Το "πράσινο" σχόλιο
Ο ρεπόρτερ του ΠΑΟ, Σωκράτης Μόσχος, γράφει την άποψη του για το ντέρμπι του κυπέλλου
Το "φάντασμα" του Παναθηναϊκού εμφανίστηκε μετά από αρκετές νύχτες σε ένα ακατάλληλο ματς. Σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος "διψούσε" και το έδειξε να συντρίψει ότι βρει μπροστά του και το κατάφερε μέχρι εκεί που μπορούσε. Το τελικό 4-0 απεικονίζει πλήρως την εικόνα του αγώνα και δίκαια οι "ερυθρόλευκοι" πήραν το εισιτήριο για τους "8" του Κυπέλλου Ελλάδος.
Χωρίς αρχή και τέλος ο Παναθηναϊκός δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση την ομάδα που εμφανίστηκε πριν λίγα 24ωρα στο ίδιο γήπεδο και που έκανε πολλούς να καταλάβουν ότι οι "πράσινοι" μπορούν φέτος να πάρουν κάτι περισσότερο από τις τρεις προηγούμενες αποτυχημένες χρονιές.
Με τρία διαφορετικά πρόσωπα από την αναμέτρηση του πρωταθλήματος την Κυριακή παρέταξε την ομάδα του ο Ζοσέ Πέσέιρο. Στην θέση των Μάλαρτζ, Νίλσον και Καραγκούνη αγωνίστηκαν οι Γκαλίνοβιτς, Σέριτς και Παπαδόπουλος με καμία από τις επιλογές να μην τον δικαιώνει...
Αν για τον Γκαλίνοβιτς για το μόνο που μπορεί κάποιος να του καταλογίσει ευθύνη ήταν το γκολ του Λούα Λούα (που αν και έδειχνε, άπιαστο) θα μπορούσε να είχε ακόμα καλύτερη θέση για να απομακρύνει την μπάλα που έρχονταν από μακριά και με καμπύλη αλλά και του δεύτερου γκολ.
Για τις δύο άλλες επιλογές... ο Πορτογάλος τεχνικός γνωρίζει καλύτερα απ' όλους γιατί τον έκαναν μαζί με ορισμένες προσπάθειες άλλων παικτών έξω φρενών στο πρώτο ημίχρονο.
Με τους "πράσινους" να κάνουν το πρώτο "υποτίθεται" απειλητικό σούτ στο 20', σε προσπάθεια του Παπαδόπουλου που κόντραρε και κατέληξε στην "αγκαλιά" του Νικοπολίδη, ο τεχνικός του Παναθηναϊκού, δικαιούταν να "φωνάζει" για 45λεπτά.
Μάλιστα από το ημίωρο και μετά ο 47χρονος σήκωσε από τις επιλογές του πάγκου, φανερά εκνευρισμένος τον Ελίνι Δημούτσο, ο οποίος παρόλο που οκτώ λεπτά αργότερα πήρε εντολή να βγάλει την φόρμα για να μπεί μέσα (39') τελικά κρατήθηκε στον πάγκο μέχρι την λήξη του πρώτου μέρους.
Ενος ημιχρόνου... με τον Παναθηναϊκό να μοιάζει με "φάντασμα" αφού δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια ευκαιρία στα αντίπαλα καρέ, τα οποία απείλησε μόνο με δύο σουτ (Ιβανσιτς 27', Παπαδόπουλος 32'). Απο εκεί και πέρα, τίποτα. Καμία σχέση με την παθιασμένη ομάδα του αντίστοιχα πρώτου ημιχρόνου της Κυριακής.
Οχι ότι ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος (αφού και ο Λεμονής δεν ήταν λίγες οι φορές που "χτυπιόταν") αλλά οι "ερυθρόλευκοι" με το γρήγορο γκολ του Λούα Λούα, είχε λιγότερα άγχος και έκανε μια-δυο φάσεις απέναντι στην αντίπαλη εστία.
Στην επανάληψη η υπόθεση πρόκριση έλαβε τέλος με την συμπλήρωση του πρώτου 20λεπτου. Εκεί όπου οι φιλοξενούμενοι αρχικά δεν ισοφάρισαν στο τετ α τετ του Σαλπιγγίδη με τον Νικοπολίδη (55') θέλοντας να επιστρέψουν στο ματς και οι γηπεδούχοι με ένα δολοφονικό... δίλεπτο, σκότωσαν τον αντίπαλό τους.
