Βιβλίο ιστορίας
Το SPORT 24 διαβάζει το... ποδοσφαιρικό βιβλίο ιστορίας, όσον αφορά τις ελληνοτουρκικές μονομαχίες
Τόσο η διεθνής όσο και η ευρωπαϊκή ομοσπονδία απέφευγε σχεδόν όλα τα χρόνια, να κληρώνονται στον ίδιο όμιλο προκριματικών (σε μουντιάλ ή ευρωπαϊκό) η Ελλάδα με την Τουρκία, με εξαίρεση την τελευταία τετραετία που αυτή η πολιτική (για όλες σχεδόν τις χώρες) έχει αλλάξει, δεδομένου ότι στον αθλητισμό δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε.
Οσο και αν φαίνεται απίστευτο λοιπόν, μόλις δύο παιχνίδια, αυτά της προκριματικής φάσης του μουντιάλ του 2006, είναι τα επίσημα για μεγάλη διοργάνωση μεταξύ των δύο χωρών.
Συνεπώς όποια ομάδα σκοράρει στο Καραϊσκάκη το Σάββατο ή όποια νικήσει θα κάνει σεφτέ στους δύο αυτούς τομείς μετά τις δύο "λευκές" ισοπαλίες την τελευταία διετία.
Το SPORT 24 σας θυμίζει τα μόλις εννέα ραντεβού στη διάρκεια σχεδόν 60 χρόνων, με τους γείτονες να υπερτερούν με 5 νίκες, 2 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες.
Η πρώτη συνάντηση
Αθήνα (Γηπ. Λεωφόρου Αλεξάνδρας):
23 Απριλίου 1948: Ελλάδα-Τουρκία 1-3 (Φιλικό).
Σκόρερς: 70’ Βικελίδης – 7’ Φικρέτ, 30’ Λευτέρης, 75’ Σουκρί
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Δελαβίνιας, Μουράτης, Γούλιος, Μινάρδος, Σταφυλίδης, Μάγειρας, Τζαβάρας (46΄Παπαντωνίου), Ξένος, Βικελίδης, Μαρόπουλος (80’ Βάζος), Αποστολόπουλος.
Η πρώτη αθλητική "κόντρα" των δύο λαών, συνέπεσε να είναι και το πρώτο παιχνίδι μεταπολεμικά για την εθνική μας ομάδα. Μπροστά σε 15.000 θεατές (μεταξύ των οποίων οι κ.κ. Βενιζέλος, Πλαστήρας, Γονατάς, Κοτζιάς, αλλά και πρέσβεις ξένων κρατών. Μάλιστα από κακή οργάνωση, είχαν μείνει εκτός της Λεωφόρου πλήθος αξιωματούχων. Με Ιταλό διαιτητή (Ντατίλιο) αλλά Ελληνες βοηθούς (Ασπρογέρακας και Τζίτζης) η εθνική δεν μπόρεσε να αποφύγει την ήττα από τον Λεφτέρ και την παρέα του.
Το μοναδικό τέρμα, της ελληνικής ομάδας, σημείωσε ο μεγάλος Κλεάνθης Βικελίδης (μείωσε σε 1-2 στο 70’) ο οποίος παρεπιμπτόντος σε αυτό το ματς που ήταν και αρχηγός, έκλεισε τη σπουδαία του καριέρα του. Επίσης τη «γαλανόλευκη» λίγο πριν αποχωρήσουν φόρεσαν σε αυτό το φιλικό τόσο ο Κλεάνθης Μαρόπουλος όσο και ο Γιάννης Βάζος.
Προπονητής ο Κώστας Νεγρεπόντης. Από αυτό το παιχνίδι ουσιαστικά γεννήθηκε το «Κύπελλο Φιλίας» με τη συμμετοχή και άλλων μεσογειακών χωρών. Τρεις μέρες μετά έγινε ένας ανεπίσημος επαναλήπτικός φιλικός με τους Τούρκους να επικρατούν 5-2 (δεν υπάρχει επίσημα καταγεγραμμένο αυτό το παιχνίδι).
