Ο τελευταία τετράδα αγώνων του Παναθηναϊκού στη Super League Interwetten και στο Κύπελλο Ελλάδας (με Ατρόμητο, ΠΑΣ Γιάννινα, Βόλο και Άρη) συνοδεύτηκε κι από μία επίδοση που δεν έπιασαν οι "πράσινοι" σε κανένα άλλο κομμάτι του τριμήνου που προηγήθηκε στην εφετινή σεζόν.

Το "μηδέν" παθητικό στα μετόπισθεν, που ειδικά στα τρία τελευταία ματς έχει (και) τη "σφραγίδα" των δύο καλύτερων στόπερ που διαθέτει αυτή τη στιγμή το ρόστερ του "τριφυλλιού", του Φραν Βέλεθ και του Μπαρτ Σένκεφελντ. Του διδύμου που είχε εξαρχής στο μυαλό του ως βασική επιλογή ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς απ’ τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού, αλλά χρειάστηκε να περιμένει για να το δει σε... δράση στο φινάλε το 2021, λόγω της επέμβασης που έκανε στον αριστερό αστράγαλο ο Ολλανδός και της αργοπορημένης (επαν)ένταξής του στο αγωνιστικό πλάνο του Παναθηναϊκού.

Ο Ισπανός ήταν εκεί απ’ τις αρχές, άλλαξε δύο παρτενέρ -τον Αχιλλέα Πούγγουρα και τον Ζβόνιμιρ Σάρλια (στην πλειοψηφία των αγώνων του Οκτώβρη και του Νοέμβρη)- και περίμενε την επιστροφή του "Σένκε", για αρχίσουν να βρίσκουν... χημεία στα μετόπισθεν. Ναι, "χημεία", διότι όσο... απίθανο κι αν φαντάζει, μαζί με την αίσθηση στο μυαλό όλων πως οι δυο τους πρέπει να έχουν παίξει ως βασικό κεντρικό αμυντικό δίδυμο καμιά... 30αριά αγώνες, ο Ισπανός κι ο Ολλανδός στόπερ, είχαν αγωνιστεί παρέα στην άμυνα μόλις 9 (!) φορές μέχρι το εφετινό αντάμωμά τους... Μόλις 9! Και σε αυτές -ελέω αγωνιστικού πλάνου κι εξαρχής λανθασμένης κεντρικής ιδέας απ’ την πλευρά των Ντάνι Πογιάτος και Λάζλο Μπόλονι- υπήρχαν περιπτώσεις που ο ένας... τράκαρε πάνω στον άλλο.

Μόνο 9 φορές μαζί ως δίδυμο

Ο Παναθηναϊκός έδωσε πέρσι 36 επίσημους αγώνες στο πρωτάθλημα (26 στην κανονική περίοδο και 10 στα playoffs) και 2 στο Κύπελλο (τα ματς της... καταστροφής με τον ΠΑΣ Γιάννινα). Εξ αυτών οι Βέλεθ και Σένκεφελντ συνυπήρξαν λόγω τραυματισμών, καρτών, τιμωριών και προπονητικών πλάνων, μόλις σε 16 ματς. Κι απ’ αυτούς τους 16 αγώνες, ωστόσο, στους 7 (επί Μπόλονι) ο 30χρονος Ισπανός στόπερ επιστρατεύτηκε να αγωνιστεί ως αμυντικός μέσος (καθαρό "6άρι") ελέω των απουσιών που υπήρχαν τότε, με τον Σένκεφελντ να έχει τις περισσότερες φορές τον Πούγγουρα στο πλευρό του.

Επί Πογιάτος, ο Παναθηναϊκός "έφαγε" περίπου ένα μήνα, μέχρι να... καταλάβει ο –εντελώς άγουρος σε συνθήκες ανδρικής ομάδας- τότε προπονητής του, που ταίριαζε καλύτερα ο καθένας απ’ τους δύο. Ποιος θα μπορούσε να παίξει ως δεξιός και ποιος ως αριστερός στόπερ. "Λεπτομέρειες" θα πει κανείς, όμως ακόμη κι αυτό, όσο "μικρό" κι αν φαντάζει, είναι πολύ βασικό στοιχείο για την ισορροπία μίας ομάδας, η οποία είχε ως στόχο να ξεκινάει το χτίσιμο των επιθέσεων από χαμηλά μέτρα, με την μπάλα να περνάει απαραίτητα για πολύ ώρα από τα πόδια των στόπερ της.

Τα... μονά-ζυγά του Πογιάτος

Ο Πογιάτος αποφάσισε να το παίξει... μονά-ζυγά. Με την ΑΕΛ (3η αγωνιστική, 1-1, στην πρώτη συνύπαρξη των δύο στην ενδεκάδα), δεξιός στόπερ ο Βέλεθ, αριστερός ο Σένκεφελντ.

