Βόλτα στο χρόνο: Ο μεγάλος Ιωνικός του Νίκου Κανελλάκη

Παλαιάς κοπής παράγοντας, από εκείνους που ζούσαν και ανέπνεαν για την ομάδα της καρδιάς τους. Δυναμικός, με λόγο ευθύ, έδινε και την ψυχή του για τον Ιωνικό του. Ήταν τέτοια η ατελείωτη καψούρα του για το καμάρι του, που παραμέρισε ακόμα και την υγεία του. Δυστυχώς, πλήρωσε με την ίδια του την ζωή μόλις στα 53 του χρόνια το πάθος για την ομάδα της Νεάπολης.

Ο Νίκος Κανελλάκης έφυγε από τη ζωή στις 21 Απριλίου 2004, προδομένος από την καρδιά του. Ήταν νέος, είχε να δώσει πολλά ακόμα και δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το όραμά του για τον Ιωνικό που είχε στο μυαλό του. Δεν είχε πρόβλημα να τα βάλει με Θεούς και δαίμονες, να καταγγείλει όποιον τολμούσε να τον αδικήσει, να προτάξει τα στήθη του γι' αυτό που ο ίδιος πάλευε νυχθημερόν.

Ένας πρόεδρος που συνέδεσε το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του Ιωνικού. Η ομάδα σήμερα προσπαθεί και πάλι να σταθεί στα πόδια της, να ορθοποδήσει μέσα σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία και να βγει και πάλι στον αφρό. Δεν είναι εύκολο, το αντίθετο θα λέγαμε. Ειδικά για μια συνοικιακή ομάδα της πρωτεύουσας, που δεν έχει τις ορδές κόσμου να την ακολουθεί, φαντάζει "Γολγοθάς".

Ο Νίκος Κανελλάκης, με την οικονομική φερεγγυότητα που τον διέκρινε εκείνα τα χρόνια, είχε καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα που αποτελούσε "πονοκέφαλο" για κάθε αντίπαλο. Δεν περνούσε κανένας εύκολα από τη Νεάπολη, ενώ ήταν δυσκολοκατάβλητος και εκτός έδρας. Κάποιες χρονιές, δε, η ομάδα απέδιδε εξαιρετικό ποδόσφαιρο, χαιρόσουν να την παρακολουθείς και είχε ανέβει ψηλά στη συνείδηση κάθε Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου.

Ανέλαβε την ομάδα το καλοκαίρι του 1989, με την άνοδό της για πρώτη φορά στην Α' Εθνική. Λίγα χρόνια αργότερα, κατάφερε να μετατρέψει τον Ιωνικό σε μια από τις ισχυρότερες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, μπαίνοντας σφήνα στα "μεγαθήρια" του ελληνικού ποδοσφαίρου, σε εποχές που το χρήμα έρεε άφθονο και υπήρχε η δυνατότητα για καλές μετεγγραφικές κινήσεις.

Με το Νίκο Κανελλάκη στο πηδάλιο, ο Ιωνικός πανηγύρισε τις μεγαλύτερες επιτυχίες στην ιστορία του, οι οποίες σήμερα φαντάζουν πολύ μακρινές, αλλά θέλει να τις ζήσει ξανά στο μέλλον. Δεν είναι εύκολο, όμως όλοι οι άνθρωποι στη Νίκαια αυτό ονειρεύονται και ελπίζουν. Αν μάλιστα βρεθεί ένας παράγοντας τέτοιου βεληνεκούς και με μεράκι όπως το δικό του, ίσως έρθουν καλύτερες ημέρες στο μέλλον.

Η ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Ο Ιωνικός επί των ημερών δύο φορές πλασαρίστηκε στην πρώτη πεντάδα του βαθμολογικού πίνακα ('97-'98 και '98- '99), βγήκε στο Κύπελλο UEFA την σεζόν 1999-00, όπου έπαιξε με την ισχυρή τότε γαλλική Ναντ του Ρεϊνάλντ Ντενουί, χωρίς όμως να καταφέρει να την αποκλείσει (ήττα με 1-0 στο Μποζουάρ και με 1-3 στο ΟΑΚΑ που χρησιμοποίησε η ομάδα ως έδρα). Προπονητής του τότε ήταν ο Κώστας Πολυχρονίου.

