Το ελληνικό παρελθόν της Σεβίγια
Mικρές ιστορίες, βίντεο του "El Mago" και σχόλιο του Πέτρου Μαρινάκη για τη Σεβίλλη στο SPORT 24
Η ομάδα της πρωτεύουσας της Ανδαλουσίας έχει συναντηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν με ελληνικές ομάδες (ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Ατρόμητο Αθ.), καταφέρνοντας πάντοτε να πάρει την πρόκριση. Αλλά και φέτος παρουσιάζεται ως το μεγάλο φαβορί στα παιχνίδια με το «δικέφαλο». Θα δούμε βέβαια το πόσο θα επηρεάσουν την πρόκριση οι κρίσιμοι παράγοντες Φερέρ και Ριβάλντο.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η ατμόσφαιρα που θα συναντήσει η ΑΕΚ στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» θα είναι κολασμένη. Ακόμα περισσότερο που στον πάγκο των φιλοξενούμενων θα κάθεται ο πρώην προπονητής της μισητής Μπέτις.
Υπήρξε όμως μια εποχή που στις κερκίδες του γηπέδου της Σεβίγια, ειδικά στο πέταλο των φανατικών «μπίρις», ανέμιζαν δεκάδες ελληνικές σημαίες προς τιμήν δυο Ελλήνων παικτών, οι οποίοι αγωνίστηκαν με τη λευκή – κόκκινη φανέλα και έγραψαν το ελληνικό κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική ιστορία του συλλόγου του Νερβιόν.
Το SPORT 24 πηγαίνει έντεκα χρόνια πριν, στο καλοκαίρι του 1996, όταν ο Βασίλης Τσιάρτας και λίγες μέρες αργότερα ο Πέτρος Μαρινάκης, υπέγραφαν συμβόλαιο με τη Σεβίγια και ανατρέχει στα γεγονότα που σημάδεψαν την πρώτη χρονιά των δυο Ελλήνων παικτών στο ισπανικό πρωτάθλημα.
Η ελληνική παροικία
Ιούνιος 1996. Τελευταία αγωνιστική της Πριμέρα Ντιβισιόν. Η Σεβίγια αντιμετωπίζει τη Σαλαμάνκα και χρειάζεται οπωσδήποτε τη νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία. Ο Ντάβορ Σούκερ, το αστέρι της ομάδας, βρίσκεται στην Κροατία, εκβιάζοντας έτσι τους διοικούντες να του δώσουν μετεγγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι «Μπίρις» - οι φανατικοί της ομάδας – του απευθύνουν ανοιχτή επιστολή να έρθει και να παίξει για τον κόσμο και αυτός νοικιάζει ιδιωτικό αεροπλάνο, φτάνει στη Σεβίλλη τη μέρα του αγώνα, σημειώνει «χατ τρικ» και μέσα σε αποθέωση αναχωρεί ξανά δύο ώρες μετά τη λήξη του ματς.
Αυτή είναι η αρχή μιας δύσκολης περιόδου για τον ιστορικό σύλλογο της Ανδαλουσίας που οφείλεται κυρίως στην κακή διαχείριση ενός κάκιστου προέδρου, του Γκονθάλεθ ντε Κάλντας.
Με τη λήξη του πρωταθλήματος η Σεβίλια κάνει τον προγραμματισμό της νέας σεζόν. Ένας πανέξυπνος μάνατζερ, ο Ροσέντο Καβέθας, ρίχνει στο τραπέζι το όνομα του Βασίλη Τσιάρτα. Οι διαπραγματεύσεις με την ΑΕΚ αρχίζουν και καταλήγουν σε συμφωνία. Ο Ναουσαίος άσος φτάνει στη Σεβίλλη, παρουσιάζεται επίσημα από το σύλλογο, πατάει για πρώτη φορά το χορτάρι του «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν» και προλαβαίνει να χαζέψει τους φιλάθλους σηκώνοντας με 12 διαφορετικούς τρόπους τη μπάλα μέσα σε πέντε λεπτά. «Φαινόταν σα να της μίλαγε», θα γράψει την επόμενη μέρα η «Μάρκα».
Λίγες μέρες αργότερα ο Ροσέντο Καβέθας προτείνει την απόκτηση ενός ακόμα Έλληνα παίκτη. Όλοι θυμούνται τα παιχνίδια της περασμένης χρονιάς (1995) με τον Ολυμπιακό στο ΟΥΕΦΑ και τον κορυφαίο «ερυθρόλευκο» σε αυτές τις συναντήσεις, τον Πέτρο Μαρινάκη. Η συμφωνία κλείνει στο λιμάνι και η Σεβίγια γίνεται η πρώτη ξένη ομάδα με δύο Έλληνες παίκτες στο ρόστερ της και έναν Έλληνα άγιο στον πάγκο, τον προστάτη τού συλλόγου Άγιο Νεκτάριο.
Ο παράγοντας Καμάτσο
Ο ενθουσιασμός των «σεβιγίστας» κορυφώνεται με την απόκτηση του Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο στη θέση του τεχνικού. Όλοι μιλούν για την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας και κάνουν όνειρα για έξοδο στην Ευρώπη. Όμως η πραγματικότητα αποδεικνύεται διαφορετική. Στις πρώτες εννιά αγωνιστικές η Σεβίγια πετυχαίνει μόλις μια νίκη και ηττάται έξι φορές. Η μουρμούρα αρχίζει από τα πέταλα και εξαπλώνεται σιγά-σιγά σε όλο το γήπεδο.
Ο εγωιστής και ξεροκέφαλος Καμάτσο δε χρησιμοποιεί τους Έλληνες γιατί δεν είναι δικές του επιλογές. Σε μια συνέντευξη τύπου δηλώνει ότι ο Τσιάρτας δεν τρέχει καθόλου ενώ ο Μαρινάκης τρέχει παραπάνω από όσο πρέπει. Ο Βασίλης απαντά με το περίφημο: «δε χρειάζεται να τρέχω, τρέχει η μπάλα για μένα» και η κόντρα γίνεται επίσημη.