Ίδια γεύση στο 2ο ραντεβού
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Ισμέτ Ινονού):
28 Νοεμβρίου 1948: Τουρκία-Ελλάδα 2-1 (Φιλικό)
Σκόρερς: 2’ & 20’ Ρέχα - 44’ Φυλαχτός
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Δελαβίνιας (46’ Πεντζαρόπουλος), Παράσχος, Πασχαλίδης (46’ Μουρατίδης), Μουράτης, Μινάρδος, Σταφυλίδης, Νικολόπουλος, Σκορδίλης, Ξένος, Τσολιάς, Μαρόπουλος, Φυλακτός.
Πρωτόγνωρη εμπειρία για τους Ελληνες ποδοσφαιριστές, που βρέθηκαν (ουσιαστικά στη φιλική ρεβάνς του πρώτου φιλικού των δύο χωρών) στο "Ισμέτ Ινονού" να παίζουν σε γήπεδο με χλοοτάπητα αφού στην Ελλάδα αγωνίζονταν σε ξερά γήπεδα. Η συνεχής χιονόπτωση ήταν μια ακόμα εμπειρία για τους παίκτες του Κώστα Νεγρεπόντη.
Το ντεμπούτο του με την εθνική έκανε σε αυτό το ματς, ο μεγάλος τερματοφύλακας Νίκος Πεντζαρόπουλος, ο οποίος χειροκροτήθηκε πιο θερμά από όλους τους παίκτες μας, ιδιαίτερα για τη σωρεία επεμβάσεων στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα.
Η φιλία κρατάει καλά
Αθήνα (Γηπ. Λεωφόρου Αλεξάνδρας):
16 Μαϊου 1949: Ελλάδα-Τουρκία 1-2
(Φιλικός, Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου)
Σκόρερς:
49’ Ξένος – 32’ & 41’ Γκιουντούζ
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Πεντζαρόπουλος, Σταφυλίδης, Μουράτης, Μινάρδος, Μουρατίδης, Μάγειρας, Σκορδίλης (46’ Βασιλειάδης), Ξένος, Πετσανάς (46’ Χατζησταυρίδης), Μαρόπουλος, Φυλαχτός.
Αν και ήταν το πρώτο ραντεβού των δύο ομάδων για τη νεοσύστατη διοργάνωση του κυπέλλου φιλίας, το παιχνίδι είχε ένταση σε κάποια διαστήματα, με αποκορύφωμα το χαστούκι του Αντρέα Μουράτη σε αντίπαλό του γεγονός για το οποίο τιμωρήθηκε το ίδιο βράδυ από την ΕΠΟ με αποκλεισμό (ο Αιγύπτιος διαιτητής Μοχάμεντ Αλ Σαγέντ "έκλεισε" τα μάτια).
Πρώτη νίκη:
Αθήνα (Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας):
29 Φεβρουαρίου 1952: Ελλάδα-Τουρκία 3-1
(Φιλικός, Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου)
Σκόρερς: 15’, 44’ & 80’ Δαρίβας – 85’ Ρετζέπ
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Πεντζαρόπουλος, Ρωσίδης, Λινοξυλάκης, Μουράτης, Ιωάννου, Κοτρίδης, Φυλακτός, Δαρίβας, Παπαγεωργίου, Μπέμπης, Δρόσος.
Το ρεσιτάλ του Γιώργου Δαρίβα που πέτυχε χάτ τρικ, ήταν αρκετό για την εθνική μας προκειμένου να πετύχει την παρθενική της νίκη επί της Τουρκίας. Μπροστά σε 20.000 θεατές ο άσος του Ολυμπιακού αλλά και οι συμπαίκτες του, αποθεώθηκαν από τους 20.000 θεατές, που είχαν κατακλύσει το γήπεδο. Δύο μέρες μετά οι ομάδες έπαιξαν και πάλι στο ίδιο γήπεδο ως μικτές επίλεκτων και η Ελλάδα επικράτησε με 3-0, σε αγώνα πάντως που δεν περνά στα επίσημα παιχνίδια στην ιστορία της εθνικής. Προπονητής μαζί με τον Κώστα Νεγρεπόντη ήταν πλέον και ο Αντώνης Μηγιάκης.
