Το ράλι των "clásicos"

Το "καρέ" των clásicos ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες και το Sport24.gr παρακολούθησε από κοντά τα 3 από τα 4 ισπανικά ντέρμπι.

Σήμερα, μια εβδομάδα μετά την ολοκλήρωση των συγκρούσεων Ρεάλ – Μπάρσα, σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας από όσα είδαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε.

Τα 4 clásicos, όπως ήταν φυσικό, τράβηξαν πάνω τους την προσοχή όλης της ποδοσφαιρικής υφηλίου. Για 18 ολόκληρες μέρες – από τις 16 Απριλίου μέχρι και τις 3 Μαΐου – οι συναντήσεις μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα μονοπώλησαν το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Το Sport24.gr βρέθηκε στην Ισπανία και παρακολούθησε το ματς του πρωταθλήματος (16-4-2011) στη Μαδρίτη, τον τελικό του Κυπέλλου (20-4-2011) στη Βαλένθια και τον επαναληπτικό ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ (3-5-2011) στη Βαρκελώνη.

Σήμερα σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας από όσα είδαμε, ακούσαμε και διαβάσαμε όλες αυτές τις μέρες στην Ισπανία. Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, Μουρίνιο, Γουαρδιόλα, Μέσι, Ρονάλντο, Αμπιντάλ, Σταρκ, Ντε Μπλέκερε, Κασίγιας, Μπερναμπέου, Μεστάγια, Καμπ Νόου, διαμαρτυρίες, φάουλ, θέατρα, κόκκινες κάρτες, γκολ, θέαμα, βροχές και καταιγίδες κυριολεκτικά και μεταφορικά, ήταν οι μεγάλοι πρωταγωνιστές αυτού του μοναδικού στην ιστορία "καρέ" των ισπανικών ντέρμπι.

Μαζί με όσα θα διαβάσετε, μπορείτε να δείτε και τα βίντεο που τραβήξαμε μέσα και έξω από τα τρία γήπεδα, καθώς και ένα photostory με 73 φωτογραφίες από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές των τεσσάρων παιχνιδιών. Πάμε λοιπόν, ξεκινώντας την ανασκόπησή μας με το πιο βασικό απ’ όλα: Πώς καταφέραμε να παρακολουθήσουμε αυτά τα 3 παιχνίδια!

ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

Αυτό ήταν η μεγάλη μας αγωνία, αφού για διαπίστευση σε οποιοδήποτε από τα 4 clásicos ούτε λόγος! Απόλυτη προτεραιότητα σε αυτά τα παιχνίδια, όπως γίνεται κατανοητό, έχουν τα μέσα που καλύπτουν τα ρεπορτάζ της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα από τη Μαδρίτη και τη Βαρκελώνη αντίστοιχα. Και στη συνέχεια τα κυριότερα ΜΜΕ της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας. Από τη στιγμή λοιπόν που μάθαμε ότι δεν περίσσευε ούτε... σκαμνάκι για εμάς στα δημοσιογραφικά, έπρεπε να βρούμε είτε εισιτήρια, είτε προσκλήσεις.

Θα τα πάρουμε αντίστροφα, λόγω σπουδαιότητας των παιχνιδιών, αφού το τελευταίο ματς, ο επαναληπτικός ημιτελικός του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν και ο πιο σημαντικός. Η στοιχηματική «bwin» , μεγάλος χορηγός της Ρεάλ Μαδρίτης, ήταν αυτή που μας προμήθευσε τις προσκλήσεις ώστε να μπορέσουμε να μπούμε στο Καμπ Νόου. Τους ευχαριστούμε πολύ, ειδικά για το γεγονός ότι το βράδυ του κατακλυσμού στη Βαρκελώνη, μας "προστάτευσε" στέλνοντάς μας σε θέσεις κάτω από το σκέπαστρο!

Στον τελικό του Κυπέλλου – και αφού επίσης πήραμε αρνητική απάντηση για διαπίστευση, αυτή τη φορά από την Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία – βάλαμε λυτούς και δεμένους προκειμένου να βρούμε "κάτι", οτιδήποτε, ώστε να μπούμε στο Μεστάγια. Τελικά ήταν ο Κάρλος Αγκιλάρ, μάνατζερ του Μοϊσές Ουρτάδο, αυτός που κατάφερε να εξασφαλίσει ένα εισιτήριο από την "FC Barcelona Foundation", το οποίο έστειλε ταχυδρομικώς στο ξενοδοχείο στη Βαλένθια, μια μέρα πριν τον τελικό. Muchas gracias Carlos!!!

Για το πρώτο από τα 3 clásicos που παρακολουθήσαμε, αυτό του πρωταθλήματος στο Σαντιάγο Μπερναμπέου, από τη δύσκολη θέση μας έβγαλε η "Λέσχη φίλων Real Madrid Χαράλαμπος Τσιριμονάκης". Ο ελληνικός σύνδεσμος των δικών μας "madridistas" μας προμήθευσε τα εισιτήρια για μένα και για τον νικητή του διαγωνισμού του Sport24.gr, Αχιλλέα Κουτράκη. Ευχαριστούμε λοιπόν και τα παιδιά της Λέσχης, με τα οποία συναντηθήκαμε έξω από το Μπερναμπέου την ημέρα του αγώνα για να πάρουμε στα χέρια μας τα μαγικά χαρτάκια.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Τέσσερα παιχνίδια για τρεις διοργανώσεις που έδωσαν έναν τίτλο, έμμεσα εξασφάλισαν έναν ακόμα και έδωσαν την ευκαιρία στον ένα από τους δυο αντίπαλους να διεκδικήσει έναν τρίτο. Πώς μοιράστηκαν οι τίτλοι αυτοί; Στην ουσία μόνο η Ρεάλ ολοκλήρωσε αυτό το ράλι των clásicos παίρνοντας ένα τρόπαιο, αυτό του Κυπέλλου. Κέρδισε τον πρώτο τίτλο της μετά το 2008 και το πρώτο Κύπελλο μετά από 19 ολόκληρα χρόνια. Και το συγκεκριμένο ματς ήταν ίσως το μοναδικό στο οποίο η Ρεάλ ικανοποίησε τους φίλους της, κυρίως για τη φρεσκάδα που παρουσίασε στη διάρκεια της παράτασης.