Οι συνθέσεις στη Γαλλία:

ΝΑΝΤ:Λαντρό, Λιέβρ (82' Ντεβινό), Ζιλέ, Ολεμπέ, Ντα Ρόσα, Καριέρ, Σιβιέρσκι, Πιοσέλ, Λερουά, Μοντερούπιο (69' Μπουστός), Σανελέ.

ΙΩΝΙΚΟΣ:Στρακόσα, Παχατουρίδης, Ξανθόπουλος, Αφάς, Γυριχίδης, Οφρυδόπουλος, Κομπαγιάσι, Γκλάουνκο (60' Σταμπουλής), Δημητριάδης (64' Βαβίλης), Μπρούστερ, Μουτσοντρίγκο (78' Αλτζάχερ).

Οι συνθέσεις στο ΟΑΚΑ:

ΙΩΝΙΚΟΣ (Πολυχρονίου):Στρακόσα, Παχατουρίδης (68' Δημητριάδης), Ξανθόπουλος, Οφρυδόπουλος, Δεληγιάννης (61' Ντος Σάντος), Αφάς, Ροντρίγκες, Μπρούστερ (69' Αλτζάχερ), Μουτσοντρίγκο, Κομπαγιάσι, Χάουγκλαντ.

ΝΑΝΤ (Ντενουί):Λαντρό, Φαμπρί, Λιβρ, Ζιλέ, Ολεμπέ, Ντα Ροσά, Καριέρ, Σιμπιερσκί (74' Πιοσέλ), Σαβινό, Μοντερούμπιο (84' Αχαμάντα), Σανλέ.

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ

Παράλληλα, την σεζόν που η ομάδα πήρε για πρώτη φορά... γεύση από Ευρώπη, διεκδίκησε και το πρώτο της τρόπαιο. Ο Ιωνικός του Όλεγκ Μπλαχίν έφτασε το 2000 μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας και είναι αν μη τι άλλο μια βραδιά που κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει.

Αντίπαλος τότε ήταν η ΑΕΚ, η φανέλα της οποίας αποδείχτηκε πολύ βαριά. Οι παίκτες του Ιωνικού ήταν τρακαρισμένοι και αγχωμένοι, δεν έβγαλαν αυτό που μπορούσαν στο χορτάρι του ΟΑΚΑ, η Ένωση ήταν ανωτερη και επικράτησε δίκαια με 3-0.

Πάντως, αυτό ουδόλως μειώνει την προσπάθεια που έγινε και την υπερηφάνεια του Νίκου Κανελλάκη για το επίτευγμα της ομάδας του. Ήταν η πρώτη και η μοναδική φορά ως τώρα που οι Νικαιώτες έφτασαν τόσο κοντά σε ένα εγχώριο τρόπαιο. Έφτασαν στην πηγή, αλλά δεν ήπιαν νερό.

Οι συνθέσεις:

ΑΕΚ (Παθιακάκης): Ατματσίδης, Δέλλας, Καλιτζάκης (85′ Σαβέφσκι), Καψής, Κασάπης, Ζήκος, Κωνσταντινίδης (81′ Μαλαδένης), Πετκόφ, Λάκης, Τσίριτς (70′ Καραγιάννης), Νικολαϊδης

ΙΩΝΙΚΟΣ (Μπλαχίν): Στρακόσια, Χάουκλαντ, Παχατουρίδης (70′ Γυριχίδης), Ξανθόπουλος, Νταρακλίτσης, Αφάς, Μπρούστες, Κομπαγιάσι (59′ Μουτσοντρίγκο), Οφρυδόπουλος (75′ Λεοπάλντι), Δεληγιάννης, Ρόμπερτς

ΟΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΙΩΝΙΚΟΥ ΕΠΙ ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ

Όπως προαναφέρθηκε, ο Νίκος Κανελλάκης μπήκε στην ομάδα το 1989, όταν ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α' Εθνική. Την πρώτη σεζόν στα μεγάλα σαλόνια, η ομάδα κατέλαβε την 14η θέση και έμεινε στην κατηγορία, δεν τα κατάφερε όμως την επόμενη, όταν και υποβιβάστηκε στη Β' Εθνική. Η άνοδος ήρθε άμεσα, όμως την σεζόν 1992-93 ο Ιωνικός και πάλι έπεσε. Ήταν δύσκολα τα πρώτα χρόνια, όμως ο ίδιος δεν τα παράτησε, δεν το έβαλε κάτω και έφτιαξε στη συνέχεια ένα σύνολο που έχτισε την δική του ιστορία.