Στο ίδιο έργο θεατές:
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Μιντάντ Πασά):
16 Μαϊου 1952: Τουρκία-Ελλάδα 0-1
(Φιλικός, Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου)
Σκόρερ: 9’ Παπαγεωργίου
Η σύνθεση ελληνικής ομάδας:
Πεντζαρόπουλος, Ρωσίδης, Λινοξυλάκης, Μουράτης, Ιωάννου, Κοτρίδης, Χατζηνικολάου, Δαρίβας, Παπαγεωργίου, Μπέμπης, Σεραφείδης (46’ Δρόσος).
Με το γκολ του Παπαγεωργίου, η εθνική μας ομάδα σημείωσε την πρώτη της (και μοναδική ως σήμερα) επί τουρκικού εδάφους. Οι δύο ομάδες, όπως είχε συμβεί και στην Αθήνα μετά τον πρώτο τους αγώνα για το Μεσογειακό Κύπελλο Φιλίας, έπαιξαν νέο φιλικό (δεν καταγράφεται) δύο μέρες μετά με τους Τούρκους να επικρατούν με 4-2.
Επιστροφή στις (φιλικές) ήττες
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Ισμέτ Ινονού):
21 Σεπτεμβρίου 1988: Τουρκία-Ελλάδα 3-1 (Φιλικός)
Σκόρερς: 8’ Τσόλακ, 41’ Ογιούζ, 63’ Ρεντβάν – 39’ Αναστόπουλος.
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Σαργκάνης (46’ Ταληκριάδης), Χατζηαθανασίου, Μαυρίδης, Μανωλάς, Κολομητρούσης, Σκαρτάδος (73’ Μίχος), Μητρόπουλος (73’ Τσιώλης), Τσαλουχίδης, Νιόπλιας, Σαραβάκος, Αναστόπουλος.
Με τον Μίλτο Παπαποστόλου στον πάγκο, η εθνική μας δεν μπόρεσε να αποφύγει μια ακόμα ήττα, παρά την προσωρινή ισοφάριση του σκορ από τον Νίκο Αναστόπουλο.
Τελευταίο φιλικό:
Αθήνα (Ολυμπιακό Στάδιο):
29 Μαρτίου 1989: Ελλάδα-Τουρκία 0-1 (Φιλικός)
Σκόρερ: 39’ Ρεντβάν
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας:
Οικονομόπουλος, Αποστολάκης, Χατζηαθανασίου, Καλλιτζάκης, Μαυρίδης, Τσαλουχίδης, Σαραβάκος, Μπονόβας (51’ Γεωργακόπουλος), Σαμαράς, Νιόπλιας (51’ Τουτζιάρης), Τσιαντάκης (62’ Μπορμπόκης).
Προπονητής της εθνικής ο Αλέκος Σοφιανίδης, που δοκίμασε αρκετούς παίκτες στο φιλικό στα πλαίσια της προετοιμασίας της ομάδας. Μόλις 5000 θεατές βρέθηκαν στις κερκίδες του ΟΑΚΑ.
Νικητής το αθλητικό πνεύμα
Πειραιάς (Στάδιο Καραϊσκάκη):
8 Σεπτεμβρίου 2004
Ελλάδα-Τουρκία 0-0 (Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006)
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας (79΄ Παπαδόπουλος), Καψής, Κατσουράνης, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος (79΄ Τσιάρτας), Καραγκούνης, Βρύζας, Χαριστέας
Η ατμόσφαιρα στις κερκίδες ήταν το σημαντικότερο κέρδος για την πατρίδα μας, αφού βαθμολογικά απωλέσαμε δύο πολύτιμους βαθμούς, αμέσως μετά την ήττα στην Αλβανία. Το κλίμα στο γήπεδο ήταν άψογο και όλοι χειροκρότησαν την προσπάθεια της εθνικής μας χωρίς ακραίες αντιδράσεις από τους 33.000 θεατές.
Αυτή ήταν η πρώτη παρουσία της εθνικής μας, επί ελληνικού εδάφους μετά το έπος της Πορτογαλίας και μάλιστα οι παίκτες μας φορούσαν τα νούμερα στις φανέλες που είχαν και στο ευρωπαϊκό για γούρι, αν και δεν τους βγήκε τελικά. Ο Οττο Ρεχάγκελ έβαλε λίμπερο τον Μπασινά και ο αγώνας θύμιζε παρτίδα σκάκι. Ο Γιαννακόπουλος (όπως και στην Πόλη) έχασε τη μεγαλύτερη ευκαιρία, όταν στο 20’ πέρασε τον Ρουστού, πλάσαρε προς την εστία, αλλά λίγο πριν τη γραμμή έσωσε τους γείτονες ο Σερβέτ. Πέντε λεπτά αργότερα μας έσωσε ο Νικοπολίδης (φοβερή επέμβαση σε προσπάθεια του Νιχάτ) και στο δεύτερο μέρος, φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη με τις δύο ομάδες να μένουν (μάλλον ικανοποιημένες) στην ισοπαλία χωρίς τέρματα.