Βίντεο: Η απονομή του Κυπέλλου στη Ρεάλ. Στο 5:15 ο γύρος του θριάμβου και ο ύμνος της Ρεάλ.

Αν θέλουμε όμως να είμαστε ρεαλιστές, η ομάδα που βγήκε κερδισμένη από το "καρέ" ήταν χωρίς την παραμικρή αμφιβολία η Μπαρτσελόνα. Το 1-1 του πρώτου ματς στο Μπερναμπέου διατήρησε τη διαφορά των δυο ομάδων στους 8 βαθμούς (ουσιαστικά στους 9, αφού η Μπαρτσελόνα εξασφάλισε το πλεονέκτημα και στην ισοβαθμία) και έδωσε πρακτικά το τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα στους "μπλαουγκράνα".

Στη δε σημαντικότερη στιγμή της τετράδας, τους δυο ημιτελικούς δηλαδή του Τσάμπιονς Λιγκ, εκεί όπου κρίνονται – εκτός από το γόητρο στον απόλυτο βαθμό του – τα πολλά χρήματα, λόγω χορηγιών και γενικότερων οικονομικών συμφωνιών, η ομάδα της Καταλωνίας κέρδισε το δικαίωμα να διεκδικήσει απέναντι στην Μάντσεστερ το τέταρτο τρόπαιο της ιστορίας της. Ένα πρωτάθλημα λοιπόν και ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι σε ένα Κύπελλο Ισπανίας, αποτελούν έναν αγωνιστικό απολογισμό που γέρνει σαφώς υπέρ της Μπαρτσελόνα.

"MIND GAMES"

Όταν Ρεάλ και Μπαρτσελόνα προκρίθηκαν στον ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και συνειδητοποιήσαμε ότι μας περίμεναν 4 συνεχόμενα clásicos (για πρώτη φορά στην ιστορία), όλοι περιμέναμε να πρωταγωνιστήσει το ποδόσφαιρο, αφού μας περίμεναν 4 ματς ανάμεσα στις δυο κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Η σύγκρουση των δυο διαφορετικών φιλοσοφιών, αυτής της Ρεάλ, με το ξόδεμα υπέρογκων ποσών για τη δημιουργία της νέας γενιάς των "γκαλάκτικος" και αυτής της Μπαρτσελόνα, με την υποδειγματική οργάνωση των ακαδημιών της και την συνεχή παραγωγή αστέρων, ήταν – στη θεωρία τουλάχιστον – ότι καλύτερο για τους απανταχού ποδοσφαιρόφιλους.

Ο Μουρίνιο θέλησε όμως να παίξει για μια ακόμα φορά τα περίφημα "mind games" του και κατάφερε να μεταφέρει όλη την ένταση που δημιούργησε, πρώτα στον Γουαρδιόλα και ύστερα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, στους παίκτες των δυο ομάδων. Η κορύφωση αυτών των "παιχνιδιών του μυαλού" ήρθε στα τελευταία 24ωρα πριν τον πρώτο ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και ξέφυγε από κάθε όριο μετά τη λήξη του. Κατά τη γνώμη μου ο Πορτογάλος έχει τεράστιες ευθύνες στη διαμόρφωση του «πολεμικού» κλίματος με τα διαρκή παραληρήματά του στις συνεντεύξεις Τύπου, όμως ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη έχει η διοίκηση της Ρεάλ που τον άφησε να αλωνίζει.

Βίντεο: Η στιγμή της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου της Ισπανίας στο Μεστάγια, λίγο πριν την έναρξη του τελικού του Κυπέλλου

Αν κάτι δεν έχει καταλάβει ακόμα ο Μουρίνιο, είναι ότι βρίσκεται στον πάγκο μιας ομάδας που καμία σχέση δεν έχει με τις προηγούμενες της καριέρας του. Πριν λίγες μέρες έγραφα ότι είναι στα υπέρ του το γεγονός ότι κατάφερε να επιβάλλει σιδερένια πειθαρχία σε ένα μέχρι πέρυσι ξέφραγο αμπέλι. Όμως οι απαιτήσεις πρώτα της ιστορίας και μετά του κόσμου της Ρεάλ είναι τεράστιες. Το τρίπτυχο της αντίδρασης του κόσμου της "βασίλισσας", που έσπευσε μέσα από τις ψηφοφορίες της Marca, τα φόρα στο ίντερνετ και τα σχόλια σε όλες τις μεγάλες ιστοσελίδες της Ισπανίας να καταδικάσει τον Πορτογάλο, είναι το εξής:

ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΜΟΥΡΙΝΙΟ

1. Όσο μεγάλη και αν είναι η αντιπαλότητα ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, κανείς δε θέλει να ακούει τον προπονητή του να κατηγορεί τους πάντες ανεξαιρέτως για μια (δίκαιη) ήττα της ομάδας του. Οι επιθέσεις του Μουρίνιο εναντίον της ΟΥΕΦΑ, της UNICEF, της Ισπανικής ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας και των διαιτητών, δημιούργησαν κλίμα παντού σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ισπανία και κυρίως τη Μαδρίτη. Κανείς, ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι φίλαθλοι της Ρεάλ, δεν "κατάπιαν" τα παραμυθάκια του Πορτογάλου περί παγκόσμιας συνωμοσίας εναντίον της ομάδας του.