Την 15η θέση της αγωνιστικής περιόδου 1994-94 ακολούθησε η... εκτόξευση στην 7η θέση μια σεζόν αργότερα και η σταθεροποίηση στην 8η θέση στην έναρξη της κυριαρχίας του Ολυμπιακού (1996-97). Τις επόμενες δυο σεζόν, ο Ιωνικός ήρθε 5ος, παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο, ενώ ήρθε 10ος την σεζόν 1999-00, όταν και πήγε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας και έπαιξε Ευρώπη.

Ξανά σούπερ πορεία το 2000-01, με την ομάδα να έρχεται 6η στο πρωτάθλημα και να εντυπωσιάζει ξανά, για να ακολουθήσουν δυο μέτριες σεζόν (2001-02 - 12η θέση, 2002-03 - 15η θέση). Το 2003-04, οι Νικαιώτες ήρθαν 9οι στο πρωτάθλημα, ενώ δεν πρόλαβε το φινάλε της σεζόν 2004-05, όταν ο δικός του Ιωνικός έκοψε το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ με εκείνο το διπλό στο ΟΑΚΑ (0-1).

ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Αναφορικά με την σχέση που είχε με τους φιλάθλους, όπως ανέφεραν οι οργανωμένοι της ομάδας, οι "Rangers", σε ανακοίνωσή τους στην συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατό του "οι σχέσεις του Νίκου Κανελλάκη με τον κόσμο πέρασαν από πολλά κύματα, όμως ποτέ δεν χάθηκε ο αμοιβαίος σεβασμός. Ο ίδιος παρέδωσε μαθήματα σεβασμού, αφού ακόμη και τις εποχές που ακούγονταν συνθήματα εναντίον του από τον κόσμο, ποτέ δεν γύρισε να κοιτάξει την εξέδρα, ποτέ δεν ζήτησε το λόγο από τους φιλάθλους.

Την αγάπη του λαού του Ιωνικού, ο ίδιος δεν την έζησε όταν ο Ιωνικός μεγαλουργούσε, αλλά αντίθετα, στο μπαράζ σωτηρίας στο Βόλο τον Ιούνιο του 2003. Οταν τελείωσε το παιχνίδι και ο Ιωνικός εξασφάλισε τη σωτηρία του, πανηγύριζε κλαίγοντας την παραμονή και τότε το γήπεδο του Βόλου “σείστηκε”, αποθεώνοντας τον άνθρωπο που άλλαξε για πάντα την ιστορία της ομάδας.

Η αγάπη του Νίκου Κανελλάκη στον Ιωνικό, τον οδήγησε στην απόφαση να αγνοήσει τις ιατρικές συμβουλές που επέμεναν να παραμείνει μακριά από τις συγκινήσεις του ποδοσφαίρου. Από το πρωί μέχρι το βράδυ ασχολούταν με την ομάδα και ζούσε έντονα κάθε στιγμή, παρακολουθώντας τους αγώνες από τον πάγκο.

Η υγεία του όμως κλονίστηκε ανεπανόρθωτα κι έτσι το μεσημέρι της 21ης Απριλίου του 2004, άφησε την τελευταία του πνοή στο γραφείο του, τη στιγμή που σχεδίαζε να κάνει τον Ιωνικό ξανά μεγάλο. Ο κόσμος του Ιωνικού συγκλονίστηκε από την είδηση και το νεκροταφείο του Σχιστού πλημμύρισε από εκατοντάδες φιλάθλους που τον συνόδευσαν στην τελευταία του κατοικία.

10 χρόνια πέρασαν χωρίς το Νίκο Κανελλάκη, όμως όλοι τον νοιώθουμε ακόμη δίπλα μας. Ο Νίκος Κανελλάκης θα ζει για πάντα στις καρδιές μας. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, Πρόεδρε".

Η αλήθεια είναι δεν ήξερα τίποτα από την Ελλάδα. Αλλά μόλις έφτασα και είδα αυτό το κλουβί στη Νίκαια, κατάλαβα που ήρθα

Το Sport24.gr μίλησε με παλαίμαχους άσους του Ιωνικού εκείνης της "χρυσής περιόδου". Πρώτος ήταν ο Λουίς Κουρμπέλο, ο οποίος ξετύλιξε το κουβάρι των δικών του αναμνήσεων από την ομάδα του Νίκου Κανελλάκη, όπως την έζησε την διετία 2000-02 και όπως την θυμάται ύστερα από τόσα χρόνια.

