Η ομάδα του Ντέλιο Ρόσι επέστρεψε στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση μετά από απουσία τεσσάρων χρόνων, με τα εύσημα για αυτή την επιτυχία να πιστώνονται στον προπονητή της, ο οποίος έχει καταφέρει να της δώσει πνοή, δυναμική και αγωνιστικό θράσος, μετατρέποντας ένα μέτριο ποιοτικά υλικό (για τα υψηλές απαιτήσεις του Καμπιονάτο) σε ένα πολύ δυνατό συγκρότημα, με την ομοιογένεια το μυστικό της επιτυχίας.
Σε αντίθεση με τις Μίλαν, Ίντερ και Γιουβέντους που διαθέτουν ένα ρόστερ πανίσχυρο, με αρκετούς παίκτες ικανούς στην καλή τους βραδιά να πάρουν ένα παιχνίδι μόνοι τους, στη Λάτσιο απουσιάζουν τα μεγάλα ονόματα και οι σταρ με τα υψηλά συμβόλαια που συγκεντρώνουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας.

Τα οικονομικά προβλήματα που μαστίζουν το σύλλογο αυτό τον αιώνα έχουν αναγκάσει τη διοίκηση του Λοτίτο να κινείται σε ρηχά νερά στις μετεγγραφικές περιόδους, με κύριο μέλημα μία σωστή διαχείριση στο οικονομικό και την παρουσία μίας ομάδας που θα δίνει σε κάθε το ματς τον καλύτερό της εαυτό.

Τερματοφύλακας είναι ο βετεράνος Μπαλότα (42 ετών) που πήρε τη θέση του Περούτσι που αποχώρησε από την ενεργό δράση αυτό το καλοκαίρι (αποκτήθηκε ο Καρίτζο από τη Ρίβερ Πλέιτ όμως δεν μπόρεσε να αποκτήσει άδεια εργασίας, με αποτέλεσμα να ναυαγήσει η μετεγγραφή), ενώ την αμυντική τετράδα συνθέτουν οι Ντε Σιλβέστρι, Σκαλόνι, Κριμπάρι και Τζάουρι.

Οι τρεις παίκτες που καλύπτουν τις θέσεις στο χώρο του κέντρου, είναι οι Μουταρέλι, Λεντέσμα, Μουντινγκάι, με τον Ντελ Νέρο να είναι λίγο πιο πίσω από το βασικό (και αναντικατάστατο) επιθετικό δίδυμο, που αποτελούν οι Ρόκι και Πάντεφ.

Οι Έλληνες φίλαθλοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την Λάτσιο αυτό το καλοκαίρι, από το φιλικό που έδωσε στο "Φλαμίνιο" της Ρώμης με τον Παναθηναϊκό, ενώ στην πρεμιέρα του Καμπιονάτο το περασμένο Σάββατο αναδείχθηκε ισόπαλη 2-2 με την Τορίνο στο "Ολίμπικο".

Όσον αφορά στις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της Λάτσιο αυτές είναι αναμφισβήτητα: η κατάκτηση του (τελευταίου στην ιστορία) Κυπέλλου Κυπελλούχων (1999), τα δύο πρωταθλήματα Ιταλίας (1974, 2000), τα τέσσερα Κύπελλα Ιταλίας (1958, 1998, 2000, 2004) και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 1999 με αντίπαλο τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Το 1998 έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου UEFA, όμως είχε την "ατυχία" να πέσει πάνω στην Ίντερ του "φαινομένου" Ρονάλντο, με αποτέλεσμα να γνωρίσει την ηττα με 3-0 στο "Παρκ Ντε Πρενς".

Πως έφτασε στους ομίλους
Η Λάτσιο πήρε το εισιτήριο για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ (για πρώτη φορά μετά 4 χρόνια), δίνοντας διπλές αναμετρήσεις στον τρίτο προκριματικό γύρο της διοργάνωσης με αντίπαλο την Ντιναμό Βουκουρεστίου.

