Το πρωτάθλημα έθεσε ως μοναδικό στόχο ο "οπαδός"-γκολκίπερ Αλέξανδρος Τζόρβας μιλώντας στο "ΠΑΟ news"
Μιλώντας είτε ως παίκτης του Παναθηναϊκού είτε ως οπαδός του "τριφυλλιού" ο ταλαντούχος Αλέξανδρος Τζόρβας είπε πως μοναδικός στόχος της ομάδος του είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο τρίτος αλλά υπομονετικός όπως έδειξε γκολκίπερ των "πράσινων" μιλώντας στο "ΠΑΟ news" τόνισε ότι θα περιμένει μέχρι να έρθει η ώρα που θα αγωνιστεί υπερασπίζοντας την εστία της αγαπημένης του ομάδας.
Kατά πόσο μπορούν σήμερα οι ποδοσφαιριστές να δείχνουν την καρδιά τους και το σήμα με την ομάδα τους;
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να συμβαίνει αυτό. Η συγκεκριμένη στιγμή ήταν κάτι που μου βγήκε αυθόρμητα. Είχα πρώτη φορά την ευκαιρία να αντιμετωπίσω τόσους πολλούς οπαδούς τους Ολυμπιακού μαζεμένου σε μικρή απόσταση και όταν συνέβη αυτό μου βγήκε τελείως αυθόρμητα. Γενικά ήταν μια περίεργη κατάσταση. Την έζησα με πολύ ωραίο τρόπο αλλά δυστυχώς στο τέλος χάλασε λόγω του αποτελέσματος και μου έμεινε μια πικρία.
Γιατί αντέδρασες έτσι, επειδή σε βρίζανε ή σε προκαλέσανε και με κάποιον άλλο τρόπο;
Με προκαλέσανε με τον τρόπο το να βγούμε στον αγωνιστικό χώρο και να δω απέναντι που είχαν υψώσει λαγούς, πανό που έγραφαν πάνω «γεια σας πελάτες». Είναι κάτι το οποίο το έχω συναντήσει και σαν οπαδός όταν πήγαινα σε ντέρμπι και γενικά η σχέση με αυτή την ομάδα, ένας Παναθηναϊκός ποτέ δεν σκέφτηκε αυτή την ομάδα καλοπροαίρετα και βγήκε αυτό.
Πως ένιωσες εκείνη την ώρα με ένα ολόκληρο γήπεδο να σε βρίζει; Δεν ήταν όμορφα;
Ναι ένιωθα πολύ όμορφα. Και δυστυχώς έμεινα με την πικρία στο τέλος. Ένιωσα ωραία γιατί ένας τόσο μεγάλος όχλος και μάλιστα ο συγκεκριμένος, σε άλλους ίσως να μην μου προκαλούσε την ίδια έξαψη, είχε στραφεί εναντίον μου και πέταγε ότι έβρισκε. Μάλιστα μια στιγμή κοίταξα στον αγωνιστικό χώρο και είδα και δυο-τρία κινητά. Είχαν πετάξει μέχρι και τα κινητά τους. Εκείνη την ημέρα ήταν περίεργη η κατάσταση.
Μετά οι συμπαίκτες σου στα αποδυτήρια τι σου λέγανε για το συγκεκριμένο περιστατικό;
Τίποτα, οι περισσότεροι με χαρακτηρίσανε τρελό και με ρωτάγανε γιατί και πως μου βγήκε.
Γιατί πιστεύεις ότι στην ομάδα λείπει αυτή η έξαρση του οπαδισμού με την ομάδα μου; Γιατί είναι μόδα σε αυτή την ομάδα να κρατάμε αποστάσεις από την ομάδα μας;
Αυτό είναι μια δύσκολη ερώτηση την οποία θα έπρεπε ο καθένας από εμάς να απαντήσει μόνος του. Εγώ το μόνο που μπορώ να εισπράξω είναι ότι με τις μετακινήσεις που έγιναν δυο παιχτών από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό όλοι είναι επιφυλαχτικοί. Είδαμε και τον Μιχάλη Κωνσταντίνου να πηγαίνει που οι περισσότεροι ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα πήγαινε.
Εδώ ο ίδιος ήταν σίγουρος ότι δεν θα πήγαινε;
Μα για αυτό το λέω. Καθώς δεν μπορώ να πω ότι ήξερα πολύ καλά τον Μιχάλη Κωνσταντίνου και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα πήγαινε με τίποτα στον Ολυμπιακό. Απλά βλέποντας ότι έκανε και αυτός μια τέτοια κίνηση ίσως οι περισσότεροι να λένε ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να ξημερώσει και τι μπορεί να γίνει. Κάποιοι σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο και είναι πολύ σεβαστός.
Έχουμε την εντύπωση όμως πως η τωρινή φουρνιά είναι πιο δεμένοι, έτσι φαίνεται;
Αυτό είναι πραγματικότητα. Και τώρα υπάρχουν παιδιά που είναι από τις ακαδημίες, τα σπλάχνα του Παναθηναϊκού. Ο Λεοντίου, ο Δάρλας που έχει έρθει σε μικρή ηλικία ενώ φυσικά δεν συζητάμε για τον Γκούμα. Άρα δεν μπορείς να πεις ότι δεν υπάρχουν Παναθηναϊκοί στην ομάδα οι οποίοι αγαπάνε και πονάνε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο…
Μα και επαγγελματίας απλά σωστός να είσαι αγαπάς αυτό που κάνεις…
Αυτό το έχω πει πολλές φορές και εγώ. Ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που σέβεται πρώτα από όλα τον εαυτό του όταν πηγαίνει σε ένα σωματείο και μάλιστα τέτοιους βεληνεκούς όπως είναι ο Παναθηναϊκός οφείλει να σεβαστεί αν όχι τη φανέλα που φοράει τον εαυτό του. Δηλαδή να τα δώσει όλα και να μην ξεφτιλιστεί ο ίδιος. Γιατί δεν περιμένω από κάποιον ο οποίος έρχεται από μια Α χώρα για να προσφέρει την ποιότητα του στην ομάδα να έρθει και να δεθεί κατευθείαν. Υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι είναι έξω καρδιά και το δείχνουν από τη πρώτη στιγμή. Αλλά οι περισσότεροι οι οποίοι είναι επαγγελματίες έρχονται και κοιτάζουν τη δουλειά τους.
Πόσα χρόνια έχεις στον Παναθηναϊκό, στην πρώτη ομάδα;
Στην πρώτη ομάδα περίπου τέσσερα χρόνια, άσχετα με αυτά που ήμουν στην ακαδημία.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια ποιοι από τους ξένους παίκτες που έχουν έρθει πιστεύεις ότι έχουν δοθεί κατευθείαν;
Από τους ξένους που ήρθαν και δεθήκανε κατευθείαν. Αυτό είναι μια περίεργη ερώτηση. Ίσως ο Μινχ μετά τους πρώτους μήνες όταν και ξεκίνησε να παίζει αλλά και άλλοι όπως οι Μικαέλσεν, Γκονζάλες.
Ως φιλοξενία είσαστε καλοί ως προς αυτούς που έρχονται;
Ναι αλίμονο μα ούτως ή άλλως η ομάδα απαρτίζεται από ξένους. Περισσότερους ξένους είχε από έλληνες σε κάποιο σημείο. Ίσως τώρα είναι ισορροπημένα τα πράγματα ή να είμαστε λίγο περισσότεροι εμείς οι έλληνες. Μαθαίνεις όμως να δουλεύεις μαζί τους και δεν τους κοιτάς με διαχωρισμό. Έρχονται και τους σέβεσαι απόλυτα γιατί πας για έναν σκοπό, πας για να πάρεις πρωτάθλημα. Τι πάει να πει δεν τον σέβεσαι ή δεν τον συμπαθείς τον άλλο. Αυτό δεν υπάρχει. Ειδικά στο ποδόσφαιρο άμα το κάνεις είναι εγκληματικό.
Ένας παίκτης άμα παίζει για τον εαυτό του μόνο είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει και ο ίδιος. Δεν παίζει ρόλο δηλαδή το να πει κάποιος «έλα εγώ σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου έπαιξα καλά σήμερα και οι υπόλοιποι δεν έπαιξαν».
Ένα παράπονο που βγάζει ο κόσμος είναι το ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν παλεύουν τα παιχνίδια; Ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπαίνει για να ματώσει στο γήπεδο. Πάει πολύ στο ρελαντί, βλέπει τα ματς κάπως υποτιμητικά. Εσύ πως το ζεις αυτό;
Εγώ δεν πιστεύω ότι γίνεται αυτό. Φυσικά η θέση μου είναι λεπτή όχι γιατί δεν θέλω να εκφέρω γνώμη αλλά γιατί δεν αγωνίζομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ με τη ψυχολογία κατεβαίνει η ομάδα. Καταλαβαίνω ότι η ψυχολογική πίεση είναι μεγάλη. Όμως σε αυτές τις ομάδες ο καθένας πριν έρθει καταλαβαίνει ότι η πίεση είναι ένα κομμάτι το οποίο θα το δεχτεί είτε είναι ευχάριστη είτε δυσάρεστη. Νομίζω ότι κανένας δεν θέλει να μπει στο γήπεδο και να πει ότι θα δει το ματς αφυψηλού, θα παίξουμε χαλαρά. Όποιος μπαίνει μέσα θέλει να τα δώσει όλα. Τώρα αν δεν του βγει το ματς τι να πω και εγώ.
Σε πολλά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός φαίνεται να πετάει ένα ημίχρονο και αυτό είναι θέμα όχι τωρινό αλλά χρόνων ολόκληρων. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό έχει γίνει συνήθεια ποια;
Δεν ξέρω αν είναι συνήθεια.