"Ήμουν το 2000 στη Μαλδονάδο και μου ήρθε η πρόταση από τον Ιωνικό. Η αλήθεια είναι δεν ήξερα τίποτα από την Ελλάδα. Αλλά μόλις έφτασα και είδα αυτό το κλουβί στη Νίκαια, κατάλαβα που ήρθα. Η σχέση μου με τον Κανελλάκη ήταν εξαιρετική. Έκανα πάντα ο,τι έλεγε. Πλήρωνε, δεν έλειπε τίποτα από τους ποδοσφαιριστές. Πρόεδρος με κεφαλαία γράμματα. Ήταν κοντά, μέσα κι έξω από το γήπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι στα παιχνίδια καθόταν στον πάγκο.

Υπάρχουν πολλές ανέκδοτες ιστορίες. Πριν από ένα κρίσιμο ματς με τον Πανιώνιο ήμασταν στο Μετροπόλιταν και με φώναξε. Μου είπε 'Λουίς αυτό το ματς είναι σημαντικό. Αν παίξεις καλά και το πάρουμε, θα ανανεώσουμε'. Νικήσαμε, έβαλα γκολ και ανανεώσαμε. Μου λείπει και μας λείπει ο Ιωνικός να είναι σε αυτήν την κατηγορία. Το μυστικό ήταν η ποιότητα των παικτών. Μπρούστερ, Μουτσοντρίγκο, Ροντρίγκες, Κομπαγιάσι, Λεδέσμα, Αφάς, Ξανθόπουλος, Νταρακλίτσας, Μικές. Ήμασταν μια παρέα. Είχαμε τον Μπλαχίν, τον Παπαλάμπρου για εμένα τον καλύτερο φυσιοθεραπευτή στην Ελλάδα.

Είχα πρότασεις από άλλες ομάδες. Αλλά, πριν πάω στον Παναθηναϊκό τραυματίστηκα σοβαρά κι έμεινα έξω για έξι μήνες. Τώρα είμαι προπονητής, ξεκίνησα από futsal σε Ουρουγουάη και Βραζιλία. Ξεκίνησα επαγγελματικά από τη Λουφτετάρι στην Αλβανία πέρυσι και τώρα είμαι στην Ελλάδα ψάχνω ομάδα!".

Δεν θα ξεχάσω την έξοδο στο UEFA. Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνεις με κέφι στην προπόνηση. Πήγαμε στον τελικό. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά

Ο Πάουλο Κομπαγιάσι έπαιξε στην ομάδα από το 1998 ως το 2001 και είχε εξαιρετική παρουσία. Ο Βραζιλιάνος θυμήθηκε με τη σειρά του: "Έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις από τον Ιωνικό. Ήταν η ομάδα που μου άνοιξε την πόρτα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Έχω μεγάλη αγάπη για τον Ιωνικό. Ήταν μια ομάδα-οικογένεια, μια ομάδα που ανήκε στους μεγάλους του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με σύστησε ο Νέτο Γκουερίνο που ήταν ατζέντης. Με προόριζε αρχικά για τον Πανηλειακό.

Πάω στον Πύργο, ο προπονητής ξαφνικά παραιτείται για οικογενειακούς λόγους, ο πρόεδρος ήταν εξωτερικό και μου ζήτησαν να δοκιμαστώ λίγες ημέρες. Δεν το δέχθηκα, είχα πολλές προτάσεις να επιστρέψω Βραζιλία και στο αεροδρόμιο μας περίμενε ένας φίλος του Νέτο ατζέντης. Μας είπε να πάω στον Ιωνικό γιατί ο Αντριόλι έφευγε για Άρη. Έτσι, πήγα. Ο Μαρκαριάν είδε το βιογραφικό, με ήξερε από τη Νότιο Αμερική και τους είπε να υπογράψω. Πήγα για έξι μήνες και κάθισα πάνω από δύο χρόνια.

Ο Αντρίολι έφταιγε που πήγα, χαχα. Με τον κύριο Κανελλάκη είχα πολύ καλή σχέση. Του άρεσα ως τύπος. Δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Δεν θυμάμαι κάτι αρνητικό. Κι ο Χρήστος, ο γιος του, μου φέρθηκε καλά. Δυστυχώς τον πήρε ο Θεός. Το μυστικό ήταν η ποιότητα των παικτών. Με βοήθησαν κι εμένα να βελτιωθώ. Δεν θα ξεχάσω την έξοδο στο UEFA. Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνεις με κέφι στην προπόνηση. Πήγαμε στον τελικό. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά.

