Το διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου εύχεται χρόνια πολλά στην Ένωση με χαρακτηριστικές ιστορίες που ξεπερνούν τα αμιγώς αθλητικά δρώμενα και εξηγούν το γιατί οι οπαδοί της λένε "είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ".
Οι απανταχού υποστηρικτές της, το πιστεύουν, το έχουν καμάρι και το μεταφέρουν από γενιά σε γενιά: "Είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ" . Εμείς λοιπόν στο Sport24.gr, συλλέξαμε κάποιες ξεχωριστές ιστορίες για τον εορτασμό των 96ων γενεθλίων της Κυρίας του ελληνικού ποδοσφαίρου, στιγμές δυνατές, αφηγήσεις μεγαλείου και μοναδικότητας.
Η ΙΔΕΑ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΣΗ
Στις 13 Απριλίου του 1924, εκείνη η θρυλική παρέα Κωνσταντινουπολιτών φίλων, ενσαρκώνει στο κατάστημα αθλητικών ειδών των Αιμίλιου Ιωνά και Κωνσταντίνου Δημόπουλου στην οδό Βερανζέρου, την ιδέα ίδρυσης ποδοσφαιρικής ομάδας με έμβλημα τον Δικέφαλο Αετό. Της μεγάλης ΑΕΚ! Στο πρώτο καταστατικό, αποτυπωνόταν και ο λόγος δημιουργίας και ύπαρξής της: να γίνει η μάνα της προσφυγιάς.
"Σκοπός του συλλόγου, είναι η περισυλλογή και συγκέντρωσις των εκ Κωνσταντινουπόλεως εν Αθήναις και Πειραιεί αθλητών προς συνέχιση του έργου των διαφόρων Αθλητικών Σωματείων Κωνσταντινοπούλεως, των οποίων ενεργά μέλη ήσαν οι αθληταί ούτοι, καθώς και η διάδοσις της γυμναστικής και του φίλαθλου αισθήματος παρά τη νεολαία και ιδία της εκ Κωνσταντινουπόλεως τοιαύτη, προς διάπλασιν αλκίμων σωμάτων, ψυχών θαρραλέων και χαρακτήρων ευγενικών, ικανών προς εκπλήρωσιν πασών των προς την Πατρίδα, τα άτομα, την Κοινωνιαν και την οικογένειαν υποχρεώσεων, ενισχυομένης ούτω εν πνεύματι αμίλλης και αδιασπάστου εθνικής αλληλεγγύης της προόδου του Έθνους".
ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ
Στις 28/12 του 1966, ο σπουδαίος Γιώργος Μόσχος, το μυαλό και η καρδιά της μεγάλης μπασκετικής ΑΕΚ των '60ς, φεύγει από τη ζωή, μετά από θαρραλέα μάχη με τον καρκίνο. Έπαιζε για καιρό κάνοντας θεραπείες, μυστικά από τους συμπαίκτες του. Ώσπου στον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με την Σλάβια Πράγας, η ΑΕΚ ηττάται με το βαρύ 103-73, με εκείνον να υστερεί αγωνιστικά. Στα αποδυτήρια, ο Γιώργος Αμερικάνος τον ψέγει για την απόδοση του. Ο Μόσχος σηκώνεται και αποκαλύπτει το μυστικό του: "Και μόνο που στέκομαι όρθιος είναι θαύμα" λέει στους συμπαίκτες του και σηκώνει τη φανέλα του δείχνοντας τα σημάδια στο κορμί του από τις θεραπείες.
ΤΟ ΕΠΟΣ ΚΑΙ Η ΤΑΙΝΙΑ
Στις 4 Απριλίου 1968 η ΑΕΚ νικά τη Σλάβια Πράγας με 89-82 στο Καλλιμάρμαρο και κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης στο μπάσκετ. Ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός τίτλος για ελληνική ομάδα, σε μία χρονική περίοδο που το άθλημα έψαχνε ακόμα το χώρο τους στις καρδιές και στο μυαλό των ποδοσφαιρόφιλων. Ήταν η βραδιά που οπαδοί όλων των ομάδων συνέθεσαν το παζλ με τον μαγικό αριθμό 80.000 στις εξέδρες του Σταδίου, ενωμένοι για τη νίκη της ΑΕΚ. Ήταν η χαρά όλων των Ελλήνων. Και η συγκίνηση της αναβίωσης του άθλου 50 χρόνια μετά, μέσα από την καταπληκτική ταινία "1968" του Τάσου Μπουλμέτη.
