Το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει
Τα θετικά και αρνητικά στοιχεία μετά τη ''διδακτική'' σύγκρουση με τη Σεβίλλη και το στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί
Είναι καλό να ονειρεύεσαι, είναι ακόμη καλύτερο όμως να ξέρεις μέχρι που φτάνουν οι δυνατότητές σου. Διότι, κακά τα ψέματα, στο ποδόσφαιρο τα μεταξωτά βρακιά του Τσάμπιονς Λιγκ θέλουν και επιδέξια οπίσθια.
Το νόμισμα έχει πάντοτε δύο όψεις. Σύμφωνα με εκείνη που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο ο Λορέντσο Σέρα Φερέρ, οι παίκτες του έπρεπε να αντιμετωπίσουν τη Σεβίλλη όπως ακριβώς μια μικρομεσαία ομάδα της ελληνικής Superleague. Να μπουν στο γήπεδο με ορμή, να ψάξουν το γκολ με πάθος, να ρισκάρουν. Το αποτέλεσμα ήταν 0-3 στο ημίχρονο, η Σεβίλλη είχε απολέσει ακόμη 3 κλασικές ευκαιρίες για γκολ και ο προπονητής της ΑΕΚ αναθεμάτιζε το καταραμένο πρώτο 15πτο που η ομάδα του δεν κατάφερε να σκοράρει, ασχέτως αν το δικαιούταν.
Με τα «αν» δεν παίρνει κανείς αποτελέσματα… Για αυτό και δεν θα κρίνουμε αν έπρεπε να στήσει την ομάδα με διαφορετική φιλοσοφία, είναι υπεύθυνος των πράξεων του και σίγουρα ως προπονητής γνωρίζει περισσότερα. Εκ των υστέρων όμως και επειδή όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται ότι το σχέδιό του απέτυχε παταγωδώς.
Η θετική σκοπιά
Αν εντούτοις υπάρχει κάτι που οφείλει κανείς να αναγνωρίσει στον Φερέρ, αυτό είναι ότι διαθέτει πειθώ. Παρατηρώντας τον 18χρονο Μιχάλη Παυλή να κάνει άνω κάτω την άμυνα της Σεβίλλης, να κερδίζει ένα πέναλτι, να γυροφέρνει με ντρίπλες τον Ντάνιελ Άλβες, διαπιστώνεις ότι ο προπονητής ξέρει πώς να πείσει έναν ποδοσφαιριστή να μπει στο γήπεδο με ψυχολογία και να παίξει αυτό που μπορεί.
Ο εξαιρετικός Έντσον Ράμος, ο σίγουρος Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ακόμα και ο κατ’ ανάγκη αριστερός μπακ Χρήστος Μπούρμπος _ ποδοσφαιριστής που θεωρήθηκε «καμένο» χαρτί _ έπαιξαν πολύ καλύτερα από όσο θα περίμενε κανείς και αυτό αναμφίβολα είναι έργο που πιστώνεται ο Φερέρ. Το ότι τον «προδίδουν» όμως οι πιο έμπειροι και φτασμένοι ποδοσφαιριστές του είναι κάτι που πρέπει να τον απασχολήσει ιδιαίτερα στη συνέχεια.
Τα ατού σε χαμηλή πτήση
Όσο κι αν το πίστευε ο προπονητής, το μικρό θαύμα δεν θα μπορούσε να συμβεί από τη στιγμή που οι τρεις «μάγοι» δεν είχαν δώρα. Ο Ριβάλντο έκανε αισθητή την παρουσία του μόνο στις δύο εκτελέσεις φάουλ που ανάγκασαν τον Αντρές Παλόπ να αποκρούσει στη δεξιά γωνία του. Είναι φανερό ότι δεν βρίσκεται με τον Νίκο Λυμπερόπουλο και η επίθεση μοιάζει ακίνδυνη από τον άξονα. Σε μέτρια βραδιά οι δυο τους, σε χαμηλή πτήση (και πάλι) ο Άκης Ζήκος.
Ουδείς μπορεί να περιμένει πλέον να απολαύσει τον «εγκέφαλο» (όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Ντιντιέ Ντεσάν) της Μονακό _ απλούστατα διότι αν ήταν σε τέτοια κατάσταση δεν θα είχε επιστρέψει ποτέ στην Ελλάδα _ αυτό δεν εξηγεί όμως τέτοια αγωνιστική πτώση και τόσο γρήγορη κόπωση (έμοιαζε «σκασμένος» από το 30’ και μετά). Με τους τρεις προαναφερθέντες σε κακή βραδιά, ήταν αδύνατο για την ΑΕΚ να διεκδικήσει όχι απλά την πρόκριση, αλλά έστω ένα θετικό αποτέλεσμα.
