Τον Γιαννίκη τον συνοδεύει μία συγκεκριμένη ποδοσφαιρική φιλοσοφία

Η ΑΕΚ και ο Βλάνταν Μιλόγεβιτς αποφάσισαν από κοινού να μην συνεχίσουν την συνεργασία τους. Η πρόταση από την Σαουδική Αραβία βοήθησε, ώστε να απαλλαγούν και οι δύο πλευρές από μία συνεργασία που δεν τους κάλυπτε.

Η πρόταση από την Σαουδική Αραβία ήρθε την κατάλληλη ώρα

Στην ΑΕΚ δεν ήταν ευχαριστημένοι από την δουλειά του και ήταν κοινό μυστικό πως ο Σέρβος προπονητής κρινόταν από παιχνίδι σε παιχνίδι, κάτι που είχε αντιληφθεί και δεν ένιωθε πώς μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα μέσα από αυτές τις συνθήκες. Από την στιγμή που υπήρχε μία πολύ αξιόλογη οικονομικά πρόταση στο τραπέζι για τον Μιλόγεβιτς, ήταν κατανοητό και για τις δύο πλευρές πως τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για να βρουν άκρη και να λυθεί η συνεργασία τους.

Το δείγμα γραφής του Μιλόγεβιτς είναι μικρό και δεν μπορεί να κριθεί, στην ΑΕΚ πάντως δεν ήταν ικανοποιημένοι συνολικά από την δουλειά του.

Ανεξάρτητα από την ποιότητα δουλειάς του Μιλόγεβιτς -δεν είμαι παρόν στα Σπάτα για την κρίνω-, για την ΑΕΚ το γεγονός πως για ακόμη μία χρονιά αλλάζει τόσο γρήγορα προπονητή, είναι αποτυχία. Το σερί συνεχίζεται από την ημέρα που η ΑΕΚ επέστρεψε στην πρώτη κατηγορία, μόνο την χρονιά που στο τέλος πήρε πρωτάθλημα, δεν άλλαξε προπονητή και συνήθως οι αλλαγές γίνονται και αρκετά νωρίς.

Συγκεκριμένη ποδοσφαιρική πρόταση

Από το 2015, ο σύλλογος δεν έχει καταφέρει να υποστηρίξει ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο, μέσα από το οποίο θα έρθει η εξέλιξη του συλλόγου.

Κατέληξε σε έναν προπονητή που ποδοσφαιρική φιλοσοφία έχει και είναι ξεκάθαρη. Για τον Αργύρη Γιαννίκη είχα γράψει ένα κείμενο τον περασμένο Απρίλιο με τίτλο ο Έλληνας Μαρσελίνο.

Εξηγούσα στο συγκεκριμένο κείμενο πως το μεγάλο του πλεονέκτημα, σε σχέση με αρκετούς Έλληνες συναδέλφους του, είναι πως έχει μία ξεκάθαρη ποδοσφαιρική πρόταση. Δύο χρόνια στον ΠΑΣ εξέλιξε την ομάδα των Ιωαννίνων μέσα από μία συγκεκριμένη λογική ποδοσφαίρου. Από ένα καθαρό 4-4-2 ταχύτητας και έντασης. Τον ανέφερα ως ο Έλληνας Μαρσελίνο, γιατί ο προπονητής της Μπιλμπάο είναι αυτός που δουλεύοντας σταθερά, σε μία παρόμοια λογική, έχει χτίσει την καριέρα του σε υψηλό επίπεδο.

Η εξέλιξη του ΠΑΣ Γιάννινα

Το πρόβλημα όμως είναι πως η κάθε τακτική θέλει και τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές. Τον Αργύρη Γιαννίκη τον έχουμε δει σε μία δουλειά του. Πήρε τον ΠΑΣ, στην δεύτερη κατηγορία, τον ανέβασε κάνοντας περίπατο και χτίζοντας μία ομάδα, ικανή να εξασφαλίσει για πλάκα την παραμονή της. Στην πρώτη κατηγορία δεν έμεινε σε μία εύκολη παραμονή, αλλά έφθασε και στους ημιτελικούς του Κυπέλλου, ταπείνωσε τον αντιτουριστικό Παναθηναϊκό του Μπόλονι, κέρδισε με 0-2 την ΑΕΚ στον ΟΑΚΑ, δυσκόλευε όσο καμία άλλη επαρχιακή ομάδα, τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς. Του πήρε ισοπαλία στους Ζωσιμάδες και για το πρωτάθλημα και για το κύπελλο, λύγισε στην τελευταία φάση στο Καραϊσκάκης στο παιχνίδι του πρωταθλήματος.

