Οι οπαδοί των ομάδων όπου αγωνίστηκε σχεδόν τον μυθοποίησαν. Οι αντίπαλοι από την άλλη πλευρά, δεν έχαναν ευκαιρία να τον ψέξουν για τις εμπρηστικές δηλώσεις του αλλά και τις εξωγηπεδικές του δραστηριότητες.
Ο λατρεμένος παίκτης των "λατσιάλι" στη δύση της καριέρας του, ως παίκτης της άσημης Σίσκο Ρόμα (Serie C2) ανακρίνεται από τους αναγνώστες του έγκυρου αγγλικού περιοδικού 4-4-2 σε μια συνέντευξη που μοιάζει περισσότερο με μανιφέστο του 38χρονου επαναστάτη του ιταλικού ποδοσφαίρου.

- Στα 12 του, έκλεψε το ποδήλατο του αδελφού του και το πούλησε...

" Δεν πήρα και πολλά λεφτά. Ήταν γύρω στα 200 ευρώ σε σημερινά χρήματα. Τα ξόδεψα μαζί με φίλους που δεν είχαν τίποτα για να χαρούν. Ακόμα θυμάμαι από που αγοράσαμε τα φαγητά και τα γλυκά. Ήμουν κάτι σαν τον 'Ρομπέν των Δασών' για μία μέρα".

- Για τον εθισμό στην Κόκα-Κόλα...

" Έπινα περίπου τρία λίτρα την ημέρα, καθόλου άσχημα. Όταν είσαι παιδί, αυτό είναι τρομερό. Είχα πρόβλημα με το συκώτι μου και έπρεπε να σταματήσω να παίζω ποδόσφαιρο.

Η μητέρα μου βλέποντας αυτή την κατάσταση αγόραζε μόλις ένα λίτρο κόκα-κόλα και την ανακάτευε με δύο λίτρα νερό! Έκανα πολύ κακή διατροφή, όμως πλέον πίνω έναν συγκεκριμένο χυμό φρούτων. Πρέπει να τον δοκιμάσετε".

- Για την μπουτίκ που έχει στην ιδιοκτησία του...
" Έχω πολλούς διάσημους πελάτες. Ο Τζιανλούκα Βιάλι είναι εδώ και χρόνια, το ίδιο και ο γιος του Λουτσιάνο Μότζι. Φυσικά τους κάνω εκπτώσεις. Στους φίλους, οι τιμές είναι καλές και πολλές φορές πληρώνουν τα μισά. Εάν στα 18 χρόνια που ασχολούμαι με business δεν έκανα εκπτώσεις, δεν θα είχαμε βγάλει πολλά λεφτά".

- Για τον καλύτερο συμπαίκτη που είχε...
" Ο Βιάλι είναι γεννημένος πρωταθλητής. Οι Μπαρέζι, Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν ήταν η επιτομή της χαρισματικότητας, όμως ο Βιάλι ήταν πάνω από όλους. Μιλάμε για κάποιον που προερχόταν από εύπορη οικογένεια.

Έμενε σε μία έπαυλη 40 δωματίων στην Κρεμόνα, όμως έκανε θυσίες και δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ. Η περίπτωση του με βοήθησε να εξελιχθώ. Μάλιστα φώναζα στις προπονήσεις:'Κοιτάξτε τον, θα μπορούσε να ζει στο Μονακό και κάθε και κάνει σουτ μέσα στη βροχή".

- Για το σπρώξιμο στον διαιτητή Πολ Άλκοκ...
" Τον συνάντησα μετά από χρόνια αν και ακόμη αναρωτιέμαι πως κατάφερε να χάσει την ισορροπία του αφού δεν τον έσπρωξα με δύναμη.

Ωστόσο δεν πρέπει να δικαιολογούμαι. Το να σπρώξει κάποιος τον διαιτητή δεν θα το συνιστούσα ούτε και αν οι αποφάσεις του είναι λανθασμένες. Είναι αρνητικό για τα παιδιά που παρακολουθούν ποδόσφαιρο, ακόμη και αν ο ρέφερι αξίζει κάτι παραπάνω από αυτό".

- Για το σορτς που είχε φορέσει ανάποδα...

" Ήταν σε ένα ματς της Γουέστ Χαμ κόντρα στην Άρσεναλ. Εκείνο το απόγευμα κάποιος μου είπε στην προθέρμανση ότι είχα φορέσει ανάποδα το σορτς μου. Πριν από το παιχνίδι άκουσα τον προπονητή να λέει: 'Έλα Πάολο, βάλ'το σωστά'. 'Με τίποτα του απάντησα'.

Ήξερα ότι ήταν καλό σημάδι. Νικήσαμε 2-1 και πέτυχα και τα δύο τέρματα. Ήταν η πρώτη επικράτηση επί των "κανονιέρηδων" έπειτα από 14 χρόνια. Έτσι αν δείτε κάποιον να φοράει ανάποδα τα ρούχα του, αφήστε τον ήσυχο".