Μη συγκρίσιμο μέγεθος
Αν θέλουμε ωστόσο να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές δεν δικαιούμαστε να βγάλουμε τελεσίδικα συμπεράσματα για το τι είναι ή τι πρέπει να περιμένουμε από τη φετινή ΑΕΚ κρίνοντας από τα δύο ματς με τη Σεβίλλη. Κόντρα σε μια ομάδα που αν διέθετε το όνομα της Μίλαν ή τη φανέλα της Λίβερπουλ, θα ήταν απλά ανίκητη. Είναι άδικο να κριθεί η Ένωση από μια παράλογη αισιοδοξία ή από μια παντελώς άστοχη εκτίμηση ότι είχε τη δυνατότητα να αποκλείσει το καμάρι της Ανδαλουσίας ανατρέποντας μάλιστα σκορ 2-0.
Η ομάδα του Φερέρ, το σχέδιό του και η φιλοσοφία του πρέπει να κριθούν μέσα από τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος αλλά και τα δύο ματς με τη Σάλτσμπουργκ για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Διότι όπως επεσήμανε και ο ίδιος «ζούμε στην ελληνική κοινωνία, είμαστε κομμάτι αυτής και δεν έχουμε τη δυνατότητα να κατακτήσουμε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση». Κουβέντες πραγματικά σοφές…
Το περί μπάτζετ τροπάριο
Από την άλλη μπορεί να διαπιστώσει κανείς και κάποιες αντιφάσεις σε τοποθετήσεις του προπονητή. Διότι από τη μία διαπιστώνει μετά από ένα πολύ σκληρό αποτέλεσμα για την ομάδα του ότι δεν μπορεί να έχει κανείς απαιτήσεις από την ΑΕΚ απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους, ενώ έχουν προηγηθεί δύο εβδομάδες κατά τη διάρκεια των οποίων μόνο που δεν πήρε την ντουντούκα να φωνάξει ότι πιστεύει στην πρόκριση! Επιπλέον δεν ηχεί όμορφα η διαρκής αναφορά σε οικονομικά μεγέθη και μπάτζετ ύστερα από αρνητικά αποτελέσματα. Δεν ήταν όμορφος ο τρόπος που «άδειασε» τον Ζεράλντο Άλβες λέγοντας (εμμέσως πλην σαφώς) ότι κόστισε μόλις 200.000 ευρώ και δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις.
Ας κρατούσε τότε τον Τσιρίλο ο οποίος και στις απαιτήσεις μπορούσε να ανταποκριθεί πολύ καλύτερα και δεν ήταν δα και τόσο ακριβότερος (κρίνοντας βάσει απόδοσης και προσφοράς). Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ουδείς άκουσε τον Φερέρ να επικαλείται το μπάτζετ μετά από τον αποκλεισμό στο κύπελλο Ελλάδας από το Χαϊδάρι ή τις τρεις ισοπαλίες στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του περυσινού πρωταθλήματος (με ΠΑΟΚ, ΟΦΗ και Ατρόμητο). Είναι μάλλον unfair να το θυμάται μόνο όταν χάνει από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ή φέρνει άσχημα αποτελέσματα σε ευρωπαϊκά ματς (π.χ. με τη 17η τότε στο Σαμπιονά Παρί σεν Ζερμέν).
Να μην αποπροσανατολιστεί
Αυτό που δεν πρέπει να συμβεί στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ είναι να τα βάψουν μαύρα ύστερα από μία αποτυχημένη αποστολή η οποία ήταν εξ αρχής ουτοπική. Το ζητούμενο για την εφετινή ομάδα _ η οποία ασφαλώς διαθέτει πλουσιότερο υλικό και πειστικότερες λύσεις σε όλες τις γραμμές σε σχέση με τα προηγούμενα τρία χρόνια είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος ύστερα από 13 σεζόν στην… πείνα.
Αυτό περιμένει ο κόσμος, αυτό χρωστούν οι ποδοσφαιριστές, αυτός είναι και ο στόχος της διοίκησης η οποία στελέχωσε το έμψυχο υλικό με σκεπτικό την κατάκτηση του τίτλου. Ακόμα και η πορεία στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει την ομάδα από το βασικό στόχο της. Κάποιοι είπαν ότι είναι καλύτερα για την ΑΕΚ που έμεινε εκτός Τσάμπιονς Λιγκ ώστε να επικεντρωθεί σε πιο «γήινες» καταστάσεις. Το βέβαιο είναι ότι η κορυφαία δυασυλλογική διοργάνωση ήταν εξαρχής (μετά το αποτέλεσμα της κλήρωσης) ένα χαμένο στοίχημα. Το πρωτάθλημα όμως είναι ένα στοίχημα που πρέπει -για όλους, διοίκηση, προπονητή, Λυμπερόπουλο, Ριβάλντο, Ζήκο κλπ.- να κερδηθεί.