"Λευκή" ισοπαλία που μας πίκρανε
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Ισμέτ Ινονού):
4 Ιουνίου 2005: Τουρκία-Ελλάδα 0-0
(Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006)
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Νικοπολίδης, Μπασινάς, Γκούμας, Καψής, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Κατσουράνης, Καραγκούνης, Γιαννακόπουλος (66΄ Λάκης), Χαριστέας, Βρύζας
Ηταν το ματς "κλειδί" μαζί με αυτό της Ουκρανίας που ακολουθούσε στο "Καραϊσκάκη". Δυστυχώς το σουτ του Στέλιου Γιαννακόπουλου στο 54’ βρήκε στο οριζόντιο δοκάρι ενώ ο Ρουστού είχε αποσοβήσει τη βολίδα του Καραγκούνη. Ετσι διατηρήσαμε τη δεύτερη θέση του ομίλου, αλλά τη χάσαμε (μαζί ουσιαστικά και με την πρόκριση) πέντε μέρες μετά με την ήττα από τους Ουκρανούς.
"Επρεπε να είχαμε παίξει πιο έξυπνα για να φύγουμε νικητές από την Τουρκία" είχε δηλώσει τότε ο Οττο Ρεχάγκελ. Αυτό ήταν το δεύτερο επίσημο παιχνίδι μας σε μεγάλη διοργάνωση (προκριματικά μουντιάλ) και πάλι δεν σημειώθηκε γκολ. Η ατμόσφαιρα στην εξέδρα ήταν τεταμένη, χωρίς ευτυχώς να σημειωθούν έκτροπα.
Η επόμενη σελίδα θα γραφτεί (ελπίζουμε με νίκη) το Σάββατο στο Καραϊσκάκη.
Οσο και αν φαίνεται απίστευτο λοιπόν, μόλις δύο παιχνίδια, αυτά της προκριματικής φάσης του μουντιάλ του 2006, είναι τα επίσημα για μεγάλη διοργάνωση μεταξύ των δύο χωρών.
Συνεπώς όποια ομάδα σκοράρει στο Καραϊσκάκη το Σάββατο ή όποια νικήσει θα κάνει σεφτέ στους δύο αυτούς τομείς μετά τις δύο "λευκές" ισοπαλίες την τελευταία διετία.
Το SPORT 24 σας θυμίζει τα μόλις εννέα ραντεβού στη διάρκεια σχεδόν 60 χρόνων, με τους γείτονες να υπερτερούν με 5 νίκες, 2 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες.
Η πρώτη συνάντηση
Αθήνα (Γηπ. Λεωφόρου Αλεξάνδρας):
23 Απριλίου 1948: Ελλάδα-Τουρκία 1-3 (Φιλικό).
Σκόρερς: 70’ Βικελίδης – 7’ Φικρέτ, 30’ Λευτέρης, 75’ Σουκρί
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Δελαβίνιας, Μουράτης, Γούλιος, Μινάρδος, Σταφυλίδης, Μάγειρας, Τζαβάρας (46΄Παπαντωνίου), Ξένος, Βικελίδης, Μαρόπουλος (80’ Βάζος), Αποστολόπουλος.
Η πρώτη αθλητική "κόντρα" των δύο λαών, συνέπεσε να είναι και το πρώτο παιχνίδι μεταπολεμικά για την εθνική μας ομάδα. Μπροστά σε 15.000 θεατές (μεταξύ των οποίων οι κ.κ. Βενιζέλος, Πλαστήρας, Γονατάς, Κοτζιάς, αλλά και πρέσβεις ξένων κρατών. Μάλιστα από κακή οργάνωση, είχαν μείνει εκτός της Λεωφόρου πλήθος αξιωματούχων. Με Ιταλό διαιτητή (Ντατίλιο) αλλά Ελληνες βοηθούς (Ασπρογέρακας και Τζίτζης) η εθνική δεν μπόρεσε να αποφύγει την ήττα από τον Λεφτέρ και την παρέα του.