Γίνεται όμως το έχεις διαπιστώσει;
Γίνεται, φυσικά και το έχω διαπιστώσει. Και πριν συζητάγαμε για το γεγονός ότι έχουν αλλάξει κάποιοι ποδοσφαιριστές αυτά τα χρόνια…
Η συμπεριφορά είναι ίδια όμως…
Η συμπεριφορά είναι ίδια, αυτό είναι το περίεργο. Εγώ όμως δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται καθώς τόσα χρόνια δεν έχουμε τον ίδιο προπονητή αλλά έχουμε αλλάξει τόσους και τόσους. Έχουν περάσει πολλοί προπονητές. Ίσως άμα μείνει ένας κορμός για τρία χρόνια και αντιμετωπίσει και πάλι τα ίδια τότε θα είναι πολύ περίεργο.
Εσύ δεν είχες πάει στη Θεσσαλονίκη, πως το είδες το παιχνίδι με τον Άρη;
Ήταν ένα πολύ περίεργο παιχνίδι που δυστυχώς δεν δημιουργήσαμε ούτε μια φάση, μόνο με τον Σαλπιγγίδη.
Πιστεύεις ότι κάποιες ομάδες σας αντιμετωπίζουν διαφορετικά, ότι έρχονται στο γήπεδο και πιστεύουν ότι μπορούν να σας χτυπήσουν πιο εύκολα από ότι τον Ολυμπιακό;
Νομίζω ότι το Καραϊσκάκη βοηθάει και σαν έδρα. Και όποια ομάδα πάει εκεί πέρα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της έδρας ότι είναι κλειστό γήπεδο κακά τα ψέματα. Εμείς στο ΟΑΚΑ και με 75.000 κόσμο δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε έδρα γιατί υπάρχει αυτό το μεγάλο άνοιγμα μεταξύ κερκίδων και αγωνιστικού χώρου.
Είδαμε την Καλαμαριά, μια ομάδα δηλαδή που είναι μικρή όπως λέμε θεωρητικά να τρώει γκολ στο 82’ και αντί να καταρρέει να βρίσκει το κουράγιο να παλέψει για να το γυρίσει;
Πιστεύω ότι στο ματς με την Καλαμαριά χάσαμε την αυτοσυγκέντρωση μας. Όπως έχει γίνει και σε άλλα ματς φέτος όπως με τον ΠΑΟΚ.
Με το χέρι στην καρδιά και με την τωρινή βαθμολογία, τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής και τις τελευταίες εμφανίσεις που δείχνουν να έχουν αλλάξει κάποια πράγματα πόσο πιστεύεις ότι παλεύετε η φετινή χρονιά;
Έχει πολύ δρόμο ακόμα και το λέω ειλικρινά και δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν τον πιστεύουμε.
Η ομάδα το πιστεύει;
Φυσικά και το πιστεύει δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μην το παλεύει. Δεν υπάρχει περίπτωση κανείς να το βάλει κάτω και πέρσι που η χρονιά ήταν ακόμα χειρότερη το παλέψαμε. Πήγαμε στο Καραϊσκάκη και η διαφορά ήταν πολύ μεγάλη άλλα άμα κερδίζαμε θα μειώναμε και η πίεση θα ήταν στον Ολυμπιακό.
Όποιο ματς έχει στραβώσει δεν γυρνάει εύκολα. Σαν να μην πιστεύει η ομάδα ότι μπορεί να το γυρίσει;
Αυτό είναι καθαρά ψυχολογικό θέμα. Εγώ το ρίχνω στην ψυχολογία της ομάδας.
Δεν το κουβεντιάζετε, δεν μιλάτε;
Είναι δύσκολο σε μια ομάδα η οποία αποτελείτε από 23-24 ποδοσφαιριστές να κάτσουν να μιλήσουν όλοι μαζί. Για μένα μάλιστα είναι λάθος μετά από μια ήττα να κάθεσαι να το συζητάς πολύ. Πρέπει να κάτσει ο προπονητής και να σου πει τι πρέπει να κάνεις. Ότι κάνει και ο Μουνιόθ. Αν κάτσουμε να συζητήσουμε μεταξύ μας μπορεί και να πλακωθούμε κιόλας.
Υπάρχει μια μεγάλη κουβέντα από διάφορους, ακόμα και από αυτούς που είναι κοντά στην ομάδα. Ότι το πρόβλημα εμφανίζεται επειδή η ομάδα δεν έχει δυο-τρεις παίκτες που θα πάρουν την ομάδα πάνω τους και θα πουν βγάζω τα κάστανα από την φωτιά. Συμφωνείς με αυτό;
Εγώ συμφωνώ με αυτή την άποψη. Ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν παίκτη τον οποίο να τον ακολουθούνε όλοι και να τον πιστεύουν όλοι. Να είναι μπροστά σε όλα. Να είναι η προσωπικότητα που μπορεί να πάρει πάνω του δύσκολες καταστάσεις. Να δεχτεί όλες τις ευθύνες. Να τραβήξει όλα τα αρνητικά σχόλια. Να είναι δηλαδή ο παίκτης ηγέτης.
Οι ηγέτες αγοράζονται ή φτιάχνονται μέσα από την πορεία της ομάδας;
Φτιάχνονται μέσα από την πορεία της ομάδας. Εγώ ηγέτη θα χαρακτήριζα κάποιον όταν τελείωνε την πορεία του στον Παναθηναϊκό ή σε κάποια άλλη ομάδα και βλέπαμε όλα τα δείγματα της δουλειάς του και αφού έφευγε τότε θα μιλάγαμε για ηγέτη ή όχι. Όταν κάποιος είναι στην διάρκεια και βλέπεις ότι δεν εκτελεί τα πράγματα όπως τα λέει υπάρχει πρόβλημα.
Εσείς οι ποδοσφαιριστές δεν μπορείτε να μιλάτε για τη διαιτησία. Πλέον όμως έχετε ακόμα την αίσθηση ότι τα σφυρίγματα είναι «ντεμί-ντεμί» ή πιστεύετε ότι είναι αλλιώς τα πράγματα.
Νομίζω ότι είναι αυτό που είπατε και στην αρχή και οι δυο ότι φέτος είναι διαφορετικά τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι είναι όπως την προηγούμενη οχταετία-ενιαετία όπου πραγματικά έγιναν εγκλήματα. Γινόντουσαν εγκλήματα και όπου έπαιζε ο Ολυμπιακός τον πηγαίνανε τρένο. Θυμάμαι την ομάδα του συχωρεμένου του Κυράστα όπου πραγματικά πίστευα ότι πήγαινε τρένο και χάσαμε το πρωτάθλημα στην Παναχαϊκή και ο Ολυμπιακός ήταν συνέχεια κοντά καθώς τον σπρώχνανε.
Για αυτό και άλλωστε η Ελλάδα είναι χωρισμένη σε Ολυμπιακούς και αντιολυμπιακούς. Και είναι λογικό αυτό γιατί όπου πάει ο Ολυμπιακός βλέπεις ότι υπάρχει πραγματική σφαγή. Πάει στην Κρήτη ο Ολυμπιακός συμβαίνει αυτό το πράγμα. Πάει στην Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ πέρσι τα ίδια πράγματα και πάλι εγκλήματα έγιναν.
Η διαιτησία είναι μέρος του προβλήματος δεν είναι όλο το πρόβλημα;
Και σε αποσυντονίζει κιόλας. Όταν βλέπεις μια διαιτησία εναντίον σου όταν αγωνίζεσαι είναι το χειρότερο πράγματα. Σε εκνευρίζει, χάνεις τη συγκέντρωση σου. Μάλιστα το καταλαβαίνεις από την αρχή δεν χρειάζεται μια φάση αλλά από τον τρόπο με τον οποίο σφυρίζει. Αν σε βάζει στην περιοχή σου.
Όπως στην εποχή με τον Ευθυμιάδη που ξεσπάσαμε στο τέλος αν και ήταν καθαρό πέναλτι του Κωνσταντίνου αλλά βγήκε το γεγονός ότι σε όλο το παιχνίδι σε είχε στριμώξει μέσα στην περιοχή σου. Και πολλά ακόμα αλλά το κακό είναι ότι όλα γίνονται στα ντέρμπι. Όπως στο 2-2 μέσα στη Λεωφόρο όπου λένε στην τηλεόραση είναι γκολ και ακόμα η μπάλα δεν φαίνεται αν έχει περάσει. Δεν την έχει ξεχωρίσει κανείς αυτή τη φάση.
Εκείνο το νταμπλ όμως παραήταν ηρωικό, κόντρα σε όλους;
Ήταν φανταστικό νταμπλ αυτό.
Ίσως ήταν η πιο μεγάλη στιγμή στην καριέρα σου;
Ναι ήταν πολύ ωραίο γιατί κερδίσαμε και τον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου στα ίσια και με καλό ποδόσφαιρο παρότι είχαν ισοφαρίσει φαινόταν ότι θα το πάρουμε το ματς. Και το ότι όλα τα παιχνίδια τα βγάλαμε με τον Ολιζαντέμπε στην τσίτα. Ακόμα και το τελευταίο παιχνίδι. Όπου πραγματικά τα συναισθήματα ήταν απίστευτα καθώς ήταν και η πρώτη μου αποστολή.
Πίστευε κανένας τότε στον πάγκο ότι δεν θα βάζατε γκολ ακόμα και όταν είχαμε φτάσει στο 75’. Την ώρα που καθόσουνα στον πάγκο σκεφτόσουνα να είχε λείψει το παιχνίδι και να μην είχε μπει γκολ.
Εγώ σκέφτηκα γιατί ο κόσμος είχε αρχίσει να μπαίνει μέσα στο χώρο του στίβου. Εμείς περιμέναμε. Αφού έμπαινε μέσα ο Μανόλης και το λέγαμε το πήρες το παιχνίδι.
Τη χρονιά εκείνη είχε γίνει και ένα άλλο γεγονός το οποίο σηματοδότησε τη χρονιά. Είχε πέσει ξύλο στα αποδυτήρια ανάμεσα στον Έκι και τον Παπαδόπουλο. Τα γούρια έκλεισαν όμως οπότε αφήστε το στην άκρη. Γιατί όμως πλακώνεστε μεταξύ σας και όχι με τους αντιπάλους;
Όπως σε μια οικογένεια που είναι όλη μέρα μαζί έτσι πάνω στα νεύρα ξεσπάς. Είναι φυσιολογικό και αυτό και στις προπονήσεις να ανταλλάξεις μια κουβέντα με έναν συμπαίκτη σου…
Αλήθεια στις προπονήσεις βρίζεστε, παίζετε σκληρά…
Φυσικά. Αυτό συμβαίνει πάντα αφού δεν αρέσει σε κανέναν να χάνει.
