Τόπος με πατροπαράδοτη αναζήτηση καλοτυχίας η Γαλικία. Κάθε τι στην τοπική κοινωνία, κάθε έκφανση της καθημερινότητας και της ζωής, περιστρέφεται ή έχει να κάνει με γούρια για επιδίωξη καλής τύχης και ξόρκια για την κακή. Η Ντεπορτίβο λα Κορούνια δεν γίνονταν να ξεφύγει από το συγκεκριμένο πλαίσιο. Κάθε άλλο.

Αναρίθμητες οι σχετικές εκδηλώσεις που έχουν καταγραφεί και αφορούν την Ντέπορ. Από τη δεκαετία του ’40 κιόλας, οι οπαδοί της κάθε φορά που επισκέπτονταν το Βίγκο για το τοπικό ντέρμπι με τη Θέλτα, συνήθιζαν να αφήνουν στους δρόμους της πόλης μια αλεπού. Σύμφωνα με τους τοπικούς θρύλους, το ζωντανό έφερνε κακοτυχία στον τόπο που κυκλοφορούσε ελεύθερο.

Πολύ αργότερα, στα τέλη του 20ου αιώνα, όταν η Ντεπορτίβο μετατράπηκε σε πρωταγωνιστή της La Liga, ζώντας την «χρυσή» της δεκαετία, μεταξύ του 1995 και του 2005, οπότε και κατέκτησε το μοναδικό της πρωτάθλημα, δύο Κύπελλα, έπαιξε πέντε φορές σε ομίλους Champions League φτάνοντας δις στα προημιτελικά και μία φορά στα ημιτελικά της διοργάνωσης, τα γούρια των Γαλιθιάνων απέκτησαν και διεθνή, αλλά και… υπερφυσική διάσταση.

Το πλέον γνωστό και διαδεδομένο όλων ήταν το… σκόρδο. Απαραίτητο συστατικό της τοπικής κουζίνας – τα πιο γνωστά πιάτα της το περιλαμβάνουν αφειδώς -, παράλληλα όμως με την γαστρονομική του χρήση, του αποδίδονται δυνάμεις κατά του (πνευματικού) κακού. Και των… εκπροσώπων του, του meiga συγκεκριμένα, δηλαδή όπως αποκαλούν στην περιοχή τη μάγισσα που έρχεται στη ζωή των ανθρώπων με επιβουλή και διάθεση να τους βλάψει.

Το σκόρδο λοιπόν, σύμφωνα με την τοπική δοξασία, διώχνει τη meiga μακριά, δεν της επιτρέπει καν να πλησιάσει για να κάνει κακό. Οι οπαδοί της Super Depor των ‘90s λοιπόν είδαν τη meiga στους… αντιπάλους της Ντεπορτίβο και φρόντιζαν σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της στο «Ριαθόρ» να κρεμάνε στα όρια της περιοχής (που υπερασπίζονταν σε κάθε ημίχρονο) και πίσω από τα δοκάρια των τερμάτων μεγάλες σκελίδες σκόρδου.

Διαδόθηκε τόσο, ειδικά σε εκείνα τα χρόνια της εξαιρετικής ομάδας της Ντεπορτίβο, που πολλές φορές και οι ίδιοι οι παίκτες φρόντιζαν για το κρέμασμα των σκελίδων. Γενικά, τα γούρια, λογιών λογιών, κυριαρχούσαν στην καθημερινότητα τους, με πρώτο και καλύτερο τον εμβληματικό προπονητή, Χάμπο Ιρουρέτα, ο οποίος – για παράδειγμα – ζητούσε στα ξενοδοχεία που έμενε η ομάδα του σε εκτός έδρας παιχνίδια, όλα τα μέλη της αποστολής να μένουν σε δωμάτια με μονό αριθμό. Αν δεν γίνονταν – δεν ήταν πάντα εφικτό – το υποχρεωτικό, το μη διαπραγματεύσιμο ήταν έστω το δικό του να ήταν μονού αριθμού.

Ακόμη ένα χαρακτηριστικό εκείνης της εποχής της Ντεπορτίβο. Στο παιχνίδι του Champions League με τη Μονακό στο Πριγκηπάτο, στις 5 Νοεμβρίου 2003, οι Γαλιθιάνοι εμφάνισαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους μια από τις πιο καινοτόμες και τελείως κόντρα με την παράδοσή τους εμφάνιση, με κυρίαρχο χρώμα – αυτό ήταν το καινοτόμο – το πορτοκαλί και τα πατροπαράδοτα μπλε και λευκό, συμπληρωματικά.

Το λανσάρισμα όμως δεν πήγε καλά μιας και οι Μονεγάσκοι υποχρέωσαν την Ντέπορ σε μια από τις βαρύτερες ήττες σε όλη την ιστορία των ευρωπαϊκών Κυπέλλων, επικρατώντας με το εκκωφαντικό 8-3. Παρότι δύο εβδομάδες νωρίτερα οι Γαλιθιάνοι είχαν και πάλι ηττηθεί από τη Μονακό στο «Ριαθόρ», με την πρώτη τους τότε, την κανονική εμφάνιση.

Έλα όμως που οι ποδοσφαιριστές της Ντεπορτίβο θεώρησαν υπεύθυνη για τη συντριβή στο «Λουί ΙΙ» τη συγκεκριμένη, στο πορτοκαλί βασισμένη, εμφάνιση. Εισηγήθηκαν στον Ιρούρετα να μην τη φορέσουν ξανά, άλλο που δεν ήθελε ο Βάσκος προπονητής, ο οποίος όχι μόνο έκανε δεκτό το αίτημα των ποδοσφαιριστών του, αλλά υποχρέωσε και τους ανθρώπους του club να εξαφανίσουν τις συγκεκριμένες εμφανίσεις.

Αυτές ήταν μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές ιστορίες με τα αγαπημένα γούρια που αφορούσαν την Ντεπορτίβο λα Κορούνια. Σειρά σας να μοιραστείτε τις δικές σας. Μπείτε στο Facebook και Instagram της Visa, μοιραστείτε μαζί μας το γούρι σας, και έτσι απλά εξασφαλίστε συμμετοχή στην κλήρωση που θα πραγματοποιηθεί. Και με αυτόν τον τρόπο ίσως βρεθείτε στο μοναδικό event της Visa στο House24.