Τον "σουλουπώνει" και θα την βρει την άκρη ο Γιοβάνοβιτς, αλλά θέλει 4-5 παίκτες ο Παναθηναϊκός

Φιλικά σαν κι αυτό που έδωσε ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Παρασκευής (06/08) με την κροατική ΝΚ Λοκομοτίβα, μπορεί να μοιάζουν "άχρωμα" κι άγευστα, αλλά στο τέλος της ημέρας είναι από εκείνα τα ματς, που προσφέρουν πολύ... τροφή για σκέψη. Κυρίως προς τους προπονητές. Ξέρω, η "εύκολη" λύση είναι το... κράξιμο. Το γεγονός ότι οι "πράσινοι" έμειναν στο 2-2, ο Σάρλια που στο ντεμπούτο του έκανε τόσο εύκολο λάθος, τα "δεν πάμε πουθενά" που βγαίνουν άκοπα κι αβίαστα απ’ τα χείλη των περισσότερων, μετά την υπέρ-συμπύκνωση γκρίνιας που προσέφερε... απλόχερα η περσινή, ισοπεδωτική σεζόν. Να βλέπουμε όμως λίγο, ειδικά σε περίοδο καλοκαιρινής προετοιμασίας και τη "μεγάλη εικόνα";

Τι έδειξαν οι "πράσινοι" στο τέταρτο φιλικό του καλοκαιριού; Πρώτα απ’ όλα ήταν πολύ βελτιωμένοι μεσοεπιθετικά και δημιουργικά. Σε 60 λεπτά αγώνα έφτιαξαν όσες ευκαιρίες δεν έκαναν στα τρία προηγούμενα ματς μαζεμένα. Κι αυτό δεν... έτυχε, αλλά ήταν προϊόν προπόνησης, δουλειάς και συνεργασιών στο χώρο ανάμεσα στο δεύτερο και στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου.

Αυτή τη φορά και ο Χατζηγιοβάνης λειτούργησε πολύ καλά στις συνεργασίες του με τον Βιγιαφάνιες και τον Καρλίτος στη δεξιά πλευρά. Και ο Χουάνκαρ ήταν πάρα πολύ συμμετοχικός κι αποτελεσματικός στα ανεβάσματά του από τα αριστερά και ο "Βίγια" δεν... ταλαιπωρούσε πολύ το έργο στην ανάπτυξη και τη δημιουργία. Το ημίωρο από το 15’ έως το 45’ ήταν το καλύτερο έως τώρα των "πράσινων" με τον Γιοβάνοβιτς στην άκρη του πάγκου. Κι αυτό είναι το σημαντικό. Να υπάρχει από αγώνα σε αγώνα μία σταθερή βελτίωση, ειδικά σε κομμάτια του παιχνιδιού που "υπέφερε" το προηγούμενο διάστημα ο Παναθηναϊκός.

Ο Γιοβάνοβιτς έχει αρχίσει σιγά-σιγά να τον... σουλουπώνει τον Παναθηναϊκό. Και θα την βρει την άκρη παντού. Και σε άμυνα και σε επίθεση. Όμως χρειάζεται τουλάχιστον τέσσερις (μην πω πέντε) παίκτες ακόμη, πολύ πιο ποιοτικούς και με αγωνιστικά χαρακτηριστικά που όντως θα ανεβάσουν δύο "σκάλες" τους "πράσινους".

Ώρα να βρει και... παίκτες

Για να το πω όσο πιο... κυνικά γίνεται κι ακούγεται λίγο "φορτωμένο". Προπονητή βρήκε ο Παναθηναϊκός και μάλιστα πολύ καλό, που κουμπώνει ακριβώς σ’ αυτό που πρέπει να είναι και να έχει στην άκρη του πάγκου του ο σύλλογος. Καιρός τώρα να βρει και... παίκτες. "Κανονικούς" παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις, διότι ορισμένοι απλά δεν μπορούν και δεν είναι για το επίπεδο του Παναθηναϊκού.

Το έγραψα και πριν λίγες ημέρες και θα γίνομαι όσο κουραστικός... μπορώ για να το γράφω και να το ξαναγράφω. Οι "πράσινοι" θέλουν πρώτα και πάνω απ’ όλα εξτρέμ. Εξτρέμ! ΕΞΤΡΕΜ ικανό να περάσει έναν αντίπαλο στο ένας με έναν και να μην τρακάρει στους... κώνους. Εξτρέμ που θα μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα στην αντίπαλη άμυνα, να πάρει πάνω του φάσεις, να απειλεί και να μην... νιαουρίζει.

Θέλουν σαφέστατα κι ακόμη έναν ποδοσφαιριστή στον άξονα της μεσαίας γραμμής -μία ενδιάμεση, ποιοτική κατάσταση στο "8" και στο "10"- γιατί η χρονιά (μόνο) με τον Βιγιαφάνιες και τον Μαουρίσιο δεν... βγαίνει και θέλουν σίγουρα κι έναν φορ εκτελεστή. Μακάρι ο Καρλίτος, όντως να... ξεμπουκώσει κάποια στιγμή και να θυμίσει σε όλους μας τον επιθετικό που "παστέλωνε" το ένα γκολ πίσω από το άλλο στην Πολωνία. Και με τον Γιοβάνοβιτς ίσως όντως να το... ξαναβρεί όλο αυτό. Μέχρι όμως να επανακτήσει τη σχέση του με τα αντίπαλα δίκτυα ο Ισπανός, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται έναν επιθετικό που θα σκοράρει και να εκμεταλλεύεται μπροστά όλη τη δουλειά που θα κάνουν οι υπόλοιποι. Έναν φορ που θα βάζει και δεν θα... στερεί.

Το πιο εύκολο είναι η... καραμούζα

Για φινάλε δύο λόγια για τον Ζβόνιμιρ Σάρλια: Το πιο εύκολο όλων είναι να βγει η... καραμούζα για το λάθος που έκανε στη φάση του 87’ κι αντί να "καταπιεί" την μπάλα, έκανε "δώρο" την ισοφάριση στους Κροάτες. Εύκολη κι ανέξοδη πάντα η αποδοκιμασία και η ισοπέδωση στον Παναθηναϊκό, διότι όλοι δίνουν πολύ εύκολα "αφορμές" σε ένα περιβάλλον που είναι ήδη πολύ "τραυματισμένο".

Ο Κροάτης έδωσε λοιπόν την αφορμή, διότι ενώ ξέρει πως έχει μόλις τέσσερις προπονήσεις στα πόδια του με τον Παναθηναϊκό, πήγε να κάνει το... παραπάνω και να βγάλει έναν "αέρα", χωρίς να υπάρχει λόγος. Εκεί, στο 87’ η μπάλα πάει κανονικά πάνω κι απ’ τα... νταμάρια του "Ελ Πάσο". Νομίζω πάντως ότι το πήρε το... μάθημά του. Και καλύτερα που έγινε τώρα σε φιλικό κι όχι σε επίσημο. Το πήρε το... μάθημά του ο Κροάτης και το κατάλαβε μόνο που γύρισε και είδε το βλέμμα του Γιοβάνοβιτς στον πάγκο μετά το 2-2...