Άκουσα την ομιλία του Μουνιόθ που είπε ότι δεν θέλει να είστε στις προπονήσεις σαν να παίζεται παιχνίδια και το αντίστροφο. Αυτό συμβαίνει;
Όντως υπάρχει ένταση μεγάλη. Και έτσι όπως είναι η ομάδα τα τελευταία τρία χρόνια στις προπονήσεις δεν ήταν πριν. Και αυτό συμβαίνει καθώς 22 ποδοσφαιριστές διαρκούν συνέχεια θέση για να παίξουν. Γίνεται σφαγή. Πρέπει να δείχνεις κάθε μέρα.
Μήπως για αυτό ξεφουσκώνεται το Σάββατο επειδή τα έχετε δώσει όλα;
Δεν ξέρω αν συμβαίνει αυτό εγώ επιμένω ότι είναι ένα κομμάτι το άγχος.
Τι περιμένετε από τον κόσμο σας από εδώ και πέρα; Καθώς τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα. Έχετε σκεφτεί ότι ο καλύτερος τρόπος για να το αντιμετωπίσετε αυτό είναι να σκυλιάσετε μέσα στο γήπεδο;
Μα αυτό είναι το πιο φυσιολογικό να συμβαίνει. Το καλό με το ποδόσφαιρο είναι ότι κάθε Κυριακή παίζεις. Και όχι μόνο κάθε Κυριακή αλλά και κάθε Τετάρτη-Κυριακή. Έχεις περιθώρια να σβήσεις ένα άσχημο αποτέλεσμα. Δυστυχώς για εμάς τώρα δεν πρέπει να λέμε ότι θα γίνει και άλλο άσχημο αποτέλεσμα και θα το σβήσουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον και αυτό το ξέρουν όλοι και πολύ καλύτερα εμείς. Και το ότι η ομάδα όταν χάνει στεναχωριόμαστε είναι κάτι το οποίο το συζητήσαμε και με τους οπαδούς μας την τελευταία φορά που ήρθαν στην Παιανία πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό.
Μας είπαν «Δεν στεναχωριέστε, δεν νοιώθετε, δεν παλεύετε», όχι αυτό πραγματικά. Καταλαβαίνω πως στεναχωριέται ένας Παναθηναϊκός. Το ξέρω πολύ καλά το έχω ζήσει και εγώ. Όταν όμως είσαι ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και χάνεις όλη την εβδομάδα ζεις μια πολύ περίεργη κατάσταση στα αποδυτήρια. Είσαι σκυθρωπός, όλοι είναι σκυθρωποί. Δεν έχουν καλή διάθεση. Είναι διαφορετικά. Στεναχωριέσαι και ο ίδιος σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τώρα αν ανατραπεί η κατάσταση αυτή δεν πιστεύω να συνεχιστεί στον ίδιο βαθμό.
Και με τις δυο ιδιότητες που έχεις και του αθλητή και του οπαδού τι θα περίμενες από τον κόσμο σου; Τι θα έλεγες σε κάποιον που θα σε ρωτούσε πώς να φερθεί στο γήπεδο;
Αυτό είναι το μόνο το οποίο δεν θα μπορούσα να συμβουλεύσω. Ακριβώς επειδή συγκρούονται δυο πράγματα μέσα μου. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να πω και εγώ τι θα έκανα. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα. Να κράξω αποκλείεται. Εγώ νομίζω ότι μπορεί την υγιείς αποδοκιμασία να την έκανα.
Αλλά να πήγαινα για να αποδοκιμάσω στην 14η αγωνιστική ενώ έχεις έναν ολόκληρο γύρο μπροστά σου, είσαι πρώτος στην Ευρώπη και μέσα στο Κύπελλο δεν θα το έκανα με τίποτα. Νομίζω ότι ο κόσμος το πιο φυσιολογικό είναι να έρθει στο γήπεδο να δει την ομάδα και να τη στηρίξει μέχρι τέλους και μετά να κάνουμε ταμείο.
Γενικά όμως φέτος ο κόσμος δείχνει πιο ώριμος σε σχέση με άλλα χρόνια;
Ναι όντως είναι καλά και εμένα με έχει εκπλήξει αυτό το γεγονός και είναι πολύ σημαντικό.
Σου έχει λείψεις να πας εξέδρα;
Έχω πάει στο μπάσκετ και ξεσπαθώνω εκεί. Έχω την πολυτέλεια και πηγαίνω και παρακολουθώ.
Εσύ κάθεσαι στα επίσημα. Όλα τα άσχημα από εκεί ακούγονται. Πες μου το πιο περίεργο πράγμα που έχεις ακούσει;
Εγώ το χειρότερο που έχω ακούσει και το έχω συζητήσει με τον ίδιο χωρίς να ξέρω ποιος είναι πως κάποιος πέρσι έβριζε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό έναν συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Ενώ πιο μπροστά καθόταν η γυναίκα ή η μητέρα του ποδοσφαιριστή και αυτό είναι το χειρότερο. Μάλιστα του είπαμε αν θέλει να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό να πάει πιο δίπλα. Πως μπορεί να αντιδράσει ο συγγενής κάποιου. Όντως η θύρα αυτή είναι σκληρότερη από τις άλλες σε κριτική.
Έχει αρχίσει και σε αγχώνει που είσαι ακόμη τρίτος γκολκίπερ;
Μα αυτό σε αγχώνει σε όποια ηλικία και αν είσαι και 18 χρονών να είσαι και τώρα είναι ακόμη χειρότερα γιατί έχω πατήσει τα 24. Τα δίνω όλα για να βρω κάτι καλύτερο και περιμένω ανταπόκριση. Σίγουρα θα μπορούσα να φύγω και να πάω κάπου να συνεχίσω και να έχω καλύτερες συνθήκες αλλά και να με υπολογίζουν για τη θέση του βασικού αλλά πρέπει να επιμένεις πάνω σε κάτι. Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να εγκαταλείπεις.
Το περιβόητο τατουάζ με το «τριφύλλι» που είναι;
Το έχω χαμηλά στον αστράγαλο, στο αριστερό πόδι.
Τριφύλλι κανονικό… πότε το χτύπησες τώρα ή το έκανες πιτσιρικάς;
Λίγο πριν μπω φαντάρος το έκανα…
Μια και είπες φαντάρος πες μας πως τα έβγαλες πέρα με τον γαύρο διοικητή σου;
Πέρασα 23 πολύ καλές μέρες εκεί πέρα μέχρι να ορκιστώ. Είχα μοίραρχο ο οποίος ήταν Ολυμπιακός και με περίμενε την πρώτη μέρα με φανέλα του Ολυμπιακού.
Σε έβαλε να προσκυνήσεις;
Το τι είπαμε είναι ένα άλλο κομμάτι, το πλήρωσε μετά βέβαια. Του είπα και εγώ κάτι αλλά εντάξει. Μου είχε τη φανέλα αλλά του είπα και εγώ που να τη βάλει… Είχα την τύχη όμως ένας άλλος μοίραρχος να είναι Παναθηναϊκός μέχρις εσχάτων και τον είχα υποστηρικτή. Οπότε τη γλίτωσα. Βέβαια έκανα σκοπιές και αγγαρείες αβέρτα.
Εσύ τους έκανες κάνα χουνέρι;
Ήθελα να του ετοιμάσω κάτι καλό αλλά δεν το έκανα. Όταν ήμουν εκεί ήταν τότε που έλεγαν για τον Παπαδόπουλο και τον Ολυμπιακό. Τελικά ο Παπ έμεινε σε εμάς και είχα σκεφτεί μια μέρα πριν φύγω να του στείλω μια φανέλα του Ολυμπιακού που να έγραφε πίσω Παπαδόπουλος και κάρτα ευχαριστώ που με πρόσεξες.
Να επιστρέψουμε λίγο στα δικά μας και στα αγωνιστικά. Είπες ότι περιμένεις μια ευκαιρία. Έχεις όμως μπροστά σου τόσο τον Γκαλίνοβιτς όσο και τον Εμπέντε που ξεπετάχτηκε απότομα έχοντας αφήσει τον Γκαλίνοβιτς στον πάγκο…
Έχει ανατροπές αυτή η θέση και δυστυχώς δεν είναι όπως όλες οι υπόλοιπες. Είναι δεδομένο ότι σε αυτή τη θέση πρέπει να περιμένεις και δεν θα πάρεις και ευκαιρία. Πρέπει να περιμένεις με το σταγονόμετρο και όταν σου έρθει θα πρέπει να την αρπάξεις. Όπως έκανε και ο Εμπέντε.
Εσύ έπαιζες πάντα τερματοφύλακας;
Ναι από τις μικρές ηλικίες όπου μάλιστα είχα προπονητή πρώτα τον Γιάννη Κρασώνη που έχει επιστρέψει και πάλι…
Γίνεται καλή δουλειάς στις ακαδημίες;
Αν δεν γινόταν και εκεί; Είναι πάρα πολύ προσεχτικά τα πράγματα τις προσέχουν πολύ.
Εσύ έχεις κάνει καθόλου το «αγροτικό» σου;
Έκανα σε τρεις ομάδες. Πήγα στον Άγιο Νικόλαο όπου κάθισα ένα χρόνο, έξι μήνες στη Μαρκό και πέρυσι στον Θρασύβουλο.
Τι έγινε εκεί και έφυγες;
Κάποιες μικροπαρεξηγήσεις. Όχι κάτι το ιδιαίτερο.