2. Ενόχλησε πολύ, μα πάρα πολύ όλους τους φίλους της Ρεάλ στην Ισπανία η αποφυγή ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης από τον προπονητή τους στα αρνητικά αποτελέσματα των 3 clásicos (εξαιρώντας το Κύπελλο). Η δήλωση δε, δυο μέρες μετά τον πρώτο ημιτελικό και το 0-2 του Μπερναμπέου, ότι "εγώ και οι παίκτες μου φέρουμε μηδέν ευθύνη για την ήττα", σχεδόν εξόργισε τους "μαδριδίστας" που είδαν την ομάδα τους να έχει μόλις μια τελική προσπάθεια στην αντίπαλη εστία στα 90 λεπτά του αγώνα.

3. Η τακτική που εφάρμοσε ο Μουρίνιο και στα 4 ματς ήταν ίδια και απαράλλαχτη (με μικρές αλλαγές), τελείως διαφορετική όμως με αυτήν που εφαρμόζει η Ρεάλ σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια της. Το αμυντικό στήσιμο, η "καταδίκη" παικτών όπως ο Ρονάλντο, το άπειρο "ξύλο" που έπεσε, η γενικότερη φιλοσοφία του "περιμένω", "έκαψε" τους φίλους της "βασίλισσας". Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο επαναληπτικός ημιτελικός, εκεί που η Ρεάλ χρειαζόταν 3 γκολ για να προκριθεί και κατάφερε να κάνει μόνο 3 τελικές προσπάθειες στην εστία του Βαλντές σε όλο το ματς.

Ο Μουρίνιο βγαίνει από το ξενοδοχείο και κατευθύνεται στο πούλμαν της Ρεάλ.

Το άσχημο για τον Μουρίνιο είναι οι δυο εκτός έδρας εξάρες της ομάδας του, η μια επί της Βαλένθια (3-6) πριν τους ημιτελικούς και η άλλη επί της Σεβίγια (2-6) αμέσως μετά από αυτούς. 12 συνολικά γκολ επί της τρίτης και της έκτης ομάδας της Πριμέρα Ντιβισιόν είναι κάτι που βάζει πολλούς σε σκέψεις. Όταν η διοίκηση έχει ξοδέψει τα τελευταία δυο χρόνια περισσότερα από 400 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές, ο κόσμος θέλει να δει κάτι διαφορετικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που ναι μεν τυχαίνει να είναι η κορυφαία ομάδα στον κόσμο, όμως και ο Μουρίνιο για αυτόν τον λόγο πήγε στη Μαδρίτη, για να την κοντράρει στα ίσια.

Σε μια ανάλυση της (μαδριλένικης) Marca διάβασα το εξής: " Η Ρεάλ σε τέσσερα 90λεπτα δεν προηγήθηκε ούτε μια φορά και αυτό δύσκολα χωνεύεται, ειδικά όταν τα δυο παιχνίδια είναι στην έδρα σου. Τα μεγάλα όπλα της ομάδας, ο Ρονάλντο και τα άκρα, έπρεπε άραγε να μεταμορφωθούν σε ρέπλικα της περσινής Ίντερ; Με ποια λογική και με ποιο αποτέλεσμα; Ώρες ώρες ο Μουρίνιο δίνει την αίσθηση ότι εκείνο το 5-0 του πρώτου γύρου καθόρισε όλη την πορεία των τεσσάρων clásicos. Και όχι για να προστατευτούν οι παίκτες, αλλά ο ίδιος και η φήμη του.

Δεν ζήτησε κανείς να παίξει "τρελά" στα παιχνίδια, όμως όλοι ήθελαν να παίξει θαρραλέα. Να προκαλέσει, να προβληματίσει τον αντίπαλο, να σταθεί απέναντί του όρθιος και να μην κρύβεται συνεχώς πίσω από τις αμυντικές γραμμές που έστησε στο γήπεδο. Ίσως το πρόβλημα είναι ότι ο Πορτογάλος δεν γνωρίζει τι σημαίνει χάνω αλλά το ευχαριστιέμαι. Και εγώ και οι παίκτες μου και ο κόσμος. Έτσι κι αλλιώς, στον τελικό απολογισμό χαμένος βγήκε. Αλλά δεν το έκανε με στιλ και χαρακτήρα. Και η Ρεάλ τα διαθέτει και τα δυο. Το ζήτημα είναι ποιος θα του το ψιθυρίσει στο αυτί...".

Η ΠΑΓΙΔΑ ΚΑΙ Ο ΓΟΥΑΡΔΙΟΛΑ

Ο Μουρίνιο τράβηξε πάνω του την προσοχή με δηλώσεις και συμπεριφορές που προκάλεσαν πολύ δημοσιογράφους και φίλαθλους. Όμως στην παγίδα που έστησε, έπεσε μέσα ο τελευταίος από τον οποίο θα περιμέναμε να "τσιμπήσει" το δόλωμα και να παρασυρθεί. Ο Πεπ Γουαρδιόλα απευθύνθηκε με – κατά τη γνώμη μου – απαράδεκτες εκφράσεις στον ομόλογό του, όταν τον αποκάλεσε "puto amo" και "puto jefe" των ΜΜΕ. Και μπορεί η συγκεκριμένη λέξη να μην είναι βρισιά, δεν ταιριάζει όμως με τίποτα στο προφίλ του προπονητή της Μπαρτσελόνα.

