Το αποθεωτικό αντίο του Ερνέστο και τα... παιδιά του
Ο Ερνέστο Βαλβέρδε αποχαιρέτησε τον Ολυμπιακό κατακτώντας το νταμπλ και γνώρισε μια πρωτόγνωρη αποθέωση στο ΟΑΚΑ. Ποιος ο ρόλος των "παιδιών" του.
Ο κύκλος του Ερνέστο Βαλβέρδε στον Ολυμπιακό έκλεισε και επίσημα το Σάββατο το βράδυ στο ΟΑΚΑ. Έκλεισε όπως ακριβώς του άξιζε, κατακτώντας το δεύτερο του νταμπλ με την ομάδα του Πειραιά.
Στο γήπεδο όπου πριν από τρία χρόνια είχε αναδειχθεί για πρώτη φορά Κυπελλούχος Ελλάδας σ' έναν τρομερό τελικό κόντρα στην ΑΕΚ και είχε πει το πρώτο "αντίο", στο ίδιο γήπεδο χαιρέτησε τον κόσμο που τόσο τον λάτρεψε και τον λατρεύει.
Το προ τριετίας σκηνικό λίγο έλειψε να επαναληφθεί αφού αν ο Φουστέρ δεν σκόραρε στο 119' είναι πολύ πιθανόν οι δύο ομάδες να έλυναν τις διαφορές τους στα πέναλτι. Η μοίρα όμως ήθελε να δώσει ένα πιο ευχάριστο και λιγότερο αγχωτικό φινάλε στον Ερνέστο Βαλβέρδε και με τη μοίρα δεν τα βάζει κανείς.
Βέβαια, δεν ήταν μονάχα η μοίρα, ήταν και ένα από τα "παιδιά" του που έβαλε το... κεφάλι του και έδωσε χαρά στον Βαλβέρδε, στους συμπαίκτες και στους χιλιάδες φίλους του Ολυμπιακού. Αναφερόμαστε φυσικά στον Νταβίδ Φουστέρ, που λύτρωσε την ομάδα του και έκανε αποχαιρετιστήριο δώρο στον προπονητή που τον έφερε και τον ανέδειξε στον Ολυμπιακό. Αυτό ήταν το καλύτερο δώρο και από τον πιο κατάλληλο παίκτη για τον Ερνέστο Βαλβέρδε.
Όσο για τα άλλα δύο... παιδιά του Ισπανού, που τόσα άκουσαν γιατί είναι επιλογές του και από την ίδια χώρα, δεν ήταν από τους πρωταγωνιστές. Ο Πάμπλο Ορμπάιθ ήταν πολύ καλός στο πρώτο μέρος, όμως στην επανάληψη κουράστηκε και ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε προβλήματα στο χώρο της μεσαίας γραμμής.
Αναφορικά με τον Ιβάν Μαρκάνο, χωρίς να παίξει έδειξε πόσο απαραίτητος ήταν σ' αυτή την ομάδα. Ο Βαλβέρδε έκανε την έκπληξη και ξεκίνησε τον Χολέμπας, μια επιλογή που αποδείχθηκε λάθος και φανέρωσε πόσο χρήσιμος και ουσιαστικός παίκτης είναι ο Ισπανός αμυντικός.
Όπως και να 'χει, το τέλος του αγώνα βρήκε τον Ερνέστο Βαλβέρδε να αποθεώνεται απ' ολόκληρο το ΟΑΚΑ και εκείνος απάντησε δείχνοντας την καρδιά του. Το σίγουρο είναι πως αυτό που έζησε μπορεί να σταματά εδώ, όμως δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Είναι πολύ πιθανόν μάλιστα να μην το ξαναζήσει...