Πιστεύεις ότι σε αυτές τις μικρές ομάδες ένας ποδοσφαιριστής που στη θέση του είναι δεύτερος ή τρίτος αντίστοιχα «ψήνεται» η μένει πίσω;
«Ψήνεται» ανάλογα την ηλικία. Η Β’ Εθνική είναι ένα τεράστιο σχολείο για τον κάθε ποδοσφαιριστή. Γιατί όπου πας κινδυνεύεις να σε ταπεινώσει ο αντίπαλος. Εγώ πιστεύω ότι είναι πιο ισοδύναμο το πρωτάθλημα και καλύτερο από της Α’ Εθνικής καθώς ο πρώτος με τον τελευταίο δεν έχει μεγάλη διαφορά.
Δεν μένει πίσω από δουλειά;
Αν δουλεύεις και μόνος σου δεν έχεις πρόβλημα.
Πιστεύεις ότι αυτές οι ομάδες έχουν την υποδομή να δουλέψουν σωστά με έναν νέο ποδοσφαιριστή;
Είμαι της άποψης ότι αν δεν δουλέψεις μόνος σου και μάλιστα πολύ γιατί στον χώρο τον δικό μας χρειάζεται πάλι μπορείς να μείνεις πίσω. Όντως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους προπονητές και τους γυμναστές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να λειτουργήσεις σωστά ώστε να σου βγάλει συν. Οι συνθήκες οι οποίες δουλεύεις έχουν τεράστια διαφορά αλλά δεν τις σκέφτεσαι γιατί παίζεις.
Όταν ένας ποδοσφαιριστής παίζει είναι τόσο ικανοποιημένος που δεν σκέφτεται τίποτα. Εγώ θυμάμαι στον Θρασύβουλο επειδή έμπαινα πάντα τελευταίος στα αποδυτήρια έκανα μπάνιο επί πέντε μήνες με κρύο νερό. Ήμασταν 32 ποδοσφαιριστές σε αποδυτήρια πολύ μικρά με τον ένα πάνω στον άλλο. Αλλά δεν το σκέφτηκα ποτέ αρνητικά. Σε αντίθεση με την Παιανία που μέσα στα αποδυτήρια μπορείς να παίξεις μπάσκετ, να κάνεις τα πάντα. Αλλά δεν το σκεφτόμουν γιατί έπαιζα.
Τώρα σου περνάει από το μυαλό το καλοκαίρι να κάνεις κάτι άλλο;
Δεν ξέρω πως θα έρθουν τα πράγματα μέχρι το καλοκαίρι. Σίγουρα θα ήταν για μένα πρόκληση να πάω σε μια ομάδα Α’ Εθνικής. Να δείξω τι μπορώ να κάνω σε ένα καλό επίπεδο και να δείξω ότι αυτός είμαι και μπορώ να αντεπεξέλθω και στον Παναθηναϊκό. Γιατί εμένα αυτός είναι ο στόχος μου. Αν ήταν κάποια άλλη ομάδα θα είχα φύγει.
Συμβόλαιο με την ομάδα μέχρι πότε έχεις;
Υπέγραψα μια καινούρια τετραετία το καλοκαίρι άρα μιλάμε για δανεισμό.
Από όσα παιχνίδια έχεις ζήσει με τον Παναθηναϊκό ως μέλος της ομάδας. Ποιο είναι αυτό που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Το καλύτερο νομίζω ότι ήταν αυτό με τον Πανηλειακό. Το φινάλε και ο τρόπος που γυρίσαμε στην Αθήνα. Είχαμε στήσει τρελό γλέντι μέσα στο πούλμαν. Τραγουδάγαμε όλοι μαζί έλληνες και ξένοι και ήταν φανταστικό το κλίμα.
Ως οπαδός Τζόρβας, θα αντάλλαζες οτιδήποτε άλλο με μια κούπα Ευρωπαϊκή ή έστω τη συμμετοχή σε έναν τελικό;
Νομίζω ότι για εμένα αν πας τελικό και δεν το πάρεις, αν και θα ακουστεί εγκληματικό, είναι ότι χειρότερο. Έχεις φτάσει στην πηγή και δεν έχεις ποιοι νερό. Δεν το λέω κακοπροαίρετα. Εγώ αν μου συνέβαινε αυτό δεν θα μπορούσα να το ξεπεράσω με τίποτα. Ότι έφτασα μέχρι εκεί και βγήκα δεύτερος. Είναι άσχημο πράγμα να βγαίνεις δεύτερος. Αν δεν βγεις πρώτος να πάρεις κάτι. Είναι μακρινό όνειρο ακόμα και για μια μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός.
Φέτος πώς τα βλέπεις στην Ευρώπη;
Είναι ένας τελείως διαφορετικός θεσμός και τον αντιμετωπίζεις διαφορετικά. Ακόμα και αυτοί που δεν περιμένεις σε χτυπάνε. Εμείς όταν είδαμε την Μπόλεσλαβ στο βίντεο τρομοκρατηθήκαμε και είπαμε ότι πρέπει να προσέξουμε αλλά στο γήπεδο…
Ήσουνα μπροστά στο επεισόδιο ανάμεσα στον Έκι και τον Μάντζιο;
Εγώ δεν νομίζω ότι έγινε και κάτι. Συμβαίνουν αυτά μέσα σε μια ομάδα. Ίσως ο κόσμος το παίρνει στραβά αλλά γίνονται αυτά. Βράζουν τα αίματα.
Η γνώμη σου για τον Μουνιόθ;
Είναι ένα μεγάλο σχολείο. Έρχεται από μια μεγάλη σχολή και γενικά είναι κοντά στους ποδοσφαιριστές. Παίζει μαζί μας, μάλιστα έχει μεγάλα πνευμόνια, τρέχει ασταμάτητα. Ενώ είναι και καλά γυμνασμένος. Τώρα μάλιστα έχει φτάσει σε μια ηλικία που δεν λέει κάτι το να γυμνάζει το κορμί του αλλά το κάνει για τον εαυτό του.
Οι ποδοσφαιριστές είστε προληπτικοί, εσύ;
Όχι δεν είμαι, αν πας έτοιμος στο παιχνίδι δεν χρειάζονται αυτά. Σίγουρα πιστεύουμε στον Θεό για να μας δίνει δύναμη και να προστατεύει από τραυματισμούς αλλά όχι προληπτικοί. Όσο πιο προετοιμασμένος πας δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Συνήθως οι προπονητές έχουν.
Για τον Μαλεζάνι τι άποψη έχεις;
Σαν προπονητής έχει το δικό του τρόπο. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακός προπονητής. Είχε δείξει και δείγματα δουλειάς του. Δεν συνειδητοποίησε 100% ότι ο Παναθηναϊκός καιγόταν τη χρονιά που έχασε το πρωτάθλημα στο ματς με την ΑΕΚ. Δεν είχε καταλάβει τη σημασία είχε να παίρναμε δεύτερο σερί πρωτάθλημα. Θα ήταν διαφορετικές οι συνθήκες. Το μόνο που μπορώ να του καταλογίσω είναι αυτά. Κατά τα άλλα έδωσε μεγάλη ευκαιρία σε πολλά νεαρά παιδιά. Έδειξε ότι τους πιστεύει και νομίζω ότι αυτό εκτιμούν ιδιαίτερα και τα παιδιά.
Από έλληνες τερματοφύλακες θεωρείς ότι υπάρχει μια φτώχεια;
Δεν μου αρέσει να μιλάω για συναδέλφους μου αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως αντεπεξέρχεται ένας σε μια μικρή ομάδα και πως σε μια μεγάλη ομάδα. Από τους έλληνες θα ξεχώριζα τον Στέφανο Κοτσόλη που δουλέψαμε μαζί, τον Αμπάρη, τον Γιάννου ο οποίος δεν ξέρω τι πληρώνει, ο Σηφάκης. Για μένα υπάρχουν καλοί έλληνες τερματοφύλακες.
Ξένο ποιον έχεις πρότυπο;
Μου άρεσε ο Κανιθάρες πάντα. Είναι πολύ έξυπνος και ξέρει που πρέπει να τοποθετείται. Βέβαια και ο Μπουφόν είναι πολύ καλός. Πρότυπο βέβαια δεν μπορώ να έχω τώρα. Σε νεαρή ηλικία είχα τον Γιόζεφ και στη συνέχεια δούλεψα πολύ με τον Νικοπολίδη. Τώρα όμως είμαι μόνο εγώ, η προσωπικότητα μου, δουλεύω πολύ και προσπαθώ να δείξω ότι καλύτερο.
Πως βλέπεις τον αγώνα με την Παρί;
Αυτό πρέπει να το χτυπήσουμε για πολλούς λόγους. Έχει γενικά καλές ομάδες στην Ευρώπη αλλά το ότι πρέπει να το κερδίσουμε πρέπει. Είναι καλό για εμάς ότι υπάρχει πίεση στους Γάλλους. Άρα δεν μπορείς να παίξεις 100%
Άρα το Σάββατο εμείς έχουμε το πρόβλημα κόντρα στη Λάρισα;
Αυτά τα παιχνίδια δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο υπάρχουν αρκετές διαφορές. Αλλά νομίζω ότι σε ένα ματς στο οποίο σε πιέζει ο κόσμος σου είναι πολύ κακό. Πέρσι δηλαδή που παρακολουθούσα την ομάδα με τον Ηρακλή τα πόδια πρέπει να ήταν κομμένα.
Ελπίζουμε τόσο το τατουάζ όσο και κάποιες από τις κινήσεις σου και τα λόγια σου να μην τα ξεχάσεις σε λίγα χρόνια;
Αυτό είναι ένα κομμάτι. Είναι κάτι το οποίο το έκανα, το πίστευα και το πιστεύω και πολύς κόσμος που μου λέει κανόνισε να φύγεις και εσύ του λέω ότι η μεγαλύτερη μου επιθυμία είναι να παίξω στον Παναθηναϊκό. Αν δεν τα καταφέρω θα δούμε πως θα πράξω στη συνέχεια.
Για φινάλε για πες μας σαν οπαδός τι περιμένεις από τον Παναθηναϊκό;
Νομίζω ότι περιμένει όλος ο κόσμος, πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση να λέμε ότι η ομάδα βελτιώνεται. Μοναδικός στόχος είναι το πρωτάθλημα και να μην ξαναχαθεί.
