Δέκα ολόκληρα χρόνια μετά το τρόπαιο του 2012 που πήρε με τον Κένι Νταλγκλίς στον πάγκο της η Λίβερπουλ επέστρεψε στις επιτυχίες στο League Cup, καθώς το βράδυ της Κυριακής (27/2) επικράτησε με το εκπληκτικό σκορ 11-10 της Τσέλσι στα πέναλτι (0-0 το 90λεπτο και η παράταση) στον τελικό του Γουέμπλεϊ και κατέκτησε τον 9ο τίτλο της ιστορίας της στο θεσμό, που την κάνει πλέον πολυνίκη.

Αναμφίβολα, ήρωας στη ρουλέτα των πέναλτι ήταν ο Κέλεχερ αφού μετά από 20 διαδοχικές εύστοχες εκτελέσεις και από τις δύο ομάδες, ήταν εκείνος που βγήκε μπροστά και έδειξε το δρόμο προς την κούπα. Αρχικά νίκησε τον Κέπα στο μεταξύ τους τετ α τετ κάνοντας το 11-10 (ο Τούχελ έριξε τον Ισπανό στο 120' του τελικού θέλοντας να έχει εκείνον στα πέναλτι αντί του Μεντί) και στη συνέχεια ο Κέπα έστειλε τη μπάλα απελπιστικά άουτ, για να δοθεί το έναυσμα για ξέφρενους πανηγυρισμούς στο κόκκινο κομμάτι του επιβλητικού γηπέδου.

Αξίζει φυσικά να σημειωθεί πως τον πρώτο του τίτλο με την Λίβερπουλ πανηγύρισε και ο Κώστας Τσιμίκας, με το διεθνή αριστερό μπακ να γίνεται μάλιστα μόλις ο δεύτερος Έλληνας που σηκώνει το συγκεκριμένο τρόπαιο στο Νησί μετά από τον Θοδωρή Ζαγοράκη, που είχε κατακτήσει το League Cup το 2000, ως παίκτης της Λέστερ.

Το ματς

Ο 62ος τελικός του League Cup πήρε φωτιά από νωρίς αφού μόλις στο 6' σημειώθηκε η πρώτη μεγάλη ευκαιρία. Αυτή άνηκε στην Τσέλσι, με τον Πούλισικ να βγαίνει απέναντι στον Κέλεχερ μετά από πάσα του Μάουντ και να κάνει το σουτ στην κίνηση αλλά τον Ιρλανδό κίπερ της Λίβερπουλ να αποκρούει σωτήρια.

Η Τσέλσι έδειχνε να πατάει καλύτερα στο χορτάρι του Γουέμπλεϊ και στο 16' προσπάθησε να απειλήσει με τα σουτ των Μάουντ και Κόβατσιτς που σταμάτησαν όμως αμφότερα στο σώμα του Μάτιπ, για να επέλθει όμως αλλαγή σκηνικού μετά το 20λεπτο. Και αυτό γιατί η Λίβερπουλ άρχισε σταδιακά να κερδίζει μέτρα και να γίνεται εκείνη κυρίαρχος μέσω της κατοχής, με τους κόκκινους να πολιορκούν την εστία των Λονδρέζων και να αγγίζουν το γκολ με τη συμπλήρωση μισής ώρας αγώνα.

Ο μόνος λόγος μάλιστα που δεν πήραν το προβάδισμα ήταν πως βρήκαν απέναντί τους έναν εκπληκτικό Μεντί, με τον Σενεγαλέζο κίπερ να αποκρούει αρχικά το δυνατό σουτ του Κεϊτά από το ύψος της μεγάλης περιοχής πέφτοντας στη δεξιά γωνία του και στη συνέχεια να διώχνει σε κόρνερ το εξ επαφής σουτ του Μανέ από το ύψος της μικρής περιοχής.

Η φάση αυτή ανέβασε την ψυχολογία της ομάδας του Μέρσεϊσαϊντ που συνέχισε να κυκλοφορεί τη μπάλα έξω από την περιοχή των μπλε, όμως στο τελευταίο πεντάλεπτο του πρώτου μέρους η ομάδα του Τούχελ πήρε τα πάνω της έχοντας δύο καλές στιγμές. Στο 40' προειδοποίησε με το φιλόδοξο σουτ του Αθπιλικουέτα που έφυγε άουτ ενώ στο 45' ο Μάουντ βρέθηκε μόνος απέναντι στον Κέλεχερ σε ένα ονειρεμένο τετ α τετ αλλά έστειλε τη μπάλα έξω από το αριστερό δοκάρι.

Το δεύτερο μέρος βρήκε την Τσέλσι να υπερτερεί έναντι της αντιπάλου της και ήταν εκείνη που άγγιξε το γκολ στο 50', όμως ο Μάουντ αστόχησε και πάλι, αυτή τη φορά στέλνοντας τη μπάλα να βρει τη ρίζα της αριστερής δοκού της εστίας του Κέλεχερ.