Με τον Άρη (ήττα με 1-0 στο ΟΑΚΑ), δεξιός στόπερ ο Σένκεφελντ, αριστερός ο Βέλεθ. Ξανά το ανάποδο (με υπηρεσιακό τον Συλαϊδόπουλο στον πάγκο) στο εκτός έδρας 2-2 με τον ΟΦΗ, ξανά δεξιά ο Σένκεφελντ κι αριστερά ο Βέλεθ με τον Μπόλονι στην εντός έδρας ήττα από τον Ατρόμητο (1-0). Ξανά... τούμπα τα δεδομένα με την ΑΕΚ (νίκη 2-1 με γηπεδούχους τους "κιτρινόμαυρους") κι επιστροφή στο... μία-μία με τον ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο για το πρωτάθλημα (νίκη με 2-0). Και πάνω που οι δυο τους είχαν αρχίσει να βρίσκουν έναν σχετικό "κώδικα επικοινωνίας", ξεκίνησαν τα θέματα με τις κάρτες, τους μικροτραυματισμούς, αλλά και την αναγκαστική μετακίνηση του Ισπανού στα χαφ. Ένα μόνιμο... τουρλουμπούκι, όχι μόνο στους αγώνες, αλλά ακόμη και στις προπονήσεις...

Το "διάβασμα" του Γιοβάνοβιτς

Φέτος ο Γιοβάνοβιτς το "διάβασε" και κυρίως το προετοίμασε το... έργο από νωρίς. Με το που επιβεβαιώθηκε η αγωνιστική επιστροφή του Σένκεφελντ, δίνοντάς του τα πρώτα 12 λεπτά συμμετοχής στο (ήδη "τελειωμένο" από πλευράς σκορ και νίκης) παιχνίδι με τον Ατρόμητο στις 11 Δεκεμβρίου (2-0), η εντολή -ακόμη και σ’ αυτή την ολιγόλεπτη παρουσία- ήταν εξαρχής μία και... τέλος. Ο Σένκεφελντ δεξιός στόπερ και ο Βέλεθ αριστερά. Και πάνω σ’ αυτό πορεύτηκε τόσο στο επόμενο παιχνίδι με τον ΠΑΣ Γιάννινα (2-0), όσο και στην κυπελλική ρεβάνς με το Βόλο (0-0), αλλά ακόμη περισσότερο στην προ τριημέρου (05/01) εμφατική επικράτηση επί του Άρη στη Λεωφόρο με 2-0. Στο πιο σημαντικό crash test μέχρι το επόμενο...

Οι τρεις λόγοι του "Βέλεθ αριστερά"

Η επιλογή του Γιοβάνοβιτς για το που παίζει ποιος, δεν ήταν τυχαία, αλλά έγινε για τρεις πολύ συγκεκριμένους λόγους:

1. Ο Βέλεθ χρησιμοποιεί πολύ καλύτερα το αριστερό πόδι του από τον "Σένκε". Και σε κοντινές μεταβιβάσεις και σε απομακρύνσεις. Γενικά μπορεί να παίξει καλύτερα με το αριστερό, μολονότι δεν είναι το "καλό" πόδι του και σίγουρα με μεγαλύτερη ασφάλεια απ’ τον Ολλανδό, όταν υποδέχεται την μπάλα και ανοίγει το κοντρόλ του αριστερά.

2. Ο Βέλεθ είχε ρυθμό από συνεχόμενα ματς, ο Σένκεφελντ πάλι όχι... Και το τελευταίο που θα ήθελε να κάνει με τον Ολλανδό στόπερ ο Γιοβάνοβιτς ήταν να του... δυσκολέψει τη ζωή, με το "καλημέρα" της επιστροφής του σε δράση έπειτα από επτά μήνες. Μπήκε και παίζει εξαρχής εκεί που νιώθει πιο άνετα και πιο σίγουρος, για να αρχίσει να ξαναβρίσκει την αυτοπεποίθησή του και τα πατήματά του στον αγωνιστικό χώρο.

3. Ο Βέλεθ και λόγω γλώσσας μπορεί να συνεννοηθεί πολύ πιο άμεσα κι αποτελεσματικά στην αριστερή πλευρά με τον Χουάνκαρ. Σε συνεργασίες, σε ανοίγματα μπάλας, σε καλύψεις, σε όλα... Η επικοινωνία παίζει τεράστιο ρόλο, ειδικά όταν πρέπει να παρθούν σημαντικές αποφάσεις μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Στήριγμα ο ένας του άλλου

Ο Ισπανός λοιπόν όχι μόνο δεν... μούτρωσε για τη μετακίνησή του στη (λίγο πιο "άβολη" είναι η αλήθεια) θέση του αριστερού στόπερ, αλλά ανέλαβε ακόμη πιο σοβαρά το ρόλο του και τις ευθύνες που του έδωσε ο προπονητής του.

Στήριξε τον Σένκεφελντ από τα πρώτα λεπτά της επανόδου του, δούλεψε και δουλεύει ακόμη πιο σκληρά μαζί του στις προπονήσεις (κάτι το οποίο επεδίωξε απ’ την πρώτη στιγμή με στοχευμένες ασκήσεις στην τακτική ο Γιοβάνοβιτς) κι άρχισε να χτίζει έναν πολύ καλό κώδικα επικοινωνίας με τον Ολλανδό.

Προς όφελος όλου του παιχνιδιού της ομάδας που σαφώς έχει βελτιώσει συνολικά όλη την ανασταλτική λειτουργία της, αλλά με την παρουσία των δύο συγκεκριμένων στα μετόπισθεν, όλοι αισθάνονται πλέον μεγαλύτερη ασφάλεια, ηρεμία και ισορροπία. Τόσο στις μπάλες που έρχονται από τον... αέρα, όσο και στα πιο χαμηλά μέτρα, όπου ο ένας αρχίζει και συμπληρώνει τον άλλο σε ταχύτητα, αντίληψη και αποτελεσματικότητα...