Αποσπάσματα απ' όσα είπε ο Αλέξανδρος Τζόρβας στο ""Παναθηναϊκό Τριφύλλι" που κυκλοφορεί σήμερα Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου στα περίπτερα:
- Έπαιζες στα Μελίσσια και ήρθες να γραφτείς εδώ;

"Ναι. Έγινε εν τω μεταξύ ένα λάθος εκείνη την ημέρα και αντί να γραφτώ στους juniors, που ήταν στην ηλικία μου, πήγα στους προπαίδες, που ήταν μεγαλύτεροι. Προπονητής ήταν ο Σάκης Κουλούρης. Η προπόνηση περιελάμβανε σουτ και θυμάμαι πως πριν καν τελειώσουμε με έστειλε στον κύριο Γιάννη Παπασταύρου, την ζωντανή ιστορία των Ακαδημιών της ομάδας, για να υπογράψω. Από τα χέρια του κ. Παπασταύρου πέρασαν γενιές και γενιές παικτών. Έτσι έγινε και ξεκίνησε αυτή η περιπέτεια."


- Με τι όνειρα ξεκίνησες;

" Σε εκείνη την ηλικία δεν καταλαβαίνεις πολλά. Δυστυχώς οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, σε αντίθεση π.χ. με τους Ολλανδούς, μεγαλώνουμε χωρίς να μας έχουν βάλει στο μυαλό την έννοια του επαγγελματισμού. Στο εξωτερικό, το παιδάκι από τα μικρά τμήματα μαθαίνει ότι αυτό δεν είναι χόμπι αλλά επάγγελμα. Πρέπει να βάλουν στο μυαλό τους ότι αυτό που κάνουν είναι βιοποριστικό. Έτσι στα 16 τους θα είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον δρόμο του επαγγελματισμού. Εγώ ήρθα εδώ στα 10 μου γιατί ήθελα να είμαι στο χώρο της αγαπημένης μου ομάδας. Αργότερα, γύρω στα 14, ανακάλυψα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου."

- Για έναν έφηβο, πόσο δύσκολο είναι να επικεντρωθεί στο ποδόσφαιρο με το σχολείο, το φροντιστήριο κτλ.;

" Για μένα το δύσκολο ήταν να επικεντρωθώ στο σχολείο. Γιατί στο ποδόσφαιρο επικεντρωνόμουν, και με μεγάλη ευχαρίστηση μάλιστα. Στο σχολείο όμως δεν μπορούσαν να ακολουθήσω τους ρυθμούς. Μόλις σχολούσα το μεσημέρι, έτρεχα σπίτι να φάω κάτι στα γρήγορα και μετά έπαιρνα δύο λεωφορεία για να κατέβω στη Λεωφόρο. Εκεί το πούλμαν του Παναθηναϊκού μας πήγαινε στην Παιανία. Δύο ώρες να πάω και δύο να γυρίσω, το βράδι ήμουν εξουθενωμένος. Σε διάστημα 6 ετών έζησα σε αυτούς τους ρυθμούς. Και εκεί που στο γυμνάσιο είχα μια χαρά βαθμούς και μου άρεσε το σχολείο, στο λύκειο είχα κατακόρυφη πτώση. Είχα βέβαια πάρει απόφαση ότι θα γινόμουν ποδοσφαιριστής."

- Θυμάσαι με νοσταλγία την διαδρομή μέχρι την πρώτη ομάδα;

" Όχι ιδιαίτερα. Στα 15 μου ο Τάκης Οικονομόπουλος, σε συνεννόηση με τον Χουάν Ρότσα, με ανέβασαν στην πρώτη ομάδα. Μπορεί λοιπόν να πέρασαν τέσσερα χρόνια μέχρι να γίνω επαγγελματίας, αλλά όλο αυτό τον καιρό έκανα προπόνηση μαζί τους. Ήμουν ο τέταρτος γκολκίπερ της ομάδας και έζησα από κοντά την μεγάλη πορεία στους «4» του Τσάμπιονς Λιγκ. Μάλιστα στη ρεβάνς με τον Άγιαξ ήμουν ένας από τους πιτσιρικάδες που κουνούσαν το «σεντόνι»."