Και σαν παίκτης;
Ο κάθε ποδοσφαιριστής περιμένει την καταξίωση το αντίστοιχο περιμένω και εγώ…
Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να συμβαίνει αυτό. Η συγκεκριμένη στιγμή ήταν κάτι που μου βγήκε αυθόρμητα. Είχα πρώτη φορά την ευκαιρία να αντιμετωπίσω τόσους πολλούς οπαδούς τους Ολυμπιακού μαζεμένου σε μικρή απόσταση και όταν συνέβη αυτό μου βγήκε τελείως αυθόρμητα. Γενικά ήταν μια περίεργη κατάσταση. Την έζησα με πολύ ωραίο τρόπο αλλά δυστυχώς στο τέλος χάλασε λόγω του αποτελέσματος και μου έμεινε μια πικρία.
Γιατί αντέδρασες έτσι, επειδή σε βρίζανε ή σε προκαλέσανε και με κάποιον άλλο τρόπο;
Με προκαλέσανε με τον τρόπο το να βγούμε στον αγωνιστικό χώρο και να δω απέναντι που είχαν υψώσει λαγούς, πανό που έγραφαν πάνω «γεια σας πελάτες». Είναι κάτι το οποίο το έχω συναντήσει και σαν οπαδός όταν πήγαινα σε ντέρμπι και γενικά η σχέση με αυτή την ομάδα, ένας Παναθηναϊκός ποτέ δεν σκέφτηκε αυτή την ομάδα καλοπροαίρετα και βγήκε αυτό.
Πως ένιωσες εκείνη την ώρα με ένα ολόκληρο γήπεδο να σε βρίζει; Δεν ήταν όμορφα;
Ναι ένιωθα πολύ όμορφα. Και δυστυχώς έμεινα με την πικρία στο τέλος. Ένιωσα ωραία γιατί ένας τόσο μεγάλος όχλος και μάλιστα ο συγκεκριμένος, σε άλλους ίσως να μην μου προκαλούσε την ίδια έξαψη, είχε στραφεί εναντίον μου και πέταγε ότι έβρισκε. Μάλιστα μια στιγμή κοίταξα στον αγωνιστικό χώρο και είδα και δυο-τρία κινητά. Είχαν πετάξει μέχρι και τα κινητά τους. Εκείνη την ημέρα ήταν περίεργη η κατάσταση.
Μετά οι συμπαίκτες σου στα αποδυτήρια τι σου λέγανε για το συγκεκριμένο περιστατικό;
Τίποτα, οι περισσότεροι με χαρακτηρίσανε τρελό και με ρωτάγανε γιατί και πως μου βγήκε.
Γιατί πιστεύεις ότι στην ομάδα λείπει αυτή η έξαρση του οπαδισμού με την ομάδα μου; Γιατί είναι μόδα σε αυτή την ομάδα να κρατάμε αποστάσεις από την ομάδα μας;
Αυτό είναι μια δύσκολη ερώτηση την οποία θα έπρεπε ο καθένας από εμάς να απαντήσει μόνος του. Εγώ το μόνο που μπορώ να εισπράξω είναι ότι με τις μετακινήσεις που έγιναν δυο παιχτών από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό όλοι είναι επιφυλαχτικοί. Είδαμε και τον Μιχάλη Κωνσταντίνου να πηγαίνει που οι περισσότεροι ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα πήγαινε.
Εδώ ο ίδιος ήταν σίγουρος ότι δεν θα πήγαινε;
Μα για αυτό το λέω. Καθώς δεν μπορώ να πω ότι ήξερα πολύ καλά τον Μιχάλη Κωνσταντίνου και ήμουν σίγουρος ότι δεν θα πήγαινε με τίποτα στον Ολυμπιακό. Απλά βλέποντας ότι έκανε και αυτός μια τέτοια κίνηση ίσως οι περισσότεροι να λένε ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να ξημερώσει και τι μπορεί να γίνει. Κάποιοι σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο και είναι πολύ σεβαστός.
Έχουμε την εντύπωση όμως πως η τωρινή φουρνιά είναι πιο δεμένοι, έτσι φαίνεται;
Αυτό είναι πραγματικότητα. Και τώρα υπάρχουν παιδιά που είναι από τις ακαδημίες, τα σπλάχνα του Παναθηναϊκού. Ο Λεοντίου, ο Δάρλας που έχει έρθει σε μικρή ηλικία ενώ φυσικά δεν συζητάμε για τον Γκούμα. Άρα δεν μπορείς να πεις ότι δεν υπάρχουν Παναθηναϊκοί στην ομάδα οι οποίοι αγαπάνε και πονάνε. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο…
Μα και επαγγελματίας απλά σωστός να είσαι αγαπάς αυτό που κάνεις…
Αυτό το έχω πει πολλές φορές και εγώ. Ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που σέβεται πρώτα από όλα τον εαυτό του όταν πηγαίνει σε ένα σωματείο και μάλιστα τέτοιους βεληνεκούς όπως είναι ο Παναθηναϊκός οφείλει να σεβαστεί αν όχι τη φανέλα που φοράει τον εαυτό του. Δηλαδή να τα δώσει όλα και να μην ξεφτιλιστεί ο ίδιος. Γιατί δεν περιμένω από κάποιον ο οποίος έρχεται από μια Α χώρα για να προσφέρει την ποιότητα του στην ομάδα να έρθει και να δεθεί κατευθείαν. Υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι είναι έξω καρδιά και το δείχνουν από τη πρώτη στιγμή. Αλλά οι περισσότεροι οι οποίοι είναι επαγγελματίες έρχονται και κοιτάζουν τη δουλειά τους.
Πόσα χρόνια έχεις στον Παναθηναϊκό, στην πρώτη ομάδα;
Στην πρώτη ομάδα περίπου τέσσερα χρόνια, άσχετα με αυτά που ήμουν στην ακαδημία.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια ποιοι από τους ξένους παίκτες που έχουν έρθει πιστεύεις ότι έχουν δοθεί κατευθείαν;
Από τους ξένους που ήρθαν και δεθήκανε κατευθείαν. Αυτό είναι μια περίεργη ερώτηση. Ίσως ο Μινχ μετά τους πρώτους μήνες όταν και ξεκίνησε να παίζει αλλά και άλλοι όπως οι Μικαέλσεν, Γκονζάλες.
Ως φιλοξενία είσαστε καλοί ως προς αυτούς που έρχονται;
Ναι αλίμονο μα ούτως ή άλλως η ομάδα απαρτίζεται από ξένους. Περισσότερους ξένους είχε από έλληνες σε κάποιο σημείο. Ίσως τώρα είναι ισορροπημένα τα πράγματα ή να είμαστε λίγο περισσότεροι εμείς οι έλληνες. Μαθαίνεις όμως να δουλεύεις μαζί τους και δεν τους κοιτάς με διαχωρισμό. Έρχονται και τους σέβεσαι απόλυτα γιατί πας για έναν σκοπό, πας για να πάρεις πρωτάθλημα. Τι πάει να πει δεν τον σέβεσαι ή δεν τον συμπαθείς τον άλλο. Αυτό δεν υπάρχει. Ειδικά στο ποδόσφαιρο άμα το κάνεις είναι εγκληματικό.
Ένας παίκτης άμα παίζει για τον εαυτό του μόνο είναι σίγουρο ότι θα αποτύχει και ο ίδιος. Δεν παίζει ρόλο δηλαδή το να πει κάποιος «έλα εγώ σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου έπαιξα καλά σήμερα και οι υπόλοιποι δεν έπαιξαν».
Ένα παράπονο που βγάζει ο κόσμος είναι το ότι οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν παλεύουν τα παιχνίδια; Ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπαίνει για να ματώσει στο γήπεδο. Πάει πολύ στο ρελαντί, βλέπει τα ματς κάπως υποτιμητικά. Εσύ πως το ζεις αυτό;
Εγώ δεν πιστεύω ότι γίνεται αυτό. Φυσικά η θέση μου είναι λεπτή όχι γιατί δεν θέλω να εκφέρω γνώμη αλλά γιατί δεν αγωνίζομαι. Δεν μπορώ να σκεφτώ με τη ψυχολογία κατεβαίνει η ομάδα. Καταλαβαίνω ότι η ψυχολογική πίεση είναι μεγάλη. Όμως σε αυτές τις ομάδες ο καθένας πριν έρθει καταλαβαίνει ότι η πίεση είναι ένα κομμάτι το οποίο θα το δεχτεί είτε είναι ευχάριστη είτε δυσάρεστη. Νομίζω ότι κανένας δεν θέλει να μπει στο γήπεδο και να πει ότι θα δει το ματς αφυψηλού, θα παίξουμε χαλαρά. Όποιος μπαίνει μέσα θέλει να τα δώσει όλα. Τώρα αν δεν του βγει το ματς τι να πω και εγώ.
Σε πολλά παιχνίδια ο Παναθηναϊκός φαίνεται να πετάει ένα ημίχρονο και αυτό είναι θέμα όχι τωρινό αλλά χρόνων ολόκληρων. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό έχει γίνει συνήθεια ποια;
Δεν ξέρω αν είναι συνήθεια.
Γίνεται όμως το έχεις διαπιστώσει;
Γίνεται, φυσικά και το έχω διαπιστώσει. Και πριν συζητάγαμε για το γεγονός ότι έχουν αλλάξει κάποιοι ποδοσφαιριστές αυτά τα χρόνια…
Η συμπεριφορά είναι ίδια όμως…
Η συμπεριφορά είναι ίδια, αυτό είναι το περίεργο. Εγώ όμως δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται καθώς τόσα χρόνια δεν έχουμε τον ίδιο προπονητή αλλά έχουμε αλλάξει τόσους και τόσους. Έχουν περάσει πολλοί προπονητές. Ίσως άμα μείνει ένας κορμός για τρία χρόνια και αντιμετωπίσει και πάλι τα ίδια τότε θα είναι πολύ περίεργο.
Εσύ δεν είχες πάει στη Θεσσαλονίκη, πως το είδες το παιχνίδι με τον Άρη;
Ήταν ένα πολύ περίεργο παιχνίδι που δυστυχώς δεν δημιουργήσαμε ούτε μια φάση, μόνο με τον Σαλπιγγίδη.