Τα άσχημα αποτελέσματα αναγκάζουν τον Καμάτσο να δώσει συμμετοχές στο Μαρινάκη. Ο «Ίντιο» (Ινδιάνος), όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι φίλαθλοι, αρπάζει την ευκαιρία και κάνει συνεχόμενα καλά παιχνίδια. Οι ελληνικές σημαίες κάνουν την εμφάνισή τους στις κερκίδες και το «μηχανάκι» τής Σεβίγια αποθεώνεται όταν κερδίζει πέναλτι με αντίπαλο την Αθλέτικ του Μπιλμπάο στη μεγαλύτερη νίκη των «ροχιμπλάνκος» με 4-2.
Είναι όμως απλά μια παρένθεση. Η ομάδα δε μπορεί να βρει αγωνιστικό προσανατολισμό, λείπει ο οργανωτής αφού ο Καμάτσο χρησιμοποιεί τον Τσιάρτα μόνο σαν αλλαγή και το κακό κλίμα μεταφέρεται στα αποδυτήρια, όπου η σχέση παικτών - προπονητή είναι πλέον τεταμένες.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να τελειώσει ο πρώτος γύρος με απογοητευτικούς αριθμούς για τη Σεβίγια. Σε 21 αγώνες η συγκομιδή είναι μόλις πέντε νίκες, τρεις ισοπαλίες και δεκατρείς ήττες.
Η μαύρη νύχτα του 2-3
Ο δεύτερος γύρος αρχίζει με τη Ρεάλ Σοθιεδάδ φιλοξενούμενη στο «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Η βραδιά εξελίσσεται θετικά για τους γηπεδούχους που προηγούνται με 2-0 λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού. Όμως από το 88’ μέχρι το 95’ θα γυρίσουν όλα ανάποδα. Η Σεβίγια θα δεχτεί τρία γκολ στα επτά τελευταία λεπτά, θα χάσει με 2-3 και η οργή των φιλάθλων θα ξεσπάσει επί δικαίων και αδίκων.
Στα επίσημα επιτίθενται στον πρόεδρο, ο οποίος φυγαδεύεται την τελευταία στιγμή και κρύβεται επί δυο ώρες στα γραφεία του γηπέδου. Στην αίθουσα Τύπου εισβάλλουν οι εκτός ελέγχου «Μπίρις» και προπηλακίζουν τον Καμάτσο. Την ίδια ώρα πάνω από τριάντα χιλιάδες εξαγριωμένοι οπαδοί μπλοκάρουν τις εξόδους και περιμένουν τους παίκτες με άγριες διαθέσεις. Οι μισοί ποδοσφαιριστές φεύγουν μέσα σε περιπολικά και κλούβες της αστυνομίας, ενώ λίγη ώρα μετά γίνεται γνωστή η παραίτηση τού Καμάτσο.
Ακυβέρνητο καράβι
Η επόμενη μέρα βρίσκει την ομάδα σε αναζήτηση προπονητή και ηρεμίας. Και τα δυο όμως είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν. Η διοίκηση έχει να αντιμετωπίσει τη γενική κατακραυγή. Όλοι ζητούν από τον Ντε Κάλντας να παραιτηθεί. Καταφθάνει ο Αργεντίνος παγκόσμιος πρωταθλητής Κάρλος Μπιλάρδο, παρουσιάζεται σε συνέντευξη τύπου ως ο νέος τεχνικός και δυο μέρες αργότερα φεύγει, μιλώντας για πρωτόγνωρο ερασιτεχνισμό των διοικούντων.
Σε μια τελευταία κίνηση εντυπωσιασμού ο πρόεδρος φέρνει τον βετεράνο Μπεμπέτο, του υπόσχεται ένα καράβι λεφτά, αλλά κι αυτός αναχωρεί λίγες εβδομάδες μετά για τη Βραζιλία. Μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας ο Μαρινάκης αποφασίζει να γυρίσει στην Ελλάδα. Σπάει το συμβόλαιό του και αφήνει πικραμένος τη Σεβίλλη.
Μπροστά στο ολοκληρωτικό αδιέξοδο ο Ντε Κάλντας αναγκάζεται να παραιτηθεί και αναλαμβάνει ο Ραφαέλ Καριόν, ο οποίος αναβαθμίζει τον προπονητή της Σεβίγια Β’, Χουλιάν Ρούβιο, και του εμπιστεύεται τον πάγκο τής πρώτης ομάδας. Ο Ρούβιο κάνει απλές κινήσεις. Φέρνει το διεθνή Κροάτη Ρόμπερτ Προσινέτσκι, προωθεί στην πρώτη ομάδα δυο πιτσιρικάδες επιθετικούς, τον Σάλβα Μπαγέστα και τον Χοσέ Μάρι και δίνει απόλυτη ελευθερία κινήσεων στον Τσιάρτα. Μια απέλπιδα προσπάθεια σωτηρίας αρχίζει.
"Ο’ Ρέι Τσάρτας"
Μέσα σε ελάχιστες αγωνιστικές ο Βασίλης αναγορεύεται σε αδιαφιλονίκητο ηγέτη της Σεβίγια. Οργανώνει το παιχνίδι, σκοράρει με όλους τους πιθανούς τρόπους, μοιράζει ασίστ, ηρεμεί το ρυθμό όταν χρειάζεται και τον επιταχύνει με τις κάθετες πάσες του στις αντεπιθέσεις. Η μεταστροφή των φιλάθλων και των ΜΜΕ προς το πρόσωπό του είναι καθολική. Η φανέλα με το νούμερο 10 γίνεται ανάρπαστη στις μπουτίκ του συλλόγου. Και οι ενέργειές του στο γήπεδο προβάλλονται στα «χάιλάιτς» των κυριακάτικων αθλητικών εκπομπών.