Το νόμισμα έχει πάντοτε δύο όψεις. Σύμφωνα με εκείνη που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο ο Λορέντσο Σέρα Φερέρ, οι παίκτες του έπρεπε να αντιμετωπίσουν τη Σεβίλλη όπως ακριβώς μια μικρομεσαία ομάδα της ελληνικής Superleague. Να μπουν στο γήπεδο με ορμή, να ψάξουν το γκολ με πάθος, να ρισκάρουν. Το αποτέλεσμα ήταν 0-3 στο ημίχρονο, η Σεβίλλη είχε απολέσει ακόμη 3 κλασικές ευκαιρίες για γκολ και ο προπονητής της ΑΕΚ αναθεμάτιζε το καταραμένο πρώτο 15πτο που η ομάδα του δεν κατάφερε να σκοράρει, ασχέτως αν το δικαιούταν.
Με τα «αν» δεν παίρνει κανείς αποτελέσματα… Για αυτό και δεν θα κρίνουμε αν έπρεπε να στήσει την ομάδα με διαφορετική φιλοσοφία, είναι υπεύθυνος των πράξεων του και σίγουρα ως προπονητής γνωρίζει περισσότερα. Εκ των υστέρων όμως και επειδή όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται ότι το σχέδιό του απέτυχε παταγωδώς.
Η θετική σκοπιά
Αν εντούτοις υπάρχει κάτι που οφείλει κανείς να αναγνωρίσει στον Φερέρ, αυτό είναι ότι διαθέτει πειθώ. Παρατηρώντας τον 18χρονο Μιχάλη Παυλή να κάνει άνω κάτω την άμυνα της Σεβίλλης, να κερδίζει ένα πέναλτι, να γυροφέρνει με ντρίπλες τον Ντάνιελ Άλβες, διαπιστώνεις ότι ο προπονητής ξέρει πώς να πείσει έναν ποδοσφαιριστή να μπει στο γήπεδο με ψυχολογία και να παίξει αυτό που μπορεί.
Ο εξαιρετικός Έντσον Ράμος, ο σίγουρος Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ακόμα και ο κατ’ ανάγκη αριστερός μπακ Χρήστος Μπούρμπος _ ποδοσφαιριστής που θεωρήθηκε «καμένο» χαρτί _ έπαιξαν πολύ καλύτερα από όσο θα περίμενε κανείς και αυτό αναμφίβολα είναι έργο που πιστώνεται ο Φερέρ. Το ότι τον «προδίδουν» όμως οι πιο έμπειροι και φτασμένοι ποδοσφαιριστές του είναι κάτι που πρέπει να τον απασχολήσει ιδιαίτερα στη συνέχεια.
Τα ατού σε χαμηλή πτήση
Όσο κι αν το πίστευε ο προπονητής, το μικρό θαύμα δεν θα μπορούσε να συμβεί από τη στιγμή που οι τρεις «μάγοι» δεν είχαν δώρα. Ο Ριβάλντο έκανε αισθητή την παρουσία του μόνο στις δύο εκτελέσεις φάουλ που ανάγκασαν τον Αντρές Παλόπ να αποκρούσει στη δεξιά γωνία του. Είναι φανερό ότι δεν βρίσκεται με τον Νίκο Λυμπερόπουλο και η επίθεση μοιάζει ακίνδυνη από τον άξονα. Σε μέτρια βραδιά οι δυο τους, σε χαμηλή πτήση (και πάλι) ο Άκης Ζήκος.
Ουδείς μπορεί να περιμένει πλέον να απολαύσει τον «εγκέφαλο» (όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Ντιντιέ Ντεσάν) της Μονακό _ απλούστατα διότι αν ήταν σε τέτοια κατάσταση δεν θα είχε επιστρέψει ποτέ στην Ελλάδα _ αυτό δεν εξηγεί όμως τέτοια αγωνιστική πτώση και τόσο γρήγορη κόπωση (έμοιαζε «σκασμένος» από το 30’ και μετά). Με τους τρεις προαναφερθέντες σε κακή βραδιά, ήταν αδύνατο για την ΑΕΚ να διεκδικήσει όχι απλά την πρόκριση, αλλά έστω ένα θετικό αποτέλεσμα.
