος , που φουντάρισε τον ΠΑΟΚ, έκανε καψόνια στον "Γου Χου". Ενδεχομένως ήθελε να κάνει και πειράματα πάνω του . Ο Γεωργιάδης τον πρόλαβε και δήλωσε , οτι το ματς με την ΑΕΚ στην Τούμπα θα είναι το τελευταίο του. Ετσι ,απλά και οδυνηρά...
"