Ποδοσφαιρικές προσωπικότητες του ισπανικού και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου μιλάνε με τα πιο κολακευτικά λόγια για την τεχνική του.« Έχει το πιο επικίνδυνο κόρνερ που έχω δει στη ζωή μου», λέει ο Λόμπο Καράσκο, παλιός διεθνής παίκτης της Μπαρτσελόνα.
« Δεν καταλαβαίνω γιατί λέμε ότι τα φάουλ του είναι μισά γκολ, αφού πηγαίνουν πάντα μέσα», δηλώνει ο Μάικλ Ρόμπινσον, βετεράνος της μεγάλης Λίβερπουλ και παρουσιαστής αθλητικής εκπομπής στο Canal+.
« Το δεκάρι της Σεβίγια είναι ένας παίκτης που θα έπρεπε να ασχοληθεί μαζί του η Ρεάλ», λέει ο μεγάλος Αλφρέδο Ντι Στέφανο, επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης.
Η ομάδα μαζεύει δύσκολα βαθμούς, αλλά δείχνει αποφασισμένη να παλέψει μέχρι το τέλος. Ο «el mago», όπως τον αποκαλούν πλέον σε όλη την Ισπανία, ψηφίζεται καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος για τον Ιούνιο και του απονέμεται το ειδικό βραβείο της «Marca», ένα βραβείο, το οποίο τους προηγούμενους μήνες έχουν πάρει ανάμεσα σε άλλους οι Ρονάλντο, Ριβάλντο και Ραούλ. Και σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του, μετά από το 5-0 εναντίον της Έρκουλες και την καταπληκτική του απόδοση, η «Μάρκα» της επόμενης μέρας κυκλοφορεί με τον πηχυαίο τίτλο στο πρωτοσέλιδο «Ο’Ρέι Τσάρτας», δίνοντάς του το προσωνύμιο του Πελέ.
Αυλαία – Η ήττα στο Οβιέδο και το «αβαβά» της Μπέτις
Η κατάσταση ωστόσο μοιάζει μη αναστρέψιμη. Ο οίστρος του Βασίλη και το ταλέντο των πιτσιρικάδων δε φτάνουν για να κρατήσουν την ομάδα στην κατηγορία. Το πρωτάθλημα είναι το πιο ανταγωνιστικό της Ευρώπης και το ρόστερ της Σεβίγια υστερεί αρκετά σε σχέση με τα αντίστοιχα των αντιπάλων της στον αγώνα για την αποφυγή του υποβιβασμού.
Την 1η Ιουνίου 1997 στο γήπεδο «Κάρλος Ταρτιέρε» του Οβιέδο, η Σεβίγια, παρά την καλή της εμφάνιση, ηττάται 1-0 από την τοπική ομάδα. Την ίδια στιγμή, σε μια από τις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας της, η Μπέτις του Λορένθο Σέρα Φερέρ, υποκινούμενη από το μίσος των φιλάθλων της για τη συμπολίτισσα, χάνει στην έδρα της με κατεβασμένα χέρια από τη Σπόρτιγκ του Χιχόν – άμεση αντίπαλο της Σεβίγια στην υπόθεση του υποβιβασμού – σε ένα παιχνίδι πραγματική ντροπή για την ιστορία των «βερδιμπλάνκος».
Το γκολ της Σπόρτιγκ πανηγυρίζεται έξαλλα από τους «μπέτικος» και υποβιβάζει μαθηματικά την ομάδα του Τσιάρτα στη Β’ Εθνική ενώ απομένουν δύο αγωνιστικές για το τέλος της περιόδου. (Για την ιστορία, λίγα χρόνια αργότερα η Σεβίγια θα πληρώσει τη Μπέτις με το ίδιο νόμισμα και θα τη ρίξει κατηγορία χάνοντας στην έδρα της με τον ίδιο απαράδεκτο τρόπο).
Οι σκηνές που διαδραματίζονται στο αεροδρόμιο της Σεβίλλης κατά την επιστροφή της αποστολής είναι αντάξιες ενός μεγάλου συλλόγου. Πάνω από δέκα χιλιάδες πιστών φιλάθλων κατακλύζουν κάθε γωνιά της αίθουσας αφίξεων, αποθεώνουν τους παίκτες και τον Ρούβιο και σχηματίζουν μια τεράστια αυτοκινητοπομπή που συνοδεύει το πούλμαν μέχρι το «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Άνθρωποι κάθε ηλικίας χειροκροτούν την ομάδα τους κλαίγοντας με λυγμούς και δίνουν ραντεβού την επόμενη χρονιά με την υπόσχεση της επανόδου στην Πριμέρα Ντιβισιόν.
Για την ιστορία η Σεβίγια τερματίζει στη 20η θέση (σε σύνολο 22 ομάδων) με 12 νίκες, 7 ισοπαλίες και 23 ήττες.
Θα ακολουθήσουν δύο σεζόν στη Σεγούντα Ντιβισιόν (Β’ Εθνική). Ο Τσιάρτας παίρνει την ομάδα στις πλάτες του (πρώτος σε συμμετοχές, ασίστ, γκολ, επιτυχημένα απευθείας φάουλ και καλύτερος παίκτης σε όλο το πρωτάθλημα) και την οδηγεί πίσω στην Πριμέρα.
Εκεί η πορεία τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Ο Βασίλης συνεχίζει στους ρυθμούς της περασμένης διετίας, η Σεβίγια όμως δεν τον ακολουθεί και στο φινάλε υποβιβάζεται εκ νέου. Ο Τσιάρτας επιστρέφει στην Ελλάδα και την ΑΕΚ ολοκληρώνοντας έτσι το πρώτο ελληνικό κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική ιστορία της Σεβίγια.
Πέτρος Μαρινάκης – ο «Ινδιάνος» του «Σάντσεθ Πιθχουάν»
Ο Πέτρος Μαρινάκης αγωνίστηκε στη Σεβίγια την περίοδο 1996-97. Έπαιξε σε 11 επίσημα παιχνίδια και ντεμπουτάρισε την 1η Σεπτεμβρίου 1996 εναντίον της Ρεάλ Σοθιεδάδ. Οι φίλαθλοι της ομάδας του κόλλησαν το παρατσούκλι «Indio».
Σήμερα ο Πέτρος είναι γενικός διευθυντής του ποδοσφαιρικού σωματείου Αλμυρός Γαζίου (Α’ τοπικό πρωτάθλημα Ηρακλείου Κρήτης) και συνεργάτης του προπονητή της ομάδας Μανώλη Γιακουμάκη. Μέχρι πέρυσι αγωνιζόταν στην ίδια ομάδα, αλλά φέτος έχει ωριμάσει μέσα του η σκέψη να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να αφοσιωθεί στην οργάνωση και την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Ο Πέτρος Μαρινάκης μίλησε στο SPORT 24 για την κλήρωση της ΑΕΚ με την πρώην ομάδα του. Ακολουθούν οι χαρακτηριστικότερες ατάκες του:
- « Η κλήρωση είναι πολύ δύσκολη για την ελληνική ομάδα. Η ΑΕΚ θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της και να ελπίζει σε δυο κακές βραδιές της Σεβίγια, αλλιώς δεν έχει καμία πιθανότητα πρόκρισης».
- « Η Σεβίγια είναι μια καταπληκτική ομάδα με ζηλευτή οργάνωση και τρομερές ικανότητες στον αγωνιστικό χώρο. Πιστεύω ότι τη χρονιά που πέρασε έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ισπανία και άδικα έχασε τον τίτλο του πρωταθλητή που τον άξιζε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Επίσης έκανε πολύ καλά παιχνίδια στην Ευρώπη και δίκαια έφτασε στην κατάκτηση του ΟΥΕΦΑ».
- « Η ΑΕΚ έχει στο τιμόνι της άξιους ανθρώπους, τόσο στη διοίκηση όσο και στην τεχνική ηγεσία. Το μοντέλο Νικολαΐδη έβγαλε την ομάδα από το διοικητικό αδιέξοδο και τα βήματα που κάνει τώρα είναι όλα προς τα εμπρός. Επίσης η παρουσία του Φερέρ στον πάγκο της, είναι εγγύηση για μια σταθερά ανοδική αγωνιστική πορεία».
- « Όση πρόοδο και αν έχει σημειώσει η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται ακόμα πολύ, μα πάρα πολύ πίσω από τις ομάδες της Ευρώπης. Και βέβαια το ίδιο ισχύει και για το ελληνικό ποδόσφαιρο σε σχέση με τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα γενικότερα. Η οργάνωση, η ανάπτυξη και η προώθηση του ποδοσφαίρου, από το ερασιτεχνικό μέχρι και το επαγγελματικό επίπεδο στην Ελλάδα, θέλει ακόμα πολλή δουλειά, από τους ανθρώπους που το διοικούν και εργάζονται σε αυτό μέχρι τους φιλάθλους που βρίσκονται γύρω από αυτό. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να μειώσουμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν από την Ευρώπη και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο του ελληνικού ποδοσφαίρου».
Βασίλης Τσιάρτας – Ο «μάγος» του Νερβιόν
Ο Βασίλης Τσιάρτας αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια στη Σεβίγια. Από την περίοδο 1996-97 μέχρι και την περίοδο 1999-2000. Τον πρώτο και τον τελευταίο χρόνο αγωνίστηκε στην Α’ Εθνική, παίζοντας σε 65 παιχνίδια, στα οποία σημείωσε 18 τέρματα. Τις άλλες δυο χρονιές αγωνίστηκε στη Β’ Εθνική, έπαιξε σε 75 παιχνίδια πετυχαίνοντας 26 γκολ. Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια έδωσε συνολικά 54 ασίστ στους συμπαίκτες του.
Διετέλεσε αρχηγός της ομάδας και λόγω της ποδοσφαιρικής του αξίας οι φίλαθλοι της Σεβίγια του χάρισαν το παρατσούκλι «el mago». Στην τετραετή καριέρα του στην Ανδαλουσία έβαλε 45 γκολ σε 142 επίσημα ματς. Σήμερα έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Βίντεο 1
Δείτε σε 8 λεπτά και τα 45 γκολ που έχει πετύχει ο Βασίλης Τσιάρτας με τη φανέλα της Σεβίγια. Στα 6 λεπτά και 35 δεύτερα (ή 1 λεπτό και 18 δεύτερα πριν ολοκληρωθεί το βίντεο) απολαύστε ένα απίστευτο τέρμα με το μαγικό αριστερό του Βασίλη και προσέξτε τον συμπαίκτη του μπροστά στην εστία που τραβάει τα μαλλιά του μην πιστεύοντας αυτό που μόλις έχει δει.
Βίντεο 2
Αν και στην παρακμή του, ο μεγάλος Ντιέγκο Μαραντόνα άφησε και στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» τις μοναδικής ομορφιάς πινελιές του. Αγωνίστηκε στη Σεβίγια την περίοδο 1992-93.
Βίντεο 3
Άλλος ένας από τους μεγάλους που αγωνίστηκαν στη Σεβίγια είναι ο Κροάτης Ντάβορ Σούκερ (1991-96). Δείτε μερικές μόνο από τις καλύτερες στιγμές του με τα χρώματα της Σεβίγια.
Βίντεο 4
Δείτε το έμβλημα της ομάδας, ύψους 15 μέτρων, ζωγραφισμένο στην εξωτερική πλευρά του «Σάντσεθ Πιθχουάν».
Βίντεο 5
Όταν το πέταλο των φανατικών «μπίρις» έχει κέφια...
Βίντεο 6
Για να καταλάβετε περίπου τι περιμένει την ΑΕΚ, δείτε 10 από τα καλύτερα γκολ της Σεβίγια τα δυο τελευταία χρόνια.
Το σίγουρο πάντως είναι πως η ατμόσφαιρα που θα συναντήσει η ΑΕΚ στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» θα είναι κολασμένη. Ακόμα περισσότερο που στον πάγκο των φιλοξενούμενων θα κάθεται ο πρώην προπονητής της μισητής Μπέτις.
Υπήρξε όμως μια εποχή που στις κερκίδες του γηπέδου της Σεβίγια, ειδικά στο πέταλο των φανατικών «μπίρις», ανέμιζαν δεκάδες ελληνικές σημαίες προς τιμήν δυο Ελλήνων παικτών, οι οποίοι αγωνίστηκαν με τη λευκή – κόκκινη φανέλα και έγραψαν το ελληνικό κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική ιστορία του συλλόγου του Νερβιόν.
Το SPORT 24 πηγαίνει έντεκα χρόνια πριν, στο καλοκαίρι του 1996, όταν ο Βασίλης Τσιάρτας και λίγες μέρες αργότερα ο Πέτρος Μαρινάκης, υπέγραφαν συμβόλαιο με τη Σεβίγια και ανατρέχει στα γεγονότα που σημάδεψαν την πρώτη χρονιά των δυο Ελλήνων παικτών στο ισπανικό πρωτάθλημα.
Η ελληνική παροικία
Ιούνιος 1996. Τελευταία αγωνιστική της Πριμέρα Ντιβισιόν. Η Σεβίγια αντιμετωπίζει τη Σαλαμάνκα και χρειάζεται οπωσδήποτε τη νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία. Ο Ντάβορ Σούκερ, το αστέρι της ομάδας, βρίσκεται στην Κροατία, εκβιάζοντας έτσι τους διοικούντες να του δώσουν μετεγγραφή στη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι «Μπίρις» - οι φανατικοί της ομάδας – του απευθύνουν ανοιχτή επιστολή να έρθει και να παίξει για τον κόσμο και αυτός νοικιάζει ιδιωτικό αεροπλάνο, φτάνει στη Σεβίλλη τη μέρα του αγώνα, σημειώνει «χατ τρικ» και μέσα σε αποθέωση αναχωρεί ξανά δύο ώρες μετά τη λήξη του ματς.
Αυτή είναι η αρχή μιας δύσκολης περιόδου για τον ιστορικό σύλλογο της Ανδαλουσίας που οφείλεται κυρίως στην κακή διαχείριση ενός κάκιστου προέδρου, του Γκονθάλεθ ντε Κάλντας.
Με τη λήξη του πρωταθλήματος η Σεβίλια κάνει τον προγραμματισμό της νέας σεζόν. Ένας πανέξυπνος μάνατζερ, ο Ροσέντο Καβέθας, ρίχνει στο τραπέζι το όνομα του Βασίλη Τσιάρτα. Οι διαπραγματεύσεις με την ΑΕΚ αρχίζουν και καταλήγουν σε συμφωνία. Ο Ναουσαίος άσος φτάνει στη Σεβίλλη, παρουσιάζεται επίσημα από το σύλλογο, πατάει για πρώτη φορά το χορτάρι του «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν» και προλαβαίνει να χαζέψει τους φιλάθλους σηκώνοντας με 12 διαφορετικούς τρόπους τη μπάλα μέσα σε πέντε λεπτά. «Φαινόταν σα να της μίλαγε», θα γράψει την επόμενη μέρα η «Μάρκα».
Λίγες μέρες αργότερα ο Ροσέντο Καβέθας προτείνει την απόκτηση ενός ακόμα Έλληνα παίκτη. Όλοι θυμούνται τα παιχνίδια της περασμένης χρονιάς (1995) με τον Ολυμπιακό στο ΟΥΕΦΑ και τον κορυφαίο «ερυθρόλευκο» σε αυτές τις συναντήσεις, τον Πέτρο Μαρινάκη. Η συμφωνία κλείνει στο λιμάνι και η Σεβίγια γίνεται η πρώτη ξένη ομάδα με δύο Έλληνες παίκτες στο ρόστερ της και έναν Έλληνα άγιο στον πάγκο, τον προστάτη τού συλλόγου Άγιο Νεκτάριο.
Ο παράγοντας Καμάτσο
Ο ενθουσιασμός των «σεβιγίστας» κορυφώνεται με την απόκτηση του Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο στη θέση του τεχνικού. Όλοι μιλούν για την καλύτερη ομάδα της δεκαετίας και κάνουν όνειρα για έξοδο στην Ευρώπη. Όμως η πραγματικότητα αποδεικνύεται διαφορετική. Στις πρώτες εννιά αγωνιστικές η Σεβίγια πετυχαίνει μόλις μια νίκη και ηττάται έξι φορές. Η μουρμούρα αρχίζει από τα πέταλα και εξαπλώνεται σιγά-σιγά σε όλο το γήπεδο.
Ο εγωιστής και ξεροκέφαλος Καμάτσο δε χρησιμοποιεί τους Έλληνες γιατί δεν είναι δικές του επιλογές. Σε μια συνέντευξη τύπου δηλώνει ότι ο Τσιάρτας δεν τρέχει καθόλου ενώ ο Μαρινάκης τρέχει παραπάνω από όσο πρέπει. Ο Βασίλης απαντά με το περίφημο: «δε χρειάζεται να τρέχω, τρέχει η μπάλα για μένα» και η κόντρα γίνεται επίσημη.
Τα άσχημα αποτελέσματα αναγκάζουν τον Καμάτσο να δώσει συμμετοχές στο Μαρινάκη. Ο «Ίντιο» (Ινδιάνος), όπως τον αποκαλούν χαϊδευτικά οι φίλαθλοι, αρπάζει την ευκαιρία και κάνει συνεχόμενα καλά παιχνίδια. Οι ελληνικές σημαίες κάνουν την εμφάνισή τους στις κερκίδες και το «μηχανάκι» τής Σεβίγια αποθεώνεται όταν κερδίζει πέναλτι με αντίπαλο την Αθλέτικ του Μπιλμπάο στη μεγαλύτερη νίκη των «ροχιμπλάνκος» με 4-2.
Είναι όμως απλά μια παρένθεση. Η ομάδα δε μπορεί να βρει αγωνιστικό προσανατολισμό, λείπει ο οργανωτής αφού ο Καμάτσο χρησιμοποιεί τον Τσιάρτα μόνο σαν αλλαγή και το κακό κλίμα μεταφέρεται στα αποδυτήρια, όπου η σχέση παικτών - προπονητή είναι πλέον τεταμένες.
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να τελειώσει ο πρώτος γύρος με απογοητευτικούς αριθμούς για τη Σεβίγια. Σε 21 αγώνες η συγκομιδή είναι μόλις πέντε νίκες, τρεις ισοπαλίες και δεκατρείς ήττες.
Η μαύρη νύχτα του 2-3
Ο δεύτερος γύρος αρχίζει με τη Ρεάλ Σοθιεδάδ φιλοξενούμενη στο «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Η βραδιά εξελίσσεται θετικά για τους γηπεδούχους που προηγούνται με 2-0 λίγο πριν το τέλος του παιχνιδιού. Όμως από το 88’ μέχρι το 95’ θα γυρίσουν όλα ανάποδα. Η Σεβίγια θα δεχτεί τρία γκολ στα επτά τελευταία λεπτά, θα χάσει με 2-3 και η οργή των φιλάθλων θα ξεσπάσει επί δικαίων και αδίκων.
Στα επίσημα επιτίθενται στον πρόεδρο, ο οποίος φυγαδεύεται την τελευταία στιγμή και κρύβεται επί δυο ώρες στα γραφεία του γηπέδου. Στην αίθουσα Τύπου εισβάλλουν οι εκτός ελέγχου «Μπίρις» και προπηλακίζουν τον Καμάτσο. Την ίδια ώρα πάνω από τριάντα χιλιάδες εξαγριωμένοι οπαδοί μπλοκάρουν τις εξόδους και περιμένουν τους παίκτες με άγριες διαθέσεις. Οι μισοί ποδοσφαιριστές φεύγουν μέσα σε περιπολικά και κλούβες της αστυνομίας, ενώ λίγη ώρα μετά γίνεται γνωστή η παραίτηση τού Καμάτσο.
Ακυβέρνητο καράβι
Η επόμενη μέρα βρίσκει την ομάδα σε αναζήτηση προπονητή και ηρεμίας. Και τα δυο όμως είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν. Η διοίκηση έχει να αντιμετωπίσει τη γενική κατακραυγή. Όλοι ζητούν από τον Ντε Κάλντας να παραιτηθεί. Καταφθάνει ο Αργεντίνος παγκόσμιος πρωταθλητής Κάρλος Μπιλάρδο, παρουσιάζεται σε συνέντευξη τύπου ως ο νέος τεχνικός και δυο μέρες αργότερα φεύγει, μιλώντας για πρωτόγνωρο ερασιτεχνισμό των διοικούντων.
Σε μια τελευταία κίνηση εντυπωσιασμού ο πρόεδρος φέρνει τον βετεράνο Μπεμπέτο, του υπόσχεται ένα καράβι λεφτά, αλλά κι αυτός αναχωρεί λίγες εβδομάδες μετά για τη Βραζιλία. Μέσα σε αυτό το κλίμα αβεβαιότητας ο Μαρινάκης αποφασίζει να γυρίσει στην Ελλάδα. Σπάει το συμβόλαιό του και αφήνει πικραμένος τη Σεβίλλη.
Μπροστά στο ολοκληρωτικό αδιέξοδο ο Ντε Κάλντας αναγκάζεται να παραιτηθεί και αναλαμβάνει ο Ραφαέλ Καριόν, ο οποίος αναβαθμίζει τον προπονητή της Σεβίγια Β’, Χουλιάν Ρούβιο, και του εμπιστεύεται τον πάγκο τής πρώτης ομάδας. Ο Ρούβιο κάνει απλές κινήσεις. Φέρνει το διεθνή Κροάτη Ρόμπερτ Προσινέτσκι, προωθεί στην πρώτη ομάδα δυο πιτσιρικάδες επιθετικούς, τον Σάλβα Μπαγέστα και τον Χοσέ Μάρι και δίνει απόλυτη ελευθερία κινήσεων στον Τσιάρτα. Μια απέλπιδα προσπάθεια σωτηρίας αρχίζει.
"Ο’ Ρέι Τσάρτας"
Μέσα σε ελάχιστες αγωνιστικές ο Βασίλης αναγορεύεται σε αδιαφιλονίκητο ηγέτη της Σεβίγια. Οργανώνει το παιχνίδι, σκοράρει με όλους τους πιθανούς τρόπους, μοιράζει ασίστ, ηρεμεί το ρυθμό όταν χρειάζεται και τον επιταχύνει με τις κάθετες πάσες του στις αντεπιθέσεις. Η μεταστροφή των φιλάθλων και των ΜΜΕ προς το πρόσωπό του είναι καθολική. Η φανέλα με το νούμερο 10 γίνεται ανάρπαστη στις μπουτίκ του συλλόγου. Και οι ενέργειές του στο γήπεδο προβάλλονται στα «χάιλάιτς» των κυριακάτικων αθλητικών εκπομπών.
Ποδοσφαιρικές προσωπικότητες του ισπανικού και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου μιλάνε με τα πιο κολακευτικά λόγια για την τεχνική του.« Έχει το πιο επικίνδυνο κόρνερ που έχω δει στη ζωή μου», λέει ο Λόμπο Καράσκο, παλιός διεθνής παίκτης της Μπαρτσελόνα.
