Λένε ότι όσοι κάθονται κάτω από τα γκολπόστ είναι συνήθως μοναχικοί τύποι, όμως στην περίπτωση του Ντίνο Τζοφ κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τον απλούστατο λόγο ότι έχει δίπλα του δεκάδες εκατομμύρια Ιταλούς τιφόζι.

Με αυτόν να υπερασπίζεται την εστία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, κατέκτησε η "σκουάντρα ατζούρα" το πρώτο της Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1968), με εκείνον έραψε το τρίτο αστέρι στη φανέλα επιστρέφοντας στην κορυφή του κόσμου ύστερα από 44 ολόκληρα χρόνια (1982), εκείνος είναι ο άνθρωπος που έφτασε μία ανάσα από το να πάρει ευρωπαϊκή κούπα με την εθνική ομάδα και από την άκρη του πάγκου (2000).

Και φυσικά, σύσσωμο το ιταλικό ποδοσφαιρικό έθνος υποκλίνεται μπροστά σε έναν παίκτη που σάρωσε όλους σχεδόν τους τίτλους που βρέθηκαν στο διάβα του (μόνο το Πρωταθλητριών του ξέφυγε) αλλά και ο οποίος έσπασε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο σε συλλογικό αλλά και εθνικό επίπεδο.

Την ώρα λοιπόν που τα ΜΜΕ στη γειτονική χώρα αποθεώνουν τον "Super Dino", με αφορμή τα 70α γενέθλιά του, το Sport24.gr σας παρουσιάζει τον παίκτη-σύμβολο στη γειτονική χώρα, ο οποίος κάθε χρόνο που περνάει γιγαντώνει το μύθο του σε όλη την υφήλιο.

Τα 24 πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για τον Ντίνο Τζοφ:

1. Είναι ο μοναδικός Ιταλός παίκτης που έχει κατακτήσει Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (1968) και Παγκόσμιο Κύπελλο (1982).

2. Είναι ο γηραιότερος κάτοχος Μουντιάλ, το οποίο κατέκτησε ως αρχηγός της Εθνικής Ιταλίας στα γήπεδα της Ισπανίας το 1982 (3-1 τη Γερμανία) σε ηλικία 40 ετών, 4 μηνών και 13 ημερών.

3. Είναι ο ένας από τους δύο μονάχα γκολκίπερς στην ιστορία που διετέλεσε αρχηγός σε ομάδα που πήρε το τρόπαιο. Ο άλλος ήταν ο συμπατριώτης του, Τζαμπιέρο Κόμπι, που στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής με τη "σκουάντρα ατζούρα" το 1934.

4. Έχει ανακηρυχθεί από την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) ως ο τρίτος σπουδαίοτερος τερματοφύλακας του περασμένου αιώνα, πίσω μόνο από τους Λεβ Γιασίν και Γκόρντον Μπανκς.

5. Με 112 συμμετοχές είναι ο τρίτος σε συμμετοχές ποδοσφαιριστής της Εθνικής Ιταλίας, έχοντας μπροστά τους μόνο τους Φάμπιο Καναβάρο και Πάολο Μαλντίνι.

6. Με τη φανέλα του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος κράτησε απαραβίαστη την εστία του για συνολικά 1143 λεπτά, με το ξεκίνημα του εκπληκτικού αυτού σερί να γίνεται το 1972 και να σταματάει το 1974! Κανείς άλλος γκολκίπερ σε όλο τον κόσμο δεν έχει πετύχει κάτι ανάλογο.

7. Συνολικά μετράει 570 παιχνίδια στη Serie A, από το ντεμπούτο του στις 24 Σεπτεμβρίου 1961 μέχρι το αντίο του στις 2 Ιουνίου 1983.

8. Στις 29 Μαΐου 1983 έπαιξε για τελευταία φορά με την Εθνική Ιταλίας, στην αναμέτρηση κόντρα στη Σουηδία στο Γκέτεμποργκ (ήττα με 2-0).

9. Αγωνίστηκε σε 332 συνεχόμενα ματς πρωταθλήματος (!) για λογαριασμό της Γιουβέντους, χωρίς να χάσει ούτε ένα ματς για 11 χρόνια, αν και έχει παραδεχτεί πως σε αρκετές περιπτώσεις έπαιξε με σπασμένα πλευρά.

10. Σε αυτά τα 11 χρόνια (1972-1983) με τη φανέλα της "βέκια σινιόρα" (476 ματς), κατέκτησε 6 πρωταθλήματα Ιταλίας, 2 Κύπελλα και 1 Κύπελλο UEFA.

11. Σε ηλικία 14 ετών δοκιμάστηκε σε Ίντερ και Γιουβέντους όμως απορρίφθηκε λόγω... ύψους από αμφότερους τους συλλόγους. Πέντε χρόνια αργότερα, έχοντας ψηλώσει κατά 33 εκατοστά, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Serie A με την Ουντινέζε σε ηλικία 19 ετών.

12. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1961 έκανε το ντεμπούτο του με τους "φριουλάνι", το οποίο ήταν όμως καταστροφικό καθώς δέχτηκε πέντε γκολ στη βαριά ήττα με 5-2 από τη Φιορεντίνα εκτός έδρας. "Είχα πάει στο σινεμά λίγες ημέρες μετά. Στο διάλειμμα έπαιξαν στην οθόνη τα γκολ του Σαββατοκύριακου. Έδειξαν τα γκολ από εκείνο το ματς και εγώ κρυβόμουν κάτω από τις πολυθρόνες στο σινεμά".

13. Με τη φανέλα της Ουντινέζε έπαιξε 38 ματς, με τον δεύτερο σταθμό της καριέρας του να είναι η Μάντοβα (131 παιχνίδια).

14. Έχει κατακτήσει όλους τους τίτλους στην καριέρα του πέρα από το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Είχε μάλιστα τη μεγάλη ευκαιριά του στην τελευταία του σεζόν στα γήπεδα όταν και έπαιξε στον τελικό της Αθήνας κόντρα στο Αμβούργο, με τους Γερμανούς όμως να παίρνουν το τρόπαιο (αν και αουτσάιντερ) με τη βολίδα του Φέλιξ Μάγκατ.

15. Η Νάπολι τον απέκτησε από τη Μάντοβα δίνοντας το ποσό των 120.000 ευρώ συν τα δικαιώματα του Μπαντόλι, προλαβαίνοντας στο φώτοφινις τη Μίλαν. Στους "παρτενοπέι" ο Τζοφ έμεινε πέντε σεζόν, αγωνιζόμενος σε 143 ματς.

16. Ο Τζοφ έχει αποκαλύψει ότι οι καλύτεροι παίκτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί είναι οι Μισέλ Πλατινί, Ζοσέ Αλταφίνι και Ομάρ Σίβορι, ενώ στο διάστημα που ήταν προπονητής επέλεξε ως αγαπημένο του ποδοσφαιριστή τον Φραντσέσκο Τότι.

17. Ως προπονητής έχει περάσει από τον πάγκο τριών συλλόγων: Γιουβέντους (1 Κόπα Ιτάλια και 1 Κύπελλο UEFA) Λάτσιο και Φιορεντίνα. Στην ομάδα της Ρώμης άσκησε και καθήκοντα προέδρου το 1994 (πανηγύρισε μάλιστα και 1 Κόπα Ιτάλια).

18. Πέρα από συλλογικό επίπεδο, κάθησε και στον πάγκο της Εθνικής Ιταλίας οδηγώντας την μάλιστα σε δύο τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων. Το 1998 αποκλείστηκε στα προημιτελικά του Μουντιάλ από τη διοργανώτρια Γαλλία (στα πέναλτι) ενώ έφτασε στον τελικό του Euro 2000 όπου και έχασε το τρόπαιο με το χρυσό γκολ του Νταβίντ Τρεζεγκέ στην παράταση.

19. Μετά την ήττα στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, αποχώρησε από τον πάγκο της Ιταλίας, με έναν από εκείνους που του άσκησαν δριμύτατη κριτική να είναι ο ιδιοκτήτης της Μίλαν, Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

20. Μέχρι και σε γραμματόσημο έφτασε η χάρη του. Ο λόγος για το συλλεκτικό γραμματόσημο που σχεδίασε ο καλλιτέχνης Ρενάτο Γκατούζο για την κατάκτηση του Μουντιάλ του 1982 από την Ιταλία. Σε αυτό φαίνονται τα χέρια του Τζοφ την ώρα που σηκώνει το τρόπαιο στον αέρα.

21. Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FIFA), Ζεπ Μπλάτερ, έστειλε ευχητήριο μήνυμα στον Τζοφ για τα 70α γενέθλιά του.

22. "Είναι αλήθεια ότι ο Τζοφ μιλούσε λίγο ή και καθόλου αλλά όταν άνοιγε το στόμα του οι άλλοι το βούλωναν και όχι μόνο οι νέοι, αλλά και οι Πλατινί και Μπόνιεκ. Αυτός είναι ο αρχηγός: ένας που δεν λέει ηλιθιότητες" (Τραπατόνι για Τζοφ σε συνέντευξή του στην "Repubblica").

23. "Για πολλούς, ο Ντίνο ήταν έτοιμος για συνταξιοδότηση μετά το Μουντιάλ της Αργεντινής το 1978. Όμως ο χρόνος ήταν γαλαντόμος μαζί του" (Τραπατόνι για Τζοφ).

24. "Στο ποδόσφαιρο μετρούν και οι αριθμοί. Μπορεί να ξεκίνησε και να έκλεισε την καριέρα του με πικρό τρόπο σε συλλογικό επίπεδο, αλλά με τη φανέλα της Εθνικής Ιταλίας κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στα 26 του χρόνια και το Μουντιάλ στα 40 του χρόνια. Και όλοι έχουμε χαραγμένο στο μυαλό μας την εικόνα που γραπώνει τη μπάλα στο τελευταίο λεπτό σε κεφαλιά των Βραζιλιάνων στον προημιτελικό" (Τραπατόνι για Τζοφ)

Ο Ντίνο Τζοφ στην Εθνική Ιταλίας

Ο Ντίνο Τζοφ στη Γιουβέντους (1972-1975)

Ο Ντίνο Τζοφ στη Γιουβέντους (1976-1978)