Σήμερα είμαι προπονητής, είμαι από το 2010. Έχω δουλέψει σε πολλές ομάδες στο Σάο Πάουλο, στο Μπέλο Οριζόντε. Έχω παρακολουθήσει μαθήματα στη βραζιλιάνικη ομοσπονδία. Έχω και UEFA pro και ο στόχος μου είναι να επιστρέψω στην Ελλάδα. Μιλάω τα ελληνικά κι έχω ευκολία. Ξεκινά το πρωτάθλημα τον Γενάρη".

Όλοι ερχόντουσαν στη Νίκαια και έτρωγαν τεσσάρες. Σε ένα ματς με τον Ηρακλή άνοιξε στο ημίχρονο ουίσκι ο Γκμοχ και μας είπε βάλτε να πιούμε να ζεσταθουμε

Για τον Ιωνικό του Νίκου Κανελλάκη μίλησε και ο Μίλοε Κλάεβιτς, ο οποίος αγωνίστηκε στην ομάδα της Νεάπολης από το 1994 ως το 1999 και στο δεύτερο μισό της σεζόν 2002-03. Επομένως, ο Σέρβος γνωρίζει και το Νίκο Κανελλάκη όσο ελάχιστοι, αλλά και βίωσε το κλαμπ σε δυο διαφορετικές περιόδους. Από τους καθ' ύλην αρμόδιους για να ανοίξουν το κουτάκι των αναμνήσεων...

"Ήρθα το 1994 το Δεκέμβριο, ο Ιωνικός ήταν τελευταίος στη βαθμολογία. Είχε 6-7 βαθμούς και μόλις είχε τελειώσει ο πρώτος γύρος. Όταν ήρθα εγώ, είχε έλθει μόλις και Όλεγκ Μπλαχίν. Μεγάλος προπονητής, μεγάλη προσωπικότητα και σώσαμε την ομάδα εκείνη τη χρονιά. Μετά η ομάδα έκανε 2-3 φοβερές προσθήκες. Τον Αντριόλι, τον Μπρούστερ, τον Αφάς. Από το 1995 μέχρι το 1999 είχαμε ένα πολύ δυνατό σύνολο. Είχαμε κερδίσει όλες τις ομάδες. Είχαμε πολύ καλή πορεία.

Πάντα ήμασταν πέμπτοι - έκτοι. Πρώτα ήταν ο Μπλαχίν, έπειτα ήλθε ο Γκμοχ. Είχαμε πλάκα στα αποδυτήρια, αλλά ήμασταν σοβαροί στο γήπεδο. Μετά ήλθε ο Μαρκαριάν, αλλά ο Μαρκαριάν είχε έτοιμη ομάδα. Είχαμε παίξει Δεκέμβρη - Γενάρη με Ηρακλή και μείναμε με δέκα παίκτες από το πρώτο ημίχρονο. Έκανε πολύ κρύο. Άνοιξε στο ημίχρονο στα αποδυτήρια ουίσκι ο Γιάτσεκ Γκμοχ και μας είπε 'βάλτε να πιούμε λίγο να ζεσταθουμε'. Δεν είναι πλάκα. Εξάλλου, ο Κανελλάκης ήταν διανομέας της Dewars στην Ελλάδα. Όλοι ήπιαμε από μια γουλίτσα για να ζεσταθούμε.

Πέρασα πολύ ωραία, μετά πήγα Πανιώνιο. Αλλά, πέρασε πολύ ωραία. Η ομάδα ήταν σε καλό σημείο για 7-8 χρόνια. Πρέπει να έρθει κάποιος σοβαρός επιχειρηματίας να την αναλάβει και να επιστρέψει. Όλοι ερχόντουσαν στη Νίκαια και έτρωγαν τεσσάρες. Και μεγάλες ομάδες, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός".

Ίσως ο στόχος που έβαλα να ήταν τόσο ψηλός. Ακόμη και οι παίκτες μου το θεώρησαν υπερβολή. Από την πρώτη στιγμή τους είπα: Εγώ ήλθα εδώ για να πάρω το πρωτάθλημα. Οι παίκτες κοιταζόντουσαν μεταξύ τους παράξενα.