Πιστεύεις ότι κάποιες ομάδες σας αντιμετωπίζουν διαφορετικά, ότι έρχονται στο γήπεδο και πιστεύουν ότι μπορούν να σας χτυπήσουν πιο εύκολα από ότι τον Ολυμπιακό;
Νομίζω ότι το Καραϊσκάκη βοηθάει και σαν έδρα. Και όποια ομάδα πάει εκεί πέρα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της έδρας ότι είναι κλειστό γήπεδο κακά τα ψέματα. Εμείς στο ΟΑΚΑ και με 75.000 κόσμο δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε έδρα γιατί υπάρχει αυτό το μεγάλο άνοιγμα μεταξύ κερκίδων και αγωνιστικού χώρου.
Είδαμε την Καλαμαριά, μια ομάδα δηλαδή που είναι μικρή όπως λέμε θεωρητικά να τρώει γκολ στο 82’ και αντί να καταρρέει να βρίσκει το κουράγιο να παλέψει για να το γυρίσει;
Πιστεύω ότι στο ματς με την Καλαμαριά χάσαμε την αυτοσυγκέντρωση μας. Όπως έχει γίνει και σε άλλα ματς φέτος όπως με τον ΠΑΟΚ.
Με το χέρι στην καρδιά και με την τωρινή βαθμολογία, τα αποτελέσματα μέχρι στιγμής και τις τελευταίες εμφανίσεις που δείχνουν να έχουν αλλάξει κάποια πράγματα πόσο πιστεύεις ότι παλεύετε η φετινή χρονιά;
Έχει πολύ δρόμο ακόμα και το λέω ειλικρινά και δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν τον πιστεύουμε.
Η ομάδα το πιστεύει;
Φυσικά και το πιστεύει δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής που να μην το παλεύει. Δεν υπάρχει περίπτωση κανείς να το βάλει κάτω και πέρσι που η χρονιά ήταν ακόμα χειρότερη το παλέψαμε. Πήγαμε στο Καραϊσκάκη και η διαφορά ήταν πολύ μεγάλη άλλα άμα κερδίζαμε θα μειώναμε και η πίεση θα ήταν στον Ολυμπιακό.
Όποιο ματς έχει στραβώσει δεν γυρνάει εύκολα. Σαν να μην πιστεύει η ομάδα ότι μπορεί να το γυρίσει;
Αυτό είναι καθαρά ψυχολογικό θέμα. Εγώ το ρίχνω στην ψυχολογία της ομάδας.
Δεν το κουβεντιάζετε, δεν μιλάτε;
Είναι δύσκολο σε μια ομάδα η οποία αποτελείτε από 23-24 ποδοσφαιριστές να κάτσουν να μιλήσουν όλοι μαζί. Για μένα μάλιστα είναι λάθος μετά από μια ήττα να κάθεσαι να το συζητάς πολύ. Πρέπει να κάτσει ο προπονητής και να σου πει τι πρέπει να κάνεις. Ότι κάνει και ο Μουνιόθ. Αν κάτσουμε να συζητήσουμε μεταξύ μας μπορεί και να πλακωθούμε κιόλας.
Υπάρχει μια μεγάλη κουβέντα από διάφορους, ακόμα και από αυτούς που είναι κοντά στην ομάδα. Ότι το πρόβλημα εμφανίζεται επειδή η ομάδα δεν έχει δυο-τρεις παίκτες που θα πάρουν την ομάδα πάνω τους και θα πουν βγάζω τα κάστανα από την φωτιά. Συμφωνείς με αυτό;
Εγώ συμφωνώ με αυτή την άποψη. Ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν παίκτη τον οποίο να τον ακολουθούνε όλοι και να τον πιστεύουν όλοι. Να είναι μπροστά σε όλα. Να είναι η προσωπικότητα που μπορεί να πάρει πάνω του δύσκολες καταστάσεις. Να δεχτεί όλες τις ευθύνες. Να τραβήξει όλα τα αρνητικά σχόλια. Να είναι δηλαδή ο παίκτης ηγέτης.
Οι ηγέτες αγοράζονται ή φτιάχνονται μέσα από την πορεία της ομάδας;
Φτιάχνονται μέσα από την πορεία της ομάδας. Εγώ ηγέτη θα χαρακτήριζα κάποιον όταν τελείωνε την πορεία του στον Παναθηναϊκό ή σε κάποια άλλη ομάδα και βλέπαμε όλα τα δείγματα της δουλειάς του και αφού έφευγε τότε θα μιλάγαμε για ηγέτη ή όχι. Όταν κάποιος είναι στην διάρκεια και βλέπεις ότι δεν εκτελεί τα πράγματα όπως τα λέει υπάρχει πρόβλημα.
Εσείς οι ποδοσφαιριστές δεν μπορείτε να μιλάτε για τη διαιτησία. Πλέον όμως έχετε ακόμα την αίσθηση ότι τα σφυρίγματα είναι «ντεμί-ντεμί» ή πιστεύετε ότι είναι αλλιώς τα πράγματα.
Νομίζω ότι είναι αυτό που είπατε και στην αρχή και οι δυο ότι φέτος είναι διαφορετικά τα πράγματα. Δεν νομίζω ότι είναι όπως την προηγούμενη οχταετία-ενιαετία όπου πραγματικά έγιναν εγκλήματα. Γινόντουσαν εγκλήματα και όπου έπαιζε ο Ολυμπιακός τον πηγαίνανε τρένο. Θυμάμαι την ομάδα του συχωρεμένου του Κυράστα όπου πραγματικά πίστευα ότι πήγαινε τρένο και χάσαμε το πρωτάθλημα στην Παναχαϊκή και ο Ολυμπιακός ήταν συνέχεια κοντά καθώς τον σπρώχνανε.
Για αυτό και άλλωστε η Ελλάδα είναι χωρισμένη σε Ολυμπιακούς και αντιολυμπιακούς. Και είναι λογικό αυτό γιατί όπου πάει ο Ολυμπιακός βλέπεις ότι υπάρχει πραγματική σφαγή. Πάει στην Κρήτη ο Ολυμπιακός συμβαίνει αυτό το πράγμα. Πάει στην Θεσσαλονίκη με τον ΠΑΟΚ πέρσι τα ίδια πράγματα και πάλι εγκλήματα έγιναν.
Η διαιτησία είναι μέρος του προβλήματος δεν είναι όλο το πρόβλημα;
Και σε αποσυντονίζει κιόλας. Όταν βλέπεις μια διαιτησία εναντίον σου όταν αγωνίζεσαι είναι το χειρότερο πράγματα. Σε εκνευρίζει, χάνεις τη συγκέντρωση σου. Μάλιστα το καταλαβαίνεις από την αρχή δεν χρειάζεται μια φάση αλλά από τον τρόπο με τον οποίο σφυρίζει. Αν σε βάζει στην περιοχή σου.
Όπως στην εποχή με τον Ευθυμιάδη που ξεσπάσαμε στο τέλος αν και ήταν καθαρό πέναλτι του Κωνσταντίνου αλλά βγήκε το γεγονός ότι σε όλο το παιχνίδι σε είχε στριμώξει μέσα στην περιοχή σου. Και πολλά ακόμα αλλά το κακό είναι ότι όλα γίνονται στα ντέρμπι. Όπως στο 2-2 μέσα στη Λεωφόρο όπου λένε στην τηλεόραση είναι γκολ και ακόμα η μπάλα δεν φαίνεται αν έχει περάσει. Δεν την έχει ξεχωρίσει κανείς αυτή τη φάση.
Εκείνο το νταμπλ όμως παραήταν ηρωικό, κόντρα σε όλους;
Ήταν φανταστικό νταμπλ αυτό.
Ίσως ήταν η πιο μεγάλη στιγμή στην καριέρα σου;
Ναι ήταν πολύ ωραίο γιατί κερδίσαμε και τον Ολυμπιακό στον τελικό του Κυπέλλου στα ίσια και με καλό ποδόσφαιρο παρότι είχαν ισοφαρίσει φαινόταν ότι θα το πάρουμε το ματς. Και το ότι όλα τα παιχνίδια τα βγάλαμε με τον Ολιζαντέμπε στην τσίτα. Ακόμα και το τελευταίο παιχνίδι. Όπου πραγματικά τα συναισθήματα ήταν απίστευτα καθώς ήταν και η πρώτη μου αποστολή.
Πίστευε κανένας τότε στον πάγκο ότι δεν θα βάζατε γκολ ακόμα και όταν είχαμε φτάσει στο 75’. Την ώρα που καθόσουνα στον πάγκο σκεφτόσουνα να είχε λείψει το παιχνίδι και να μην είχε μπει γκολ.
Εγώ σκέφτηκα γιατί ο κόσμος είχε αρχίσει να μπαίνει μέσα στο χώρο του στίβου. Εμείς περιμέναμε. Αφού έμπαινε μέσα ο Μανόλης και το λέγαμε το πήρες το παιχνίδι.
Τη χρονιά εκείνη είχε γίνει και ένα άλλο γεγονός το οποίο σηματοδότησε τη χρονιά. Είχε πέσει ξύλο στα αποδυτήρια ανάμεσα στον Έκι και τον Παπαδόπουλο. Τα γούρια έκλεισαν όμως οπότε αφήστε το στην άκρη. Γιατί όμως πλακώνεστε μεταξύ σας και όχι με τους αντιπάλους;
Όπως σε μια οικογένεια που είναι όλη μέρα μαζί έτσι πάνω στα νεύρα ξεσπάς. Είναι φυσιολογικό και αυτό και στις προπονήσεις να ανταλλάξεις μια κουβέντα με έναν συμπαίκτη σου…
Αλήθεια στις προπονήσεις βρίζεστε, παίζετε σκληρά…
Φυσικά. Αυτό συμβαίνει πάντα αφού δεν αρέσει σε κανέναν να χάνει.
