Για πράγματα που συμβαίνουν με μία συνέχεια και απέχουν από τα συνηθισμένα, υπάρχουν πάντοτε εξηγήσεις. Είναι αλήθεια ότι το φεγγάρι δεν είναι καλό για τον Πέτρο Μάνταλο και τον Αντρέ Σιμόες, τον πρώτο και δεύτερο αρχηγό της ομάδας αντιστοίχως.

Ο Έλληνας δεν μας είχε συνηθίσει στο παρελθόν σε τέτοια νεύρα, ενώ ο Πορτογάλος "γράφει" διαδοχικές προβληματικές εμφανίσεις. Εξηγήσεις πάντοτε υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει και διάθεση να γίνουν ανθρώπινα αποδεκτές...

Ο Πέτρος Μάνταλος είναι ένας από τους ποδοσφαιριστές με την περισσότερη ποιότητα στο κιτρινόμαυρο ρόστερ. Είναι ταυτόχρονα και αυτός που μόνιμα απασχολεί τους οπαδούς της ΑΕΚ στις συζητήσεις τους. Αφορμές προκύπτουν πολλές και διαφορετικής φύσεως. Υπάρχουν στιγμές που άπαντες υποκλίνονται. Και άλλες που με ευκολία, γίνεται το επίκεντρο για το ανάθεμα.

Είναι αλήθεια ότι στα τελευταία δύο ματς, ο αρχηγός της "Ένωσης" έχασε τον αυτοέλεγχό του. Στο Άμστερνταμ έγινε καυγάς για ένα (σκληρό ομολογουμένως) φάουλ που του έγινε έξω από την περιοχή. Στο τέλος του ματς φεύγει σφαίρα για τα αποδυτήρια δίχως να χαιρετίσει συμπαίκτες, αντιπάλους και τους 2.000 ταξιδιώτες που βρέθηκαν στην Ολλανδία για να υποστηρίξουν την ομάδα. Ως αρχηγός, έπρεπε να μείνει στο χορτάρι. Το ξέρει, μετανιώνει, λειτούργησε σπασμωδικά.

Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, εκνευρίζεται όταν του κλέβουν καθαρά τη μπάλα, αφήνει τη φάση και στην εξέλιξή της, ο γηπεδούχος κάνει το 2-0. Βέβαια, από τη στιγμή που εκείνος έχασε τον έλεγχο της μπάλας μέχρι το δεύτερο τέρμα του Πρίγιοβιτς, έγιναν μαζεμένα λάθη από πολλούς.

Ωστόσο η αντίδρασή του δεν ήταν η πρέπουσα. Είναι αγχωμένος και με βάρος στις πλάτες ο αρχηγός. Ο Ουζουνίδης το διαπιστώνει αυτό και πρέπει να το συζητήσει (αν δεν τον έχει ήδη κάνει) μαζί του εκτενώς.

Είναι και θέμα διαχείρισης προπονητή το να απεμπλακεί ο Μάνταλος από τις πιεστικές σκέψεις που τον εξωθούν σε λάθη όταν κάτι δεν του πηγαίνει καλά. Θέλει να ηγηθεί, να λυθεί, να σηκώσει την ΑΕΚ στις πλάτες του, αισθάνεται έξτρα ευθύνη επειδή κατά την περυσινή περίοδο η ομάδα κατάφερε να αντεπεξέλθει χωρίς εκείνον και να στεφθεί πρωταθλήτρια. Ξέρει ότι για να συμβεί αυτό ξανά, ο ίδιος οφείλει να κάνει τη διαφορά.

Αυτή την περίοδο, ακροβατεί ανάμεσα στο θέλω, το μπορώ και το πρέπει. Δεν πατάει ακόμα απολύτως καλά μετά τον τραυματισμό του, χάνει κάπου το μυαλό του όταν τον αντιμετωπίζουν υπέρμετρα σκληρά, στα όρια του αντιαθλητικού.

Είναι λογικό μετά τα όσα έχει περάσει, μετά από δύο δύσκολες εξάμηνες περιόδους αποχής, απαιτούνται χρόνος και υπομονή για να φύγει ο φόβος. Πράγματα τα οποία θέλει πολύ να του βγουν, δεν έχουν αποτέλεσμα.

Είναι εξηγήσεις ανθρώπινες που συνοδεύουν κατά καιρούς πολλούς ποδοσφαιριστές με μεγάλη θέληση, δεξιότητες και επιθυμία, σε περίοδο δυσκολίας στην αυτο-διαχείριση. Πρέπει ωστόσο να τον βοηθήσει και η ίδια η ομάδα. Ο προπονητής, οι συμπαίκτες...