Η ΥΠΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΠΑΡΛΟΥ
"Εγώ δεν ήθελα να πάρω από την ΑΕΚ, μόνο να δώσω ήθελα. Δεν είμαι επενδυτής εγώ και μάλλον δεν έχω θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ευχαριστώ τον Θεό για τις στιγμές που μου χάρισε στην ΑΕΚ. Αυτή η ομάδα είναι ό,τι σημαντικότερο είχα στη ζωή μου". Με αυτά τα λόγια (και κάποια ακόμα), ο σπουδαίος Λουκάς Μπάρλος αποχώρησε από την προεδρία της Ένωσης.
Ο Λουκάς Μπάρλος με τον Θωμά Μαύρο
Ένας δυναμικός και μπροστά από την εποχή του ποδοσφαιράνθρωπος, ένας τεράστιος πρόεδρος. Εκείνος που έβαλε υποθήκη το σπίτι του για να ανεγερθεί η περίφημη σκεπαστή εξέδρα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, εκείνος που από τα χρέη, έχασε τη βίλα του στο Ψυχικό, στην οδό Παπαναστασίου 17.
ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΝΤΕΜΗ
Πάνε σχεδόν 20 χρόνια (10/5/2000) από εκείνον τον τελικό Κυπέλλου που ο Ντέμης Νικολαΐδης σκόραρε με το χέρι και ζήτησε από τον διαιτητή Δούρο να ακυρώσει το γκολ κόντρα στον Ιωνικό, όπως και έγινε. Έξι λεπτά μετά, ο ο ίδιος άνοιξε το σκορ με κανονικό τέρμα και η ΑΕΚ πήρε την κούπα επικρατώντας με 3-0. Δύο χρόνια μετά, ο Νικολαΐδης τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο fair play από την αντίστοιχη επιτροπή.
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΑΠΟΘΝΗΣΚΟΥΝ
Στις 11 Οκτωβρίου 2004, κατεγράφη η επίσκεψη της ΑΕΚ στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης με αφορμή την επιστροφή εις την Πόλη για τον εορτασμό των 80 ετών από την ίδρυση της, Αυτή ήταν η αφορμή για να ειπωθούν λόγια που έγραψαν ιστορία. "Η ΑΕΚ είναι κυρίως ιδέα και οι ιδέες δεν πεθαίνουν. Ζουν, εμπνέουν, ενθουσιάζουν, χαρίζουν χαρά", είπε με ενθουσιασμό μικρού παιδιού ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος. Λόγια που άγγιξαν την καρδιά κάθε Ενωσίτη και αποτελούν σύμβολο σε χαλεπούς καιρούς.
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Ήταν Μεγάλη Τετάρτη και συγκεκριμένα η 7η του Απρίλη 1999, όταν η ΑΕΚ ανακοίνωσε την διεξαγωγή φιλικού αγώνα με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι, εν μέσω των βομβαρδισμών που είχαν ξεκινήσει στις 24 Μαρτίου του 1999 με απόφαση του τότε Αμερικάνου προέδρου Μπιλ Κλίντον, επειδή η Σερβία αρνείτο να κάνει τα γούστα του στην ιστορία του Κοσσυφοπεδίου. Ήταν ένας αγώνας-γροθιά στον πόλεμο, η τολμηρή απόφαση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας η οποία "εισέβαλε" στο κέντρο των βομβαρδισμών και για μερικές ώρες, σταμάτησε τις ομοβροντίες με το θάρρος και τα ιδανικά που πρεσβεύει.
ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
Το Νοέμβριο του 2013, ο αείμνηστος Κώστας Βουτσάς που επίσης ζούσε με τη μεγάλη προσμονή εισόδου στο νέο γήπεδο της ομάδας, πρωταγωνιστούμε στο βίντεο εξιστόρησης του τι σήμαινε "Νίκος Γκούμας" στον εγγονό του: "Γιατί κλαίω; Γιατί εδώ ήταν το σπίτι μας. Ραγίζει η καρδιά μου… Ήταν κομμάτι του εαυτού μας. Εδώ ήρθαμε όταν μας έδιωξαν από τα σπίτια μας. Αυτό έγινε η πατρίδα μας. Αυτό έγινε το σημείο αναφοράς. Εδώ μεγαλώσαμε. Εδώ ακούσαμε ιστορίες. Εδώ βιώσαμε μαγικές στιγμές. Μα πάνω απ’ όλα, πάνω απ’ όλα, εδώ νιώσαμε έντονα συναισθήματα. Εδώ μείναμε όρθιοι όταν στα όρια της εξαθλίωσης, προσπαθούσαμε να κάνουμε μια νέα αρχή. Με τις αξίες και το ήθος των προσφύγων. Εδώ κρατήσαμε τη φλόγα ζωντανή. ΕΔΩ ΕΝΩΣΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ".