Μη συγκρίσιμο μέγεθος
Αν θέλουμε ωστόσο να είμαστε ειλικρινείς και ρεαλιστές δεν δικαιούμαστε να βγάλουμε τελεσίδικα συμπεράσματα για το τι είναι ή τι πρέπει να περιμένουμε από τη φετινή ΑΕΚ κρίνοντας από τα δύο ματς με τη Σεβίλλη. Κόντρα σε μια ομάδα που αν διέθετε το όνομα της Μίλαν ή τη φανέλα της Λίβερπουλ, θα ήταν απλά ανίκητη. Είναι άδικο να κριθεί η Ένωση από μια παράλογη αισιοδοξία ή από μια παντελώς άστοχη εκτίμηση ότι είχε τη δυνατότητα να αποκλείσει το καμάρι της Ανδαλουσίας ανατρέποντας μάλιστα σκορ 2-0.
Η ομάδα του Φερέρ, το σχέδιό του και η φιλοσοφία του πρέπει να κριθούν μέσα από τους αγώνες του ελληνικού πρωταθλήματος αλλά και τα δύο ματς με τη Σάλτσμπουργκ για το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Διότι όπως επεσήμανε και ο ίδιος «ζούμε στην ελληνική κοινωνία, είμαστε κομμάτι αυτής και δεν έχουμε τη δυνατότητα να κατακτήσουμε κάποια ευρωπαϊκή διοργάνωση». Κουβέντες πραγματικά σοφές…
Το περί μπάτζετ τροπάριο
Από την άλλη μπορεί να διαπιστώσει κανείς και κάποιες αντιφάσεις σε τοποθετήσεις του προπονητή. Διότι από τη μία διαπιστώνει μετά από ένα πολύ σκληρό αποτέλεσμα για την ομάδα του ότι δεν μπορεί να έχει κανείς απαιτήσεις από την ΑΕΚ απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους, ενώ έχουν προηγηθεί δύο εβδομάδες κατά τη διάρκεια των οποίων μόνο που δεν πήρε την ντουντούκα να φωνάξει ότι πιστεύει στην πρόκριση! Επιπλέον δεν ηχεί όμορφα η διαρκής αναφορά σε οικονομικά μεγέθη και μπάτζετ ύστερα από αρνητικά αποτελέσματα. Δεν ήταν όμορφος ο τρόπος που «άδειασε» τον Ζεράλντο Άλβες λέγοντας (εμμέσως πλην σαφώς) ότι κόστισε μόλις 200.000 ευρώ και δεν πρέπει να υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις.
Ας κρατούσε τότε τον Τσιρίλο ο οποίος και στις απαιτήσεις μπορούσε να ανταποκριθεί πολύ καλύτερα και δεν ήταν δα και τόσο ακριβότερος (κρίνοντας βάσει απόδοσης και προσφοράς). Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ουδείς άκουσε τον Φερέρ να επικαλείται το μπάτζετ μετά από τον αποκλεισμό στο κύπελλο Ελλάδας από το Χαϊδάρι ή τις τρεις ισοπαλίες στις τρεις πρώτες αγωνιστικές του περυσινού πρωταθλήματος (με ΠΑΟΚ, ΟΦΗ και Ατρόμητο). Είναι μάλλον unfair να το θυμάται μόνο όταν χάνει από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ή φέρνει άσχημα αποτελέσματα σε ευρωπαϊκά ματς (π.χ. με τη 17η τότε στο Σαμπιονά Παρί σεν Ζερμέν).
Να μην αποπροσανατολιστεί
Αυτό που δεν πρέπει να συμβεί στους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ είναι να τα βάψουν μαύρα ύστερα από μία αποτυχημένη αποστολή η οποία ήταν εξ αρχής ουτοπική. Το ζητούμενο για την εφετινή ομάδα _ η οποία ασφαλώς διαθέτει πλουσιότερο υλικό και πειστικότερες λύσεις σε όλες τις γραμμές σε σχέση με τα προηγούμενα τρία χρόνια είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος ύστερα από 13 σεζόν στην… πείνα.
Αυτό περιμένει ο κόσμος, αυτό χρωστούν οι ποδοσφαιριστές, αυτός είναι και ο στόχος της διοίκησης η οποία στελέχωσε το έμψυχο υλικό με σκεπτικό την κατάκτηση του τίτλου. Ακόμα και η πορεία στο κύπελλο ΟΥΕΦΑ δεν πρέπει να αποπροσανατολίσει την ομάδα από το βασικό στόχο της. Κάποιοι είπαν ότι είναι καλύτερα για την ΑΕΚ που έμεινε εκτός Τσάμπιονς Λιγκ ώστε να επικεντρωθεί σε πιο «γήινες» καταστάσεις. Το βέβαιο είναι ότι η κορυφαία δυασυλλογική διοργάνωση ήταν εξαρχής (μετά το αποτέλεσμα της κλήρωσης) ένα χαμένο στοίχημα. Το πρωτάθλημα όμως είναι ένα στοίχημα που πρέπει -για όλους, διοίκηση, προπονητή, Λυμπερόπουλο, Ριβάλντο, Ζήκο κλπ.- να κερδηθεί.