Ένα από τα πολλά που η ΑΕΚ πλήρωσε ακριβά στην φετινή σεζόν, είναι πως από το καλοκαίρι ψάχνει την αγωνιστική της ταυτότητα. Ματαίως, καθώς ούτε επί Κετσπάγια, ούτε επί Μοράις κατάφερε να την βρει. Και ο λόγος ήταν μάλλον προφανής. Ούτε ο Γεωργιανός, ούτε πολύ περισσότερο ο Πορτογάλος, είχαν βρει το σχήμα που να μπορέσει να ταιριάξει στην ΑΕΚ και να αποδώσει αγωνιστικά. Μάλιστα και ο Κετσπάγια, αλλά κυρίως ο Μοράις, δοκίμασαν και εφάρμοσαν όλα τα συστήματα που υπάρχουν στο βιβλίο της προπονητικής. Η ΑΕΚ πρέπει να είναι η μοναδική ομάδα της Ευρώπης, η οποία στο πρώτο μισό της σεζόν, πρόλαβε να παίξει με έξι διαφορετικά σχήματα.

Για τον Μανόλο Χιμένεθ αποτελούσε πρώτη προτεραιότητα, το να αποκτήσει η ΑΕΚ μια σταθερή αγωνιστική ταυτότητα. Ο Ανδαλουσιάνος τεχνικός από την πρώτη μέρα που ανέλαβε, είχε δηλώσει πως δεν πρόκειται να τρελαθεί κάνοντας πολλές αλλαγές. Εκείνο που έκανε, ήταν ίσως το πιο απλό. Εφάρμοσε ένα σύστημα που, αφενός είναι κοντά σ’ ότι έχουν δουλέψει περισσότερο οι παίκτες της ΑΕΚ και αφετέρου είναι ευέλικτο ως προς την αλλαγή ρόλων και την προσαρμογή ποδοσφαιριστών με διαφορετικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Το 4-4-1-1 που (με εξαίρεση το πρώτο ματς κυπέλλου στην Λιβαδειά), χρησιμοποιεί ο Χιμένεθ, «ακροβατεί» ανάμεσα στο 4-2-3-1 και στο 4-4-2. Και πηγαίνει πότε προς το ένα και πότε προς το άλλο μέσα σ’ ένα ματς, ανάλογα με τις συνθήκες του παιχνιδιού.

Τα διαφορετικά επιθετικά δίδυμα

Τα αποτελέσματα και η αγωνιστική εικόνα της ΑΕΚ, μαρτυρούν πως το σύστημα που έχει επιλέξει και εφαρμόζει ο Χιμένεθ είναι λειτουργικό σ’ όλους τους τομείς του παιχνιδιού. Από την ανασταλτική λειτουργία, μέχρι το δημιουργικό κομμάτι αλλά και την αποτελεσματικότητα της επίθεσης. Πέραν των τακτικών χαρακτηριστικών, η ιδιαιτερότητα του σχήματος, είναι τα διαφορετικά (ως προς τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους), επιθετικά δίδυμα που έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί ο Ισπανός τεχνικός. Με εξαίρεση το πρώτο ματς κυπέλλου στη Λιβαδειά, που ο Χιμένεθ άλλαξε σύστημα αλλά και αυτό της Ξάνθης που το σύστημα πήγε… περίπατο στο 7’ λόγω της αποβολής του Γκάλο, στα άλλα τρία ματς έχουν χρησιμοποιηθεί τρία εντελώς διαφορετικά επιθετικά δίδυμα.

Με τον Αστέρα Τρίπολης σε ρόλο φορ ήταν ο Πέκχαρτ και δίπλα του και πίσω του σε ρόλο ελεύθερο, ήταν ο Μάνταλος. Δηλαδή ένας παίκτης με χαρακτηριστικά δημιουργικού χαφ. Στο παιχνίδι κυπέλλου με τον Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ, στην θέση του «φουνταριστού» ήταν ο Αραούχο και δίπλα του και πίσω του στον ελεύθερο ρόλο, ήταν ο Μπακασέτας. Δηλαδή ένας παίκτης με χαρακτηριστικά δεύτερου φορ. Ενώ στο ματς με την Βέροια, σε θέση φορ ήταν ξανά ο Πέκχαρτ, αλλά τον ελεύθερο ρόλο δίπλα και πίσω, είχε ο Αραούχο. Δηλαδή ένας παίκτης με χαρακτηριστικά κλασικού φορ.

Αυτή η ευελιξία με τον παρτενέρ του «φουνταριστού», επιτρέπει στον Χιμένεθ να εκμεταλλευτεί το υλικό που έχει στα χέρια του, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε παιχνιδιού. Και επίσης βγάζει αποτελεσματικότητα στις συνεργασίες στην γραμμή κρούσης. Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό πως ο Μάνταλος, ο Πέκχαρτ, ο Αραούχο και ο Μπακασέτας, έχουν όλοι σκοράρει στα ματς με τον Χιμένεθ στον πάγκο και με το σχήμα που έχει επιλέξει ο Ισπανός τεχνικός. Μάλιστα έχουν πετύχει τα μισά, από τα 14 (το 15ο είναι με αυτογκολ) γκολ που έχει πετύχει η ΑΕΚ με τον Ανδαλουσιάνο προπονητή.