Βραζιλία: Copa για να επουλώσει τις πληγές

Πέρυσι τέτοια εποχή ήταν το (επι)κέντρο του ποδοσφαιρικού πλανήτη, φιλοξενώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Η κακή ομάδα του Σκολάρι, συνετρίβη από τη Γερμανία, στον ημιτελικό του Μπέλο Οριζόντε, σοκάροντας την παγκόσμια φίλαθλη κοινή γνώμη.

Ένα χρόνο μετά, με τον Σκολάρι να είναι πλέον στην Κίνα κι αρκετούς από εκείνη την αποστολή να κάθονται σπίτι τους, η "καναρίνια", προσπαθεί να ξεπεράσει εκείνο το σοκ.

Με ένα (παλιό) νέο στην τεχνική της ηγεσία, τον Κάρλος Ντούνγκα, εν μέσω διαρκούς αμφισβήτησης για μία ολόκληρη ποδοσφαιρική γενιά - όσον αφορά στο ταλέντο της - αλλά και σκανδάλων σχετικά με τα φιλικά της χώρας και το ρόλο των off-shore εταιριών.

Group C Βραζιλία Κολομβία Περού Βενεζουέλα Κυριακή 14/6 Κολομβία - Βενεζουέλα (22:00) Βραζιλία - Περού (00:30) Τετάρτη 17/6 Βραζιλία - Κολομβία (03:00) Πέμπτη 18/6 Περού - Βενεζουέλα (02:30) Κυριακή 21/6 Κολομβία - Περού (22:00) Βραζιλία - Βενεζουέλα (00:30)

Κυρίαρχος τα τελευταία χρόνια

Το Copa América είναι μία παρεξηγημένη διοργάνωση από τους Βραζιλιάνους. Μέχρι το 1989, η "σελεσάο", είχε μόλις τρεις τίτλους. Εκείνη τη χρονιά, ο Μπεμπέτο κι ο Ρομάριο την οδήγησαν στον τέταρτό της και πρώτο μετά από 40 χρόνια.

Ουσιαστικά, αυτή ήταν η μεγάλη αλλαγή. Η ομάδα του Ζαγκάλο θα κατακτήσει το τρόπαιο το 1997, στη Βολιβία, απέναντι στην οικοδέσποινα χώρα. Βασισμένη σε μία νέα γενιά, αποτελούμενη από τους Ρονάλντο, Ντενίλσον, Ρομπέρτο Κάρλος, Αλνταΐρ και Καφού.

Το ίδιο και το 1999 στα γήπεδα της Παραγουάης απέναντι στην πολυνίκη του θεσμού, Ουρουγουάη. Με τον Βαντερλέι Λουσεμπούργκο στον πάγκο και τους Ρονάλντο, Ριβάλντο και Μάρσιο Αμορόζο (πρώην του Άρη) να κρύβουν την μπάλα.

Το έβδομο ήρθε το 2004, στο Περού και στα πέναλτι απέναντι στην Αργεντινή, και το όγδοο και τελευταίο μέχρι σήμερα στη Βενεζουέλα, το 2007. Απέναντι στον ίδιο αντίπαλο, αλλά με πολύ πιο εύκολο τρόπο (3-0).

Μπορεί να είναι τρίτη σ' αριθμό κατακτήσεων, πίσω από Ουρουγουάη κι Αργεντινή, αλλά η Βραζιλία είναι η απόλυτη κυρίαρχος της διοργάνωσης από το 1997 και μετά. Δηλαδή, στη σύγχρονη ιστορία αυτού. Με 4/6, μόνο Κολομβία και Ουρουγουάη είναι τα διαλείμματα στην κυριαρχία της.

Η επανάσταση του Ντούνγκα

Ο Ντούνγκα διαδέχθηκε τον Φελιπάο Σκολάρι, και οι αλλαγές ήταν επιβεβλημένες. Πολλοί από την αποστολή του Μουντιάλ του 2014, θα δουν το Copa América, από τις τηλεοράσεις των σπιτιών τους. Δικαιολογημένα. Αυτό που επέστρεψε στην "καναρίνια" είναι η πειθαρχία. Ο Ντούνγκα, λάτρης αυτής επανέφερε τους κανόνες, οι οποίοι είχαν χαλαρώσει, επί του (προπονητικά) ηλικιωμένου Σκολάρι.

Πειθαρχία που φαίνεται κι εντός αγωνιστικού χώρου, στα μέχρι τώρα φιλικά. Ανεξάρτητα από την οσμή σκανδάλου που επισκιάζει αυτά, η Βραζιλία είναι σοβαρή είτε παίζει με την Αργεντινή, είτε με την Τουρκία, είτε με την Ονδούρα.

Εντούτοις, παραμένει ακόμη μία εξευρωπαϊσμένη Βραζιλία, έχοντας χάσει αρκετά από τα "μαγικά" στοιχεία μίας χώρας, όπου το ποδόσφαιρο, είναι πρωτίστως τέχνη. Αυτό τεκμηριώνεται κι από της κλήσεις. Ελάχιστες, μετρημένες στα δάχτυλα από το εγχώριο πρωτάθλημα.

Πολλοί τραυματισμοί

Πολλοί τραυματισμοί, πολλά εμπόδια της τελευταίας στιγμής για τον Κάρλος Ντούνγκα. Και πολλές αλλαγές των αρχικών πλάνων. Ο Ντανίλο, ο Γκουστάβο Λουίζ, ο Ντιέγκο Άλβες και ο Μαρσέλο ήταν στις αρχικές κλήσεις, αλλά δεν είναι στη Χιλή.

Βέβαια, αυτό δεν αποτελεί ποτέ δικαιολογία για μία Βραζιλία, ωστόσο δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε ότι αρκετοί εκ των ανωτέρω ήταν βασικά στελέχη του Ντούνγκα, στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας του.

Πως κατεβαίνει

Ουσιαστικά, το 4-3-3 του Ντούνγκα, δεν αλλάζει. Παρά τις αλλαγές προσώπων, ο σχηματισμός είναι αδιαπραγμάτευτος. Με τον Ζέφερσον να ξεκινά κάτω από τα γκολπόστ, τους Νταβίντ Λουίζ και Μιράντα στο κέντρο της άμυνας, τον Ντάνι Άλβες (απόντος του Ντανίλο) στα δεξιά αυτής. Ο Φιλίπε Λουίς, αριστερά αυτής.

Η τριάδα των χαφ αποτελείται από τους Φερναντίνιο, Ελίας και Φιλίπε Κουτίνιο, με τον τρίτο να βρίσκεται ελάχιστα πιο μπροστά, σε σχέση με τους άλλους δύο.

Νεϊμάρ αριστερά και σε απόλυτα ελεύθερο ρόλο, Ουίλιαν δεξιά και στην κορυφή, επιμονή μέχρι... θανάτου στον Ντιέγκο Ταρντέλι. Εάν δεν παίξει ο Ταρντέλι, τότε στην κορυφή της επίθεσης θα χρησιμοποιηθεί ο Ρομπέρτο Φιρμίνο.

Τερματοφύλακες 1. Ζέφερσον (32) Μποταφόγκο 12. Νέτο (25) Φιορεντίνα 23. Μαρσέλο Γκρόε (28) Γκρέμιο Αμυντικοί 2. Ντάνι Άλβες (32) Μπαρτσελόνα 3. Μιράντα (30) Ατλέτικο Μαδρίτης 4. Νταβίντ Λουίζ (28) Παρί Σεν-Ζερμέν 6. Φιλίπε Λουίς (29) Τσέλσι 13. Μαρκίνιος (21) Παρί Σεν-Ζερμέν 14. Τιάγκο Σίλβα (30) Παρί Σεν-Ζερμέν 15. Ζέφερσον (21) Ιντερνασιονάλ 16. Φαμπίνιο (21) Μονακό Μέσοι 5. Φερναντίνιο (30) Μάντσεστερ Σίτι 7. Ντόουγκλας Κόστα (24) Σαχτάρ 8. Ελίας (30) Κορίνθιανς 11. Ρομπέρτο Φιρμίνο (23) Χόφενχαϊμ 17. Φρεντ (22) Σαχτάρ 18. Έβερτον Ριμπέιρο (26) Αλ-Αχλί 19. Ουίλιαν (26) Τσελσι 21. Φιλίπε Κοουτίνιο (22) Λίβερπουλ 22. Καζεμίρο (23) Πόρτο / Ρεάλ Επιθετικοί 9. Ντιέγκο Ταρντέλι (30) Shandong Luneng Taishan 10. Νεϊμάρ (23) Μπαρτσελόνα 20. Ρομπίνιο (31) Σάντος ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ: Κάρλος Ντούνγκα (Βραζιλία)