ΛΑΟΘΑΛΑΣΣΑ ΣΤΗ Γ' ΕΘΝΙΚΗ
Ιστορικό ματς από κάθε άποψη. Διεξήχθη στο γήπεδο της Φυλής, με αντίπαλο τον Μανδραϊκό, στις 22/9/2013. Μια λαοθάλασσα με κιτρινόμαυρα κασκόλ ανηφόριζε τον κεντρικό δρόμο για να γεμίσει την άλλοτε έδρα του Ακράτητου, διψασμένη για ΑΕΚ ακόμα και στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.
Μια δύσκολη και σκοτεινή πορεία δύο ετών ήταν ακόμα στην αφετηρία κι όμως, ο λαός δεν άφησε την ομάδα μόνη στα δύσκολα. Ήταν εκεί για να πιει το ποτήρι μαζί της μέχρι τον πάτο, για να κρατήσει ζωντανή τη φλόγα της. Γιατί δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς εκείνη.
ΤΑ "ΓΕΝΕΘΛΙΑ" ΣΤΟ ΝΑΟ
Στο πέρασμα των ετών, κάποιες 5ες Μαΐου, μια παρέα ανθρώπων που είχαν ζήσει στο γήπεδο της ΑΕΚ μεγάλες στιγμές, κάποιοι που πρόλαβαν λίγα και άλλοι που ενδεχομένως να μην καν εικόνες, μαζεύονταν στο οικόπεδο για να κόψουν τούρτα ή να ανάψουν κεράκια. Ασφαλώς, η φύση της μάζωξης περισσότερο έμοιαζε με μνημόσυνο καθώς αυτή η ημέρα είναι ταυτισμένη με το γκρέμισμα του "Νίκος Γκούμας". Όμως με την προσμονή ότι κάτι άλλο, πιο επιβλητικό και όμορφο θα υπάρξει εκεί, για εκείνους τους ανθρώπους ήταν γενέθλια. Και δικαιώθηκαν!
ΣΤΗΝ ΑΕΚ ΚΑΙ ΜΟΝΟ
Η επιθυμία, το ένστικτο και η πίεση να φορέσουν αυτή τη φανέλα και να αρνηθούν τις άλλες μεγάλες ομάδες, δικαιώθηκαν! Έστω και μέσα από μεγάλες μάχες και ξεκάθαρα βέτο, οι Κώστας Νεστορίδης, Θωμάς Μαύρος και Ντέμης Νικολαΐδης πέτυχαν να κάνουν αυτό που ήθελαν περισσότερο σε εκείνη τη φάση της ζωής τους, να φορέσουν δηλαδή την κιτρινόμαυρη φανέλα με τον Δικέφαλο στο στήθος, διαγράφοντας καριέρες μοναδικές. Τι σύμπτωση! Όλοι τους αναγνωρίζονται ως οι ποδοσφαιριστές σύμβολα διαφορετικών εποχών.
Η ΚΑΜΑΡΩΤΗ "ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ" ΚΑΙ Η ΥΠΟΣΧΕΣΗ
Ίσως και να μην έχει υπάρξει στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, έργο το οποίο να "πολεμήθηκε" λυσσαλέα όσο αυτό. Ωστόσο όταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης κάθισε μπροστά στις κάμερες και δήλωσε ότι "το γήπεδο αυτό θα γίνει ο ρουμπάπας να γυρίσει", έστελνε με το θυμωμένο βλέμμα του την απάντηση σε όσους είχαν κηρύξει "σταυροφορία" ενάντια στο γήπεδο της ΑΕΚ και (προκαταβολικά) σε εκείνους που αργότερα ειρωνεύονταν ότι πηγαίνει τα χώματα δεξιά και αριστερά. Σε λιγότερο από 1,5 χρόνο, η ΑΕΚ θα παίζει στο νέο, μεγαλοπρεπές σπίτι της, μέσα από έναν αγώνα που ταίριαζε με το DNA της. Ποτέ δεν πήρε κάτι εύκολα. Ασφαλώς πρόκειται για το πιο σημαντικό επίτευγμα στη σύγχρονη ιστορία της ομάδας, ίσως και συνολικά!
Photo Credits: Eurokinissi
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: