"Εάν έχω τσακωθεί με συμπαίκτες μου; Ας πούμε ότι αυτά που βγαίνουν προς τα έξω τα 2 από τα 10 είναι αλήθεια. Υπήρχαν όμως πάντα κάποιοι οπαδοί που με μισούσαν και έψαχναν για αποδιοπομπαίο τράγο.

Αυτός ο χαρακτηρισμός "κακό παιδί" με ενοχλούσε στην αρχή αλλά τώρα γελάω με αυτό. Είμαι ένας απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος, ένα όμως πράγμα με τρελαίνει: η αδικία.

Δεν μπορώ να την αντέξω και αν δω αδικία χάνω το μυαλό μου. Πάντα αντιδρούσα στην αδικία και ενεργούσα μερικές φορές υπερβολικά, με αποτέλεσμα να βγαίνω λάθος. Έχω μάθει να παραμένω ήρεμος τώρα.

Μέσα στο γήπεδο μπορείς να λες το οτιδήποτε και δεν με νοιάζει, όμως εκτός γηπέδο καλύτερα να με αφήσεις ήσυχο.

Εκτός γηπέδου είμαι ο Ντάνιελ και το τι κάνω είναι δική μου δουλειά οπότε μην χώνεις τη μύτη σου", τόνισε σε συνέντευξή του στην "Gazzetta dello Sport" ο Αργεντίνος άσος, ο οποίος εξέφρασε παράλληλα την επιθυμία να μείνει για χρόνια στην Ίντερ (δανεικός φέτος από Σαουθάμπτον).

Στην ίδια ωστόσο συνέντευξη, ο 28χρονος επιθετικός αποκαλύπτει και ένα τρομερό παρασκήνιο από τα παιδικά του χρόνια όπου είχε για μεγάλο πρωταγωνιστή τον Ντιέγκο Μαραντόνα.

"Ήμουν 17 ετών και ο Ολαρτικοϊτσέα, που έπαιζε με τον Μαραντόνα, μου είπε ότι θα μας συναντούσε ένας φίλος. Μου είχε πει να φέρω μαζί μου τη φανέλα της Ουρακάν, καθώς αυτός ο τύπος ήταν φαν μου.

Πήγα στο σπίτι, χτύπησα το κουδούνι της εξώπορτας και ο Μαραντόνα μου άνοιξε την πόρτα. Μου είπε "Γεια σου Ντάνιελ, είδα το παιχνίδι σου το Σάββατο. Ήσουν καλός".

Ήταν στο σπίτι των γονιών του. Άρχισα να κλαίω και να τρέμω δίνοντάς του τη φανέλα. Έκλαψα σαν ένα μικρό παιδί, που ήμουν άλλωστε εκείνη την εποχή".