Το απόγευμα της Κυριακής ο Τζανλουίτζι Μπουφόν έγραψε ιστορία στη Serie A καθώς στο ντέρμπι πρωταθλήματος κόντρα στην Τορίνο (4-1 για τη Γιουβέντους) συμπλήρωσε 974 λεπτά χωρίς να δεχτεί γκολ και έσπασε πανηγυρικά το το ρεκόρ που είχε ο Σεμπαστιάνο Ρόσι της Μίλαν από την σεζόν 1993-94 με 929 αγωνιστικά λεπτά απαραβίαστης εστίας.

Ο 38χρονος πορτιέρε έδειξε πάντως τη στόφα και το μεγαλείο του και λίγη ώρα μετά το φινάλε του "Derby della Mole" όταν μέσω ενός ποσταρίσματος στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook θέλησε να ευχαριστήσει έναν προς έναν τους συμπαίκτες του για τη συμβολή τους στο δικό του ρεκόρ.

Αναλυτικά όσα έγραψε ο γκολκίπερ της "βέκια σινιόρα" και της εθνικής Ιταλίας:

"Κανένα ρεκόρ δεν είναι παιδί ενός ατόμου και δεν μπορούμε να βγάζουμε έναν έξω από το γκρουπ: οπότε θέλω να πω ευχαριστώ στον:

… Νέτο, για την ηρεμία που χαρίζει σε όλη την ομάδα κάθε φορά που βγαίνει στον αγωνιστικό χώρο

… Ρουμπίνιο, υπομονετικό και ήσυχο ηγέτη

… Κιελίνι, επειδή μέχρι τέλους δεν τα παρατάει ποτέ

… Κάσερες, για τον ενθουσιασμό που δείχνει ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές

… Άλεξ Σάντρο, επειδή είναι πάντα ευχαρίστηση να τον βλέπω να περνάει τον αντίπαλό του

… Μπαρτσάλι, ο οποίος πρέπει να κλωνοποιηθεί άμεσα

… Μπονούτσι, για την προσωπικότητά του που την θέτει πάντα στην υπηρεσία της ομάδας

… Ρουγκάνι, επειδή ξέρει να ακούει και αυτό είναι ένα σπάνιο χάρισμα

… Λίχτσταϊνερ, τα πόδια και τα πνευμόνια αυτής της Γιουβέντους

… Εβρά, που αν δεν ήταν στην ομάδα θα έπρεπε να τον αγοράσουμε

… Κεντίρα, που είναι πάντα ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση

… Μαρκίζιο, τον μοναδικό παίκτη που γνωρίζω που είναι μπιανκονέρου χρώματος

… Πογκμπά, επειδή δεν ζει το ποδόσφαιρο αλλά το εφευρίσκει

… Ερνάνες, επειδή η κάθε ομάδα πρέπει να έχει τον Προφήτη της

… Λεμινά, που είναι απλά ένας παίκτης φτιαγμένος για Γιουβέντους

… Παντόιν, επειδή βρίσκεται εκεί που τον βάζεις, και τα πηγαίνει πολύ καλά

… Ασαμόα, που η θέλησή του για ποδόσφαιρο είναι μεγαλύτερη από οποιονδήποτε τραυματισμό

… Στουράρο, που "μάχεται, πέφτει, σηκώνεται και πάντα θα νικάει"

… Περέιρα, επειδή η φαντασία είναι το αλάτι αυτό του αθλήματος

… Τζάτζα, γεννημένος για να σκοράρει από οποιαδήποτε θέση

… Μοράτα, που τον έχουμε πάντα ανάγκη

… Κουαδράδο, επειδή κάθε φορά που ξεκινάει μία κούρσα φαίνεται να λέει "πιάσε με αν μπορείς"

… Μάντζουκιτς, πρώτος που επιτίθεται και πάντα πρώτος που αμύνεται

… Ντιμπάλα, εάν μετά τους Τουράμ, Ζιντάν και Πίρλο, το "21" πήγε σε αυτόν, θα υπάρχει κάποιος λόγος

… και στον μίστερ, έναν νικητή στον ναό των νικητών!