Ο Γουαρδιόλα όταν ήταν ποδοσφαιριστής, φημιζόταν για τα ξεσπάσματά του μέσα στο γήπεδο. Από τη στιγμή όμως που ανέλαβε τον πάγκο των "μπλαουγκράνα", η εικόνα που έχουμε για αυτόν, είναι του σοβαρού, του ήρεμου, του μετρημένου, του συνετού. Πολλοί ισχυρίστηκαν ότι ξέσπασε επειδή εκνευρίστηκε από τις συνεχόμενες επιθέσεις του Μουρίνιο, ότι δεν άντεξε άλλο. Η εικόνα του όμως όταν έκανε τις συγκεκριμένες δηλώσεις, έδειξε ότι ήταν απόλυτα ψύχραιμος και πως αυτά που είπε ήταν μελετημένα και όχι προϊόν απώλειας ελέγχου. Κατά την ταπεινή μου γνώμη έκανε λάθος, το διόρθωσε όμως πολύ γρήγορα, αφού τις επόμενες μέρες επέστρεψε στους χαμηλούς τόνους που τον είχαμε συνηθίσει.

ΟΙ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΓΙΟΡΤΗ

Μπορεί οι παίκτες των δυο ομάδων να παρασύρθηκαν από το κλίμα που διαμόρφωσαν οι δυο προπονητές, παίζοντας ξύλο οι μεν και κάνοντας θέατρο οι δε (σε αρκετές περιπτώσεις σε υπερθετικό βαθμό), όμως οι φίλαθλοι και από τις δυο μεριές έμειναν μακριά από τις προκλήσεις και τις αντεγκλήσεις, ζώντας μια συνεχόμενη τετραπλή γιορτή στις κερκίδες των τριών γηπέδων που φιλοξένησαν τα τέσσερα παιχνίδια. Αυτοί ήταν οι μεγάλοι νικητές της σειράς και απέδειξαν το πόσο μπροστά βρίσκεται η αθλητική παιδεία στη χώρα τους.

Στα βίντεο που τραβήξαμε, αλλά και στις φωτογραφίες, μπορείτε να δείτε την ειρηνική συνύπαρξη φίλαθλων και των δυο ομάδων όχι μόνο από όλες τις γωνιές της Ισπανίας, αλλά από όλα τα σημεία της Γης, τόσο μέσα όσο και έξω από τα τρία γήπεδα. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι μέσα στο μυαλό τους έχουν μόνο την έννοια γιορτή όταν πρόκειται για ποδόσφαιρο. Χρώματα, κασκόλ, συνθήματα, τραγούδια, καζούρα, πλάκα, σημαίες, αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές στην κερκίδα, αυτοί ήταν οι πρωταγωνιστές πριν και μετά τα παιχνίδια.

Βίντεο: Fan Zone της Ρεάλ Μαδρίτης στην Βαλένθια

Και μη νομίζετε ότι τους είχαν μαντρωμένους τους μεν εδώ και τους δε εκεί, με νεκρές ζώνες και αστυνομία ανάμεσά τους. Δεκάδες "μαδριδίστας" βρέθηκαν μέσα στην ζώνη των "μπλαουγκράνα" στο Μεστάγια και το αντίθετο. Δεν υπήρχαν καν άγρια βλέμματα προς τους "εισβολείς". Ο πολιτισμός και η πλήρης ανοχή υπάρχουν μέσα στο κεφάλι καθενός από όσους πηγαίνουν στο γήπεδο. Στο Καμπ Νόου, ακριβώς πίσω μας, υπήρχαν καμιά δεκαριά με φανέλες της Ρεάλ που φώναζαν και τραγουδούσαν και είχαν το δικαίωμα να πανηγυρίσουν το γκολ της ομάδας τους χωρίς να εξοργίσουν κανέναν.

Στη Βαλένθια η έννοια φιέστα με τις Fan Zones των δυο ομάδων ήταν τόσο αληθινή μπροστά στα μάτια μας αλλά και τόσο μακρινή από την ελληνική πραγματικότητα, που νιώσαμε παιδιά ενός κατώτερου θεού κοιτώντας τις χιλιάδες των πραγματικών φιλάθλων που έπαιρναν μέρος σε κάτι που για τα δικά μας δεδομένα φαντάζει ως απόλυτη δολοφονική παγίδα για όλους τους άρρωστους των δικών μας γηπέδων. Θα άξιζε τον κόπο να βλέπατε την έκπληξη στο πρόσωπο του φίλου και συνάδελφου Ηλία Ευταξία, όταν βρεθήκαμε στο Camp Nou Experience, την περίφημη ξενάγηση στο γήπεδο και το μουσείο της Μπαρτσελόνα και είδαμε να μπαίνουν μέσα δεκάδες φίλαθλοι φορώντας φανέλες της Ρεάλ! Ένας από αυτούς μάλιστα τραγουδούσε δυνατά το Hala Madrid!!!

Βίντεο: Fan Zone της Μπαρτσελόνα στη Βαλένθια

Φανταστείτε να πήγαινε ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού – ας πούμε – στο μουσείο του Ολυμπιακού φορώντας φανέλα της ομάδας του... Τα σκυλιά θα τον τραβούσαν και πάλι τυχερός θα ήταν. Τα αυτοσχέδια κιόσκια έξω από το Μπερναμπέου στον πρώτο αγώνα εκτός από τα κασκόλ και τις σημαίες της Ρεάλ, πουλούσαν και τα αντίστοιχα της Μπαρτσελόνα. Κανείς δεν τα έκαψε, κανείς δεν πλάκωσε τους πωλητές στο ξύλο, κανείς δεν απαίτησε να φύγουν, όπως θα γινόταν εδώ.

Στους δρόμους της Βαλένθια κυκλοφορούσαν όλη την ημέρα του τελικού χιλιάδες "madridistas" και "cules" χωρίς να σημειωθεί το παραμικρό. Μπύρες, τάπας, τραγούδια και κόρνες απέναντι στην ασύνορη βλακεία που δέρνει τα δικά μας ρετάλια. Οι δυο αποστολές των ομάδων έφτασαν χωρίς να τους έχει στήσει κανείς καρτέρι στους δρόμους, χωρίς κανείς να τους περιμένει για να δείξει στους παίκτες ότι είναι μάγκας, χωρίς να διανοηθεί κανείς να τους πετάξει αντικείμενα. Και μη νομίζετε ότι έφτασαν στο Μεστάγια κρυφά. Όχι, αυτά είναι δικά μας θλιβερά προνόμια.