- Ο ποιητής λέει πως «αξία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός». Στην περίπτωση του Άλεξ, και τα δύο είχαν αξία. Το ταξίδι για τις εμπειρίες -καλές και κακές-, ο προορισμός γιατί κάθε άνθρωπος θέλει να βρίσκει την Ιθάκη του. Και η Ιθάκη του συγκεκριμένου ανθρώπου βρισκόταν στην Παιανία και στο «τριφύλλι».
" Σίγουρα ο προορισμός είχε αξία γιατί σήμαινε πολλά για μένα να καταφέρω να παίξω στον Παναθηναϊκό. Όταν πέρασα πρώτη φορά την πύλη αυτή ούτε φανταζόμουν την εξέλιξη που θα είχα. Ότι θα φτάσω στην πρώτη ομάδα και θα συνεργάζομαι με τον Βαζέχα, τον Βάντσικ και τα άλλα παιδιά.Ήταν κάτι συγκλονιστικό για μένα".

- Τα χρόνια που έπαιξες ως δανεικός σε διάφορες ομάδες σε βοήθησαν;
" Ναι, και για αυτό το λόγο ζητούσα πάντα να πηγαίνω κάπου όπου θα μπορούσα να αγωνιστώ. Τρεις φορές έφυγα από τον Παναθηναϊκό και πήγα σε 4 ομάδες. Η Β΄ Εθνική ήταν ένα τεράστιο σχολείο για μένα. Έμαθα πάρα πολλά. Ήμουν 19 χρονών όταν κατέβηκα να παίξω στον Άγιο Νικόλαο και διαπίστωσα πόσο σκληρή κατηγορία είναι. Θεωρώ πως όποιος δεν έχει παίξει στην Β΄ και στη Γ΄ Εθνική, του λείπουν πράγματα."

- Μια και λέμε για την εποχή εκτός Παιανίας, στον ΟΦΗ πέρασες δύσκολα. Και αγωνιστικά και ως άνθρωπος…

" Πραγματικά αδιαφορούσα για όσα συνέβαιναν γύρω. Και ο λόγος είναι απλός: Υπήρχε ένα πολύ μικρό ποσοστό οργανωμένων φιλάθλων -η πλειοψηφία τους εκείνη τη χρονιά δεν ήταν συσπειρωμένη γύρω από την ομάδα- που δημιουργούσε πρόβλημα. Ο υπόλοιπος κόσμος με αντιμετώπισε επιφυλακτικά στην αρχή, πράγμα λογικό αφού δεν είχε δει δείγμα δουλειάς μου. Στη συνέχεια, αφού πήρα κάποια ματς, ο πολύς κόσμος αναγνώρισε την προσπάθειά μου και πραγματικά με αγκάλιασε. Στην Κρήτη έκανα κάποιες καλές φιλίες και αυτό είναι το πιο σημαντικό."

- Με όλα αυτά που πέρασες, σκληραγωγήθηκες και τώρα γύρισες για να μείνεις;

" Αυτό που έχω διδαχθεί από το ποδόσφαιρο είναι ότι στο άθλημα αυτό ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Πρέπει να βλέπεις τα πράγματα εβδομάδα με την εβδομάδα γιατί αλλιώς θα βγεις χαμένος ψυχολογικά. Γιατί αλλιώς σχεδιάζουμε κάτι και αλλιώς έρχεται… Στον Παναθηναϊκό γύρισα γιατί -εκτός των άλλων- είχα και ένα προσωπικό στοίχημα: Να καταφέρω να πάρω παιχνίδια με το σύλλογο και κυρίως να κερδίσω διακρίσεις με τη φανέλα του σε Ελλάδα και Ευρώπη. Για αυτό μοχθούσα από μικρός και όλοι οι δανεισμοί και οι μετακινήσεις είχαν τον απώτερο σκοπό που είπαμε."

- Πέρσι πέτυχες εν μέρει τον στόχο, αφού έπαιξες κάποια ματς ως βασικός. Ένιωσες ότι δικαιώθηκες;

" Όχι, γιατί πραγματικά το ποσοστό αγώνων που έπαιξα σε σχέση με τα ματς της ομάδας δεν ήταν αυτό που είχα θέσει ως προσωπικό στόχο. Στο επάγγελμά μου δεν ξέρεις πώς θα στα φέρει η ζωή και η μπάλα. Θέλω πάντως να πιστεύω ότι φέτος η χρονιά θα είναι καλύτερη."

- Τι άλλαξες φέτος και δείχνεις να εκπληρώνεις το όνειρό σου;

" Νομίζω ότι κάποια πράγματα είναι συγκυριακά. Πέρσι έπαιξα σε 4 ματς στο πρωτάθλημα, σε δύο εκ των οποίων κρατήσαμε το μηδέν στην άμυνα αλλά μετά ήρθαν τα καταστροφικά ματς με Ηρακλή και Εργοτέλη. Υπήρξαν παίκτες που «πλήρωσαν» αυτές τις ήττες και ένας εξ αυτών ήμουν κι εγώ. Φέτος, αντίθετα, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Από την ημέρα που ξεκίνησα να παίζω έχουμε μόνο νίκες με εξαίρεση την ισοπαλία στην Καβάλα. Επίσης έχουμε καλύτερη αμυντική λειτουργία σαν ομάδα."

- Πού βελτιώθηκες σε σχέση με πέρσι;
" Δεν μπορώ να σου πω ακριβώς, αυτό το γνωρίζει ο προπονητής μου. Και αναφέρομαι στον Βασίλη Αλεξούδη. Για εμάς τους τερματοφύλακες, αυτός είναι ο προπονητής μας γιατί με αυτόν δουλεύουμε καθημερινά. Φυσικά, για να μην παρεξηγηθώ, πάνω απ’ όλους υπάρχει ο προπονητής της ομάδας που παίρνει και τις αποφάσεις. Νιώθω πολύ τυχερός που έχω συνεργασία με τον Βασίλη Αλεξούδη. Ήταν ευλογία που αυτός ο άνθρωπος ήρθε στη ζωή μου τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Γενικά πάντα ήμουν τυχερός αφού πάντα είχα καλούς προπονητές, όπως τον άνθρωπο που με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα, τον Τάκη Οικονομόπουλο.

Αλλά και τον Κεφαλούκο, τον Πλαβούκο, τον Πατηνιώτη, τον Λάιτερ. Όλοι με βοήθησαν. Τώρα όμως νομίζω ότι έχω φτάσει στο καλύτερο σημείο της καριέρας μου χάρη στον Αλεξούδη. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη βοήθεια που μου παρείχε όλο αυτόν τον καιρό που ουσιαστικά ήμουν άπραγος, αφού έπαιζα κάθε δύο μήνες. Και κυρίως η βοήθειά του ήταν ψυχολογική. Το ίδιο κάνει και με τον Μάριο και τον Ορέστη. Και όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να θυσιάζει τα ρεπό του για να γυμνάζει τους τερματοφύλακες του, τότε καταλαβαίνεις ότι αγαπάει αυτό που κάνει."



- Σε ποιόν τομέα χρειάζεσαι να δουλέψεις περισσότερο;

" Πάντα πρέπει να δουλεύεις ώστε να γίνεσαι καλύτερος. Εγώ πρέπει να δουλέψω τα πόδια μου. Το παιχνίδι με την μπάλα. Είναι πλέον βασικό στοιχείο του παιχνιδιού μας και χρειάζεται σκληρή δουλειά. Όταν ήμουν νέος δεν το δούλεψα αυτό το κομμάτι και τώρα οι δυσκολίες είναι διπλές."

