Για… νύχτες μαγικές και ονειρεμένες, μιλάει με το παιχνίδι της η «Σκουάντρα ατζουρα» του Ρομπέρτο Μαντσίνι στο Euro 2020, κάνοντας μια ολόκληρη χώρα να παραμιλάει.

Αλήθεια πως το κατάφερε; Πήρε απλά μια ομάδα "ατιμασμένη" μετά τον αποκλεισμό από το Μουντιάλ της Ρωσίας, την…αναποδογύρισε, της έδωσε καρδιά, ψυχή κι έναν νέο, επαναστατικό τρόπο παιχνιδιού. Και από εδώ και στο εξής θα τη θυμόμαστε ως η "Σκουάντρα Ατζουρα" του Ρομπέρτο Μαντσίνι.

Δεν γνωρίζω αν αυτή η ομάδα θα καταφέρει να φτάσει μέχρι τέλους και να κατακτήσει το τρόπαιο, γιατί στο ποδόσφαιρο όπως και στη ζωή όλα είναι πιθανά και η επιτυχία από το φιάσκο, είναι πίσω από τη γωνία και σε περιμένουν, αλλά η «μέθοδος Μαντσίνι», δείχνει το δρόμο… Για το Λονδίνο για την ώρα κι έναν αγώνα της φάσης των "16" στις 26 του μήνα στο Γουέμπλεϊ. Μια αναμέτρηση η οποία θα κρίνει κατά πολύ και τη συνέχεια μιας ομάδας με το "Ο" κεφάλαιο.

Ένα σύνολο με έναν κοινό σκοπό που αποτελεί το μυστικό της επιτυχίας, όταν το «εμείς» προηγείται πάντα από το «εγώ».

Επτά παίκτες άλλαξε με την Ουαλία χθες ο "Μάντσιο", αλλά δεν φάνηκε καμία διαφορά απολύτως. Επτά ποδοσφαιριστές που στις ομάδες τους πρωταγωνιστούν με εξαίρεση ίσως, μονάχα τους Μπερναρντέσκι, Μπελότι και Έμερσον. Διεθνείς που ψάχνουν να ξαναβρούν τον εαυτό τους-μπορεί και καινούργια ομάδα-αλλά με σημαντικό ρόλο σε ένα καλοκουρδισμένο σύνολο που παίζει με συγκεκριμένο σκριπτ και φυσικά αρχή-μέση και τέλος.

Σκόρερ ενός από τα πιο όμορφα γκολ που έχουν ποτέ επιτευχθεί σε ιταλικό γήπεδο σε ένα Πάρμα-Λατσιο στο Ταραντίνο όταν έπαιζε υπό τις οδηγίες του Σβεν Γκόραν Ερικσον, ως λάτρης του ωραίου και της τεχνικής, ο Μαντσίνι απέδειξε ότι μόλις οι κινήσεις στον αγωνιστικό χώρο, εκτελούνται ομαδικά, το θετικό αποτέλεσμα έρχεται με μαθηματική ακρίβεια. Πεσίνα, Τολόι, Κιέζα, Μπαστόνι έπαιζαν απέναντι στον Μπειλ και τη παρέα του, σαν να ήταν βασικά στελέχη της ομάδας για πολλά χρόνια. Το εκτεταμένο ροτέισιον αποτελεσματικό και ο κίνδυνος για την εστία του Ντοναρουμα μηδαμινός.

Αρέσει αυτή η Ιταλία, παίζει πειστικά κι επιθετικά. Ρισκάρει ελάχιστα και κερδίζει και τον πιο δύσπιστο φαν βάσει των όσων έχουμε δει ως τώρα.

Πενήντα τρία χρόνια μετά, παιχνίδι με παιχνίδι, η "νατσιονάλε", αυξάνει τις πιθανότητες να πετύχει ότι κατάφεραν με μεγάλη δόση τύχης -λόγω στρίψιμο ενός νομίσματος- ο Τζιατσιντο Φακετι, ο Ματσόλα και οι υπόλοιποι ατζούρι το ‘68. Για την ώρα οι παίκτες του Μαντσίνι, αρκούνται στο ρεκόρ και την ισοφάριση του σερί των 30 αγώνων δίχως ήττα του Βιτοριο Πότσο. Άλλωστε, για το κύπελλο υπάρχει ακόμα δρόμος…

Τα highlights από το Ιταλία - Ουαλία 1-0