Ο ίδιος παίκτης είχε καλό σουτ στο 58' που ανάγκασε τον Κέλεχερ να αποκρούσει με διπλή προσπάθεια, για να ακολουθήσει ένα δεκάλεπτο (60'-70') που η Λίβερπουλ πάτησε το γκάζι και έφερε σε δύσκολη θέση την λονδρέζικη άμυνα. Στο 63' ο Σαλάχ νίκησε τον Μεντί όταν τσίμπησε τη μπάλα με πλασέ του μέσα από τη μεγάλη περιοχή αλλά ο Τιάγκο Σίλβα πρόλαβε και έδιωξε σωτήρια πριν περάσει εκείνη τη γραμμή.

Τέσσερα λεπτά αργότερα οι κόκκινοι έστειλαν τη μπάλα στα δίχτυα από υπέροχη συνεργασία -σε στατική φάση- των Αλεξάντερ-Άρνολντ, Μανέ και Μάτιπ (νίκησε τον Μεντί με κεφαλιά), όμως το γκολ δεν μέτρησε αφού η φάση ελέγχτηκε από το VAR και έδειξε πως ήταν σε θέση οφσάιντ ο Φαν Ντάικ που είχε κάνει... σκριν για να πάει η μπάλα στον Μανέ.

Στο 75' οι κόκκινοι έχασαν νέα μεγάλη ευκαιρία με τον -εξαιρετικό στο δεύτερο μέρος- Ντίας, που είδε το πλασέ του να αποκρούεται σε κόρνερ από τον κέρβερο Μεντί, με την συνέχεια να βρίσκει τους δύο προπονητές να προχωρούν σε μαζεμένες αλλαγές για να φρεσκάρουν τις ομάδες τους και ο τελικός να μπαίνει στο τελευταίο 10λεπτο όντας στην κόψη του ξυραφιού, με 3 τελικές εντός εστίας για την κάθε φιναλίστ.

Στο 85ο λεπτό χάθηκε νέα ευκαιρία από τους τυπικά φιλοξενούμενους, με τα σουτ των Ντίας και Μίλνερ εντός περιοχής να κόβονται από τάκλιν αυτοθυσίας των παικτών της Τσέλσι, ενώ στο 90+1' ο Μεντί πραγματοποίησε μία ακόμα εξαιρετική απόκρουση, σταματώντας την κεφαλιά του Φαν Ντάικ μετά από εκτέλεση κόρνερ του Αλεξάντερ-Άρνολντ.

Οι συγκινήσεις όμως στην κανονική διάρκεια του τελικού δεν είχαν σταματήσει, αφού στο 90+5' ήταν η σειρά των οπαδών της Τσέλσι να σηκωθούν από τις θέσεις τους, με τον Λουκάκου να επιχειρεί να γίνει ο ήρωας του ματς με το γυριστό πλασέ του από το ύψος της μικρής περιοχής αλλά τον Κέλεχερ να αποκρούει σωτήρια, οδηγώντας ουσιαστικά στην παράταση το ζευγάρι.

Κάτι που λίγο-πολύ ήταν φυσιολογικό, με δεδομένο πως στα δύο φετινά ραντεβού τους στην Premier League δεν είχε υπάρξει νικήτρια, με το ματς στο Άνφιλντ να ολοκληρώνεται με σκορ 1-1 και αυτό του Στάμφορντ Μπριτζ με 2-2. Αν υπήρχε πάντως μία ομάδα που εδικαιούτο περισσότερο το γκολ από τη συνολική εικόνα, ήταν εκείνη του Κλοπ έχοντας την υπεροχή σε αριθμό τελικών προσπαθειών (19-10), τελικών εντός εστίας (6-4) και σε κατοχή μπάλας (56%-44%).

Το πρώτο μέρος της παράτασης βρήκε πάντως την Τσέλσι να είναι περισσότερο απειλητική, με τους μπλε να έχουν ένα καλό σουτ με τον Βέρνερ στο 93' που έφυγε άουτ και να στέλνουν τη μπάλα στα δίχτυα με τον Λουκάκου στο 98' αλλά να βλέπουν το γκολ να μη μετράει αφού ο Βέλγος ήταν σε θέση οφσάιντ (υποδείχτηκε μέσω VAR).

Οι Λονδρέζοι έστειλαν και στο 110' τη μπάλα στα δίχτυα με το σουτ του Χάβερτς που νίκησε τον Κέλεχερ όμως και αυτή τη φορά η χαρά τους κράτησε ελάχιστα αφού ο Γερμανός ήταν σε θέση οφσάιντ. Τα τελευταία δέκα λεπτά δεν έφεραν κάποια άλλη αξιόλογη φάση, με την κόπωση των παικτών να είναι εμφανής, με τον Τούχελ να τραβάει πάνω του βλέμματα στο 120' όταν επέλεξε να αλλάξει γκολκίπερ και να εμπιστευτεί τον Κέπα για τα πέναλτι ρίχνοντάς τον στη μάχη αντί του Μεντί.