« Δεν καταλαβαίνω γιατί λέμε ότι τα φάουλ του είναι μισά γκολ, αφού πηγαίνουν πάντα μέσα», δηλώνει ο Μάικλ Ρόμπινσον, βετεράνος της μεγάλης Λίβερπουλ και παρουσιαστής αθλητικής εκπομπής στο Canal+.
« Το δεκάρι της Σεβίγια είναι ένας παίκτης που θα έπρεπε να ασχοληθεί μαζί του η Ρεάλ», λέει ο μεγάλος Αλφρέδο Ντι Στέφανο, επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης.
Η ομάδα μαζεύει δύσκολα βαθμούς, αλλά δείχνει αποφασισμένη να παλέψει μέχρι το τέλος. Ο «el mago», όπως τον αποκαλούν πλέον σε όλη την Ισπανία, ψηφίζεται καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος για τον Ιούνιο και του απονέμεται το ειδικό βραβείο της «Marca», ένα βραβείο, το οποίο τους προηγούμενους μήνες έχουν πάρει ανάμεσα σε άλλους οι Ρονάλντο, Ριβάλντο και Ραούλ. Και σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του, μετά από το 5-0 εναντίον της Έρκουλες και την καταπληκτική του απόδοση, η «Μάρκα» της επόμενης μέρας κυκλοφορεί με τον πηχυαίο τίτλο στο πρωτοσέλιδο «Ο’Ρέι Τσάρτας», δίνοντάς του το προσωνύμιο του Πελέ.
Αυλαία – Η ήττα στο Οβιέδο και το «αβαβά» της Μπέτις
Η κατάσταση ωστόσο μοιάζει μη αναστρέψιμη. Ο οίστρος του Βασίλη και το ταλέντο των πιτσιρικάδων δε φτάνουν για να κρατήσουν την ομάδα στην κατηγορία. Το πρωτάθλημα είναι το πιο ανταγωνιστικό της Ευρώπης και το ρόστερ της Σεβίγια υστερεί αρκετά σε σχέση με τα αντίστοιχα των αντιπάλων της στον αγώνα για την αποφυγή του υποβιβασμού.
Την 1η Ιουνίου 1997 στο γήπεδο «Κάρλος Ταρτιέρε» του Οβιέδο, η Σεβίγια, παρά την καλή της εμφάνιση, ηττάται 1-0 από την τοπική ομάδα. Την ίδια στιγμή, σε μια από τις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας της, η Μπέτις του Λορένθο Σέρα Φερέρ, υποκινούμενη από το μίσος των φιλάθλων της για τη συμπολίτισσα, χάνει στην έδρα της με κατεβασμένα χέρια από τη Σπόρτιγκ του Χιχόν – άμεση αντίπαλο της Σεβίγια στην υπόθεση του υποβιβασμού – σε ένα παιχνίδι πραγματική ντροπή για την ιστορία των «βερδιμπλάνκος».
Το γκολ της Σπόρτιγκ πανηγυρίζεται έξαλλα από τους «μπέτικος» και υποβιβάζει μαθηματικά την ομάδα του Τσιάρτα στη Β’ Εθνική ενώ απομένουν δύο αγωνιστικές για το τέλος της περιόδου. (Για την ιστορία, λίγα χρόνια αργότερα η Σεβίγια θα πληρώσει τη Μπέτις με το ίδιο νόμισμα και θα τη ρίξει κατηγορία χάνοντας στην έδρα της με τον ίδιο απαράδεκτο τρόπο).
Οι σκηνές που διαδραματίζονται στο αεροδρόμιο της Σεβίλλης κατά την επιστροφή της αποστολής είναι αντάξιες ενός μεγάλου συλλόγου. Πάνω από δέκα χιλιάδες πιστών φιλάθλων κατακλύζουν κάθε γωνιά της αίθουσας αφίξεων, αποθεώνουν τους παίκτες και τον Ρούβιο και σχηματίζουν μια τεράστια αυτοκινητοπομπή που συνοδεύει το πούλμαν μέχρι το «Ραμόν Σάντσεθ Πιθχουάν». Άνθρωποι κάθε ηλικίας χειροκροτούν την ομάδα τους κλαίγοντας με λυγμούς και δίνουν ραντεβού την επόμενη χρονιά με την υπόσχεση της επανόδου στην Πριμέρα Ντιβισιόν.
Για την ιστορία η Σεβίγια τερματίζει στη 20η θέση (σε σύνολο 22 ομάδων) με 12 νίκες, 7 ισοπαλίες και 23 ήττες.
Θα ακολουθήσουν δύο σεζόν στη Σεγούντα Ντιβισιόν (Β’ Εθνική). Ο Τσιάρτας παίρνει την ομάδα στις πλάτες του (πρώτος σε συμμετοχές, ασίστ, γκολ, επιτυχημένα απευθείας φάουλ και καλύτερος παίκτης σε όλο το πρωτάθλημα) και την οδηγεί πίσω στην Πριμέρα.
Εκεί η πορεία τους είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Ο Βασίλης συνεχίζει στους ρυθμούς της περασμένης διετίας, η Σεβίγια όμως δεν τον ακολουθεί και στο φινάλε υποβιβάζεται εκ νέου. Ο Τσιάρτας επιστρέφει στην Ελλάδα και την ΑΕΚ ολοκληρώνοντας έτσι το πρώτο ελληνικό κεφάλαιο στην ποδοσφαιρική ιστορία της Σεβίγια.
Πέτρος Μαρινάκης – ο «Ινδιάνος» του «Σάντσεθ Πιθχουάν»
Ο Πέτρος Μαρινάκης αγωνίστηκε στη Σεβίγια την περίοδο 1996-97. Έπαιξε σε 11 επίσημα παιχνίδια και ντεμπουτάρισε την 1η Σεπτεμβρίου 1996 εναντίον της Ρεάλ Σοθιεδάδ. Οι φίλαθλοι της ομάδας του κόλλησαν το παρατσούκλι «Indio».