Όπως επιτάσσει η συγκεκριμένη φιλοσοφία, στηριζόταν πολύ στην ισορροπία που έδινε στον άξονα το δίδυμο Κάστρο, Ντομίνγκες και στο ποδόσφαιρο έντασης και τρεξιμάτων που έβγαζαν οι Ελευθεριάδης, Παμλίδης, Καρτάλης, που έπαιζαν στην τετράδα ψηλά.

Δημιούργησε μία ομάδα που ξεκινούσε να αμύνεται με την επιθετική τετράδα και το γεγονός αυτό δημιουργούσε μία συνολική επιθετικότητα, ακόμα και όταν ο ΠΑΣ έπαιζε χωρίς μπάλα. Αυτή είναι και η μόνη λογική που μπορεί να σταθεί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο το 4-4-2. Χρειάζεται ταχύτητα, ένταση, πίεση, ώστε να μην φανεί ο παίκτης λιγότερος που υπάρχει στον άξονα. Με λίγα λόγια, χρειάζεται ειδικά εργαλεία. Εδώ είναι και το ζητούμενο.

Οι δύο δρόμοι του Γιαννίκη

Στην ΑΕΚ, έφεραν έναν προπονητή που έχει παρουσιαστεί με μία συγκεκριμένη ποδοσφαιρική πρόταση μέσα στην σεζόν και θα τον κρίνουν μέχρι το καλοκαίρι. Ότι και να συμβεί, από φύση της είναι μία λανθασμένη απόφαση, ικανή να αδικήσει τον Έλληνα τεχνικό. Καθώς δεν του έχει δοθεί η ευκαιρία να έχει άποψη στην στελέχωση της ομάδας. Το ρόστερ δεν μοιάζει να έχει δημιουργηθεί για να υπηρετήσει το 4-4-2 και ο Αργύρης Γιαννίκης είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει μία από τις δύο επιλογές. Είτε να αφιερώσει χρόνο, για να διδάξει το ποδόσφαιρο του, είτε να προσαρμοστεί, στις ανάγκες του ρόστερ του.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, δημιουργούνται οι συνθήκες, ώστε να είναι λανθασμένη οποιαδήποτε απόφαση και αν πάρει. Στην προσαρμογή, υπάρχει στο τέλος ο κίνδυνος να αποτύχει με ένα ποδόσφαιρο που δεν είναι δικό του. Στην επιλογή να δουλέψει από την πρώτη μέρα στα δικά του πιστεύω, υπάρχει ο φόβο, να χαθεί έδαφος και στην χώρα μας, δεν σε κρίνουν από την δουλειά που κάνεις, αλλά από το πιο πρόσφατο αποτέλεσμα.

Ασφαλώς η ζωή του Έλληνα προπονητή είναι δύσκολη. Ο Αργύρης Γιαννίκης ήξερε πως με την δουλειά που έκανε, κέρδισε το δικαίωμα να απασχολήσει μεγαλύτερους συλλόγους και πήρε την απόφαση να περιμένει. Δύο φορές μίλησε και απέρριψε προτάσεις του Ατρόμητου, την δεύτερη φορά έφθασε πολύ κοντά, όμως ενημερώθηκε πως υπάρχει ανοιχτή η προοπτική της ΑΕΚ και επέλεξε να περιμένει για να αρπάξει την ευκαιρία του.

Λείπει ένας χαφ στον άξονα για να στηρίξει το 4-4-2

Το υλικό που έχει στα χέρια του θέλει δουλειά για να μπορέσει να υπηρετήσει το δικό του ποδόσφαιρο. Ειδικά στον άξονα υπάρχουν δυσλειτουργικά, δίδυμα, για να εφαρμοστεί το καθαρό 4-4-2. Δεν μπορώ να φανταστώ να πετυχαίνει σε διάρκεια, με δίδυμο των Λε Ταλέκ, Σάκχοφ, Σιμάνσκι. Θα είναι απαραίτητο να είναι υγιής και σε θέση να βγάλει μεγάλο αριθμό παιχνιδιών ο Σιμόες, να μην χαθεί έδαφος μέχρι τον Ιανουάριο, για να αποκτηθεί εκείνην την περίοδο ένας κεντρικός χαφ, ικανός να υποστηρίξει την φιλοσοφία του νέου προπονητή.