Βίντεο: Φίλαθλος της Ρεάλ στην κερκίδα της Μπαρτσελόνα

Εκεί έφτασαν μπροστά σε μια λαοθάλασσα που τους περίμενε έξω από το γήπεδο είτε για να τους χειροκροτήσει, είτε να τους γιουχάρει (μόνο με "ου" και όχι με πουστριλίκια), είτε να τους κάνει και καμιά χειρονομία, αλλά μέχρι εκεί. Δεν κρύβονται στην Ισπανία οι ποδοσφαιριστές από τον κόσμο, γιατί ο κόσμος, είτε τους αγαπάει είτε όχι, οπωσδήποτε τους σέβεται. Δεν υπάρχει πιο όμορφη σκηνή από το να βλέπεις τους "Ρονάλντους" και τους "Μέσιδες" να κατεβαίνουν από το πούλμαν περιτριγυρισμένοι από χιλιάδες κόσμο και να μπαίνουν μέσα στο γήπεδο. Με μόνη ασφάλεια καμιά δεκαριά έφιππους που τους συνοδεύουν.

Και βέβαια κανείς ποτέ του δεν διανοήθηκε να κάνει ντου στο γήπεδο για να πλακώσει τους αντίπαλους στο ξύλο, για να τσαμπουκαλευτεί στους δικούς του παίκτες, για να πανηγυρίσει έστω την κατάκτηση. Εκεί δεν πάνε στο γήπεδο για να βγάλουν τα απωθημένα τους ούτε για να σπάσουν καθίσματα και κεφάλια. Η σύγκριση της γιορτής του τελικού του Κυπέλλου Ισπανίας με τη ζούγκλα του ΟΑΚΑ στον δικό μας τελικό σε κάνει να νιώθεις απλά απελπιστικά αβοήθητος απέναντι στη μαλακία που δέρνει τους Έλληνες "φιλάθλους".

Και για να κλείσω το θέαμα των κερκίδων στους τρεις πραγματικούς "Ναούς" του ποδοσφαίρου, Μπερναμπέου, Μεστάγια και Καμπ Νόου, να σας πω ότι και στα 4 ματς οι πρόεδροι των δυο ομάδων κάθισαν δίπλα δίπλα, ακόμα και όταν η ένταση είχε φτάσει στο απροχώρητο. Και το έκαναν γιατί το θεωρούν υποχρέωση απέναντι στην ιστορία των συλλόγων τους, γιατί το θεωρούν δεδομένη κίνηση του ποδοσφαιρικού τους πολιτισμού. Δίπλα δίπλα, χαμογελαστοί, ομιλητικοί, ευγενικοί και πάνω απ’ όλα με επίπεδο. Θυμηθείτε το χάλι των "διδασκόντων το ήθος" δικών μας προέδρων στα φετινά ντέρμπι. Κατσαπλιάδες και απελπιστικά "λίγοι", απέφευγαν ο ένας τον άλλο. Και όταν καταφέρουν να κάτσουν δίπλα δίπλα, όπως αυτοί της ΑΕΚ και του Ατρόμητου, πλακώνονται στα μπινελίκια και κουράζονται να ανταλλάσσουν ανακοινώσεις. Και μη χειρότερα να λέμε...

BENVINGUT ABIDAL!

Αν θα έπρεπε να διαλέξω μόνο μια στιγμή από το ράλι των clásicos, αυτή θα ήταν χωρίς την παραμικρή αμφιβολία η επιστροφή του Ερίκ Αμπιντάλ στην αγωνιστική δράση. Από τις 13 Μαρτίου, όταν και έπαιξε για τελευταία φορά πριν την επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου από το συκώτι του, ο Γάλλος και μαζί του ολόκληρη η οικογένεια της Μπαρτσελόνα πέρασαν ένα δράμα. Αυτή τη φορά όμως όλα πήγαν κατ’ ευχή. Ο Ερίκ ξεπέρασε χωρίς επιπλοκές την μετεγχειρητική περίοδο, επανήλθε στις προπονήσεις της ομάδας του και έδωσε ξανά το παρόν στο τελευταίο από τα 4 clásicos.

Βίντεο: Η στιγμή της αλλαγής του Αμπιντάλ

Στο 80’ του αγώνα σηκώθηκε από τον πάγκο και ξεκίνησε ζέσταμα, ενώ δέκα λεπτά αργότερα στάθηκε δίπλα στον τέταρτο διαιτητή, έτοιμος να περάσει στον αγώνα. Η εικόνα του Αμπιντάλ να προσεύχεται αμίλητος ενώ ο Γουαρδιόλα τον χάιδευε στοργικά στο κεφάλι είναι από αυτές που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Το ρολόι του Καμπ Νόου έδειχνε 90’ και 17 δευτερόλεπτα, όταν ο Άμπι αγκάλιασε τον Πουγιόλ και έκανε τα πρώτα του βήματα στο χορτάρι κάτω από την απόλυτη αποθέωση όλων όσων βρίσκονταν στο γήπεδο. Καλώς όρισες Αμπιντάλ!

ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ SOLD OUT

Όπως γίνεται αντιληπτό, και τα τέσσερα clásicos ήταν sold out. Συνολικά 308 χιλιάδες φίλαθλοι, απλοί και επίσημοι, βρέθηκαν στις κερκίδες του Μπερναμπέου (160.000), του Μεστάγια (52.000) και του Καμπ Νόου (96.000). Η μαύρη αγορά έφερε τις τιμές σε δυσθεώρητα ύψη, κυρίως τις παραμονές των αγώνων, αφού τις ώρες πριν την έναρξη των ματς οι "επιτήδειοι" έριχναν τις απαιτήσεις τους ώστε να μπορέσουν να ξεπουλήσουν. Διακίνηση εισιτηρίων με τσουχτερές τιμές έγινε και μέσω του διαδίκτυου.

Βίντεο: Η ατμόσφαιρα έξω από το Μπερναμπέου πριν τον αγώνα του πρωταθλήματος

Για να πάρετε μια γεύση του τι συνέβη έξω από τα τρία γήπεδα πριν τα 4 ματς, απλά να σας πούμε ότι στο Μπερναμπέου την ημέρα του αγώνα του πρωταθλήματος, μας πλησίασε "τύπος μυστήριος" ζητώντας 500 ευρώ για ένα εισιτήριο και 900 για δύο! Τρεις μέρες αργότερα, στο Μεστάγια, οι τιμές έφτασαν τα 2000 ευρώ για την σκεπαστή, ενώ παραμονές του επαναληπτικού στο Καμπ Νόου τα πέταλα κόστιζαν 1500 ευρώ και η σκεπαστή πάνω από 3000 ευρώ!

37 ΠΑΙΚΤΕΣ – 8 ΕΝΔΕΚΑΔΕΣ

Στα 4 clásicos αγωνίστηκαν συνολικά 37 παίκτες και από τις δυο ομάδες. Ο Μουρίνιο χρησιμοποίησε 19 ποδοσφαιριστές και ο Γουαρδιόλα 18. Η λογική λέει ότι θα είχαν παίξει λιγότεροι και από τις δυο πλευρές, όμως τόσο η Ρεάλ όσο και η Μπαρτσελόνα κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν πολλές απουσίες, εξαιτίας τραυματισμών και τιμωριών. Αναλυτικά οι 37 που πήραν μέρος στο "καρέ" των clásicos (σε παρένθεση ο αριθμός των συμμετοχών τους) και στη συνέχεια αναλυτικά οι συνθέσεις στα 4 παιχνίδια.

Από τους "μερένγκες" είχαμε τους: Κασίγιας (4), Μαρσέλο (4), Αλόνσο (4), Ντι Μαρία (4), Αρμπελόα (4), Ρονάλντο (4), Εζίλ (4), Αντεμπαγιόρ (4), Ράμος (3), Αλμπιόλ (3), Καρβάλιο (3), Πέπε (3), Κεντίρα (2), Ντιαρά (2), Μπενζεμά (1), Κακά (1), Ιγκουαΐν (1), Γκαράι (1) και Γκρανέρο (1).

Από τους "μπλαουγκράνα" είχαμε τους: Τσάβι (4), Άλβες (4), Πικέ (4), Μπουσκέτς (4), Πέδρο (4), Μέσι (4), Βίγια (4), Κεϊτά (4), Αφελάι (4), Βαλντές (3), Πουγιόλ (3), Ινιέστα (3), Μαστσεράνο (3), Αντριάνο (2), Μάξουελ (2), Πίντο (1), Αμπιντάλ (1) και Ρομπέρτο (1).

Η αρχική ενδεκάδα της Μπαρτσελόνα στο πρώτο ντέρμπι (16-4-2011)

1. Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 1-1 (Primera División, 16-4-2011)

Ρεάλ Μαδρίτης: Κασίγιας, Ράμος, Μαρσέλο, Αλμπιόλ, Καρβάλιο, Πέπε, Κεντίρα, Αλόνσο (66’ Αντεμπαγιόρ), Ντι Μαρία (66’ Αρμπελόα), Ρονάλντο, Μπενζεμά (56’ Εζίλ).

Μπαρτσελόνα: Βαλντές, Άλβες, Αντριάνο (79’ Μάξουελ), Πικέ, Πουγιόλ (57’ Κεϊτά), Τσάβι, Μπουσκέτς, Ινιέστα, Πέδρο (65’ Άφελαϊ), Μέσι, Βίγια.

2. Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 1-0 (Copa del Rey, 20-4-2011)

Ρεάλ Μαδρίτης: Κασίγιας, Αρμπελόα, Μαρσέλο, Ράμος, Καρβάλιο (119’ Γκαράι), Κεντίρα (103’ Γκρανέρο), Αλόνσο, Εζίλ (69’ Αντεμπαγιόρ), Πέπε, Ντι Μαρία, Ρονάλντο.

Μπαρτσελόνα: Πίντο, Άλβες, Αντριάνο (118’ Μάξουελ), Μαστσεράνο, Πικέ, Τσάβι, Μπουσκέτς (107’ Κεϊτά), Ινιέστα, Πέδρο, Μέσι, Βίγια (106’ Άφελαϊ).

Η αρχική ενδεκάδα της Κυπελλούχου Ρεάλ Μαδρίτης.

3. Ρεάλ Μαδρίτης – Μπαρτσελόνα 0-2 (Champions League, 27-4-2011)

Ρεάλ Μαδρίτης: Κασίγιας, Αρμπελόα, Μαρσέλο, Ράμος, Αλμπιόλ, Ντιαρά, Αλόνσο, Πέπε, Εζίλ (46’ Αντεμπαγιόρ), Ρονάλντο, Ντι Μαρία.

Μπαρτσελόνα: Βαλντές, Άλβες, Πουγιόλ, Μαστσεράνο, Πικέ, Τσάβι, Μπουσκέτς, Κεϊτά, Βίγια (89’ Ρομπέρτο), Μέσι, Πέδρο (70’ Άφελαϊ).

