Τόνι Βιλένα: Εις το όνομα της μητρός

Η Ζανέτ ήταν άρρωστη βαριά. Καταβεβλημένη. Ενάμιση χρόνο πριν, ένας οξύς πόνος στο σαγόνι την είχε οδηγήσει στην οδοντιατρική καρέκλα. Ο γιατρός νόμιζε πως μια εξαγωγή δοντιού θα έλυνε το πρόβλημα. Αντ’ αυτού, αποκάλυψε τη μοιραία αλήθεια, έναν όγκο που είχε εξαπλωθεί σε όλο της το κεφάλι.

Εξ αρχής οι πιθανότητές της για θεραπεία ήταν λιγοστές. Δεν το παράτησε. Υποβλήθηκε σε συνολικά 51 ακτινοθεραπείες (παρά μία όσες και τα χρόνια της), έφτασε μέχρι το κορυφαίο ογκολογικό εργαστήριο του πλανήτη στο Χιούστον, για να ακούσει τελικά πως η κατάστασή της ήταν μη αναστρέψιμη.

Δεν παραδόθηκε. Συμβιβάστηκε όμως. Ο μόνος λόγος που τη σήκωνε από το κρεββάτι, ήταν ο μεγάλος της γιος, ο Τόνι Βιλένα, που ανακοινώθηκε από τον Παναθηναϊκό χθες (7/7). Αυτή τον είχε πάρει από το χέρι και τον πήγε στην τοπική ομάδα της γειτονιάς τους, της Μασλάους, σε ένα προάστιο του Ρότερνταμ. Πάππου προς πάππου, όλη της η οικογένεια – ακόμη και η ίδια – φόρεσαν τη φανέλα της για να παίξουν ποδόσφαιρο.

Ο Τόνι ήταν ο πλέον ταλαντούχος όλων των γενεών Μορίν (το πατρώνυμο της Ζανέτ). Μια χρονιά μόνο έκατσε και τον "τσίμπησαν" οι scouts της Φέγενορντ, από τα επτά του μόλις. Μαζί με τον άνδρα της, τον Τόι (γνωρίστηκαν σε ένα ταξίδι της Ζανέτ στο Αλμπουφέιρα στην Πορτογαλία, όπου και είχε μεταναστεύσει από την Ανγκόλα ο μετέπειτα σύζυγός της), τον ακολούθησε σε όλα, στο κάθε τι, βήμα βήμα.

Τον είδε να φτάνει, στα μέσα της εφηβείας, στην πρώτη ομάδα. Να γίνεται βασικός στους ρότερνταμερς, παίζοντας και κυριαρχώντας στο κέντρο τους, συνδυάζοντας στοιχεία ενός Ντάβιντς και ενός Σέεντορφ (όπως έλεγαν οι συμπατριώτες του).

Λατρεύτηκε από την εξέδρα, φόρεσε το εθνόσημο της Ολλανδίας, νομοτελειακά έγινε περιζήτητος σε όλη την Ευρώπη, μα ακριβώς εξαιτίας της ασθένειάς της Ζανέτ, αρνήθηκε να φύγει από τη Φέγενορντ, παρότι οι προτάσεις "έσκαγαν" από παντού.

Και όλα αυτά πριν καν ο Τόνι Βιλένα ενηλικιωθεί.

Καταφύγιο και ασφαλές πεδίο το ποδόσφαιρο

Εκείνο λοιπόν το βράδυ του Σεπτεμβρίου του 2016, η Φέγενορντ υποδέχονταν στο πλαίσιο της πρώτης αγωνιστικής των ομίλων του Europa League τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αυτονόητο παρότι επίπονο, πως η Ζανέτ με όλες τις δυνάμεις της θα κρατούσε τα μάτια της ανοιχτά.

Εκείνο το βράδυ, είδε κάτι που δεν είχε ξαναδεί. Τον γιο της να σκοράρει για πρώτη φορά στην καριέρα του σε διεθνές, συλλογικό, επίπεδο και με αυτό το δικό του γκολ να χαρίζει τη νίκη επί των "κόκκινων διαβόλων".

Ανταμοιβή του Τόνι πως με την επιστροφή του στο σπίτι, πέραν των παπαγάλων του, του Τούτου και του Ροκς και της Κόκο, του σκυλιού του, αυτή που τον περίμενε ήταν η Ζανέτ. Ξύπνια. Όρθια.