Ταιριάζει στον Αραούχο, πρέπει να δουλέψει πολύ ο Ανσαριφάντ

Γρήγορους και ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στα άκρα η ΑΕΚ διαθέτει, ενδιαφέρον έχει τι θα επιλέξει στο επιθετικό δίδυμο. Ο Αραουχό, σε περίπτωση που ο Γιαννίκης δουλέψει την δική του φιλοσοφία, θα είναι ο πιο ευεργετημένος ποδοσφαιριστής. Από φύση του, είναι ένας επιθετικός, γεννημένος για να παίζει σε δίδυμο στην επίθεση και σε μία διάταξη που θα του προσφέρει χώρους για τρεξίματα και ελευθερίες. Ο Ανσαριφάντ για να παίξει στην συγκεκριμένη λογική και να δούμε σε μεγάλη συχνότητα, ακόμα και να καθιερωθεί το δίδυμο Αραούχο, Ανσαριφάντ, θα πρέπει να δουλέψει, για να έχει μεγαλύτερη συμμετοχικότητα στο παιχνίδι. Σε αυτήν την λογική ποδοσφαίρου, οι επιθετικοί δεν κρίνονται, αποκλειστικά, από την αποτελεσματικότητα τους, από τις τελικές εκτελέσεις τους. Χρειάζεται να τρέχουν πολύ, να συμμετέχουν σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Ο Ανσαριφάντ που βλέπουμε από πέρυσι στην ΑΕΚ, υστερεί και θέλει δουλειά.

Θα παίξουν στο επιθετικό δίδυμο, εξτρέμ

Είναι δεδομένο, πως ο Αργύρης Γιαννίκης θα χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα να χρησιμοποιήσει στην θέση του δεύτερου επιθετικού έναν ποδοσφαιριστή που δεν θα είναι καθαρός επιθετικός. Δηλαδή, να περνά δίπλα στον Αραούχο, είτε κάποιον από τους εξτρέμ που διαθέτει, ακόμη και τον Γέφτιτς. Το γεγονός αυτό δίνει και το δικαίωμα στους εξτρέμ, με τους επιθετικούς, να αλλάζουν θέσεις μεταξύ τους και είναι κάτι που μπορεί να κουράσει την αντίπαλη άμυνα. Ήταν και ένα κυρίαρχο στοιχείο στον ΠΑΣ, με την συμπεριφορά των περιφερειακών επιθετικών. Οι Παμλίδης, Ελευθριάδης, Καρτάλης άλλαζαν διαρκώς θέσεις μεταξύ τους. Καταλαβαίνετε πόσες επιλογές σε αυτήν την λογική θα είχαν οι Τζούμπερ, Αμραμπάτ, Γκαρσία και πόσα προβλήματα θα μπορούσαν να βάλουν στις αντίπαλες άμυνες.

Το στοιχείο που τον κάνει ελκυστικό

Ο προπονητής είναι σαν το λαχείο, ό,τι βιογραφικό και αν τον συνοδεύεις, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, αν θα του ταιριάξει μία δουλειά και αν θα δέσει με τους ποδοσφαιριστές και τον σύλλογο. Το σίγουρο είναι πως ο Αργύρης Γιαννίκης κέρδισε με την δουλειά που έκανε στον ΠΑΣ, το δικαίωμα να δουλέψει σε έναν από τους μεγάλους συλλόγους της χώρας. Το στοιχείο που τον κάνει ελκυστικό, ήταν πως εξέλιξε την ομάδα του, δουλεύοντας ένα συγκεκριμένο σύστημα στην σύγχρονη του εκδοχή.

Έδειξε δηλαδή πως τον συνοδεύει μία ποδοσφαιρική πρόταση. Η ΑΕΚ χρειάζεται έναν προπονητή που θα την βάλει σε μία συγκεκριμένη ποδοσφαιρική φιλοσοφία, ο Αργύρης Γιαννίκης όμως θα χρειαστεί χρόνο, ώστε να μπορέσει να την περάσει στην ομάδα του. Θα έχει ενδιαφέρον, πότε και αν θα τολμήσει να δουλέψει το δικό του ποδόσφαιρο σε μία ομάδα που δεν δημιουργήθηκε με τα δικά του "θέλω".