Τέσσερα γκολ από το Βόλο στο ΟΑΚΑ (κι ακόμα τρία στη Θεσσαλία). Κι άλλα έξι από τον Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης». Δύο από τις πλέον ταπεινωτικές ήττες στην ιστορία της ομάδας.

Σίγουρα οι πιο μαύρες ημέρες στη σύγχρονη ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος. Στιγμές που δεν ξεχνιούνται, βραδιές που ο κόσμος της ΑΕΚ πληγώθηκε βαθύτατα και τις κουβαλά ακόμα μέσα του. Θα τις κουβαλά πάντοτε...

Οι παίκτες της ομάδας ξέρουν και αναγνωρίζουν. Ότι υπήρξαν πολλά ματς στα οποία δεν ήταν αυτοί που έπρεπε. Όχι διότι έχασαν, αλλά περισσότερο γιατί ξεφτιλίστηκαν. Και συνάμα έκαναν περίγελο της ποδοσφαιρικής Ελλάδας την πλέον ιστορική φανέλα. Όχι, δεν χρησιμοποιώ λόγια σκληρά. Κι όποιος δεν αισθάνθηκε ντροπή για εκείνα τα απογοητευτικά βράδια, μάλλον κοροιδεύει τον εαυτό του.

Ταπείνωσαν και ταπεινώθηκαν. Δέχθηκαν να μεταβούν με ταξί στο γήπεδο, ενώ θα μπορούσαν απλώς να το αρνηθούν και να προσπεράσουν την πίεση των 100 οπαδών που τους ανάγκασαν σε αυτή τη διαδικασία. Πόσο απλά θα μπορούσαν να το κάνουν; Με την ασπίδα της αστυνομίας θα επιβιβάζονταν στο πούλμαν της ομάδας. Τόσο απλά...

Όμως δέχθηκαν να γίνουν πρώτο θέμα στις ελληνικές εφημερίδες και αφορμή για αρνητικά σχόλια στον ευρωπαϊκό Τύπο αναγνωρίζοντας ότι το εφετινό κατάντημα ήταν κυρίως δική τους ευθύνη. Ένιωσαν υπεύθυνοι. Και μετά βγήκαν στο γήπεδο και νίκησαν. Την ίδια ομάδα που θα βρουν μπροστά τους στον τελικό του Σαββάτου.

«Να το πάρουμε για τον κόσμο και για τους εαυτούς μας»

Για τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ η ιστορία της εφετινής σεζόν, όσο μαύρη κι άραχνη κι αν ήταν, κρύβει στο φινάλε τις μεγάλες προκλήσεις, ευκαιρίες για σπουδαία πράγματα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι έχουν συμπληρωθεί εννέα χρόνια από την τελευταία φορά που κατακτήθηκε ένας τίτλος. Δεν είναι δα και λίγο για το μέγεθος της Ένωσης...

Και σύμφωνοι, υπήρξε ένα πρωτάθλημα, αυτό του 2008, το οποίο η ΑΕΚ στερήθηκε στα χαρτιά για ένα ματς που ο (εν τέλει) τιτλούχος το έχασε καθαρά μέσα στα γήπεδα. Ηθικός πρωταθλητής δεν είναι όμως (δυστυχώς) και αυτός που στο τέλος πανηγυρίζει. Και αυτό έχει λείψει περισσότερο στους φίλους της Ένωσης. Να πανηγυρίσουν...

« Ακόμα και 100.000 εισιτήρια αν υπήρχαν διαθέσιμα, θα έφευγαν μέσα στη βροχή. Αυτός ο κόσμος διψάει, το ίδιο διψάμε κι εμείς. Θέλουμε να το σηκώσουμε για να του δώσουμε χαρά, αλλά συνάμα και να εξιλεωθούμε για φέτος» μου είπε χθες ποδοσφαιριστής της ομάδας. Δεν έχει σημασία ποιος, άλλωστε δεν είναι ώρα για επώνυμες δηλώσεις. Είναι ώρα για μεγάλες αποφάσεις, είναι ώρα για έργα.

Οι παίκτες της ΑΕΚ είναι έτοιμοι και το πιστεύουν. Το ίδιο ασφαλώς δικαιούνται να αισθάνονται και οι αντίπαλοί τους. Ένας τελικός απαιτεί πείσμα, πίστη και αυτοπεποίθηση. Ο κόσμος θα είναι δίπλα τους, οι συνθήκες είναι υπέρ τους. « Θα το πάρουμε, το πιστεύουμε και το θέλουμε όσο τίποτα. Μπάλα είναι και γυρίζει, ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει ένα ματς, όμως θα το πάρουμε. Το ξέρω» μου είπε. Και κάπου εκεί εκεί αφήσαμε την κουβέντα.