Τοροσίδης (2-0) και Κοβάσεβιτς (3-0) μέσα σε διάστημα δύο λεπτών "τίναξαν" την μπάνκα στον αέρα και ουσιαστικά χάρισαν την πρόκριση για τους "8". Η ειρωνία της τύχης ότι μετά το γκολ του Ελληνα διεθνή ο Πορτογάλος τεχνικός "φώναξε" (και δυστυχώς.... τους "έκαψε") τους Καραγκούνη και Ποστίγκα και τους "έριξε" στο ματς (μόλις πήγαιναν στην γραμμή για την εισοδό τους δέχθηκε ο ΠΑΟ το τρίτο γκολ και πλέον ήταν αργά).
Οι "πράσινοι" ουσιαστικά... παράτησαν το ματς και με το "κερασάκι" στην τούρτα από τον Νούνιες (πραγματικά γκολ ενός λατίνου παίκτη) οι φιλοξενούμενοι έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι υπό το βάρος μιας βαριάς ήττας στο ενεργητικό τους από τον "αιώνιο" αντίπαλο που συνοδεύτηκε από μια τραγική βραδιά.
Υ.Γ.1. Συγχαρητήρια για τους συναδέλφους που πανηγύριζαν δίπλα μας όπως και οι οπαδοί των φανατικών οπαδών του Ολυμπιακού. Μάλλον θα πρέπει να εισάγουμε σε μάθημα στις σχολές δημοσιογραφίας κάτι ανάλογο αφού μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Υ.Γ.2. Εκτός τις δηλώσεις αναπτέρωσης του ηθικού από τον κ. Βαρδινογιάννη (πριν από το ματς πρωταθλήματος) μάλλον θα πρέπει να γίνουν και οι απαραίτητες "αυστηρές" παρατηρήσεις προς τους παίκτες του συλλόγου και πάλι για την τραγική αυτή εμφάνιση.
Υ.Γ.3. Σε όσους νομίζουν πως μια σπουδαία εμφάνιση συνοδεύεται μόνο από λόγια και μπλα μπλά... και όχι από γκολ και νίκη, τότε ας σκύψουν το κεφάλι και ας ζητήσουν ένα συγνώμη από τον "πληγωμένο" και πάλι λαό του "τριφυλλιού" που θεωρώ πως θα συγχωρέσει την ήττα αυτή "αν γίνει...ποτέ" μόνο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Χωρίς αρχή και τέλος ο Παναθηναϊκός δεν θύμιζε σε καμία περίπτωση την ομάδα που εμφανίστηκε πριν λίγα 24ωρα στο ίδιο γήπεδο και που έκανε πολλούς να καταλάβουν ότι οι "πράσινοι" μπορούν φέτος να πάρουν κάτι περισσότερο από τις τρεις προηγούμενες αποτυχημένες χρονιές.
Με τρία διαφορετικά πρόσωπα από την αναμέτρηση του πρωταθλήματος την Κυριακή παρέταξε την ομάδα του ο Ζοσέ Πέσέιρο. Στην θέση των Μάλαρτζ, Νίλσον και Καραγκούνη αγωνίστηκαν οι Γκαλίνοβιτς, Σέριτς και Παπαδόπουλος με καμία από τις επιλογές να μην τον δικαιώνει...
Αν για τον Γκαλίνοβιτς για το μόνο που μπορεί κάποιος να του καταλογίσει ευθύνη ήταν το γκολ του Λούα Λούα (που αν και έδειχνε, άπιαστο) θα μπορούσε να είχε ακόμα καλύτερη θέση για να απομακρύνει την μπάλα που έρχονταν από μακριά και με καμπύλη αλλά και του δεύτερου γκολ.
Για τις δύο άλλες επιλογές... ο Πορτογάλος τεχνικός γνωρίζει καλύτερα απ' όλους γιατί τον έκαναν μαζί με ορισμένες προσπάθειες άλλων παικτών έξω φρενών στο πρώτο ημίχρονο.
Με τους "πράσινους" να κάνουν το πρώτο "υποτίθεται" απειλητικό σούτ στο 20', σε προσπάθεια του Παπαδόπουλου που κόντραρε και κατέληξε στην "αγκαλιά" του Νικοπολίδη, ο τεχνικός του Παναθηναϊκού, δικαιούταν να "φωνάζει" για 45λεπτά.
