Σε τρία μέτωπα εξακολουθεί να μάχεται ο Ολυμπιακός, μα σε όλα το μέλλον του είναι εξαιρετικά αβέβαιο. Μετά το εντός έδρας 1-1 με την ΑΕΚ για το Κύπελλο και την ήττα με 2-0 από την Ντνίπρο στο Κίεβο για το Europa League, πλέον οι Πειραιώτες βρίσκονται μόλις στο +3 από τον δεύτερο Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα.

Δίνοντας συνέχεια σε ένα σερί κακών εμφανίσεων το τελευταίο διάστημα, ο Ολυμπιακός έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι από το ντέρμπι της Λεωφόρου και τον Ντομίνγκες απλά να του δίνει το "φιλί της ζωής" στο τέλος.

Πρωταγωνιστές οι κουκουλοφόροι

Δυστυχώς σε ένα ακόμη ελληνικό ντέρμπι είδαμε ασχήμιες, εικόνες ντροπής και επεισόδια που κάνουν τον γύρο του κόσμου. Με πρωταγωνιστές ορισμένους κουκουλοφόρους, χούλιγκανς ή όπως αλλιώς θέλετε.

Παρά το γεγονός πως η αστυνομική δύναμη φάνταζε -και ήταν- πολυπληθής στα πέριξ του "Απόστολος Νικολαΐδης", εντούτοις τα στυλό-φωτοβολίδες έπεφταν... βροχή από τις κερκίδες των οργανωμένων, που έκαναν ντου στον Περέιρα και τους παίκτες του Ολυμπιακού όταν βγήκαν για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα στον αγωνιστικό χώρο.

Οι "ομορφιές" συνεχίστηκαν σε όλη την διάρκεια του αγώνα, με αποτέλεσμα οι Αντώνης Λεμονάκης (αναλυτής), Παϊτίμ Κασάμι να χτυπηθούν από τα... πυρά, ενώ ο Χρήστος Μουρίκης δέχθηκε επίθεση από σεκιούριτι του γηπέδου! Είναι πράγματα που δεν έδειξαν οι κάμερες και όποιος δεν ήταν στο γήπεδο δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να τα αντιληφθεί.

Για παράδειγμα ο Ντουρμάζ στην επανάληψη πήγε να χτυπήσει ένα κόρνερ από αριστερά και γύρω του ήταν περισσότεροι από 15 κουκουλοφόροι, που του πέταγαν αντικείμενα και τους οποίους μετά βίας συγκράτησαν άνθρωποι της ασφάλειας του γηπέδου...

Και αν όλα αυτά έχουν συμβεί κατά καιρούς σε όλα τα γήπεδα της χώρας ανεξαιρέτως (στο Φάληρο, στην Τούμπα, στο ΟΑΚΑ, παντού) είναι τουλάχιστον λυπηρό να ακούς ακόμη και εκπροσώπους του Τύπου (οι κάθε απόχρωσης χούλιγκαν είναι αναμενόμενο να το κάνουν) να προσπαθούν να τα δικαιολογήσουν λέγοντας "τα ίδια έγιναν στην Ριζούπολη, τα ίδια με τον Σισέ".

Αν είναι δυνατόν. Όταν οι ίδιοι άνθρωπο εξαπολύουν μύδρους και ωρύονται για τα όσα είχαν συμβεί σε ανάλογες καταστάσεις, τις οποίες μετά χρησιμοποιούν ως άλλοθι, είναι προφανώς συνένοχοι. Και η πλάκα είναι πως αν ο Παναθηναϊκός τιμωρηθεί σκληρά, μετά θα μιλάνε για σκάνδαλο.

Τα πράγματα είναι απλά: όταν διαλαλείς πως θες ισότητα/ισοτιμία και στηλιτεύεις συμπεριφορές ως ύποπτες, τότε δεν μπορείς να καταφεύγεις στις ίδιες πρακτικές και να προσπαθείς να βγεις "λάδι". Αυτό ισχύει για όλους και προφανώς είναι αντιληπτό για όσους έχουν δείκτη ευφυΐας παιδιού από 5 ετών και πάνω.

Δεν "στρίβει" ο Ολυμπιακός

Από εκεί και πέρα υπάρχει και το αγωνιστικό κομμάτι, στο οποίο ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Εμφάνιση καρμπόν σε Κίεβο και Λεωφόρο, ισάριθμες ήττες και παθητική στάση. Να μην φάει γκολ και αν βρει ένα, το βρήκε. Όχι, ποτέ. Ποτέ δεν μπορεί να πορευθεί επιτυχημένα και για μεγάλο διάστημα ο Ολυμπιακός με αυτή τη νοοτροπία.

Από την επιθετική αναρχία που παρουσίασε η ομάδα του Πειραιά φέτος επί Μίτσελ, έχει περάσει πλέον στο άλλο άκρο. Ο Περέιρα όχι απλά έχει βάλει χαλινάρια, αλλά λες και απαγορεύει σε 7 από τους 11 παίκτες της ενδεκάδας να πάρουν μέτρα προς την επίθεση. 0-0 στο ημίχρονο με Ντνίπρο, Παναθηναϊκό και στις αρχές της επανάληψης καμία απολύτως συγκέντρωση και να δέχεται γκολ.

Οι μπακ να μην ανεβαίνουν για να μην αφήνουν κενά στο πλάι, οι δύο χαφ του άξονα να μην ανεβαίνουν για να μην δημιουργηθεί τρύπα στην κουλούρα. Και τι μένει; Τρεις εξτρέμ που παίζουν εναλλάξ και δεν απειλούν στο ένας εναντίον ενός, δεν έχουν δημιουργία και η αστάθεια χαρακτηρίζει το παιχνίδι τους. Αφελάι, Ντουρμάζ και Ντοσεβί, όλοι μαζί δεν έχουν προσφέρει ούτε τα μισά από τον Κάμπελ.