Στον πρώτο αγώνα του "Ολίμπικο" η ομάδα του Ντέλιο Ρόσι αναδείχθηκε ισόπαλη 1-1 με τους Ρουμάνους, σε ένα ματς που σημαδεύτηκε από τρεις αποβολές (δύο για τους "λατσιάλι" και μία για τους Ρουμάνους) αλλά και σοβαρά επεισόδια ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων, με αρκετούς Ρουμάνους να τραυματίζονται από μαχαιρώματα, και την Λάτσιο να βρίσκεται για μία ακόμη φορά υπόλογη απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ακούστηκαν επίσης και ρατσιστικά συνθήματα από μερίδα οπαδών).

Στη ρεβάνς του Βουκουρεστίου το βράδυ της Τετάρτης, η Λάτσιο έδειξε χαρακτήρα καθώς παρότι βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο (έχανε με 1-0) κατάφερε να πετύχει τρία τέρματα με δράστες τους "συνήθεις υπόπτους" Ρόκι και Πάντεφ και να πάρει μία παληκαρίσια πρόκριση.

Τι έκανε πέρυσι
Επτάψυχη αποδείχθηκε η Λάτσιο την περασμένη αγωνιστική περίοδο, καθώς παρότι ξεκίνησε το πρωτάθλημα με αφαίρεση βαθμών λόγω του σκανδάλου calciopolis, παρόλα αυτά κατάφερε να ανατρέψει τα προγνωστικά και να κάνει πραγματικότητα το όνειρο της συμμετοχής της στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Ντέλιο Ρόσι αξιοποίησε ιδανικά το έμψυχο υλικό που είχε στη διάθεσή του, με αποτέλεσμα η ομάδα της "αιώνιας πόλης" να κάνει κάποια στιγμή οκτώ σερί νίκες στο πρωτάθλημα, και τελικά να τερματίσει στην 3η θέση, πιο πάνω και από την πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 2007, Μίλαν.

Φέτος, οι "λατσιάλι" δεν έχουν στη διάθεσή τους τον Περούτζι (αποσύρθηκε) και τον Χιμένεθ (Ίντερ), πρόσθεσαν όμως στη μηχανή τους τον Σκαλόνι και τον Μενί, και ευελπιστούν να παραμείνουν ψηλά στον βαθμολογικό πίνακα, έχοντας για μεγάλα αστέρια το επιθετικό δίδυμο Ρόκι-Πάντεφ.

Λάτσιο εναντί

Το πάρε-δώσε αυτό το καλοκαίρι

ΗΡΘΑΝ: Καρίτζο (Ρίβερ Πλέιτ), Κολάροφ (ΟΦΚ Βελιγραδίου), Σκαλόνι (Ρασίνγκ Σανταντέρ), Κουαντρί (Σπέτσια), Κορέα (Λουκέζε), Ντελ Νέρο (Μπρέσια), Μεγκνί (Μπολόνια)

ΕΦΥΓΑΝ: Περούτζι (αποσύρθηκε), Μπονέτο (Μπολόνια), Σερένι (Τορίνο), Χιμένεθ (Ίντερ), Φότζα (Κάλιαρι)

Η ταυτότητα της Λάτσιο

Τερματοφύλακες: Μπαλότα, Μπέρνι, Μουσνέρα

Αμυντικοί: Μπελέρι, Κριμπάρι, Ντε Σιλβέστρι, Ντιακίτε, Κολαρόφ, Σιβίλια, Στεντάρντο, Τζάουρι

Μέσοι: Μπαρόνιο, Μπεχρανί, Ντελ Νέρο, Φιρμάνι, Γκρέκο, Λεντέσμα, Μανφρεντίνι, Μάουρι, Μέγκνι, Μουτινγκάι, Μουταρέλι, Πάντεφ, Σκαλόνι,

Επιθετικοί: Μακίνουα, Ρόκι, Τάρε

Προπονητής: Ντέλιο Ρόσι
Πρόεδρος: Κλαούντιο Λοτίτο
Έδρα: "Ολίμπικο" (82.656 θέσεις)
Έτος ίδρυσης: 9 Ιανουαρίου 1900
Χρώματα: Γαλάζιο-Άσπρο
Παρατσούκλι: "Αετοί", "μπιανκοτσελέστι"
Πως θα έπαιζε σήμερα: Μπαλότα, Σκαλόνι, Σιβίλια, Κριμπάρι, Τζάουρι, Μουντινγκαουΐ, Λεντέσμα, Μουταρέλι, Μάουρι, Πάντεφ, Ρόκι