Της διαιτησίας το ανάγνωσμα "κλέβει" σχεδόν κάθε Κυριακή την παράσταση από τους αληθινούς πρωταγωνιστές, τους παίκτες και τους προπονητές της Σούπερλίγκας.

Θα μας πείτε δεν γίνονται διαιτητικά λάθη στο εξωτερικό ; Αν ρίξετε μια ματιά στα πρωταθλήματα Ιταλίας, Αγγλίας αλλά και Ισπανίας (μέχρι…ξύλο παίζουν εκεί) θα καταλάβετε ότι παντού συμβαίνουν. Απλά τουλάχιστον εκεί βλέπουν και μπάλα και αποζημιώνονται.

Όμως είναι αλήθεια ότι σε μια χώρα που υπάρχει…διαιτητολαγνεία, όπως γίνεται στην Ελλάδα λατρεύουμε τις συζητήσεις για τους διαιτητές, χάνοντας τις περισσότερες φορές το δάσος (ποδόσφαιρο) για το δέντρο (ένα λάθος σφύριγμα).

Οι διαιτητές είναι δεδομένο ότι παίζουν υπό…πίεση (το βλέπει και ο πιο αδαής) και το Sport24.gr προσπαθώντας να εξηγήσει τις αιτίες για όλα αυτά τα κακώς κείμενα των αρχόντων των αγώνων δίνει το λόγο στον βετεράνο διαιτητή ΦΙΦΑ- καθηγητή διαιτησίας (με πάνω από 15 χρόνια ενασχόληση με κριτική και σχολιασμό φάσεων σε ΜΜΕ, τώρα στην εκπομπή ΣΚΑΙ-ΓΚΟΛ) Περικλή Βασιλάκη, ο οποίος δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του:

"Όταν η ΕΠΟ θέλει να ελέγχει πλήρως τη διαιτησία και την ίδια στιγμή η ΚΕΔ δεν έχει την ισχυρή υπόσταση που θα έπρεπε να διαθέτει, είναι λογικό οι διαιτητές να νοιώθουν ανασφάλεια. Δεν χρειάζεται να πάρει τηλέφωνο κάποιος πρόεδρος μεγάλης ομάδας. Είναι όπως βγαίνεις έξω και βλέπεις να βρέχει ή να χιονίζει και λες ας πάρω ένα παλτό, μια ομπρέλα. Το κάνεις αυθόρμητα και χωρίς εξωτερική πίεση", λέει ο έμπειρος ρεφερι που θυμήθηκε και τα παλιά, όπως ακριβώς τα έχει ακούσει (και μάθει) από τους δασκάλους του και μεγάλους παλαιούς διαιτητές.

"Κάποτε οι παρεμβάσεις από τρίτους ήταν αδύνατες"

"Κάποτε, δυστυχώς δεν ήταν δυνατόν να «σφυρίζουν» οι Έλληνες διαιτητές εδώ και έρχονταν άλλοι από το εξωτερικό για κάποια χρόνια. Δεν ήταν όμορφη εικόνα για την ελληνική διαιτησία, αλλά μην φανταστείτε ότι είχε λυθεί το πρόβλημα ή δεν είχαν παράπονο οι ομάδες. Το αντίθετο, εγκλήματα γινόντουσαν, απλά δεν τα εξέφραζαν τόσο έντονα οι παράγοντες στους ξένους, όπως κάνουν στους συμπατριώτες μας. Υπήρχαν δε περιστατικά όπου οι εισαγόμενοι διαιτητές, πολλοί εξ’ αυτών αμφιβόλου αξίας, που με αλλαγή ονόματος κάθονταν αρκετό καιρό στη χώρα μας και διαιτήτευαν και άλλα παιχνίδια ενώ η συμφωνία ήταν πως μετά το παιχνίδι που έπαιζαν θα έφευγαν για την πατρίδα τους !

Έπρεπε να δοθεί λύση και μέσα στη δικτατορία, αποφασίστηκε να σταματήσει η μετάκληση ξένων διαιτητών και να αναλάβουν οι Έλληνες διαιτητές την τύχη της διαιτησίας.

Τότε άρχισε να υπάρχει η ελληνική διαιτησία με την ομοσπονδία της (ΟΔΠΕ) και πάλι ισχυρή και αξιόπιστη και τους συνδέσμους διαιτητών να κάνουν αξιόλογη δουλειά και να παράγουν νέους διαιτητές. . Οι παρεμβάσεις τότε από τρίτους ήταν σχεδόν αδύνατες", επισημαίνει ο Περικλής Βασιλάκης που έχει κουραστεί να ακούει περί ευθύνες της πολιτείας.

"Δεν υπάρχουν διαιτητές με σθένος και προσωπικότητα"

"Πείτε μου τι να κάνει σε αυτή την περίπτωση. Όταν δεν υπάρχει ισχυρή ΟΔΠΕ, σύνδεσμοι διαιτητών και με μια ΚΕΔ ουσιαστικά επιτροπούλα της ΕΠΟ, τότε τι να περιμένει κανείς ; Η ΕΠΟ παίζει τα παιχνίδια της με τη διαιτησία. Επίσης δεν υπάρχουν πλέον πολλοί διαιτητές που να έχουν το σθένος και την προσωπικότητα για να αντέξουν. Δεν έχουν τα προσόντα, ακόμα και αν είναι καλοί διαιτητές γιατί εδώ δεν μιλάμε για εφαρμογή κανονισμών, αλλά για γερά στομάχια.

Επίσης, είναι λυπηρό αλλά σε πολλές περιπτώσεις διαιτητές πήραν προαγωγές σε ανώτερη κατηγορία μόνο με βάση τα σόγια, ε δεν γίνονται αυτά, δεν υπάρχει η αξιοκρατία που θα έπρεπε. Μετά αρχίζουν σιγά σιγά να ξαναμπαίνουν στο χορό οι παράγοντες, με δηλώσεις, με γκρίνιες και τα λοιπά, την ώρα που οι διαιτητές δεν νοιώθουν να υπάρχει ένας ισχυρός σύνδεσμος να τους στηρίζει, όπως παλιά και νοιώθουν απροστάτευτοι και δέχονται πιέσεις με τον Α ή Β τρόπο. Άλλωστε και ο Κύρος Βασάρας πρόσφατα παραδέχτηκε ότι οι ρέφερι παίζουν με μεγάλη πίεση" συνεχίζει ο Περικλής Βασιλάκης.

Όπως είναι φυσικό, ως λάτρης του αθλήματος που υπηρέτησε τόσα χρόνια και συνεχίζει να το κάνει ο έμπειρος διαιτητής καταλήγει: "Ξέρω ότι οι φίλαθλοι και γενικότερα ο κόσμος πληγώνεται όταν βλέπει διαιτητικές αποφάσεις να «κλέβουν» την παράσταση από τους αληθινούς πρωταγωνιστές. Να ξέρετε όμως, ότι όπως πονάμε εμείς που έχουμε βιώσει στο πετσί μας, τη διαιτησία, δεν πονάει κανείς. Μας θλίβει αυτή η κατάσταση και κυρίως το γεγονός ότι δεν βλέπουμε φως στον ορίζοντα. Μακάρι να διαψευστούμε".