Άκουσα την ομιλία του Μουνιόθ που είπε ότι δεν θέλει να είστε στις προπονήσεις σαν να παίζεται παιχνίδια και το αντίστροφο. Αυτό συμβαίνει;
Όντως υπάρχει ένταση μεγάλη. Και έτσι όπως είναι η ομάδα τα τελευταία τρία χρόνια στις προπονήσεις δεν ήταν πριν. Και αυτό συμβαίνει καθώς 22 ποδοσφαιριστές διαρκούν συνέχεια θέση για να παίξουν. Γίνεται σφαγή. Πρέπει να δείχνεις κάθε μέρα.
Μήπως για αυτό ξεφουσκώνεται το Σάββατο επειδή τα έχετε δώσει όλα;
Δεν ξέρω αν συμβαίνει αυτό εγώ επιμένω ότι είναι ένα κομμάτι το άγχος.
Τι περιμένετε από τον κόσμο σας από εδώ και πέρα; Καθώς τα πράγματα δεν θα είναι τόσο εύκολα. Έχετε σκεφτεί ότι ο καλύτερος τρόπος για να το αντιμετωπίσετε αυτό είναι να σκυλιάσετε μέσα στο γήπεδο;
Μα αυτό είναι το πιο φυσιολογικό να συμβαίνει. Το καλό με το ποδόσφαιρο είναι ότι κάθε Κυριακή παίζεις. Και όχι μόνο κάθε Κυριακή αλλά και κάθε Τετάρτη-Κυριακή. Έχεις περιθώρια να σβήσεις ένα άσχημο αποτέλεσμα. Δυστυχώς για εμάς τώρα δεν πρέπει να λέμε ότι θα γίνει και άλλο άσχημο αποτέλεσμα και θα το σβήσουμε. Δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον και αυτό το ξέρουν όλοι και πολύ καλύτερα εμείς. Και το ότι η ομάδα όταν χάνει στεναχωριόμαστε είναι κάτι το οποίο το συζητήσαμε και με τους οπαδούς μας την τελευταία φορά που ήρθαν στην Παιανία πριν από το ματς με τον Ολυμπιακό.
Μας είπαν «Δεν στεναχωριέστε, δεν νοιώθετε, δεν παλεύετε», όχι αυτό πραγματικά. Καταλαβαίνω πως στεναχωριέται ένας Παναθηναϊκός. Το ξέρω πολύ καλά το έχω ζήσει και εγώ. Όταν όμως είσαι ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και χάνεις όλη την εβδομάδα ζεις μια πολύ περίεργη κατάσταση στα αποδυτήρια. Είσαι σκυθρωπός, όλοι είναι σκυθρωποί. Δεν έχουν καλή διάθεση. Είναι διαφορετικά. Στεναχωριέσαι και ο ίδιος σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τώρα αν ανατραπεί η κατάσταση αυτή δεν πιστεύω να συνεχιστεί στον ίδιο βαθμό.
Και με τις δυο ιδιότητες που έχεις και του αθλητή και του οπαδού τι θα περίμενες από τον κόσμο σου; Τι θα έλεγες σε κάποιον που θα σε ρωτούσε πώς να φερθεί στο γήπεδο;
Αυτό είναι το μόνο το οποίο δεν θα μπορούσα να συμβουλεύσω. Ακριβώς επειδή συγκρούονται δυο πράγματα μέσα μου. Είναι κάτι το οποίο δεν μπορώ να πω και εγώ τι θα έκανα. Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα. Να κράξω αποκλείεται. Εγώ νομίζω ότι μπορεί την υγιείς αποδοκιμασία να την έκανα.
Αλλά να πήγαινα για να αποδοκιμάσω στην 14η αγωνιστική ενώ έχεις έναν ολόκληρο γύρο μπροστά σου, είσαι πρώτος στην Ευρώπη και μέσα στο Κύπελλο δεν θα το έκανα με τίποτα. Νομίζω ότι ο κόσμος το πιο φυσιολογικό είναι να έρθει στο γήπεδο να δει την ομάδα και να τη στηρίξει μέχρι τέλους και μετά να κάνουμε ταμείο.
Γενικά όμως φέτος ο κόσμος δείχνει πιο ώριμος σε σχέση με άλλα χρόνια;
Ναι όντως είναι καλά και εμένα με έχει εκπλήξει αυτό το γεγονός και είναι πολύ σημαντικό.
Σου έχει λείψεις να πας εξέδρα;
Έχω πάει στο μπάσκετ και ξεσπαθώνω εκεί. Έχω την πολυτέλεια και πηγαίνω και παρακολουθώ.
Εσύ κάθεσαι στα επίσημα. Όλα τα άσχημα από εκεί ακούγονται. Πες μου το πιο περίεργο πράγμα που έχεις ακούσει;
Εγώ το χειρότερο που έχω ακούσει και το έχω συζητήσει με τον ίδιο χωρίς να ξέρω ποιος είναι πως κάποιος πέρσι έβριζε από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό έναν συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή. Ενώ πιο μπροστά καθόταν η γυναίκα ή η μητέρα του ποδοσφαιριστή και αυτό είναι το χειρότερο. Μάλιστα του είπαμε αν θέλει να συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό να πάει πιο δίπλα. Πως μπορεί να αντιδράσει ο συγγενής κάποιου. Όντως η θύρα αυτή είναι σκληρότερη από τις άλλες σε κριτική.
Έχει αρχίσει και σε αγχώνει που είσαι ακόμη τρίτος γκολκίπερ;
Μα αυτό σε αγχώνει σε όποια ηλικία και αν είσαι και 18 χρονών να είσαι και τώρα είναι ακόμη χειρότερα γιατί έχω πατήσει τα 24. Τα δίνω όλα για να βρω κάτι καλύτερο και περιμένω ανταπόκριση. Σίγουρα θα μπορούσα να φύγω και να πάω κάπου να συνεχίσω και να έχω καλύτερες συνθήκες αλλά και να με υπολογίζουν για τη θέση του βασικού αλλά πρέπει να επιμένεις πάνω σε κάτι. Είμαι της άποψης ότι δεν πρέπει να εγκαταλείπεις.
Το περιβόητο τατουάζ με το «τριφύλλι» που είναι;
Το έχω χαμηλά στον αστράγαλο, στο αριστερό πόδι.
Τριφύλλι κανονικό… πότε το χτύπησες τώρα ή το έκανες πιτσιρικάς;
Λίγο πριν μπω φαντάρος το έκανα…
Μια και είπες φαντάρος πες μας πως τα έβγαλες πέρα με τον γαύρο διοικητή σου;
Πέρασα 23 πολύ καλές μέρες εκεί πέρα μέχρι να ορκιστώ. Είχα μοίραρχο ο οποίος ήταν Ολυμπιακός και με περίμενε την πρώτη μέρα με φανέλα του Ολυμπιακού.
Σε έβαλε να προσκυνήσεις;
Το τι είπαμε είναι ένα άλλο κομμάτι, το πλήρωσε μετά βέβαια. Του είπα και εγώ κάτι αλλά εντάξει. Μου είχε τη φανέλα αλλά του είπα και εγώ που να τη βάλει… Είχα την τύχη όμως ένας άλλος μοίραρχος να είναι Παναθηναϊκός μέχρις εσχάτων και τον είχα υποστηρικτή. Οπότε τη γλίτωσα. Βέβαια έκανα σκοπιές και αγγαρείες αβέρτα.
Εσύ τους έκανες κάνα χουνέρι;
Ήθελα να του ετοιμάσω κάτι καλό αλλά δεν το έκανα. Όταν ήμουν εκεί ήταν τότε που έλεγαν για τον Παπαδόπουλο και τον Ολυμπιακό. Τελικά ο Παπ έμεινε σε εμάς και είχα σκεφτεί μια μέρα πριν φύγω να του στείλω μια φανέλα του Ολυμπιακού που να έγραφε πίσω Παπαδόπουλος και κάρτα ευχαριστώ που με πρόσεξες.
Να επιστρέψουμε λίγο στα δικά μας και στα αγωνιστικά. Είπες ότι περιμένεις μια ευκαιρία. Έχεις όμως μπροστά σου τόσο τον Γκαλίνοβιτς όσο και τον Εμπέντε που ξεπετάχτηκε απότομα έχοντας αφήσει τον Γκαλίνοβιτς στον πάγκο…
Έχει ανατροπές αυτή η θέση και δυστυχώς δεν είναι όπως όλες οι υπόλοιπες. Είναι δεδομένο ότι σε αυτή τη θέση πρέπει να περιμένεις και δεν θα πάρεις και ευκαιρία. Πρέπει να περιμένεις με το σταγονόμετρο και όταν σου έρθει θα πρέπει να την αρπάξεις. Όπως έκανε και ο Εμπέντε.
Εσύ έπαιζες πάντα τερματοφύλακας;
Ναι από τις μικρές ηλικίες όπου μάλιστα είχα προπονητή πρώτα τον Γιάννη Κρασώνη που έχει επιστρέψει και πάλι…
Γίνεται καλή δουλειάς στις ακαδημίες;
Αν δεν γινόταν και εκεί; Είναι πάρα πολύ προσεχτικά τα πράγματα τις προσέχουν πολύ.
Εσύ έχεις κάνει καθόλου το «αγροτικό» σου;
Έκανα σε τρεις ομάδες. Πήγα στον Άγιο Νικόλαο όπου κάθισα ένα χρόνο, έξι μήνες στη Μαρκό και πέρυσι στον Θρασύβουλο.
Τι έγινε εκεί και έφυγες;
Κάποιες μικροπαρεξηγήσεις. Όχι κάτι το ιδιαίτερο.
Πιστεύεις ότι σε αυτές τις μικρές ομάδες ένας ποδοσφαιριστής που στη θέση του είναι δεύτερος ή τρίτος αντίστοιχα «ψήνεται» η μένει πίσω;
«Ψήνεται» ανάλογα την ηλικία. Η Β’ Εθνική είναι ένα τεράστιο σχολείο για τον κάθε ποδοσφαιριστή. Γιατί όπου πας κινδυνεύεις να σε ταπεινώσει ο αντίπαλος. Εγώ πιστεύω ότι είναι πιο ισοδύναμο το πρωτάθλημα και καλύτερο από της Α’ Εθνικής καθώς ο πρώτος με τον τελευταίο δεν έχει μεγάλη διαφορά.