Ενάμιση μήνα μετά, την προτελευταία ημέρα του Οκτωβρίου, η Φέγενορντ φιλοξενούσε την Χερενφέιν στην Eredivisie. Το προηγούμενο βράδυ, η Ζανέτ είχε πέσει σε κώμα. Μετρούσε πια ώρες. Οι επιτελείς του club του είχαν δώσει άδεια να μείνει δίπλα της.

Προφανώς για ένα 21χρονο παιδί η κατάσταση ήταν αφόρητη. Και κατέφυγε εκεί που ένιωθε πιο οικεία: στο ποδόσφαιρο. Πήγε λοιπόν στο γήπεδο. Οι συμπαίκτες του σάστισαν. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τον προέτρεπαν να φύγει. Παρότι παραδέχτηκε πως ήταν το πρώτο της καριέρας του που – τελικά – δεν είχε το μυαλό του στο παιχνίδι, έβγαλε το ενενηντάλεπτο.

Η Ζανέτ έφυγε την επόμενη μέρα.

Έχασε μόνο ένα παιχνίδι, ένα ταξίδι της Φέγενορντ στην Ουκρανία στο EuropaLeague κόντρα στη Ζόρια. Είδε από την τηλεόραση, τον Χακίμ Ζιγές, του αιώνιου, μισητού αντίπαλου Άγιαξ, να πανηγυρίζει ένα γκολ του, σχηματίζοντας με τα χέρια του ένα "Τ" (το αρχικό του ονόματός του δηλαδή). Συμπαράσταση.

Η επιστροφή του στο Ντε Κάουπ, σε μια αναμέτρηση με την Τσβόλε, εξελίχτηκε σε παλλαϊκό μνημόσυνο, με τις εξέδρες να φωτίζονται από χιλιάδες κεριά στην μνήμη της μητέρας του και για στήριξη του ίδιου.

Η επιλογή της Κράσνονταρ

Η Ζανέτ δεν τον είδε να κατακτά το πρώτο του – και τελευταίο – πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν (προηγήθηκε και ακολούθησε από ένα Κύπελλο), να παίρνει γεύση ομίλων ChampionsLeague την επόμενη – και παραγωγικότερη της καριέρας του - και τελικά, στα 23 του, φαινομενικά παράταιρα του αντίκτυπου που είχε στην αγορά και των επιλογών που υπήρχαν να φεύγει από το Ρότερνταμ επιλέγοντας το Κράσνονταρ.

Απόφαση που οι συμπατριώτες του δικαιολόγησαν στα χρήματα. Δεν ήταν λίγα σίγουρα. Δεν ήταν οι… μύθοι που κυκλοφόρησαν (3 εκατ. τον χρόνο), ήταν όμως ένα άκρως δελεαστικό "δεκάρικο" στην πενταετία που συμφώνησε (μαζί με τα μπόνους).

Το πρώτο διάστημα, όσο άντεχε η τσέπη του "ολιγάρχη" ιδιοκτήτη του ρωσικού συλλόγου, Σεργκέι Γκαλίτσκι, όλα ήταν ρόδινα. Ναι, του έλειπε το αγαπημένο του ολλανδικό τυρόψωμο, δυσκολεύτηκε να συνηθίσει, αλλά το έκανε, τη ρωσική χιπ-χοπ (δεν ακούει άλλο είδος μουσικής, συμμετείχε μάλιστα στο βίντεο κλιπ που γύρισε, σε ανάλογο πάντα στιλ, ο κολλητός του Μέμφις Ντεπάι), γούσταρε το σχεδόν διπλάσιο από της Φέγενορντ γήπεδο της Κράσνονταρ, εκλογίκευσε τον ήχο του ελικοπτέρου με το οποίο επισκέπτονταν το προπονητήριο (και όχι μόνο) ο πρόεδρος.

Μαζί με τη σύντροφό του Λάνα, μοντέλο και επιφανές μέλος του κόσμου της μόδας για χρόνια, έδωσαν διαφορετική κατεύθυνση στη φίρμα του, την TVD Fashion (Tonny Vilhena Design), με σχεδιασμό – και υπεύθυνους προώθησης τον μικρότερο αδερφό του, Ράντι πέρασε και αυτός στα μικρατά του από τη Μασλάους, αλλά δεν ήταν η μπάλα το φόρτε του και τη μεγαλύτερη αδερφή του, δασκάλας σε νηπιαγωγείο, Σαμπρίνα – αθλητικών φορμών, κολάν, t-shirts και hoodies.