Ο Μήτρογλου είναι ξανά σε... στάση, καθώς τον τελευταίο μήνα μοιάζει χωρίς ενέργεια, δίχως κίνηση στον αγωνιστικό χώρο και μακριά από θέσεις βολής. Ένας Ντομίνγκες ξερός και μαραμένος (και εσχάτως κουρασμένος) δεν φτάνει για να τα κάνει όλα.

Με 7 παίκτες πάντως να μην συμμετέχουν στο επιθετικό παιχνίδι ή να το κάνουν... φοβισμένα, ακόμη και να "πέταγαν" οι άλλοι 4 που μένουν, δεν θα υπήρχε τρομερή διαφορά. Είναι εντελώς διαφορετικό το "παίζω προσεκτικά" με την διστακτικότητα, την ατολμία που εμφανίζεται εσχάτως ο Ολυμπιακός.

Αυτό το στυλ είναι προφανώς θέμα του Περέιρα, ο οποίος συνεχίζει τις περίεργες επιλογές του το τελευταίο διάστημα. Έχει εξαφανίσει τον πλέον κινητικό -και μοναδικό με ταχυδύναμη- φορ του Ολυμπιακού, τον Μπενίτες.

Έχει ρίξει την ψυχολογία του Αυλωνίτη, όταν τον έχει στον πάγκο αλλά προτιμά τον Μιλιβόγεβιτς στο Κίεβο ως στόπερ και στη συνέχεια αφήνει τον Έλληνα στόπερ εκτός αποστολής στην Λεωφόρο.

Βγάζει τον Ντομίνγκες στην Ουκρανία από το 58', τη στιγμή που ο Ολυμπιακός χάνει με 2-0 από την Ντνίπρο και το μυαλό όλων πάει πως τον θέλει φρέσκο για το ντέρμπι. Και στο ντέρμπι, ο ποιοτικότερος παίκτης των "ερυθρολεύκων" μένει στον πάγκο.

Ο Ολυμπιακός κατεβαίνει στα παιχνίδια με στόχο να κρατήσει το "μηδέν" και με σαφή εντολή να μην ρισκάρει στην επίθεση. Όσο είναι στο 0-0 το σκορ, έχει καλώς. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ διαφοροποίηση στην διάταξη/φιλοσοφία/σχηματισμό, όταν ο Ολυμπιακός κυνηγάει, όπως συνέβη σε Κίεβο και Λεωφόρο.

Είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα στην ανάπτυξη το γεγονός πως η κίνηση χωρίς την μπάλα είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Και κάθε βδομάδα το πρόβλημα μεγαλώνει αντί να λύνεται. Ναι, προφανώς και θέλει το πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός αλλά και ο κόσμος του θέλει να δει λίγο μπάλα.

Ευθύνες παικτών και διοίκησης

Σαφώς και υπάρχουν ευθύνες διοικητικές για την φετινή κατάσταση. Πάντα μερίδιο έχουν όλοι, αυτό που αναλογεί στον καθένα. Μην λέμε τα αυτονόητα. Οι πολλές αλλαγές στο ρόστερ κάθε καλοκαίρι δεν γίνεται να μην έχουν επιπτώσεις. Απόλυτα ΟΡΘΗ η οικονομική πολιτική που ακολουθούν στο Λιμάνι, όμως έχει τα ανάλογα ρίσκα. Που όταν δεν βγουν θα υπάρξει γκρίνια.

Ειδικότερα όταν φεύγουν παίκτες "κλειδιά" της ενδεκάδας, πρέπει να αντικαθίστανται με ισάξιους. Καλά κάνει ο Ολυμπιακός και παίρνει νεαρούς ελπιδοφόρους παίκτες ή άλλους από αυτούς που λέμε "στοιχήματα". Αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτοί. Χρειάζονται και τα πρώτα βιολιά. Που θα τραβήξουν τους υπόλοιπους στα δύσκολα. Πολύ σημαντικό επίσης είναι η νοοτροπία, ο χαρακτήρας που έχουν οι ποδοσφαιριστές που φοράνε τα ερυθρόλευκα.

Ηγετικό χαρακτήρα που εμπνέει, ελάχιστοι παίκτες του ρόστερ έχουν. Ο Φουστέρ, ο Ρομπέρτο, ο Ντομίνγκες. Είναι και αυτό μια λεπτομέρεια αλλά πολύ μεγάλη όταν μιλάμε για Ολυμπιακό.

Κάπου εδώ εξαντλούνται οι ευθύνες της διοίκησης. Γιατί ναι, μπορεί ο Μαρινάκης και οι συνεργάτες του να έχουν κάνει τα δικά τους λάθη, όταν όμως ο πρόεδρος του Ολυμπιακού αποφασίζει να βρεθεί στο πλάι των παικτών του σε ζούγκλες, τότε αν μη τι άλλο δείχνει ότι το λέει η ψυχή του. Κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να ειπωθεί για κάποιους παίκτες της ομάδας.

Αδιαφορία και εγωισμοί δεν χωράνε στον Ολυμπιακό, με ποδοσφαιριστές που αμείβονται πλουσιοπάροχα και έχουν όλα τα προβλήματα τους λυμένα. Όποιος δεν μπορεί να αντέξει το βάρος και να αντεπεξέλθει στην πίεση, δεν κάνει. Τι κρατάει το αύριο για τους Πειραιώτες; Όχι πολλά. Όλα για όλα με την Ντνίπρο, ένας ματς τιμής με την ΑΕΚ και ένα πρωτάθλημα που είναι αναγκαίο να κατακτηθεί αλλά ο κόσμος του δύσκολα θα ευχαριστηθεί.