4. Μπαρτσελόνα – Ρεάλ Μαδρίτης 1-1 (Champions League, 3-5-2011)

Μπαρτσελόνα: Βαλντές, Άλβες, Πουγιόλ (90’ Αμπιντάλ), Μαστσεράνο, Πικέ, Τσάβι, Μπουσκέτς, Ινιέστα, Πέδρο (92’ Άφελαϊ), Μέσι, Βίγια (75’ Κεϊτά).

Ρεάλ Μαδρίτης: Κασίγιας, Αρμπελόα, Μαρσέλο, Αλμπιόλ, Καρβάλιο, Ντιαρά, Αλόνσο, Ντι Μαρία, Κακά (59’ Εζίλ), Ρονάλντο, Ιγκουαΐν (54’ Αντεμπαγιόρ).

ΜΟΛΙΣ 7 ΓΚΟΛ...

Η επιθετική συγκομιδή των δυο ομάδων υπήρξε πολύ φτωχή. Στα 4 παιχνίδια σημειώθηκαν μόλις 7 γκολ συνολικά, εκ των οποίων τα δυο με πέναλτι και το ένα στην παράταση του τελικού του Κυπέλλου. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όπως φαίνεται από τους αριθμούς, το είχε η Ρεάλ, η οποία σε τέσσερα 90λεπτα (εξαιρώντας την παράταση στο Κύπελλο) μπόρεσε να σημειώσει μόνο 1 γκολ από προσπάθεια μέσα στο γήπεδο, αυτό του δεύτερου ημιτελικού στο Καμπ Νόου.

Βίντεο: Οι φίλοι της Μπαρτσελόνα φωνάζουν το Visca Catalunya, visca el Barca.

Αναλυτικά τώρα, 4 ήταν οι παίκτες που μπόρεσαν να σκοράρουν στα 4 παιχνίδια. Ο Μέσι σημείωσε 3 γκολ (ένα στο πρώτο ματς και δυο στον πρώτο ημιτελικό), ο Ρονάλντο 2 (ένα στο πρώτο ματς και αυτό του τελικού του Κυπέλλου) και από ένα ο Πέδρο και ο Μαρσέλο (αμφότερα στον επαναληπτικό ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ). Η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε στα 3 από τα 4 clásicos, ενώ η Ρεάλ μόνο στον τελικό του Κυπέλλου.

27 ΚΑΡΤΕΣ

Οι 4 διαιτητές μοίρασαν συνολικά 27 κάρτες στις δυο ομάδες, 24 κίτρινες και 3 κόκκινες. Από τις 27, οι 11 (όλες κίτρινες) δόθηκαν σε παίκτες της Μπαρτσελόνα και οι υπόλοιπες 16 σε παίκτες της Ρεάλ. Υπήρξαν 3 αποβολές, όλες σε παίκτες των "μερένγκες". Επίσης υπήρξε μια ακόμα κόκκινη στην αποβολή του Πίντο μετά την κλωτσοπατινάδα στη φυσούνα στο ημίχρονο του πρώτου ημιτελικού. Εντός αγωνιστικού χώρου, ο Αλμπιόλ δέχτηκε απευθείας κόκκινη στο 51’ του πρώτου αγώνα, ο Ντι Μαρία δέχτηκε δεύτερη κίτρινη και αποβλήθηκε στο τελευταίο λεπτό της παράτασης στον τελικό του Κυπέλλου και ο Πέπε είδε απευθείας κόκκινη στο 60’ του πρώτου ημιτελικού.

Η φάση που στιγμάτισε τον πρώτο ημιτελικό. Ο Σταρκ αποβάλλει τον Πέπε (60').

Αυτή η τελευταία αποβολή, του Πέπε, ήταν που προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις από πλευράς Μουρίνιο, κυρίως επειδή η προβολή που επιχείρησε ο παίκτης της Ρεάλ βρήκε ελάχιστα το πόδι του Άλβες. Ο Βραζιλιάνος έκανε προφανώς θέατρο όταν τον είδαμε να χτυπιέται στο χορτάρι σαν "πληγωμένο θηρίο", όμως ο διαιτητής σωστά έδειξε την κόκκινη κάρτα, αφού η πρόθεση του Πέπε ήταν σαφώς δολοφονική. Αν δεν είχε προλάβει να τραβήξει έγκαιρα το πόδι του ο Άλβες, η ζημιά θα ήταν τρομακτική.

ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ – Η ΚΟΡΥΦΩΣΗ

Βίντεο: Η στιγμή της ανάκρουσης του ύμνου του Τσάμπιονς Λιγκ στο Καμπ Νόου, αν και από τις φωνές δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου!

Από τους 4 αγώνες, οι δυο τελευταίοι ήταν οι πιο σημαντικοί αφού το έπαθλο ήταν το εισιτήριο για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στο Γουέμπλεϊ. Στους δυο ημιτελικούς η Μπαρτσελόνα ήταν συνολικά ανώτερη της Ρεάλ. Ο Μουρίνιο δέχτηκε την περισσότερη κριτική από τα ΜΜΕ της Μαδρίτης στους 9 μήνες που βρίσκεται στο Τσαμαρτίν. Η συνεχόμενη γκρίνια, η αποποίηση ευθυνών μετά την ήττα στο Μπερναμπέου και κυρίως τα αμυντικογενή συστήματα που εφάρμοσε και στα δυο ματς, μην τολμώντας να αναλάβει πρωτοβουλίες μέσα στο γήπεδο, εξόργισαν δημοσιογράφους και φίλαθλους των "μερένγκες" που δεν χαρίστηκαν στον Πορτογάλο τεχνικό.