Ο πατέρας του έγινε ατζέντης του (δεν είναι πλέον επισήμως, αλλά κάθε απόφασή του φιλτράρεται από τον Τόι, ο οποίος ζει πια στη Λισαβόνα, την οποία και συχνά πυκνά επισκέπτεται), ο ίδιος με τη σειρά του, στους πρώτους του μήνες στη Ρωσία, έγινε κι αυτός πατέρας δίνοντας στον δικό του γιο ένα χαρακτηριστικότατο όνομα: Future. Μέλλον (Εμίλιο είναι το μεσαίο του όνομα).

Το ποδοσφαιρικό πρότζεκτ της Κράσνονταρ, η προσπάθεια εξέλιξης σε μια νέα Ζενίτ, κυρίαρχης δηλαδή δύναμης στη Ρωσία και υπολογίσιμο μέγεθος διεθνώς, στηρίχτηκε (και) σε αυτόν. Φόρεσε το 52, αντί για το συνηθισμένο στις περισσότερες ομάδες του 10, τιμώντας τα χρόνια της Ζανέτ.

Το απαραίτητο βήμα στους ομίλους του Champions League δεν έγινε στον πρώτο του Αύγουστο στο Κράσνονταρ (2019) λόγω Ολυμπιακού, στον δεύτερο όμως, το επόμενο ελληνικό εμπόδιο, του ΠΑΟΚ τότε, ξεπεράστηκε και έτσι κουνήθηκε "σεντόνι" για πρώτη φορά στη νότια Ρωσία.

Αυτό όμως ήταν και το μόνο θετικό εκείνης της σεζόν (2020-21). Η Κράσνονταρ τερμάτισε 10η με το ξέσπασμα της πανδημίας να βάζει φρένο, οριστικά, στα μεγαλεπήβολα ποδοσφαιρικά σχέδια των ανθρώπων της, με τον ομαδικό κατήφορο να προσφέρει επαρκείς δικαιολογίες για τη λησμονιά των εκλεκτόρων των "οράνιε".

Ολυμπιακός, Παπαδημητρίου και ΑΕΚ, Εσπανιόλ, Μαρτίνεθ και Σαλερνιτάνα

Ζήτησε να φύγει. Το απαίτησε. Δεν του πέρασε. Το πήγε σε άλλο επίπεδο, δείχνοντας σε κάθε ευκαιρία τον εκνευρισμό και την επιθυμία του. Έφτασε στον τρίτο του Αύγουστο στους "ταύρους" να παίξει μπουνιές σε προπόνηση με συμπαίκτη του. Και πάλι δεν ήταν αρκετό.

Με τις σχέσεις πια στο όριο, το πέτυχε τον επόμενο Ιανουάριο, όταν η διοίκηση του ρωσικού club αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατον να αποσβέσει την επένδυση των 9 εκατομμυρίων ευρώ που είχε κάνει για την αγορά του από τη Φέγενορντ.

Τότε, η ΑΕΚ – με τον Γιάννη Παπαδημητρίου εκτελεστικό διευθυντή – είχε ψάξει αρκετά τις (όποιες) πιθανότητές της. Ήταν η τρίτη φορά που ελληνική ομάδα το δοκίμασε. Οι δύο προηγούμενες από τον Ολυμπιακό, καλοκαίρι του ’16 και του ’19. Ανεξαρτήτως του πλαισίου και των συνθηκών που ίσχυαν σε κάθε απόπειρα, η πραγματικότητα είναι πως, κοινώς, δεν έβλεπε Ελλάδα.

Χαρακτηριστικότατη άλλωστε η λύση που τότε, τον προπερασμένο Ιανουάριο, έγινε δεκτή από την προσφορά της Εσπανιόλ: Δανεισμός, χωρίς υποχρεωτική option αγοράς και κάλυψη ούτε καν του μισού του εναπομείναντος συμβολαίου του (μόλις 350.000 ευρώ δηλαδή) στην Κράσνονταρ.

Μάτια δεν έβγαλε στο εξάμηνό του στη La Liga. Χαρακτηριστικό πως σε όσα παιχνίδια ξεκίνησε – και δεν ήταν λίγα, 13 μέτρησε – σε όλα έγινε αλλαγή. Ήταν εκεί όμως, ανταποκρινόμενος σε top επίπεδο, παρότι σε μια προβληματική ομάδα, η κατάσταση της οποίας "φώναζε" για τα χειρότερα που ήρθαν την επόμενη πια σεζόν (υποβιβασμός).