Ο ΠΙΣΤΟΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΟΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ

Είναι από τους παίκτες που επίσης δεν βρίσκονται σε καλό φεγγάρι. Έτρεξε πολύ στην Ολλανδία, αλλά έχασε πολλές μάχες. Στην Τούμπα ήταν κακός. Είναι ξεκάθαρο ότι η ιστορία με το συμβόλαιό του, τον έχει επηρεάσει. Και είναι απολύτως λογικό να συμβαίνει αυτό όταν ξέρει ότι πλησιάζει ο Γενάρης και επί της ουσίας τότε, θα μπορεί να συζητήσει με άλλες ομάδες.

Αυτές οι καταστάσεις είναι συνήθως περισσότερο αγχώδεις για τους ποδοσφαιριστές εκείνους που έχουν θέσει ως προτεραιότητα το να παραμείνουν στην ομάδα που αγωνίζονται, επιζητώντας την οικονομική εξασφάλιση που θεωρούν ότι δικαιούνται.

Ο Πορτογάλος είναι μαγκωμένος και περιμένει την ΑΕΚ να κάνει μια κίνηση που θα λύσει το θέμα του, δεν θέλει να μπει σε σκέψεις φυγής. Από την άλλη, είναι πλέον 29 ετών, προσφάτως μπαμπάς για πρώτη φορά, μιλάμε για το μέλλον το δικό του και της οικογένειάς του. Είναι αδύνατον να μην τον απασχολεί και να μην τον επηρεάζει η στάσιμη αυτή κατάσταση.

Πάμε και στο αγωνιστικό σκέλος. Πόσοι αλήθεια έχουν αναρωτηθεί γιατί υπάρχουν ματς στα οποία ο Σιμόες δείχνει λιγότερη επάρκεια από τις προηγούμενες σεζόν; Πόσοι έχουν σκεφτεί αν υπάρχει διαφορά στο να παίζεις έχοντας δίπλα σου τον Γιόχανσον ή τον Κονέ από τον Αλέφ που εμφανίστηκε (άθελά του βέβαια) ως ο "υπερπαικταράς" αλλά είναι τόσο ανέτοιμος για βασικός σε επίπεδο ΑΕΚ;

Δεν αναφέρομαι στον Γαλανόπουλο καθώς και εκείνος, λόγω πανομοιότυπων στοιχείων, έχει τα ίδια προβλήματα με τον Πορτογάλο. Ουδείς εκ των δύο διαθέτει τις απαιτούμενες δημιουργικές ικανότητες, οπότε το πάντρεμα, σε κάποια πολύ απαιτητικά ματς, δεν είναι το ιδεατό. Είναι δε άδικο και για τους δύο!

Υπάρχει ξεκάθαρα θέμα παρτενέρ λοιπόν. Ξέρουμε όλοι τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει ο Σιμόες. Εξαιρετικός ανασταλτικά, ιδανικός ως συνδετικός κρίκος των γραμμών, αλλά περιορισμένος σε οτιδήποτε δημιουργικό.

Το να υπάρχουν επιπρόσθετες απαιτήσεις που ο ίδιος αδυνατεί να εξυπηρετήσει, προκαλεί και την κριτική που του ασκείται για πράγματα που δεν έπρεπε να του ζητούνται. Κι όλα αυτά, επειδή η ΑΕΚ έκρινε, άκρως λανθασμένα και αντιποδοσφαιρικά, ότι δεν χρειαζόταν άλλος στη μεσαία γραμμή.

Σε αυτή τη δύσκολο περίοδο και για τους δύο, αυτά που απαιτούνται μέχρι το Γενάρη (και με την ελπίδα να διορθωθεί με προσθήκη αληθινού παικταρά, η ακατανόητη γκάφα στη μεσαία γραμμή) είναι η καλή εσωτερική διαχείριση και περισσότερη ευελιξία στις εκ των έσω λύσεις.

Στο φινάλε ας δούμε τον Μπακασέτα στο "8" για να θυμηθούμε τη δουλειά που μπορεί να κάνει ο Σιμόες στο "6" όταν έχει μπροστά του παίκτη που ξέρει να μοιράζει εύστοχα και γρήγορα τη μπάλα, απειλώντας παράλληλα το αντίπαλο τέρμα. Γιατί η αλήθεια είναι ότι ουδείς εκ των υπαρχόντων κεντρικών χαφ της ΑΕΚ, μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά.

Photo credits: eurokinissi