Αν δούμε αναλυτικά τα στατιστικά των δυο ημιτελικών, τότε οι αριθμοί "καταδικάζουν" σαφώς την τακτική του Μουρίνιο. Σε 180 αγωνιστικά λεπτά η Ρεάλ είχε μόλις 4 τελικές προσπάθειες στην αντίπαλη εστία έναντι 11 της Μπαρτσελόνα. Οι "μπλαουγκράνα" είχαν συνολικά 68% κατοχή μπάλας, αφήνοντας το 32% στους αντιπάλους τους. Οι παίκτες του Γουαρδιόλα άλλαξαν μεταξύ τους 1224 σωστές πάσες, έναντι μόλις 401 των παικτών του Μουρίνιο. Τέλος, οι "μερένγκες" έκαναν 52 φάουλ (7 κίτρινες – 1 κόκκινη) έναντι 35 της Μπαρτσελόνα (3 κίτρινες – 1 κόκκινη). Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι και στα δυο ματς, κορυφαίος παίκτης της Ρεάλ ήταν ο Κασίγιας, ο οποίος – ειδικά στο Καμπ Νόου – πραγματοποίησε καταπληκτικές επεμβάσεις.

Βίντεο: Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα πανηγυρίζουν την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ

Για το ακυρωθέν γκολ του Ιγκουαΐν στον επαναληπτικό ημιτελικό του Καμπ Νόου, υπάρχουν διάφορες ερμηνείες. Η Ρεάλ υποστηρίζει ότι ο Πικέ έκανε φάουλ στον Ρονάλντο και πως έπρεπε να μετρήσει το γκολ του Ιγκουαΐν, αφού προέρχεται από πλεονέκτημα στη συνέχεια της φάσης. Η Μπαρτσελόνα υποστηρίζει ότι ο Ρονάλντο πέφτοντας στο χορτάρι, παρέσυρε τον Μαστσεράνο άθελά του, όμως σταμάτησε έτσι την προσπάθεια του αμυντικού της Μπαρτσελόνα να φτάσει στη μπάλα πριν τον Ιγκουαΐν. Άρα δεν έπρεπε να μετρήσει το γκολ.

Ο πρώην διεθνής Ισπανός διαιτητής Αντούχαρ Ολιβέρ που συνεργάζεται με το Radio Marca, στη διάρκεια της ζωντανής μετάδοσης του αγώνα, ήταν σαφής και κάθετος στο σχόλιό του: "Ο Πικέ έσπρωξε τον Ρονάλντο και ο Ντε Μπλέκερε έπρεπε να σταματήσει το παιχνίδι, να δώσει φάουλ στη Ρεάλ και να δείξει κίτρινη στον παίκτη της Μπαρτσελόνα. Αντ’ αυτού, έδωσε λανθασμένα φάουλ στον Ρονάλντο για μαρκάρισμα στον Μαστσεράνο. Πάντως δεν πρέπει να μιλάμε για ακυρωθέν γκολ, αφού ο διαιτητής σφύριξε πριν φτάσει η μπάλα στον Ιγκουαΐν". Έτσι κι αλλιώς, η φάση ήταν πολύ δύσκολη. Αν θέλετε τη γνώμη μου, μάλλον θα έπρεπε να έχει μετρήσει.

Βίντεο: Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα πετάνε τον Αμπιντάλ στον αέρα λίγο μετά τη λήξη του ημιτελικού στο Καμπ Νόου

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΡΕΚΟΡ

Υπολογίζεται ότι περίπου 360 εκατομμύρια παρακολούθησαν ζωντανά τα 4 clásicos σε όλο τον πλανήτη. Με τα 105 εκατομμύρια που είδαν το τέταρτο ματς – και παρά το γεγονός ότι το 0-2 του πρώτου αγώνα δεν άφηνε πολλά περιθώρια ανατροπής – καταρρίφθηκε το ρεκόρ τηλεθέασης σε ημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ απειλήθηκε το απόλυτο ρεκόρ της διοργάνωσης, τα 109 δηλαδή εκατομμύρια του τελικού του 2009 ανάμεσα σε Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ. Επαναλαμβάνουμε ότι αυτοί οι αριθμοί αναφέρονται σε όσους είδαν ζωντανά τους αγώνες.

Αν προσθέσουμε και όσους είδαν το ματς σε μαγνητοσκόπηση ή απλά παρακολούθησαν εκτεταμένα στιγμιότυπα (συνολικά σε 198 χώρες από όλο τον κόσμο), τότε ο συνολικός αριθμός τηλεθεατών γίνεται τεράστιος. Στην Ισπανία, όπως ήταν αναμενόμενο, ο δεύτερος ημιτελικός έσπασε ταυτόχρονα δυο ρεκόρ τηλεθέασης. Έγινε το clásico αλλά και ο αγώνας του Τσάμπιονς Λιγκ με τους περισσότερους τηλεθεατές στην ιστορία της ισπανικής τηλεόρασης. Το ματς παρακολούθησαν 14.114.000, αριθμός που ξεπέρασε ακόμα και την κανονική διάρκεια του τελικού του περσινού Μουντιάλ (Ισπανία – Ολλανδία)!

Βίντεο: Το κλίμα έξω από το Μπερναμπέου λίγο πριν ξεκινήσει το πρώτο ματς της σειράς

Το παιχνίδι ανέβηκε στο νούμερο 7 του all time Top 10 στην ισπανική TV, ενώ στο νούμερο 5 εδώ και δέκα περίπου μέρες βρίσκεται η παράταση του τελικού του Copa del Rey με 14.172.000 τηλεθεατές. Πιο πάνω, στις 4 πρώτες θέσεις, βρίσκονται η παράταση του τελικού του Μουντιάλ (1, 15.605.000), τα πέναλτι στον προημιτελικό του EURO 2008 ανάμεσα σε Ισπανία και Ιταλία (2, 15.372.000), ο τελικός του EURO 2008 ανάμεσα σε Ισπανία και Γερμανία (3, 14.482.000) και... ο τελικός της Eurovision του 2002 (4, 14.380.000).