Δεν μένει πίσω από δουλειά;
Αν δουλεύεις και μόνος σου δεν έχεις πρόβλημα.
Πιστεύεις ότι αυτές οι ομάδες έχουν την υποδομή να δουλέψουν σωστά με έναν νέο ποδοσφαιριστή;
Είμαι της άποψης ότι αν δεν δουλέψεις μόνος σου και μάλιστα πολύ γιατί στον χώρο τον δικό μας χρειάζεται πάλι μπορείς να μείνεις πίσω. Όντως υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους προπονητές και τους γυμναστές αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να λειτουργήσεις σωστά ώστε να σου βγάλει συν. Οι συνθήκες οι οποίες δουλεύεις έχουν τεράστια διαφορά αλλά δεν τις σκέφτεσαι γιατί παίζεις.
Όταν ένας ποδοσφαιριστής παίζει είναι τόσο ικανοποιημένος που δεν σκέφτεται τίποτα. Εγώ θυμάμαι στον Θρασύβουλο επειδή έμπαινα πάντα τελευταίος στα αποδυτήρια έκανα μπάνιο επί πέντε μήνες με κρύο νερό. Ήμασταν 32 ποδοσφαιριστές σε αποδυτήρια πολύ μικρά με τον ένα πάνω στον άλλο. Αλλά δεν το σκέφτηκα ποτέ αρνητικά. Σε αντίθεση με την Παιανία που μέσα στα αποδυτήρια μπορείς να παίξεις μπάσκετ, να κάνεις τα πάντα. Αλλά δεν το σκεφτόμουν γιατί έπαιζα.
Τώρα σου περνάει από το μυαλό το καλοκαίρι να κάνεις κάτι άλλο;
Δεν ξέρω πως θα έρθουν τα πράγματα μέχρι το καλοκαίρι. Σίγουρα θα ήταν για μένα πρόκληση να πάω σε μια ομάδα Α’ Εθνικής. Να δείξω τι μπορώ να κάνω σε ένα καλό επίπεδο και να δείξω ότι αυτός είμαι και μπορώ να αντεπεξέλθω και στον Παναθηναϊκό. Γιατί εμένα αυτός είναι ο στόχος μου. Αν ήταν κάποια άλλη ομάδα θα είχα φύγει.
Συμβόλαιο με την ομάδα μέχρι πότε έχεις;
Υπέγραψα μια καινούρια τετραετία το καλοκαίρι άρα μιλάμε για δανεισμό.
Από όσα παιχνίδια έχεις ζήσει με τον Παναθηναϊκό ως μέλος της ομάδας. Ποιο είναι αυτό που δεν θα ξεχάσεις ποτέ;
Το καλύτερο νομίζω ότι ήταν αυτό με τον Πανηλειακό. Το φινάλε και ο τρόπος που γυρίσαμε στην Αθήνα. Είχαμε στήσει τρελό γλέντι μέσα στο πούλμαν. Τραγουδάγαμε όλοι μαζί έλληνες και ξένοι και ήταν φανταστικό το κλίμα.
Ως οπαδός Τζόρβας, θα αντάλλαζες οτιδήποτε άλλο με μια κούπα Ευρωπαϊκή ή έστω τη συμμετοχή σε έναν τελικό;
Νομίζω ότι για εμένα αν πας τελικό και δεν το πάρεις, αν και θα ακουστεί εγκληματικό, είναι ότι χειρότερο. Έχεις φτάσει στην πηγή και δεν έχεις ποιοι νερό. Δεν το λέω κακοπροαίρετα. Εγώ αν μου συνέβαινε αυτό δεν θα μπορούσα να το ξεπεράσω με τίποτα. Ότι έφτασα μέχρι εκεί και βγήκα δεύτερος. Είναι άσχημο πράγμα να βγαίνεις δεύτερος. Αν δεν βγεις πρώτος να πάρεις κάτι. Είναι μακρινό όνειρο ακόμα και για μια μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός.
Φέτος πώς τα βλέπεις στην Ευρώπη;
Είναι ένας τελείως διαφορετικός θεσμός και τον αντιμετωπίζεις διαφορετικά. Ακόμα και αυτοί που δεν περιμένεις σε χτυπάνε. Εμείς όταν είδαμε την Μπόλεσλαβ στο βίντεο τρομοκρατηθήκαμε και είπαμε ότι πρέπει να προσέξουμε αλλά στο γήπεδο…
Ήσουνα μπροστά στο επεισόδιο ανάμεσα στον Έκι και τον Μάντζιο;
Εγώ δεν νομίζω ότι έγινε και κάτι. Συμβαίνουν αυτά μέσα σε μια ομάδα. Ίσως ο κόσμος το παίρνει στραβά αλλά γίνονται αυτά. Βράζουν τα αίματα.
Η γνώμη σου για τον Μουνιόθ;
Είναι ένα μεγάλο σχολείο. Έρχεται από μια μεγάλη σχολή και γενικά είναι κοντά στους ποδοσφαιριστές. Παίζει μαζί μας, μάλιστα έχει μεγάλα πνευμόνια, τρέχει ασταμάτητα. Ενώ είναι και καλά γυμνασμένος. Τώρα μάλιστα έχει φτάσει σε μια ηλικία που δεν λέει κάτι το να γυμνάζει το κορμί του αλλά το κάνει για τον εαυτό του.
Οι ποδοσφαιριστές είστε προληπτικοί, εσύ;
Όχι δεν είμαι, αν πας έτοιμος στο παιχνίδι δεν χρειάζονται αυτά. Σίγουρα πιστεύουμε στον Θεό για να μας δίνει δύναμη και να προστατεύει από τραυματισμούς αλλά όχι προληπτικοί. Όσο πιο προετοιμασμένος πας δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. Συνήθως οι προπονητές έχουν.
Για τον Μαλεζάνι τι άποψη έχεις;
Σαν προπονητής έχει το δικό του τρόπο. Εγώ δεν μπορώ να πω ότι ήταν κακός προπονητής. Είχε δείξει και δείγματα δουλειάς του. Δεν συνειδητοποίησε 100% ότι ο Παναθηναϊκός καιγόταν τη χρονιά που έχασε το πρωτάθλημα στο ματς με την ΑΕΚ. Δεν είχε καταλάβει τη σημασία είχε να παίρναμε δεύτερο σερί πρωτάθλημα. Θα ήταν διαφορετικές οι συνθήκες. Το μόνο που μπορώ να του καταλογίσω είναι αυτά. Κατά τα άλλα έδωσε μεγάλη ευκαιρία σε πολλά νεαρά παιδιά. Έδειξε ότι τους πιστεύει και νομίζω ότι αυτό εκτιμούν ιδιαίτερα και τα παιδιά.
Από έλληνες τερματοφύλακες θεωρείς ότι υπάρχει μια φτώχεια;
Δεν μου αρέσει να μιλάω για συναδέλφους μου αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως αντεπεξέρχεται ένας σε μια μικρή ομάδα και πως σε μια μεγάλη ομάδα. Από τους έλληνες θα ξεχώριζα τον Στέφανο Κοτσόλη που δουλέψαμε μαζί, τον Αμπάρη, τον Γιάννου ο οποίος δεν ξέρω τι πληρώνει, ο Σηφάκης. Για μένα υπάρχουν καλοί έλληνες τερματοφύλακες.
Ξένο ποιον έχεις πρότυπο;
Μου άρεσε ο Κανιθάρες πάντα. Είναι πολύ έξυπνος και ξέρει που πρέπει να τοποθετείται. Βέβαια και ο Μπουφόν είναι πολύ καλός. Πρότυπο βέβαια δεν μπορώ να έχω τώρα. Σε νεαρή ηλικία είχα τον Γιόζεφ και στη συνέχεια δούλεψα πολύ με τον Νικοπολίδη. Τώρα όμως είμαι μόνο εγώ, η προσωπικότητα μου, δουλεύω πολύ και προσπαθώ να δείξω ότι καλύτερο.
Πως βλέπεις τον αγώνα με την Παρί;
Αυτό πρέπει να το χτυπήσουμε για πολλούς λόγους. Έχει γενικά καλές ομάδες στην Ευρώπη αλλά το ότι πρέπει να το κερδίσουμε πρέπει. Είναι καλό για εμάς ότι υπάρχει πίεση στους Γάλλους. Άρα δεν μπορείς να παίξεις 100%
Άρα το Σάββατο εμείς έχουμε το πρόβλημα κόντρα στη Λάρισα;
Αυτά τα παιχνίδια δεν έχουν καμία σχέση το ένα με το άλλο υπάρχουν αρκετές διαφορές. Αλλά νομίζω ότι σε ένα ματς στο οποίο σε πιέζει ο κόσμος σου είναι πολύ κακό. Πέρσι δηλαδή που παρακολουθούσα την ομάδα με τον Ηρακλή τα πόδια πρέπει να ήταν κομμένα.
Ελπίζουμε τόσο το τατουάζ όσο και κάποιες από τις κινήσεις σου και τα λόγια σου να μην τα ξεχάσεις σε λίγα χρόνια;
Αυτό είναι ένα κομμάτι. Είναι κάτι το οποίο το έκανα, το πίστευα και το πιστεύω και πολύς κόσμος που μου λέει κανόνισε να φύγεις και εσύ του λέω ότι η μεγαλύτερη μου επιθυμία είναι να παίξω στον Παναθηναϊκό. Αν δεν τα καταφέρω θα δούμε πως θα πράξω στη συνέχεια.
Για φινάλε για πες μας σαν οπαδός τι περιμένεις από τον Παναθηναϊκό;
Νομίζω ότι περιμένει όλος ο κόσμος, πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση να λέμε ότι η ομάδα βελτιώνεται. Μοναδικός στόχος είναι το πρωτάθλημα και να μην ξαναχαθεί.
Και σαν παίκτης;
Ο κάθε ποδοσφαιριστής περιμένει την καταξίωση το αντίστοιχο περιμένω και εγώ…