Ο Σέρχιο Μαρκαριάν συστήθηκε στο ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα από τον Ιωνικό. Μπορεί να είχε και να έχει το δικό του όνομα (βαρυσήμαντο) στη Νότιο Αμερική, αλλά στη χώρα μας έφθασε ως άγνωστος. Ο Ουρουγουανός εξηγεί τον παράδοξο τρόπο της έλευσής του και θυμάται τη δύσκολη συμβίωση με τον Νίκο Κανελλάκη.

"Ήταν λίγο παράξενη η μετακίνησή μου στην Ιωνικό. Εκείνη την εποχή πήγε ο Μαρτίν Ροντρίγκες να κλείσει στον Ιωνικό. Την ώρα που υπέγραφε, άκουσε ότι η ομάδα έψαχνε προπονητή. Με γνώριζε από το Περού, με σύστησε. Ο κύριος Κανελλάκης μίλησε μαζί μου με τη βοήθεια μεταφραστή. Η διαπραγμάτευση κράτησε μία εβδομάδα από το τηλέφωνο. Συμφωνήσαμε τηλεφωνικά. Το καλό ήταν ότι μου άνοιξε το δρόμο για την Ευρώπη. Ήμουν φιναλίστ με τη Σπόρτινγκ Κριστάλ στο Copa Libertadores το 1997. Η Ελλάδα ήταν το μονοπάτι μου. Ένα μονοπάτι πολύ οικείο για μένα πολιτιστικά. Έτσι, αποφάσισα να πάρω το αεροπλάνο για Αθήνα.

Ήταν μια επιτυχημένη ομάδα. Μιλάμε για ένα σύλλογο που είχε μάθει να υποβιβάζεται και τότε έμαθε να παλεύει για τις πρώτες θέσεις. Ίσως ο στόχος που έβαλα να ήταν τόσο ψηλός. Ακόμη και οι παίκτες μου το θεώρησαν υπερβολή. Από την πρώτη στιγμή τους είπα: Εγώ ήλθα εδώ για να πάρω το πρωτάθλημα. Οι παίκτες κοιταζόντουσαν μεταξύ τους παράξενα. Αλλά, εγώ το έβλεπα. Δεν πήραμε το πρωτάθλημα, αλλά βγήκαμε στην Ευρώπη.

Ο κύριος Κανελλάκης ήταν κάτι νέο για μένα. Αρχικά, η επικοινωνία δεν ήταν εύκολη και ήταν απαραίτητος ο μεταφραστής. Αλλά, έμαθα να μιλώ τη γλώσσα γρήγορα. Του αναγνώρισα το στυλ αυτό που είχε να διοικεί. Ήταν αυταρχικός, αποφασιστικός, επέβαλλε τις ιδέες του, αλλά ήταν πολύ δουλευταράς. Δεν ήταν εύκολο να συννενοηθείς μαζί του, αλλά εγώ προσαρμόστηκα στη συμπεριφορά του.

Σιγά - σιγά, η σχέση αυτή έγινε φιλική. Οικογενειακή. Τα παιδιά του με εκτιμούσαν. Γι' αυτό και λυπήθηκα πολύ με την περιπέτεια υγείας και την απώλειά του.

Με βοήθησε, δεν τον βοήθησα μόνο. Όταν ανέλαβα την Εθνική Ελλάδας, δεν είχα δικαίωμα να προπονήσω γιατί δεν είχα UEFA Pro. Το απέκτησα, αλλά το πρώτο παιχνίδι πλησίαζε. Η UEFA με άφησε να καθίσω στον πάγκο ως ομοσπονδιακός τεχνικός - αν και δεν κατείχα το σχετικό δίπλωμα - γιατί ακριβώς αναγνώρισε την πορεία μου με τον Ιωνικό. Θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά μου. Τον Ξανθόπουλο με την απίστευτη δύναμή του, τον Κλάεβιτς με την ποιότητά του, τον Παχατουρίδη και τον Νταρακλίτσα με την εμπειρία τους, τον Μαρτίν Ροντρίγκες με τη δύναμή του, τον Αντρίολι, τον Μπρούστερ με τον απίστευτο χαρακτήρα του, τον Φρούσσο με τη φιλοδοξία του, τον Μουτσοντρίγκο με την ταχύτητά του, τον Αφάς με την αυτοθυσία του, τον Οφρυδόπουλο με τη νεανική τότε ορμή του".

Photo Credits: Eurokinissi