Η επιλογή όμως αυτή δεν τον δικαίωσε αλλά αντίθετα τον... πρόδωσε. Και αυτό γιατί τόσο η Λίβερπουλ όσο και η Τσέλσι ευστόχησε στα 10 πρώτα πέναλτι, με τους Κέπα και Κέλεχερ να τίθενται αντιμέτωποι ο ένας απέναντι στον άλλο και η μπίλια να κάθεται στο κόκκινο. Ο Ιρλανδός έκανε το 11-10 για την Λίβερπουλ με το 21ο πέναλτι της βραδιάς και ο Ισπανός ήταν απελπιστικά άστοχος στη δική του σειρά, για να σφραγιστεί ένας μεγάλος θρίαμβος για τους κόκκινους του Μέρσεϊσαϊντ.

Η σειρά των πέναλτι:

0-1 για την Λίβερπουλ ο Μίλνερ

1-1 για την Τσέλσι ο Αλόνσο

1-2 για την Λίβερπουλ ο Φαμπίνιο

2-2 για την Τσέλσι ο Λουκάκου

2-3 για την Λίβερπουλ ο Φαν Ντάικ

3-3 για την Τσέλσι ο Χάβερτς

3-4 για την Λίβερπουλ ο Αλεξάντερ-Άρνολντ

4-4 για την Τσέλσι ο Τζέιμς

4-5 για την Λίβερπουλ ο Σαλάχ

5-5 για την Τσέλσι ο Ζορζίνιο

5-6 για την Λίβερπουλ ο Ζότα

6-6 για την Τσέλσι ο Ρίντιγκερ

6-7 για την Λίβερπουλ ο Οριγκί

7-7 για την Τσέλσι ο Καντέ

7-8 για την Λίβερπουλ ο Ρόμπερτσον

8-8 για την Τσέλσι ο Βέρνερ

8-9 για την Λίβερπουλ ο Έλιοτ

9-9 για την Τσέλσι ο Τιάγκο Σιλβα

9-10 για την Λίβερπουλ ο Κονατέ

10-10 για την Τσέλσι ο Τσαλόμπα

10-11 για την Λίβερπουλ ο Κέλεχερ

Άστοχος ο Κέπα - Η Λίβερπουλ κατακτά το League Cup

ΤΣΕΛΣΙ: Μεντί (120' Κέπα), Τσαλόμπα, Τιάγκο Σίλβα, Ρίντιγκερ, Αθπιλικουέτα (57' Τζέιμς), Καντέ, Κόβατσιτς (106' Ζορζίνιο), Αλόνσο, Μάουντ (74' Λουκάκου), Χάβερτς, Πούλισικ (74' Βέρνερ)

ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ: Κέλεχερ, Αλεξάντερ-Άρνολντ, Μάτιπ (91' Κονατέ), Φαν Ντάικ, Ρόμπερτσον, Φαμπίνιο, Κεϊτά (80' Μίλνερ), Χέντερσον (79' Έλιοτ), Ντίας (97' Οριγκί), Σαλάχ, Μανέ (80' Ζότα)

Η χρυσή βίβλος:

9 κατακτήσεις: Λίβερπουλ (1980–81, 1981–82, 1982–83, 1983–84, 1994–95, 2000–01, 2002–03, 2011–12, 2021-22)

8 κατακτήσεις: Μάντσεστερ Σίτι (1969–70, 1975–76, 2013–14, 2015–16, 2017–18, 2018–19, 2019–20, 2020–21)

5 κατακτήσεις: Άστον Βίλα (1960–61, 1974–75, 1976–77, 1993–94, 1995–96), Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (1991–92, 2005–06, 2008–09, 2009–10, 2016–17), Τσέλσι (1964–65, 1997–98, 2004–05, 2006–07, 2014–15)

4 κατακτήσεις: Τότεναμ (1970–71, 1972–73, 1998–99, 2007–08), Νότιγχαμ (1977–78, 1978–79, 1988–89, 1989–90)

3 κατακτήσεις: Λέστερ (1963–64, 1996–97, 1999–2000)

2 κατακτήσεις: Άρσεναλ (1986–87, 1992–93), Νόριτς (1961–62, 1984–85), Μπέρμιγχαμ (1962–63, 2010–11), Γουλβς (1973–74, 1979–80)

1 κατάκτηση: Γουέστ Μπρομ (1965-1966), ΚΠΡ (1966-1967), Λιντς (1967-1968), Σουίντον (1968-1969), Στόουκ (1971-1972), Όξφορντ Γιουνάιτεντ (1985-1986), Λούτον (1987-1988), Σέφιλντ Γουέντσντεϊ (1990-1991), Μπλάκμπερν (2001-2002), Μίντλεσμπρο (2003-2004), Σουόνσι (2012-2013)