Το μοναδικό τέρμα, της ελληνικής ομάδας, σημείωσε ο μεγάλος Κλεάνθης Βικελίδης (μείωσε σε 1-2 στο 70’) ο οποίος παρεπιμπτόντος σε αυτό το ματς που ήταν και αρχηγός, έκλεισε τη σπουδαία του καριέρα του. Επίσης τη «γαλανόλευκη» λίγο πριν αποχωρήσουν φόρεσαν σε αυτό το φιλικό τόσο ο Κλεάνθης Μαρόπουλος όσο και ο Γιάννης Βάζος.
Προπονητής ο Κώστας Νεγρεπόντης. Από αυτό το παιχνίδι ουσιαστικά γεννήθηκε το «Κύπελλο Φιλίας» με τη συμμετοχή και άλλων μεσογειακών χωρών. Τρεις μέρες μετά έγινε ένας ανεπίσημος επαναλήπτικός φιλικός με τους Τούρκους να επικρατούν 5-2 (δεν υπάρχει επίσημα καταγεγραμμένο αυτό το παιχνίδι).
Ίδια γεύση στο 2ο ραντεβού
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Ισμέτ Ινονού):
28 Νοεμβρίου 1948: Τουρκία-Ελλάδα 2-1 (Φιλικό)
Σκόρερς: 2’ & 20’ Ρέχα - 44’ Φυλαχτός
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Δελαβίνιας (46’ Πεντζαρόπουλος), Παράσχος, Πασχαλίδης (46’ Μουρατίδης), Μουράτης, Μινάρδος, Σταφυλίδης, Νικολόπουλος, Σκορδίλης, Ξένος, Τσολιάς, Μαρόπουλος, Φυλακτός.
Πρωτόγνωρη εμπειρία για τους Ελληνες ποδοσφαιριστές, που βρέθηκαν (ουσιαστικά στη φιλική ρεβάνς του πρώτου φιλικού των δύο χωρών) στο "Ισμέτ Ινονού" να παίζουν σε γήπεδο με χλοοτάπητα αφού στην Ελλάδα αγωνίζονταν σε ξερά γήπεδα. Η συνεχής χιονόπτωση ήταν μια ακόμα εμπειρία για τους παίκτες του Κώστα Νεγρεπόντη.
Το ντεμπούτο του με την εθνική έκανε σε αυτό το ματς, ο μεγάλος τερματοφύλακας Νίκος Πεντζαρόπουλος, ο οποίος χειροκροτήθηκε πιο θερμά από όλους τους παίκτες μας, ιδιαίτερα για τη σωρεία επεμβάσεων στο τελευταίο τέταρτο του αγώνα.
Η φιλία κρατάει καλά
Αθήνα (Γηπ. Λεωφόρου Αλεξάνδρας):
16 Μαϊου 1949: Ελλάδα-Τουρκία 1-2
(Φιλικός, Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου)
Σκόρερς:
49’ Ξένος – 32’ & 41’ Γκιουντούζ
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Πεντζαρόπουλος, Σταφυλίδης, Μουράτης, Μινάρδος, Μουρατίδης, Μάγειρας, Σκορδίλης (46’ Βασιλειάδης), Ξένος, Πετσανάς (46’ Χατζησταυρίδης), Μαρόπουλος, Φυλαχτός.
Αν και ήταν το πρώτο ραντεβού των δύο ομάδων για τη νεοσύστατη διοργάνωση του κυπέλλου φιλίας, το παιχνίδι είχε ένταση σε κάποια διαστήματα, με αποκορύφωμα το χαστούκι του Αντρέα Μουράτη σε αντίπαλό του γεγονός για το οποίο τιμωρήθηκε το ίδιο βράδυ από την ΕΠΟ με αποκλεισμό (ο Αιγύπτιος διαιτητής Μοχάμεντ Αλ Σαγέντ "έκλεισε" τα μάτια).