- Για τον ρόλο του στον "Ζορό"...
- Πήρα τον ρόλο! Όμως έπρεπε να πληρώσουμε 50.000 λιρέτες για μία φωτογραφία, ποσό δυσβάσταχτο για εμάς. Η μητέρα μου επέλεξε να μην το κάνουμε. Θα μπορούσα να γίνω σπουδαίος ηθοποιός διότι όταν κάνω κάτι στη ζωή μου τα δίνω όλα, όμως με κέρδισε το ποδόσφαιρο.

Οι προπονητές γνωρίζουν ότι πρέπει να είναι υπομονετικοί μαζί μου, γιατί ξέρουν το ταλέντο μου παρότι τους εκνευρίζω. Δεν νομίζω, ότι θα ήμουν σαν τον Ερίκ Καντονά, αν ακολουθούσα την υποκριτική, αλλά ποιος ξέρει;"
- Για τον φασιστικό χαιρετισμό στο παιχνίδι με τη Ρόμα...
" Το έκανα για να χαιρετίσω όλους εκείνους που μοιραζόμαστε κοινά πιστεύω και ιδέες. Θα πρέπει να επιτρέπεται αυτό στον λεγόμενο ελεύθερο κόσμο. Από την άλλη πλευρά, τι είδους δημοκρατία είναι αυτή; Έχω οικογένεια, δύο παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, σταματάω στα φανάρια, πληρώνω φόρους, ποτέ δεν είχα εκκρεμότητες με την δικαιοσύνη, ποτέ δεν επιτέθηκα σε συνάνθρωπο μου με ρατσιστική διάθεση.

Όμως γιατί να μην μπορώ να χαιρετίσω με Ρωμαϊκό τρόπο, κάτι που συνηθιζόταν πριν από πέντε δεκαετίες; Μετά από όλη αυτή τη φασαρία που προκλήθηκε, το έκανα ξανά. Κάποιος άλλος πανηγυρίζει με σφιγμένη γροθιά (σ.σ.:Κριστιάνο Λουκαρέλι), γιατί να μην εκδηλωθώ και εγώ όπως θέλω;

Εκτός του ότι την δεύτερη φορά ήταν αντίδραση, το Λιβόρνο είναι μία κόκκινη πόλη (κομουνιστική), γεμάτη βία. Δεν πηγαίνουν στο γήπεδο για να παρακολουθήσουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και δεν κρατούν σημαιες της ομάδας τους. Το μόνο που βλέπεις είναι φωτογραφίες του Τσε Γκεβάρα και του Στάλιν. Αυτά είναι ανοησίες, ήταν όλοι εναντίον μου".

- Για το εάν είναι φασίστας...

" Ζούμε στο 2006. Δεν υπάρχουν νόμοι που να σχετίζονται υπέρ των ρατσιστικών διακρίσεων. Γιατί όμως οι δεξιές ιδέες να μην μπορούν να εκφρασθούν δημοκρατικά; Οι κομουνιστές το κάνουν. Πολλοί άνθρωποι λένει ότι ο Κάστρο είναι υπέροχος, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν στην Κούβα, την μεγαλύτερη φυλακή του κόσμου. Και κανείς δεν λέει κουβέντα...

Ελάτε τώρα! Ναι, είμαι φασίστας και τι έγινε; Δεν είμαι ρατσιστής. Γιατί να μην λέω ότι είμαι ακροδεξιός; Είμαι τόσο δεξιός που δεν ψηφίζω, γιατί δεν με εκφράζει κανένα κόμμα. Πιστεύω στις πολιτικές ιδέες που προέρχονται από το παρελθόν. Αυτή είναι η ιδεολογία μου και κανείς δεν μπορεί να μου την αλλάξει".

- Για το ευχαριστήριο γράμμα της Αλεσάντρα Μουσολίνι (σ.σ.:εγγονή του Μπενίτο Μουσολίνι)...


" Την έχω συναντήσει. Έχω λάβει πολλά γράμματα από ανθρώπους που έχουμε κοινή ιδεολογία. Οι περισσότεροι ενδιαφέρονται για την επιφάνεια ενός πράγματος και όχι για τον πυρήνα. Σήμερα πρότυπο αποτελεί για τα παιδιά, το Big Brother.

Είναι τρομερό αυτό. Πιστεύουν ότι δεν είναι καλό να σπουδάζουν, γιατί τα χρήματα μπορούν να βγουν πιο εύκολα στην τηλεόραση. Υπάρχουν πλουσιόπαιδα από τα 14 τους, όπου οι γονείς τους λένε συνέχεια 'ναι' και δεν νοιάζονται για τις συνέπειες".

- Για τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική στιγμή...

" Η επιστροφή μου στη Λάτσιο, με 40.000 οπαδούς στην προπόνηση. Ήταν απίστευτο, λες και παίζαμε κάποιο ντέρμπι. Όλοι έλεγαν επίσης ότι θα δεχόμασταν τέσσερα γκολ από τη Ρόμα και ότι είμαι τελειωμένος. Τελικά νικήσαμε 3-1 και σκόραρα και το πρώτο τέρμα. Ήταν ιστορικό παιχνίδι".