- Την ομάδα πώς την βλέπεις;
" Σε σύγκριση με πέρσι, βαθμολογικά είμαστε πολύ καλύτεροι. Δείχνουμε μια καλύτερη ομοιογένεια και μια ψυχραιμία να διαχειριστούμε ένα ματς όταν στραβώνει. Και το καλύτερο παράδειγμα είναι το ματς με την Καβάλα. Παιχνίδι πολύ δύσκολο να ανατραπεί."

- Μαζί με την Ελλάδα έχετε και το Europa League. Χωράνε δύο καρπούζια σε μια μασχάλη;

" Στο πρώην Κύπελλο ΟΥΕΦΑ μπορείς να πας μακριά. Όπως έχει αποδειχθεί, επειδή οι πιο μεγάλες ομάδες συμμετέχουν και διεκδικούν μόνο το Τσάμπιονς Λιγκ, ο δρόμος είναι ανοικτός για τους υπόλοιπους οι οποίοι έχουν κίνητρο. Άρα βλέπουμε ότι οι ομάδες που φτάνουν στον τελικό είναι του βεληνεκούς του Παναθηναϊκού.

Το πώς θα εξελιχθεί βέβαια η διοργάνωση δεν μπορείς να το ξέρεις. Δεν υπάρχει πίεση να πάρουμε το Κύπελλο αλλά μόνο να κάνουμε μια καλή πορεία. Να ευχαριστιέται ο κόσμος ωραία ματς και να επιβεβαιώνουμε ότι είμαστε ο πρέσβης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο εφόσον τα πράγματα εξελιχθούν με τον σωστό τρόπο. Στην Ελλάδα από την άλλη, υπάρχει πίεση να πάρουμε το πρωτάθλημα."



- Ο Αλέξης εκτός από ποδοσφαιριστής είναι και οπαδός. Και δεν το δείχνει το τατουάζ με το τριφύλλι που έχει ή η χειρονομία να πιάσει το μέρος της καρδιάς, εκεί όπου ήταν το σήμα του συλλόγου, όταν οι κάφροι τον «βομβάρδιζαν» με αντικείμενα στο Φάληρο.
" Δεν το δείχνει ούτε η παρουσία του στην εξέδρα επί χρόνια, ούτε η ακόμη και τώρα παρακολούθηση των αγώνων μπάσκετ του συλλόγου. Το δείχνει -και πολύ εμφατικά- ο τρόπος που μιλάει."


- Μια και λέγαμε για Ευρώπη, από τις μεγάλες πορείες ποιες θυμάσαι σαν οπαδός;

" Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι η πορεία της ομάδας του 1996. έχω ακόμη στη μνήμη μου το απίστευτο ματς του Βάντσικ στην Πορτογαλία. Το τάκλιν του Καλιτζάκη μέσα στη χιονισμένη Ναντ. Την κούρσα του Δώνη και το απίστευτο γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ. Το ματς στην εμπόλεμη Κροατία. Όλα αυτά με σημάδεψαν. Εκείνη η ομάδα έκανε πολύ κόσμο Παναθηναϊκό. Τα παιδιά εκείνα τα θαύμαζα και ήταν μεγάλη υπόθεση ότι έκανα προπόνηση μαζί τους. Ακόμη μεγαλύτερη είναι ότι σήμερα είμαι φίλος με κάποιους από αυτούς."

- Πόσο ωραίο είναι να παίζεις στην ομάδα που λατρεύεις;

" Είναι φανταστικό. Με γεμίζει ευθύνες βέβαια αφού όλοι περιμένουν από εμάς που είτε είμαστε από τα «φυτώρια» είτε είναι πολλά χρόνια στην ομάδα, το κάτι παραπάνω. Θεωρούν ότι «πονάμε» περισσότερο την ομάδα και είναι φυσιολογικό, συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Είναι εκπληκτικό το συναίσθημα να φοράς την φανέλα της ομάδας που αγαπάς. Εγώ μεγάλωσα με τον Παναθηναϊκό, είχα υγιή πρότυπα στη ζωή μου τα οποία με βοήθησαν. Νιώθω ευλογημένος με όλα αυτά που μου συμβαίνουν."