Πρώτη νίκη:
Αθήνα (Γήπεδο Λεωφόρου Αλεξάνδρας):
29 Φεβρουαρίου 1952: Ελλάδα-Τουρκία 3-1
(Φιλικός, Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου)
Σκόρερς: 15’, 44’ & 80’ Δαρίβας – 85’ Ρετζέπ
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Πεντζαρόπουλος, Ρωσίδης, Λινοξυλάκης, Μουράτης, Ιωάννου, Κοτρίδης, Φυλακτός, Δαρίβας, Παπαγεωργίου, Μπέμπης, Δρόσος.
Το ρεσιτάλ του Γιώργου Δαρίβα που πέτυχε χάτ τρικ, ήταν αρκετό για την εθνική μας προκειμένου να πετύχει την παρθενική της νίκη επί της Τουρκίας. Μπροστά σε 20.000 θεατές ο άσος του Ολυμπιακού αλλά και οι συμπαίκτες του, αποθεώθηκαν από τους 20.000 θεατές, που είχαν κατακλύσει το γήπεδο. Δύο μέρες μετά οι ομάδες έπαιξαν και πάλι στο ίδιο γήπεδο ως μικτές επίλεκτων και η Ελλάδα επικράτησε με 3-0, σε αγώνα πάντως που δεν περνά στα επίσημα παιχνίδια στην ιστορία της εθνικής. Προπονητής μαζί με τον Κώστα Νεγρεπόντη ήταν πλέον και ο Αντώνης Μηγιάκης.
Στο ίδιο έργο θεατές:
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Μιντάντ Πασά):
16 Μαϊου 1952: Τουρκία-Ελλάδα 0-1
(Φιλικός, Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου)
Σκόρερ: 9’ Παπαγεωργίου
Η σύνθεση ελληνικής ομάδας:
Πεντζαρόπουλος, Ρωσίδης, Λινοξυλάκης, Μουράτης, Ιωάννου, Κοτρίδης, Χατζηνικολάου, Δαρίβας, Παπαγεωργίου, Μπέμπης, Σεραφείδης (46’ Δρόσος).
Με το γκολ του Παπαγεωργίου, η εθνική μας ομάδα σημείωσε την πρώτη της (και μοναδική ως σήμερα) επί τουρκικού εδάφους. Οι δύο ομάδες, όπως είχε συμβεί και στην Αθήνα μετά τον πρώτο τους αγώνα για το Μεσογειακό Κύπελλο Φιλίας, έπαιξαν νέο φιλικό (δεν καταγράφεται) δύο μέρες μετά με τους Τούρκους να επικρατούν με 4-2.
Επιστροφή στις (φιλικές) ήττες
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Ισμέτ Ινονού):
21 Σεπτεμβρίου 1988: Τουρκία-Ελλάδα 3-1 (Φιλικός)
Σκόρερς: 8’ Τσόλακ, 41’ Ογιούζ, 63’ Ρεντβάν – 39’ Αναστόπουλος.
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Σαργκάνης (46’ Ταληκριάδης), Χατζηαθανασίου, Μαυρίδης, Μανωλάς, Κολομητρούσης, Σκαρτάδος (73’ Μίχος), Μητρόπουλος (73’ Τσιώλης), Τσαλουχίδης, Νιόπλιας, Σαραβάκος, Αναστόπουλος.
Με τον Μίλτο Παπαποστόλου στον πάγκο, η εθνική μας δεν μπόρεσε να αποφύγει μια ακόμα ήττα, παρά την προσωρινή ισοφάριση του σκορ από τον Νίκο Αναστόπουλο.
Τελευταίο φιλικό:
Αθήνα (Ολυμπιακό Στάδιο):
29 Μαρτίου 1989: Ελλάδα-Τουρκία 0-1 (Φιλικός)
Σκόρερ: 39’ Ρεντβάν
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας:
Οικονομόπουλος, Αποστολάκης, Χατζηαθανασίου, Καλλιτζάκης, Μαυρίδης, Τσαλουχίδης, Σαραβάκος, Μπονόβας (51’ Γεωργακόπουλος), Σαμαράς, Νιόπλιας (51’ Τουτζιάρης), Τσιαντάκης (62’ Μπορμπόκης).