Δεν ήθελε να μείνει. Οι Καταλανοί δεν "καίγονταν" να τον κρατήσουν. Περιέργως όμως, έγινε. Μέσα του περασμένου Ιουλίου, η Εσπανιόλ πλήρωσε τελικά κάτι λιγότερο από 2 εκατομμύρια και τον αγόρασε.

Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως υπήρξε παρασκηνιακή συμφωνία των δύο συλλόγων για να αποφύγει η Κράσνονταρ το ενδεχόμενο να κάνει ο Βιλένα χρήση της διάταξης της FIFA για όσους "λεγεωνάριους" ανήκαν σε ρωσικές ομάδες και εξαιτίας του πολέμου να έφευγαν ως ελεύθεροι (παρότι δεν σκόπευε).

Συμφωνία που ούτε επιβεβαιώθηκε, ούτε δικαιολογήθηκε μιας και – για παράδειγμα - ως και σήμερα η Εσπανιόλ χρωστάει μέρος των χρημάτων που συμφώνησε για την αγορά του. Πόσο μάλλον από την στιγμή που με το… καλημέρα της περυσινής προετοιμασίας της, ο τότε νιόφερτος στον πάγκο Ντιέγκο Μαρτίνεθ – παρότι λέγονταν πως είχε εγκρίνει την αγορά - τον έστειλε στο γκρουπ των "κομμένων".

"Δεν είναι αγωνιστικοί οι λόγοι. Έχουν να κάνουν με άλλες καταστάσεις. Μας τις εξήγησε και τις σεβόμαστε. Αν και εφόσον επιλυθούν, θα δούμε τι θα γίνει", έλεγε επιτείνοντας το μυστήριο ο πλέον προπονητής του Ολυμπιακού λίγες μόνο μέρες πριν την παραχώρηση του Βιλένα στη Σαλερνιτάνα.

Δανεικός και εκεί, με ενοίκιο 300.000 ευρώ και buy out 3,5 εκατομμυρίων. Αν ενεργοποιούνταν ο Βιλένα είχε ήδη συμφωνήσει σε τετραετές συμβόλαιο με ετήσιες απολαβές, οι οποίες θα ξεκινούσαν από το 1,5 εκατομμύριο (τη βάση δηλαδή των συμφωνημένων του στην Εσπανιόλ) και κλιμακωτά θα αυξάνονταν.

Στο Σαλέρνο έκανε την παραγωγικότερη εκτός Ολλανδίας χρονιά του (4 γκολ), συμβάλλοντας στην άνετη παραμονή της "γκρανάτα" στη Serie A, έχοντας στο 95% των παιχνιδιών ρόλο "οκταριού" (σε σχήματα στο ίδιο ποσοστό με 3 κεντρικούς αμυντικούς).

Η Σαλερνιτάνα διάλεξε να τα "σκάσει" για τον αρχισκόρερ της, τον 26χρονο Σενεγαλέζο Μπουλαγέ Ντιά, κάνοντας χρήση του δικού του buy out, ύψους 12,5 εκατομμυρίων από τη Βιγιαρεάλ και έτσι ο Βιλένα επέστρεψε μεν στην υποβιβασμένη Εσπανιόλ, γνώριζε όμως πως μετρούσε μέρες μιας και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να παραμείνει στο ρόστερ της.

Έτσι κι αλλιώς, αλλά πόσο μάλλον στη Segunda. Και κάπως έτσι, ο νέος τεχνικός διευθυντής των Καταλανών, ο Φραν Γκαραγκάρθα έσπασε το ρόδι στο καινούργιο του πόστο κάνοντας το παρθενικό του deal με την παραχώρησή του Ολλανδού στον Παναθηναϊκό.

"Είμαι ένας box-to-box μέσος. Μπορώ να αμυνθώ, να επιτεθώ, να σκοράρω, να δώσω ασίστ, να παίξω δυνατά, επιδιώκοντας τις μάχες στο γήπεδο", το αγωνιστικό σκέλος του αυτοπροσδιορισμού του στην πρώτη του συνέντευξη μετά την ανακοίνωσή του από τη Σαλερνιτάνα.

Το ανθρώπινο ακολούθησε, με αυτονόητη αναφορά.

Δεν υπάρχει μέρα που δεν σκέφτομαι τη μητέρα μου. Ξέρω πως είναι πάντα γύρω μου και με προσέχει. Και πως είναι περήφανη για μένα".

Μεγαλύτερο κίνητρο για τον Τόνι Βιλένα και για την επόμενη τετραετία που θα τον βρει στα "πράσινα", δύσκολα βρίσκεται.