- Φέτος η στήριξη του κόσμο είναι μεγάλη στην ομάδα…
" Η στήριξη των οργανωμένων είναι μεγάλη . πολύ μεγάλη. Ακόμη και να στραβώσει το ματς, ακούς το τραγούδι να δυναμώνει. Και αυτό μας βοηθάει πολύ. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω κάποιους άλλους. Που πάνε στο γήπεδο να δουν την αγαπημένη τους ομάδα και ψάχνουν αφορμή να γκρινιάξουν και να μουρμουρήσουν. Αρχίζουν τη μιζέρια από το 10ο λεπτό λες και περιμένουν να δουν την Μπαρτσελόνα. Δεν κάνουν καλό στην ομάδα και αν την αγαπάνε πραγματικά καλύτερα να κάθονται σπίτι τους. Να βλέπουν το ματς και να εκφράζονται ελεύθερα. Γιατί δεν μιλάμε για μία φυσιολογική γκρίνια αλλά για μία ανεξήγητη. Και η οποία δημιουργεί πρόβλημα σε πολλούς μέσα στην ομάδα και δημιουργείται αρνητικό κλίμα."

- Σαν τερματοφύλακας τι θεωρείς χειρότερο: τον ήλιο κόντρα, τον αέρα, τη βροχή;

" Νομίζω ότι το χειρότερο είναι ο συνδυασμός κρύου και βροχής. Η βροχή κάνει την μπάλα μεν να γλιστράει αλλά αν η θερμοκρασία είναι καλή δεν υπάρχει πρόβλημα. Τον χειμώνα όμως με το κρύο, επειδή είμαστε στατικοί λόγω θέσης, τα πράγματα είναι δύσκολα."

- Είναι πιο δύσκολο να μην κάνεις τίποτα επί 90΄ και στο τέλος να πρέπει να κάνεις μια μεγάλη απόκρουση ή να «βομβαρδίζεσαι» για όλο το ματς;

" Κοίταξε. Στον ΟΦΗ δεχόμουν κάθε Κυριακή βομβαρδισμό και φυσικά δεν είναι δυνατό να αποτρέψεις όλα τα γκολ. Στον Παναθηναϊκό συμβαίνει το αντίθετο. Θεωρώ λοιπόν ότι είναι εξίσου δύσκολο, ίσως και δυσκολότερο γιατί απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση."

- Ποιόν θεωρείς καλύτερο τερματοφύλακα στον κόσμο;

" Τον Κασίγιας. Ξεχωρίζω επίσης πολύ τον Φρέι της Φιορεντίνα και τον Λορίς της Λιόν."

- Από ποιόν έχεις πάρει στοιχεία;
" Στοιχεία δεν παίρνω από κανένα πια. Το πρότυπο μου ήταν ο Βάντσικ και από αυτόν πήρα πολλά. Σήμερα για να πάρεις κάτι από κάποιον θα πρέπει να δουλεύεις μαζί του. Όχι από την τηλεόραση."

- Ποια ξένη ομάδα υποστηρίζεις;
" Καμία."

- Ποιος θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ;

" Νομίζω η Μπαρτσελόνα. Τουλάχιστον τώρα είναι η καλύτερη ομάδα."


- Σκέφτεσαι τον γάμο;
" Έχω μια σχέση 5 χρόνια και είμαι πολύ ευτυχισμένος. Προς το παρόν δεν το σκεφτόμαστε γιατί είναι νωρίς για να κάνουμε οικογένεια. Φτιάχνουμε τη σταδιοδρομία μας και δεν βιαζόμαστε."

- Ποια είναι μια ιδανική μέρα για σένα;

" Από το πρωί που θα ξυπνήσω μέχρι το βράδυ να μείνω σε μία παραλία. Χωρίς πολύ κόσμο, να βλέπω τη θάλασσα και να ηρεμώ. Λατρεύω τη φύση."