Προπονητής της εθνικής ο Αλέκος Σοφιανίδης, που δοκίμασε αρκετούς παίκτες στο φιλικό στα πλαίσια της προετοιμασίας της ομάδας. Μόλις 5000 θεατές βρέθηκαν στις κερκίδες του ΟΑΚΑ.
Νικητής το αθλητικό πνεύμα
Πειραιάς (Στάδιο Καραϊσκάκη):
8 Σεπτεμβρίου 2004
Ελλάδα-Τουρκία 0-0 (Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006)
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης, Φύσσας (79΄ Παπαδόπουλος), Καψής, Κατσουράνης, Μπασινάς, Ζαγοράκης, Γιαννακόπουλος (79΄ Τσιάρτας), Καραγκούνης, Βρύζας, Χαριστέας
Η ατμόσφαιρα στις κερκίδες ήταν το σημαντικότερο κέρδος για την πατρίδα μας, αφού βαθμολογικά απωλέσαμε δύο πολύτιμους βαθμούς, αμέσως μετά την ήττα στην Αλβανία. Το κλίμα στο γήπεδο ήταν άψογο και όλοι χειροκρότησαν την προσπάθεια της εθνικής μας χωρίς ακραίες αντιδράσεις από τους 33.000 θεατές.
Αυτή ήταν η πρώτη παρουσία της εθνικής μας, επί ελληνικού εδάφους μετά το έπος της Πορτογαλίας και μάλιστα οι παίκτες μας φορούσαν τα νούμερα στις φανέλες που είχαν και στο ευρωπαϊκό για γούρι, αν και δεν τους βγήκε τελικά. Ο Οττο Ρεχάγκελ έβαλε λίμπερο τον Μπασινά και ο αγώνας θύμιζε παρτίδα σκάκι. Ο Γιαννακόπουλος (όπως και στην Πόλη) έχασε τη μεγαλύτερη ευκαιρία, όταν στο 20’ πέρασε τον Ρουστού, πλάσαρε προς την εστία, αλλά λίγο πριν τη γραμμή έσωσε τους γείτονες ο Σερβέτ. Πέντε λεπτά αργότερα μας έσωσε ο Νικοπολίδης (φοβερή επέμβαση σε προσπάθεια του Νιχάτ) και στο δεύτερο μέρος, φοβόταν ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη με τις δύο ομάδες να μένουν (μάλλον ικανοποιημένες) στην ισοπαλία χωρίς τέρματα.
"Λευκή" ισοπαλία που μας πίκρανε
Κωνσταντινούπολη (Στάδιο Ισμέτ Ινονού):
4 Ιουνίου 2005: Τουρκία-Ελλάδα 0-0
(Προκριματικά Παγκοσμίου Κυπέλλου 2006)
Η σύνθεση της ελληνικής ομάδας: Νικοπολίδης, Μπασινάς, Γκούμας, Καψής, Σεϊταρίδης, Φύσσας, Κατσουράνης, Καραγκούνης, Γιαννακόπουλος (66΄ Λάκης), Χαριστέας, Βρύζας
Ηταν το ματς "κλειδί" μαζί με αυτό της Ουκρανίας που ακολουθούσε στο "Καραϊσκάκη". Δυστυχώς το σουτ του Στέλιου Γιαννακόπουλου στο 54’ βρήκε στο οριζόντιο δοκάρι ενώ ο Ρουστού είχε αποσοβήσει τη βολίδα του Καραγκούνη. Ετσι διατηρήσαμε τη δεύτερη θέση του ομίλου, αλλά τη χάσαμε (μαζί ουσιαστικά και με την πρόκριση) πέντε μέρες μετά με την ήττα από τους Ουκρανούς.
"Επρεπε να είχαμε παίξει πιο έξυπνα για να φύγουμε νικητές από την Τουρκία" είχε δηλώσει τότε ο Οττο Ρεχάγκελ. Αυτό ήταν το δεύτερο επίσημο παιχνίδι μας σε μεγάλη διοργάνωση (προκριματικά μουντιάλ) και πάλι δεν σημειώθηκε γκολ. Η ατμόσφαιρα στην εξέδρα ήταν τεταμένη, χωρίς ευτυχώς να σημειωθούν έκτροπα.
Η επόμενη σελίδα θα γραφτεί (ελπίζουμε με νίκη) το Σάββατο στο Καραϊσκάκη.