Μάλιστα από το ημίωρο και μετά ο 47χρονος σήκωσε από τις επιλογές του πάγκου, φανερά εκνευρισμένος τον Ελίνι Δημούτσο, ο οποίος παρόλο που οκτώ λεπτά αργότερα πήρε εντολή να βγάλει την φόρμα για να μπεί μέσα (39') τελικά κρατήθηκε στον πάγκο μέχρι την λήξη του πρώτου μέρους.
Ενος ημιχρόνου... με τον Παναθηναϊκό να μοιάζει με "φάντασμα" αφού δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια ευκαιρία στα αντίπαλα καρέ, τα οποία απείλησε μόνο με δύο σουτ (Ιβανσιτς 27', Παπαδόπουλος 32'). Απο εκεί και πέρα, τίποτα. Καμία σχέση με την παθιασμένη ομάδα του αντίστοιχα πρώτου ημιχρόνου της Κυριακής.
Οχι ότι ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος (αφού και ο Λεμονής δεν ήταν λίγες οι φορές που "χτυπιόταν") αλλά οι "ερυθρόλευκοι" με το γρήγορο γκολ του Λούα Λούα, είχε λιγότερα άγχος και έκανε μια-δυο φάσεις απέναντι στην αντίπαλη εστία.
Στην επανάληψη η υπόθεση πρόκριση έλαβε τέλος με την συμπλήρωση του πρώτου 20λεπτου. Εκεί όπου οι φιλοξενούμενοι αρχικά δεν ισοφάρισαν στο τετ α τετ του Σαλπιγγίδη με τον Νικοπολίδη (55') θέλοντας να επιστρέψουν στο ματς και οι γηπεδούχοι με ένα δολοφονικό... δίλεπτο, σκότωσαν τον αντίπαλό τους.
Τοροσίδης (2-0) και Κοβάσεβιτς (3-0) μέσα σε διάστημα δύο λεπτών "τίναξαν" την μπάνκα στον αέρα και ουσιαστικά χάρισαν την πρόκριση για τους "8". Η ειρωνία της τύχης ότι μετά το γκολ του Ελληνα διεθνή ο Πορτογάλος τεχνικός "φώναξε" (και δυστυχώς.... τους "έκαψε") τους Καραγκούνη και Ποστίγκα και τους "έριξε" στο ματς (μόλις πήγαιναν στην γραμμή για την εισοδό τους δέχθηκε ο ΠΑΟ το τρίτο γκολ και πλέον ήταν αργά).
Οι "πράσινοι" ουσιαστικά... παράτησαν το ματς και με το "κερασάκι" στην τούρτα από τον Νούνιες (πραγματικά γκολ ενός λατίνου παίκτη) οι φιλοξενούμενοι έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι υπό το βάρος μιας βαριάς ήττας στο ενεργητικό τους από τον "αιώνιο" αντίπαλο που συνοδεύτηκε από μια τραγική βραδιά.
Υ.Γ.1. Συγχαρητήρια για τους συναδέλφους που πανηγύριζαν δίπλα μας όπως και οι οπαδοί των φανατικών οπαδών του Ολυμπιακού. Μάλλον θα πρέπει να εισάγουμε σε μάθημα στις σχολές δημοσιογραφίας κάτι ανάλογο αφού μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
Υ.Γ.2. Εκτός τις δηλώσεις αναπτέρωσης του ηθικού από τον κ. Βαρδινογιάννη (πριν από το ματς πρωταθλήματος) μάλλον θα πρέπει να γίνουν και οι απαραίτητες "αυστηρές" παρατηρήσεις προς τους παίκτες του συλλόγου και πάλι για την τραγική αυτή εμφάνιση.
Υ.Γ.3. Σε όσους νομίζουν πως μια σπουδαία εμφάνιση συνοδεύεται μόνο από λόγια και μπλα μπλά... και όχι από γκολ και νίκη, τότε ας σκύψουν το κεφάλι και ας ζητήσουν ένα συγνώμη από τον "πληγωμένο" και πάλι λαό του "τριφυλλιού" που θεωρώ πως θα συγχωρέσει την ήττα αυτή "αν γίνει...ποτέ" μόνο με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.