Σήμερα ο Πέτρος είναι γενικός διευθυντής του ποδοσφαιρικού σωματείου Αλμυρός Γαζίου (Α’ τοπικό πρωτάθλημα Ηρακλείου Κρήτης) και συνεργάτης του προπονητή της ομάδας Μανώλη Γιακουμάκη. Μέχρι πέρυσι αγωνιζόταν στην ίδια ομάδα, αλλά φέτος έχει ωριμάσει μέσα του η σκέψη να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και να αφοσιωθεί στην οργάνωση και την ανάπτυξη του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου.
Ο Πέτρος Μαρινάκης μίλησε στο SPORT 24 για την κλήρωση της ΑΕΚ με την πρώην ομάδα του. Ακολουθούν οι χαρακτηριστικότερες ατάκες του:
- « Η κλήρωση είναι πολύ δύσκολη για την ελληνική ομάδα. Η ΑΕΚ θα πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της και να ελπίζει σε δυο κακές βραδιές της Σεβίγια, αλλιώς δεν έχει καμία πιθανότητα πρόκρισης».
- « Η Σεβίγια είναι μια καταπληκτική ομάδα με ζηλευτή οργάνωση και τρομερές ικανότητες στον αγωνιστικό χώρο. Πιστεύω ότι τη χρονιά που πέρασε έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ισπανία και άδικα έχασε τον τίτλο του πρωταθλητή που τον άξιζε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Επίσης έκανε πολύ καλά παιχνίδια στην Ευρώπη και δίκαια έφτασε στην κατάκτηση του ΟΥΕΦΑ».
- « Η ΑΕΚ έχει στο τιμόνι της άξιους ανθρώπους, τόσο στη διοίκηση όσο και στην τεχνική ηγεσία. Το μοντέλο Νικολαΐδη έβγαλε την ομάδα από το διοικητικό αδιέξοδο και τα βήματα που κάνει τώρα είναι όλα προς τα εμπρός. Επίσης η παρουσία του Φερέρ στον πάγκο της, είναι εγγύηση για μια σταθερά ανοδική αγωνιστική πορεία».
- « Όση πρόοδο και αν έχει σημειώσει η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται ακόμα πολύ, μα πάρα πολύ πίσω από τις ομάδες της Ευρώπης. Και βέβαια το ίδιο ισχύει και για το ελληνικό ποδόσφαιρο σε σχέση με τα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα γενικότερα. Η οργάνωση, η ανάπτυξη και η προώθηση του ποδοσφαίρου, από το ερασιτεχνικό μέχρι και το επαγγελματικό επίπεδο στην Ελλάδα, θέλει ακόμα πολλή δουλειά, από τους ανθρώπους που το διοικούν και εργάζονται σε αυτό μέχρι τους φιλάθλους που βρίσκονται γύρω από αυτό. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να μειώσουμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν από την Ευρώπη και να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο του ελληνικού ποδοσφαίρου».
Βασίλης Τσιάρτας – Ο «μάγος» του Νερβιόν
Ο Βασίλης Τσιάρτας αγωνίστηκε τέσσερα χρόνια στη Σεβίγια. Από την περίοδο 1996-97 μέχρι και την περίοδο 1999-2000. Τον πρώτο και τον τελευταίο χρόνο αγωνίστηκε στην Α’ Εθνική, παίζοντας σε 65 παιχνίδια, στα οποία σημείωσε 18 τέρματα. Τις άλλες δυο χρονιές αγωνίστηκε στη Β’ Εθνική, έπαιξε σε 75 παιχνίδια πετυχαίνοντας 26 γκολ. Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια έδωσε συνολικά 54 ασίστ στους συμπαίκτες του.
Διετέλεσε αρχηγός της ομάδας και λόγω της ποδοσφαιρικής του αξίας οι φίλαθλοι της Σεβίγια του χάρισαν το παρατσούκλι «el mago». Στην τετραετή καριέρα του στην Ανδαλουσία έβαλε 45 γκολ σε 142 επίσημα ματς. Σήμερα έχει αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Βίντεο 1
Δείτε σε 8 λεπτά και τα 45 γκολ που έχει πετύχει ο Βασίλης Τσιάρτας με τη φανέλα της Σεβίγια. Στα 6 λεπτά και 35 δεύτερα (ή 1 λεπτό και 18 δεύτερα πριν ολοκληρωθεί το βίντεο) απολαύστε ένα απίστευτο τέρμα με το μαγικό αριστερό του Βασίλη και προσέξτε τον συμπαίκτη του μπροστά στην εστία που τραβάει τα μαλλιά του μην πιστεύοντας αυτό που μόλις έχει δει.
Βίντεο 2
Αν και στην παρακμή του, ο μεγάλος Ντιέγκο Μαραντόνα άφησε και στο «Σάντσεθ Πιθχουάν» τις μοναδικής ομορφιάς πινελιές του. Αγωνίστηκε στη Σεβίγια την περίοδο 1992-93.
Βίντεο 3
Άλλος ένας από τους μεγάλους που αγωνίστηκαν στη Σεβίγια είναι ο Κροάτης Ντάβορ Σούκερ (1991-96). Δείτε μερικές μόνο από τις καλύτερες στιγμές του με τα χρώματα της Σεβίγια.
Βίντεο 4
Δείτε το έμβλημα της ομάδας, ύψους 15 μέτρων, ζωγραφισμένο στην εξωτερική πλευρά του «Σάντσεθ Πιθχουάν».
Βίντεο 5
Όταν το πέταλο των φανατικών «μπίρις» έχει κέφια...
Βίντεο 6
Για να καταλάβετε περίπου τι περιμένει την ΑΕΚ, δείτε 10 από τα καλύτερα γκολ της Σεβίγια τα δυο τελευταία χρόνια.
